Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Development of the Attitude Scale towards Grammar: A Validity and Reliability Study

Yıl 2018, Cilt: 6 Sayı: 3, 636 - 651, 27.07.2018
https://doi.org/10.16916/aded.416193

Öz

The
purpose of this study is to develop a scale that determines secondary school
students’ attitudes towards grammar. The study group of the research consisted
of 200 8th students attending secondary schools in the city of Muğla
in the 2015-2016 school year
. In order to determine the construct validity of the scale, Exploratory
Factor Analysis (EFA) and in order to determine whether the obtained construct
is a valid construct, Confirmatory Factor Analysis, were conducted. The EFA
showed a construct made up of three factors and 21 items. The factors were Course-related Gains, Course-related Difficulties and In-class Interaction. This
three-dimensional construct of the scale was confirmed with CFA. In order to
determine the reliability of the scale, the Cronbach Alpha internal consistency
coefficient and item-total correlations were calculated. As a result of the
reliability and validity analyses, it was concluded that the scale was reliable
and valid enough to determine secondary school students’ attitudes towards
grammar

Kaynakça

  • Akaydın, Ş. ve Kurnaz, H. (2015). Lise öğrencilerine yönelik yazma tutum ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12 (32), 246-261.
  • Aksan, D. (2007). Her yönüyle dil (Ana çizgileriyle dilbilim) (4. Baskı). Ankara: Türk Dil Kurumu.
  • Aytaş, G. ve Çeçen, M. A. (2010). Ana dili eğitiminde dil bilgisi öğretiminin yeri ve önemi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27(27), 77-89.
  • Baş, B. (2014). Okuma ve dinleme eğitimi açısından dil bilgisi öğretimi. Türkçe eğitimi açısından dil bilgisi öğretimi içinde (s. 197-226). Ankara: Pegem Akademi.
  • Brown, T. A. (2006). Confirmatory factor analysis for applied research. NY: Guildford.
  • Büyüköztürk, Ş. (2016). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı (22. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
  • Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi.
  • Deniz, S. ve Tuna, S. (2006). İlköğretim öğrencilerinin Türkçe derslerine yönelik tutumları: Köyceğiz örneklemi. Milli Eğitim Dergisi, 35(170), 339-350.
  • Dolunay, S. K. (2010). Dil bilgisi öğretiminin amacı ve önemi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27(27), 275-284.
  • Er, K. ve Topçuoğlu Ünal, F. (2016). Ortaokul öğrencilerine yönelik dil bilgisi tutum ölçeği geliştirilmesi: Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(40), 343-356.
  • Erdem, İ. (2014). Konuşma eğitimi açısından dil bilgisi öğretimi. Türkçe eğitimi açısından dil bilgisi öğretimi içinde (s. 229-260). Ankara: Pegem Akademi.
  • Ergin, M. (2007). Türk dil bilgisi. İstanbul: Bayrak.
  • Güneş, F. (2013). Türkçe öğretimi (yaklaşımlar ve modeller). Ankara: Pegem Akademi.
  • Güven, A. Z. (2013). Dil bilgisi konularının öğretim sorunları. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(6), 1-10.
  • Güzel, A. ve Karadağ, Ö. (2013). Anlatma becerileri açısından “Türkçe Dersi Öğretim Programı (6, 7, 8. Sınıflar)” na eleştirel bir bakış. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 1(1), 45-52.
  • Hengirmen, M. (2007). Türkçe dilbilgisi (9. Baskı). Ankara: Engin.
  • Kağıtçıbaşı, Ç. (2003). Yeni insan ve insanlar (10. Baskı). İstanbul: Evrim.
  • Kalaycı, Ş. (2010). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri (5. Baskı). Ankara: Asil.
  • Karahan, B. Ü. (2018). Okumaya yönelik tutum ölçeği: Ölçek geliştirme çalışması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 26(1), 67-73.
  • Kolburan Geçer, A. (2002). Öğretmen yakınlığının öğrencilerin başarıları, tutumları ve güdülenme düzeyleri üzerindeki etkisi (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü: Ankara.
  • Kline, R. B. (2005). Principles and practice of structural equation modeling (2nd Ed.). NY: Guildford.
  • Larsen Freeman, D. (1991). Teaching grammar. Teaching English as a Second or Foreign Language, 2,
  • 279-296.
  • Larsen Freeman, D. (1997). Grammar and its teaching: Challenging the myths. Eric Digest, Erişim adresi http://files.eric.ed.gov/fulltext/ED406829.pdf
  • MEB. (2018). Türkçe dersi (İlkokul ve ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: MEB.
  • Önder, R., Aytan, N. ve Ünlü, S. (2015). Validity and reliability study of listening skill attitude scale. International Journal of Educational Researchers, 6(2), 43-49.
  • Sönmez, V. ve Alacapınar, F. G. (2014). Örneklendirilmiş bilimsel araştırma yöntemleri (3.Baskı). Ankara: Anı.
  • Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49-74.
  • Şahbaz, N. K. (2014). Dil bilgisi öğretiminde materyal geliştirme ve etkinlikler. Türkçe eğitimi açısından dil bilgisi öğretimi içinde (s.167-193). Ankara: Pegem Akademi.
  • Tavşancıl, E. (2014). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi (5. Baskı). Ankara: Nobel.
  • Tezbaşaran, A. (2008). Likert tipi ölçek geliştirme kılavuzu. Erişim adresi https://www.academia. edu/1288035/Likert_Tipi_%C3%96l%C3%A7ek_Haz%C4%B1rlama_K%C4%B1lavuzu
  • Topçuoğlu, Ü. ve Köse, M. (2014). Türkçe dersine yönelik tutum ölçeği geliştirilmesi: Bir geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 233-249.
  • Topçuoğlu, Ü. ve Özer, M. (2017). Ortaokul öğrencileri için konuşma becerisi tutum ölçeği: Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. International Journal of Language Academy, 5(6), 120-131.

