Ana Dili Eğitiminde Karşılıklı Konuşma Becerisine Yönelik Dil İşlevleriyle İlgili Öğretmen Görüşleri

Elif Demir; Kemalettin Deniz

doi:10.16916/aded.1396907

Araştırma Makalesi

Ana Dili Eğitiminde Karşılıklı Konuşma Becerisine Yönelik Dil İşlevleriyle İlgili Öğretmen Görüşleri

Yıl 2024, Cilt: 12 Sayı: 2, 317 - 338, 30.04.2024

Elif Demir Kemalettin Deniz

https://doi.org/10.16916/aded.1396907

Öz

Bu çalışmanın amacı, Türkçe öğretmenlerinin ana dili eğitiminde karşılıklı konuşma becerisine yönelik dil işlevleriyle ilgili görüşlerini incelemektir. Nitel araştırma yaklaşımının benimsendiği çalışmada görüşme yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubu, Türkiye’nin 7 bölgesindeki 18 farklı ilde görev yapan 30 Türkçe öğretmeninden oluşmaktadır. Öğretmenlerin görüşlerini alabilmek için araştırmacıların geliştirdiği açık uçlu yarı yapılandırılmış sorulardan oluşan “Ana Dili Eğitiminde Karşılıklı Konuşma Becerisine Yönelik Dil İşlevlerine İlişkin Öğretmen Görüşme Formu” kullanılmıştır. Ulaşılan veriler, içerik çözümlemesi kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışmanın sonucunda ortaokullardaki konuşma becerisi eğitiminin günlük hayatla ilişkisinin zayıf olduğu ve konuşma becerisinde dil işlevlerine yönelik bir düzenlemeye gidilmesi ve öğretim programı, kazanımlar, ders kitapları, etkinlikler ile ölçme araç ve gereçlerinin dil işlevlerine yönelik hazırlanması gerektiği sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca dil işlevlerini Türkçe öğretmenlerine benimsetmek için çeşitli eğitimlerin verilmesi, etkinliklerin yapılmasına ihtiyaç olduğu bulgulanmıştır. Araştırma sonuçlarına dayalı olarak program geliştiriciler, ders kitabı yazarları, ölçme ve değerlendirme uzmanları ile öğretmenlere yönelik önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Ana dili eğitimi, dil işlevleri, öğretmen görüşleri, Türkçe eğitimi

