Redirecting to http://dergipark.org.tr/_fragment?_hash=Bh2sVaKFeghPDM9Q_1_jg37nXkrP-JAOpfdAMB2CGSI&_path=id%3D832819%26_format%3Dhtml%26_locale%3Dtr%26_controller%3DApp%255CController%255CSite%255CArticleController%253A%253AesiArticleStats.
Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Developing a Scale for Communication Competency in Mother Tongue and Competency Levels of Prospective Teachers

Yıl 2021, Cilt: 9 Sayı: 3, 670 - 685, 26.07.2021

Neslihan Er , Ersin Karademir , Özden Tezel

https://doi.org/10.16916/aded.832819

Öz

Studies aimed at gaining communication competence in the mother tongue should be included in all levels of education from primary school to university. Based on this, this study aims to develop a tool to measure communication competence in mother tongue and to determine the communication competence of teacher candidates in mother tongue. The study group consists of 390 teacher candidates who are studying in a state university in the fall semester of the 2019-2020 academic year, at the Faculty of Education, Science Education, Mathematics Teaching and Elementary Education departments. In this study, a 22-item "Communication in the Mother Tongue Scale" was developed. Cronbach's Alpha value calculated for the whole scale was found to be 0,857. The results of the analysis showed that the scale was a useful measurement tool to determine the communication competencies of pre-service teachers in the mother tongue. In terms of gender and grade variables, the communication competence of the teacher candidates in the mother tongue did not show a significant difference. In terms of STEM education, argumentation teaching, departments and contentment with their departments variables, a significant difference was found in the communication competencies of the teacher candidates in the mother tongue. As a result of the study, it was determined that the "Communication Competence in Mother Tongue Scale" was a valid and reliable tool for determining the level of communication competence in the mother tongue.