Dil Bilgisine Yönelik Tutum Ölçeği’nin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

Yıl 2018, Cilt: 6 Sayı: 3, 636 - 651, 27.07.2018
https://doi.org/10.16916/aded.416193

Öz

Bu araştırmanın amacı, ortaokul öğrencilerinin dil
bilgisine yönelik tutumlarını belirleyebilecek bir ölçme aracı geliştirmektir.
Araştırmanın
çalışma grubunu 2015-2016 eğitim öğretim yılı bahar yarıyılında Muğla il
merkezindeki ortaokulların 8. sınıflarında öğrenim gören 200 öğrenci
oluşturmaktadır. Ölçeğin yapı geçerliğini belirlemek amacıyla Açımlayıcı Faktör
Analizi (AFA); ardından da söz konusu yapının geçerli bir yapı olup olmadığını
belirlemek üzere Doğrulayıcı Faktör Analizi (DFA) yapılmıştır. AFA sonucunda ve
Derse Yönelik Kazanımlar, Derse Yönelik Güçlükler ve Sınıf İçi Etkileşim olmak üzere üç
boyutlu ve 21 maddeli bir yapıya ulaşılmıştır. Ölçeğin
AFA ile belirlenen üç boyutlu yapısı DFA ile doğrulanmıştır.
Ölçeğin güvenirliğini belirlemek için Cronbach Alfa iç
tutarlık katsayılarından ve madde-toplam korelasyonundan yararlanılmıştır. Yapılan
geçerlik ve güvenirlik çalışmalarının
sonucunda ölçeğin, ortaokul öğrencilerinin dil bilgisine yönelik tutumlarını
belirleyebilecek nitelikte bir ölçme aracı olduğu belirlenmiştir. 