Kaynakça

Ak, S. (2020). Dinleme etkinliklerindeki diyalogların söz eylem kuramına göre incelenmesi: Yeni Hitit örneği (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Akpınar, K. D. (2009). İngilizceyi yabancı dil olarak öğrenen Türk öğrencilerine özür ve red söz eylemlerinin öğretiminde tiyatro eserlerinden alıntıların kullanımı (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Aksu Raffard, C. (2018). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi bağlamında söz edimleri başarı koşulları ve gerçekleştirme biçimlerine yönelik bir karşılaştırma. International Journal of Language Academy, 6(5), 46-69.
Aktaş, T. (2004). Yabancı dil öğretiminde iletişimsel yeti. Journal of Language and Linguistic Studies, 1(1), 43-57.
Altun Alkan, H. (2019). Rica ediminin Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenenler tarafından kullanımları (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
Aydın, İ. S. ve Yangil, M. K. (2013). Türkçe ders kitaplarında yer alan metinlerin edimsel sınıflandırılması. Turkish Studies International Periodical for The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(1), 829-841.
Aysever, R. L. (2013). Bir söz edimi olarak yargı edimi. Dokuz Eylül Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 2(3), 111-146.
Bayat, N. (2017). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde şikâyet ve özür edimine ilişkin görünümler. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41, 1-16.
Blondell, J., Higgens, J., & Middlemiss, N. (1982). Function in English. Oxford: Oxford University.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö., E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2013). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem.
Büyüktuncay, M. (2014). Söz edimleri kuramı ve edebiyat: Anlam, bağlam ve yinelenebilirlik. International Journal of Language Academy, 2(1), 93-105.
Can, A. (2011). Teaching speech acts through Pygmalion in EFL classes. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.
Can Akyıldız, E. (2012). Edı̇msel yetı̇nı̇n bı̇r parçası olan söz eylemlerı̇n öğretı̇mı̇nde kısa hı̇kâyelerı̇n etkı̇sı̇ ve üçüncü düzeydekı̇ yabancı dı̇l öğretmenlerı̇nı̇n buna ı̇lı̇şkı̇n edı̇msel farkındalık düzeylerı̇ (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Başkent Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Cerit, Ü. (2021). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi kitaplarında dil işlevlerinin kullanımı üzerine bir değerlendirme: A1 örneği (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Cook, H. M. (1999). Language socialization in Japanese elementary schools: Attentive listening and reaction turns. Journal of Pragmatics, 31(11), 1443-1465.
Creswell, J. W. (2020). Eğitim araştırmaları: Nicel ve nitel araştırmanın planlanması, yürütülmesi (3. baskı). H. Ekşi (Çev. Ed). İstanbul: Edam Yayınları.
Çubukçu, H. (2014). Konuşurken neler oluyor etkileşimsel söylem çözümleme yaklaşımları uygulamalar. Ankara: Akademisyen.
Demircan, Ö. (2005). Yabancı dil öğretim yöntemleri. İstanbul: Der Yayınları.
Demircan, Ö. (1990). Yabancı dil öğretim yöntemleri. İstanbul: Der Yayınları.
Demirkol, T. (2015). Pragmatic development of Turkish EFL learners in terms of speech acts: Refusals, requests, and suggestions (Yayımlanmamış doktora tezi). Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Deniz, K. ve Çekici, Y. E. (2021). Türkçenin yabancı dil olarak öğretimine yönelik dil ı̇şlevleri. Zeitscrift für die Welt der Türken Journal of World of Turks (ZfWT), 13(1), 1-26.
Deniz, K. ve Çekici Y. E. (2019a). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi açısından toplu taşıma araçlarında dil işlevleri. International Journal of Languages Education and Teaching (IJLET), 7(4), 24-36.
Deniz, K. ve Çekici Y. E. (2019b). Dil işlevleri açısından Türkçe öğreniyorum ders kitabı. Turkish Studies Educational Sciences, 14(6), 3043-3062.
Deniz, K. ve Çekici, Y. E. (2019c). Dil işlevleri açısından çocuklar için Türkçe (ÇİT) ders kitabı. Uluslararası Diller Kongresi bildirileri, 194-208.
Deniz, K. ve Demir, E. (2019). İşlevlerine göre bağlaçları konu edinen araştırmalar. Millî Eğitim Dergisi, 48(1), 903-915.
Deniz, K. ve Demir, E. (2021). Türkçe dersi öğretim programı kazanımlarında dil işlevleri. Avrasya Dil Eğitimi ve Araştırmaları Dergisi, 5(1), 23-46.
Doyuran, Z. (2009). Önlem alma yapılarının gazete köşe yazılarındakı̇ ı̇letı̇şı̇msel ı̇şlevlerı̇. Türkbilig, 17, 56-68.
Duchan, F. S. (1988). Assessing communication of hearing-impaired Children: Influences from pragmatics. In R. R. Kretschmer & L.W. Kretschmer (Eds.), Communication assessment of hearing-impaired children from conversation to classroom (pp. 19- 41). Lowa: University of Northern Iowa.