Anahtar Kelimeler

competence communication competence in mother tongue scale development

Kaynakça

  • Açık Önkaş, N. (2010). Ana dili öğretimine yeni yaklaşımlar. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (İLKE), 24, 121-128.
  • Akgül, N. ve Yıldırım, B. (2018). STEM SOS modelinin farklı değişkenler açısından etkisinin incelenmesi. El-Cezeri Fen ve Mühendislik Dergisi, 5(2), 316-326. DOI: https://doi.org/10.31202/ecjse.376481
  • Aktaş, T. (2017). Argümantasyona dayalı sorgulama öğretiminin 7. sınıf öğrencilerinin kuvvet ve enerji ünitesindeki akademik başarılarına ve argümantasyon seviyelerine etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Avrupa Birliği Resmi Gazetesi (2018). Hayat Boyu Öğrenme İçin Anahtar Yetkinliklere İlişkin 22.05.2018 tarihli Konsey Tavsiye Kararı (2018/C 189/01). Erişim Adresi: https://www.myk.gov.tr/images/articles/TYC/Yayinlar/Hayat_Boyu_Ogrenme_icin_Anahtar_Yetkinlikler_Tavsiye_Karari_2018.pdf
  • Bahar, M., Yener, D., Yılmaz, M., Emen, H. ve Gürer, F. (2018). 2018 Fen bilimleri öğretim programı kazanımlarındaki değişimler ve fen teknoloji matematik mühendislik (STEM) entegrasyonu. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(2), 702-735. DOI: https://doi.org/10.17240/aibuefd.2018..-412111
  • Büyüköztürk, Ş. (2002). Faktör analizi: Temel kavramlar ve ölçek geliştirmede kullanımı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 32, 470-483.
  • Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2013). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
  • Ceran, D. ve Deniz, K. (2015). TEOG sınavı sorularının okuma becerisiyle çözülebilme düzeyi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 3(2), 92-109. DOI: https://doi.org/10.16916/aded.62200
  • Çetinkaya, R. (2007). Türkçe öğretmeni adaylarının yeterlilik algıları ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutumları (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
  • Durmuşçelebi, M. (2013). Anadilde okuma becerilerinin ikinci dilde okumaya etkilerinin incelenmesi. The Journal of Academic Social Science Studies, 6(4), 1-19. DOI: http://dx.doi.org/10.9761/JASSS832
  • Evin Gencel, İ. (2013). Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenme yeterliliklerine yönelik algıları. Eğitim ve Bilim, 38(170), 237-252.
  • İzci, E. ve Koç, S. (2012). Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenmeye ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(9), 101-114. DOI: https://doi.org/10.14520/adyusbd.267
  • Karasar, N. (2016). Bilimsel araştırma yöntemi: kavramlar, ilkeler, teknikler. Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Kardaş, N. (2013). Fen eğitiminde argümantasyon odaklı öğretimin öğrencilerin karar verme ve problem çözme becerilerine etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
  • Kavcar, C. (1999). Edebiyat ve eğitim. Ankara: Engin Yayınevi.
  • MEB. (2018). PISA Türkiye. Erişim Adresi: http://pisa.meb.gov.tr/?page_id=18
  • MEB. (2019a). Türkçe Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 1,2,3,4,5,6,7 ve 8. sınıflar). Erişim Adresi:https://mufredat.meb.gov.tr/Dosyalar/20195716392253-02-T%C3%BCrk%C3%A7e%20%C3%96%C4%9Fretim%20Program%C4%B1%202019.pdf
  • MEB. (2019b). PISA 2018 Türkiye Ön Raporu. Ankara: Eğitim Analiz ve Değerlendirme Raporları Serisi, 10 Erişim Adresi: http://yenice17.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2019_12/04152229_Pisa_2018_Turkiye_On_Raporu_2.pdf
  • Oral, B. ve Yazar, T. (2015). Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenmeye ilişkin algılarının çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14(52). 1-11. DOI: https://doi.org/10.17755/esosder.72011
  • Özatalay, H. (2007). İlköğretim I. kademe Türkçe öğretim programında öğrencilere kazandırılması hedeflenen temel becerilerin ders kitaplarında kullanılmasına ilişkin durum çalışması (Yayımlanmamış doktora tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Özdamar, K. (2004). Paket programlar ile istatistiksel veri analizi I. (5. Baskı). Eskişehir: Kaan Kitabevi.
  • Sever, S. (2001). Öğretim dili olarak Türkçenin sorunları ve öğretme-öğrenme sürecindeki etkili yaklaşımlar. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES), 34(1), 11-22. DOI: https://doi.org/10.1501/Egifak_0000000047
  • Sever, S. (2011). Türkçe öğretimi ve tam öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Tavşancıl, E. (2006). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Türk Dil Kurumu Sözlüğü. (2019). Dil. Erişim Adresi: https://sozluk.gov.tr/
  • Türkiye Yeterlilikler Çerçevesi. (2015). Ankara: Mesleki Yeterlilik Kurumu. Erişim Adresi: https://www.myk.gov.tr/images/articles/editor/130116/TYC_teblig_2.pdf
  • Yaman, H. ve Göçen, G. (2014). Türkiye ve Singapur ana dili öğretimi programları üzerine karşılaştırmalı bir araştırma, Eğitimde Kuram ve Uygulama, 10(4), 783-806.
  • Yaman, H. ve Dağtaş, A. (2015). Norveç ve Türkiye’deki ana dilli öğretim programlarının karşılaştırmalı olarak analiz edilmesi, Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(19), 343-382. DOI: https://doi.org/10.14520/adyusbd.50937
  • Yaşlıoğlu, M. (2017). Sosyal bilimlerde faktör analizi ve geçerlilik: Keşfedici ve doğrulayıcı faktör analizlerinin kullanılması. Istanbul University Journal of the School of Business, 46, 74-85.
  • Yıldız, D. (2015). Türkiye, Kore, Finlandiya ana dili dersi öğretim programlarının karşılaştırmalı olarak incelenmesi, Eğitim ve Bilim, 40(179), 89-110. DOI: http://dx.doi.org/10.15390/EB.2015.4166
  • Yılmaz, M. ve Benli, N. (2010). Sınıf öğretmeni adaylarının okuma alışkanlığına yönelik tutumlarının bazı değişkenlere göre incelenmesi. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(1), 281-291.