Kaynakça

  • Akaydın, Ş. ve Kurnaz, H. (2015). Lise öğrencilerine yönelik yazma tutum ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12 (32), 246-261.
  • Aksan, D. (2007). Her yönüyle dil (Ana çizgileriyle dilbilim) (4. Baskı). Ankara: Türk Dil Kurumu.
  • Aytaş, G. ve Çeçen, M. A. (2010). Ana dili eğitiminde dil bilgisi öğretiminin yeri ve önemi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27(27), 77-89.
  • Baş, B. (2014). Okuma ve dinleme eğitimi açısından dil bilgisi öğretimi. Türkçe eğitimi açısından dil bilgisi öğretimi içinde (s. 197-226). Ankara: Pegem Akademi.
  • Brown, T. A. (2006). Confirmatory factor analysis for applied research. NY: Guildford.
  • Büyüköztürk, Ş. (2016). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı (22. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
  • Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi.
  • Deniz, S. ve Tuna, S. (2006). İlköğretim öğrencilerinin Türkçe derslerine yönelik tutumları: Köyceğiz örneklemi. Milli Eğitim Dergisi, 35(170), 339-350.
  • Dolunay, S. K. (2010). Dil bilgisi öğretiminin amacı ve önemi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27(27), 275-284.
  • Er, K. ve Topçuoğlu Ünal, F. (2016). Ortaokul öğrencilerine yönelik dil bilgisi tutum ölçeği geliştirilmesi: Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(40), 343-356.
  • Erdem, İ. (2014). Konuşma eğitimi açısından dil bilgisi öğretimi. Türkçe eğitimi açısından dil bilgisi öğretimi içinde (s. 229-260). Ankara: Pegem Akademi.
  • Ergin, M. (2007). Türk dil bilgisi. İstanbul: Bayrak.
  • Güneş, F. (2013). Türkçe öğretimi (yaklaşımlar ve modeller). Ankara: Pegem Akademi.
  • Güven, A. Z. (2013). Dil bilgisi konularının öğretim sorunları. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(6), 1-10.
  • Güzel, A. ve Karadağ, Ö. (2013). Anlatma becerileri açısından “Türkçe Dersi Öğretim Programı (6, 7, 8. Sınıflar)” na eleştirel bir bakış. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 1(1), 45-52.
  • Hengirmen, M. (2007). Türkçe dilbilgisi (9. Baskı). Ankara: Engin.
  • Kağıtçıbaşı, Ç. (2003). Yeni insan ve insanlar (10. Baskı). İstanbul: Evrim.
  • Kalaycı, Ş. (2010). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri (5. Baskı). Ankara: Asil.
  • Karahan, B. Ü. (2018). Okumaya yönelik tutum ölçeği: Ölçek geliştirme çalışması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 26(1), 67-73.
  • Kolburan Geçer, A. (2002). Öğretmen yakınlığının öğrencilerin başarıları, tutumları ve güdülenme düzeyleri üzerindeki etkisi (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü: Ankara.
  • Kline, R. B. (2005). Principles and practice of structural equation modeling (2nd Ed.). NY: Guildford.
  • Larsen Freeman, D. (1991). Teaching grammar. Teaching English as a Second or Foreign Language, 2,
  • 279-296.
  • Larsen Freeman, D. (1997). Grammar and its teaching: Challenging the myths. Eric Digest, Erişim adresi http://files.eric.ed.gov/fulltext/ED406829.pdf
  • MEB. (2018). Türkçe dersi (İlkokul ve ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: MEB.
  • Önder, R., Aytan, N. ve Ünlü, S. (2015). Validity and reliability study of listening skill attitude scale. International Journal of Educational Researchers, 6(2), 43-49.
  • Sönmez, V. ve Alacapınar, F. G. (2014). Örneklendirilmiş bilimsel araştırma yöntemleri (3.Baskı). Ankara: Anı.
  • Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49-74.
  • Şahbaz, N. K. (2014). Dil bilgisi öğretiminde materyal geliştirme ve etkinlikler. Türkçe eğitimi açısından dil bilgisi öğretimi içinde (s.167-193). Ankara: Pegem Akademi.
  • Tavşancıl, E. (2014). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi (5. Baskı). Ankara: Nobel.
  • Tezbaşaran, A. (2008). Likert tipi ölçek geliştirme kılavuzu. Erişim adresi https://www.academia. edu/1288035/Likert_Tipi_%C3%96l%C3%A7ek_Haz%C4%B1rlama_K%C4%B1lavuzu
  • Topçuoğlu, Ü. ve Köse, M. (2014). Türkçe dersine yönelik tutum ölçeği geliştirilmesi: Bir geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 233-249.
  • Topçuoğlu, Ü. ve Özer, M. (2017). Ortaokul öğrencileri için konuşma becerisi tutum ölçeği: Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. International Journal of Language Academy, 5(6), 120-131.
Toplam 33 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Perihan Gülce Özkaya

Mustafa Volkan Coşkun

Yayımlanma Tarihi 27 Temmuz 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018Cilt: 6 Sayı: 3

Kaynak Göster

APA Özkaya, P. G., & Coşkun, M. V. (2018). Dil Bilgisine Yönelik Tutum Ölçeği’nin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 6(3), 636-651. https://doi.org/10.16916/aded.416193

88x31.png

Ana Dili Eğitimi Dergisi Creative Commons Alıntı-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.