Eken, N. T. (2008). 4;0-6;0 yaş aralığında iletişimsel amaç kullanımı (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Fidan, D. (2007). Türkçe ezgi örüntüsünde duygudurum ve söz edimi görünümü (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Fidan, D. (2017). Söz edimi kuramına genel bir bakış ve eğitim ortamlarında kullanımı: Diksiyon dersleri için bir etkinlik denemesi. Turkish Studies, 12(25), 373-400.
Gökdayı, H. (2008). Türkçede kalıp sözler. Bilig, 44, 89-110.
Gökmen, S. ve Çağlayan Dilber, N. (2011). Türkçe derslerinde söz edimlerinin öğretimi üzerine bir değerlendirme. Dil Dergisi, 154, 44-60.
Guntermann, G., & Phillip, J. K. (1982). Functional-notional concepts: Adapting the foreign language textbook. Washington DC: The Center for Applied Linguistics
Güneş, F. (2014). Türkçe öğretimi: Yaklaşımlar ve modeller. Ankara: Pegem Akademi.
Halliday, M. A. K. (1985). An introduction to functional grammer. London: Edward Arnold Press.
Helvacı, S. (2013). Eski Anadolu Türkçesinde soru cümlelerinin edimbilimsel işlevleri (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
İşcan, A. (2007). İşlevsel dil bilgisinin Türkçe öğretimindeki yeri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(1), 1-11.
Kanatlı, F. (2013). Temel söz varlığı bağlamında Türkçe ve Almancada en sık kullanılan elli eylemin söz-eylem kuramı çerçevesinde dil-yapısal ve kültürel açıdan karşılaştırılması. Turkish Studies-International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(8), 733-744.
Karsan, N. (2005). Türkiye’de Türkçe ve İngilizce özür dileme söz eyleminin karşılaştırmalı incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.
Kaygusuz, P. (2019). Eine untersuchung zum verhältnis von sprachhandlungen und grammaiık in regionalen daf-lehrwerken (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Kılıç, V. (2007). Dilin işlevleri: Metin eylem kuramı yaklaşımı. Sosyal Bilimler Dergisi, 1(2), 124-138.
Kılıç, V. (2002). Dilin işlevleri ve iletişim. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
Kılınç, A. K. (2019). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde/öğreniminde istek (rica) söz edimi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü, Ankara.
MEB, (2019). Türkçe dersi öğretim programı: İlkokul ve ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8. sınıflar. Ankara: MEB Devlet Kitapları Müdürlüğü.
Merriam, S. B. (2018). Nitel araştırma: Desen ve uygulama için bir rehber (S. Turan, Çev. Ed.). Ankara: Nobel Akademi.
Özcan, M. (2015). Yabancı dil olarak Arapça konuşma becerisi öğretiminde ı̇letişimsel yaklaşıma dayalı etkinliklerin kullanımı. 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum, 4(10), 153-164.
Özdemir, A. (2020). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin söz edimlerini anlama düzeyleri. International Journal of Humanities and Education (IJHE), 6(14), 778-801.
Polat, Y. (2002). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde konuşma becerisinin geliştirilmesi ve edim sözler. Anadili Dil Kültürü ve Eğitim Dergisi, (26), 62-75.
Polat, Y. (2010). Yabancı dil öğretiminde söz edimleri (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Polat, Y. (2011). Yabancı dil öğretimi kitaplarında söz edimi öğretimi. Dil Dergisi, (153), 24-42.
Sarıçoban, A. ve Hişmanoğlu, M. (2004). Türkçedeki buyrum tümcelerinin edimbilimi üzerine. Dil Dergisi, (123), 31-48.
Stewart, J., Zediker, K., & Witteborn, S. (2005). Together: Communicating interpersonally: A social construction approach (6th edition). Los Angeles, CA: Roxbury.
Uçan, H. (2008). Dilbilim, göstergebilim ve edebiyat eğitimi. Ankara: Hece Yayınları.
Uslu, Z. (2005). Edimbilim ve yabancı dil öğretimine etkileri. Dil Dergisi, (127), 34-43.
van Ek, J. A., & J. L. M. Trim (1990a). Threshold 1990. Cambridge: Cambridge University Press.
van Ek, J. A., & J. L. M. Trim (1990b). Waystage 1990. Cambridge: Cambridge University Press.
van Ek, J. A., & J. L. M. Trim (2001). Vantage. Cambridge: Cambridge University Press.
van Maanen, J. (1979). Reclaiming qualitative methods for organizational research: A preface. Administrative Science Qarterly, 24(4), 520-526.
Widdowson, H. G. (1979). Text, context, pretext: Critical issues in discourse analysis. United Kingdom: Blackwell Publishing.
Yıldırım, İ. (2021). Örneklem ve örnekleme yöntemleri. S. Şen ve İ. Yıldırım (Ed.). Eğitimde araştırma yöntemleri içinde (ss. 61-92). Ankara: Nobel.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.