Ana Dilde İletişim Yetkinliğine Yönelik Ölçek Geliştirilmesi ve Öğretmen Adaylarının Yetkinlik Düzeyleri

Yıl 2021, Cilt: 9 Sayı: 3, 670 - 685, 26.07.2021

Neslihan Er , Ersin Karademir , Özden Tezel

https://doi.org/10.16916/aded.832819

Öz

Ana dilde iletişim yetkinliğinin kazandırılmasına yönelik çalışmalara, ilkokuldan üniversiteye kadar öğretimin her kademesinde yer verilmelidir. Buradan yola çıkarak bu çalışmada ana dilde iletişim yetkinliğini ölçmeye yarayacak ölçme aracı geliştirmek ve öğretmen adaylarının ana dilde iletişim yetkinliğini belirlemek amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 2019-2020 eğitim ve öğretim yılı güz döneminde bir devlet üniversitesinde Fen Bilimleri Öğretmenliği, Matematik Öğretmenliği ve Sınıf Öğretmenliğinde öğrenim görmekte olan 390 öğretmen adayı oluşturmaktadır. Bu çalışmada 22 maddelik “Ana Dilde İletişim Ölçeği” geliştirilmiştir. Ölçeğin bütününe ilişkin hesaplanan Cronbach’s Alpha değeri 0,857 bulunmuştur. Yapılan analiz sonuçları dikkate alındığında, ölçeğin öğretmen adaylarının ana dilde iletişim yetkinliklerini belirlemek amacıyla kullanılabilir bir ölçme aracı olduğu görülmektedir. Öğretmen adaylarının ana dilde iletişim yetkinliği cinsiyet ve sınıf değişkenine göre anlamlı bir fark göstermemiştir. Öğretmen adaylarının STEM eğitimi, argümantasyon eğitimi, okudukları bölüm ve bölümlerinden memnuniyet değişkenlerine göre ana dilde iletişim yetkinliklerinde anlamlı bir fark bulunmuştur. Araştırma sonucunda “Ana Dilde İletişim Yetkinliği Ölçeği”nin ana dilde iletişim yetkinlik düzeyinin belirlenmesine yönelik geçerli ve güvenilir bir araç olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

yetkinlik ana dilde iletişim yetkinliği ölçek geliştirme

Kaynakça

  • Açık Önkaş, N. (2010). Ana dili öğretimine yeni yaklaşımlar. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (İLKE), 24, 121-128.
  • Akgül, N. ve Yıldırım, B. (2018). STEM SOS modelinin farklı değişkenler açısından etkisinin incelenmesi. El-Cezeri Fen ve Mühendislik Dergisi, 5(2), 316-326. DOI: https://doi.org/10.31202/ecjse.376481
  • Aktaş, T. (2017). Argümantasyona dayalı sorgulama öğretiminin 7. sınıf öğrencilerinin kuvvet ve enerji ünitesindeki akademik başarılarına ve argümantasyon seviyelerine etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Avrupa Birliği Resmi Gazetesi (2018). Hayat Boyu Öğrenme İçin Anahtar Yetkinliklere İlişkin 22.05.2018 tarihli Konsey Tavsiye Kararı (2018/C 189/01). Erişim Adresi: https://www.myk.gov.tr/images/articles/TYC/Yayinlar/Hayat_Boyu_Ogrenme_icin_Anahtar_Yetkinlikler_Tavsiye_Karari_2018.pdf
  • Bahar, M., Yener, D., Yılmaz, M., Emen, H. ve Gürer, F. (2018). 2018 Fen bilimleri öğretim programı kazanımlarındaki değişimler ve fen teknoloji matematik mühendislik (STEM) entegrasyonu. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(2), 702-735. DOI: https://doi.org/10.17240/aibuefd.2018..-412111
  • Büyüköztürk, Ş. (2002). Faktör analizi: Temel kavramlar ve ölçek geliştirmede kullanımı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 32, 470-483.
  • Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2013). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
  • Ceran, D. ve Deniz, K. (2015). TEOG sınavı sorularının okuma becerisiyle çözülebilme düzeyi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 3(2), 92-109. DOI: https://doi.org/10.16916/aded.62200
  • Çetinkaya, R. (2007). Türkçe öğretmeni adaylarının yeterlilik algıları ve öğretmenlik mesleğine yönelik tutumları (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
  • Durmuşçelebi, M. (2013). Anadilde okuma becerilerinin ikinci dilde okumaya etkilerinin incelenmesi. The Journal of Academic Social Science Studies, 6(4), 1-19. DOI: http://dx.doi.org/10.9761/JASSS832
  • Evin Gencel, İ. (2013). Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenme yeterliliklerine yönelik algıları. Eğitim ve Bilim, 38(170), 237-252.
  • İzci, E. ve Koç, S. (2012). Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenmeye ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(9), 101-114. DOI: https://doi.org/10.14520/adyusbd.267
  • Karasar, N. (2016). Bilimsel araştırma yöntemi: kavramlar, ilkeler, teknikler. Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Kardaş, N. (2013). Fen eğitiminde argümantasyon odaklı öğretimin öğrencilerin karar verme ve problem çözme becerilerine etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
  • Kavcar, C. (1999). Edebiyat ve eğitim. Ankara: Engin Yayınevi.
  • MEB. (2018). PISA Türkiye. Erişim Adresi: http://pisa.meb.gov.tr/?page_id=18
  • MEB. (2019a). Türkçe Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 1,2,3,4,5,6,7 ve 8. sınıflar). Erişim Adresi:https://mufredat.meb.gov.tr/Dosyalar/20195716392253-02-T%C3%BCrk%C3%A7e%20%C3%96%C4%9Fretim%20Program%C4%B1%202019.pdf
  • MEB. (2019b). PISA 2018 Türkiye Ön Raporu. Ankara: Eğitim Analiz ve Değerlendirme Raporları Serisi, 10 Erişim Adresi: http://yenice17.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2019_12/04152229_Pisa_2018_Turkiye_On_Raporu_2.pdf
  • Oral, B. ve Yazar, T. (2015). Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenmeye ilişkin algılarının çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14(52). 1-11. DOI: https://doi.org/10.17755/esosder.72011
  • Özatalay, H. (2007). İlköğretim I. kademe Türkçe öğretim programında öğrencilere kazandırılması hedeflenen temel becerilerin ders kitaplarında kullanılmasına ilişkin durum çalışması (Yayımlanmamış doktora tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Özdamar, K. (2004). Paket programlar ile istatistiksel veri analizi I. (5. Baskı). Eskişehir: Kaan Kitabevi.
  • Sever, S. (2001). Öğretim dili olarak Türkçenin sorunları ve öğretme-öğrenme sürecindeki etkili yaklaşımlar. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES), 34(1), 11-22. DOI: https://doi.org/10.1501/Egifak_0000000047
  • Sever, S. (2011). Türkçe öğretimi ve tam öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Tavşancıl, E. (2006). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Türk Dil Kurumu Sözlüğü. (2019). Dil. Erişim Adresi: https://sozluk.gov.tr/
  • Türkiye Yeterlilikler Çerçevesi. (2015). Ankara: Mesleki Yeterlilik Kurumu. Erişim Adresi: https://www.myk.gov.tr/images/articles/editor/130116/TYC_teblig_2.pdf
  • Yaman, H. ve Göçen, G. (2014). Türkiye ve Singapur ana dili öğretimi programları üzerine karşılaştırmalı bir araştırma, Eğitimde Kuram ve Uygulama, 10(4), 783-806.
  • Yaman, H. ve Dağtaş, A. (2015). Norveç ve Türkiye’deki ana dilli öğretim programlarının karşılaştırmalı olarak analiz edilmesi, Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(19), 343-382. DOI: https://doi.org/10.14520/adyusbd.50937
  • Yaşlıoğlu, M. (2017). Sosyal bilimlerde faktör analizi ve geçerlilik: Keşfedici ve doğrulayıcı faktör analizlerinin kullanılması. Istanbul University Journal of the School of Business, 46, 74-85.
  • Yıldız, D. (2015). Türkiye, Kore, Finlandiya ana dili dersi öğretim programlarının karşılaştırmalı olarak incelenmesi, Eğitim ve Bilim, 40(179), 89-110. DOI: http://dx.doi.org/10.15390/EB.2015.4166
  • Yılmaz, M. ve Benli, N. (2010). Sınıf öğretmeni adaylarının okuma alışkanlığına yönelik tutumlarının bazı değişkenlere göre incelenmesi. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(1), 281-291.
Toplam 31 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Alan Eğitimleri
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Neslihan Er 0000-0003-0773-3154

Ersin Karademir 0000-0002-8519-622X

Özden Tezel 0000-0002-9930-7058

Yayımlanma Tarihi 26 Temmuz 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2021 Cilt: 9 Sayı: 3

Kaynak Göster

APA Er, N., Karademir, E., & Tezel, Ö. (2021). Ana Dilde İletişim Yetkinliğine Yönelik Ölçek Geliştirilmesi ve Öğretmen Adaylarının Yetkinlik Düzeyleri. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 9(3), 670-685. https://doi.org/10.16916/aded.832819

88x31.png

Ana Dili Eğitimi Dergisi Creative Commons Alıntı-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.