Teachers’ Views on Language Functions for Conversation Skills in Mother Tongue Education

Yıl 2024, Cilt: 12 Sayı: 2, 317 - 338, 30.04.2024

Elif Demir Kemalettin Deniz

https://doi.org/10.16916/aded.1396907

Öz

This study aimed to explore the views of Turkish language teachers regarding the language functions associated with conversation skills in mother tongue education. Adopting a qualitative research approach, the study employed the interview method and involved 30 Turkish language teachers from 18 provinces across seven regions in Türkiye. To gather teachers’ views, the researcher utilized the “Teacher Interview Form on Language Functions for Conversation Skills in Mother Tongue Education,” comprising open-ended and semi-structured questions. The collected data were analyzed using content analysis. This study found a weak correlation between lower secondary school speaking skill education and its practical application in daily life, and concluded that language functions should be reorganized in speaking skills where curriculum, learning outcomes, textbooks, activities as well as measurement and assessment tools that align with language functions are developed. This study also highlighted the need for several trainings and activities to facilitate the adoption of language functions by Turkish language teachers. Based on the findings of this study, recommendations were provided to curriculum developers, textbook writers, measurement and assessment experts, and teachers.

Anahtar Kelimeler

Mother tongue education, language functions, teachers’ views, Turkish language education

Kaynakça

Ak, S. (2020). Dinleme etkinliklerindeki diyalogların söz eylem kuramına göre incelenmesi: Yeni Hitit örneği (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Akpınar, K. D. (2009). İngilizceyi yabancı dil olarak öğrenen Türk öğrencilerine özür ve red söz eylemlerinin öğretiminde tiyatro eserlerinden alıntıların kullanımı (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Aksu Raffard, C. (2018). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi bağlamında söz edimleri başarı koşulları ve gerçekleştirme biçimlerine yönelik bir karşılaştırma. International Journal of Language Academy, 6(5), 46-69.
Aktaş, T. (2004). Yabancı dil öğretiminde iletişimsel yeti. Journal of Language and Linguistic Studies, 1(1), 43-57.
Altun Alkan, H. (2019). Rica ediminin Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenenler tarafından kullanımları (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
Aydın, İ. S. ve Yangil, M. K. (2013). Türkçe ders kitaplarında yer alan metinlerin edimsel sınıflandırılması. Turkish Studies International Periodical for The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(1), 829-841.
Aysever, R. L. (2013). Bir söz edimi olarak yargı edimi. Dokuz Eylül Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 2(3), 111-146.
Bayat, N. (2017). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde şikâyet ve özür edimine ilişkin görünümler. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41, 1-16.
Blondell, J., Higgens, J., & Middlemiss, N. (1982). Function in English. Oxford: Oxford University.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö., E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2013). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem.
Büyüktuncay, M. (2014). Söz edimleri kuramı ve edebiyat: Anlam, bağlam ve yinelenebilirlik. International Journal of Language Academy, 2(1), 93-105.
Can, A. (2011). Teaching speech acts through Pygmalion in EFL classes. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.
Can Akyıldız, E. (2012). Edı̇msel yetı̇nı̇n bı̇r parçası olan söz eylemlerı̇n öğretı̇mı̇nde kısa hı̇kâyelerı̇n etkı̇sı̇ ve üçüncü düzeydekı̇ yabancı dı̇l öğretmenlerı̇nı̇n buna ı̇lı̇şkı̇n edı̇msel farkındalık düzeylerı̇ (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Başkent Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Cerit, Ü. (2021). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi kitaplarında dil işlevlerinin kullanımı üzerine bir değerlendirme: A1 örneği (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Cook, H. M. (1999). Language socialization in Japanese elementary schools: Attentive listening and reaction turns. Journal of Pragmatics, 31(11), 1443-1465.
Creswell, J. W. (2020). Eğitim araştırmaları: Nicel ve nitel araştırmanın planlanması, yürütülmesi (3. baskı). H. Ekşi (Çev. Ed). İstanbul: Edam Yayınları.
Çubukçu, H. (2014). Konuşurken neler oluyor etkileşimsel söylem çözümleme yaklaşımları uygulamalar. Ankara: Akademisyen.
Demircan, Ö. (2005). Yabancı dil öğretim yöntemleri. İstanbul: Der Yayınları.
Demircan, Ö. (1990). Yabancı dil öğretim yöntemleri. İstanbul: Der Yayınları.
Demirkol, T. (2015). Pragmatic development of Turkish EFL learners in terms of speech acts: Refusals, requests, and suggestions (Yayımlanmamış doktora tezi). Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Deniz, K. ve Çekici, Y. E. (2021). Türkçenin yabancı dil olarak öğretimine yönelik dil ı̇şlevleri. Zeitscrift für die Welt der Türken Journal of World of Turks (ZfWT), 13(1), 1-26.
Deniz, K. ve Çekici Y. E. (2019a). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi açısından toplu taşıma araçlarında dil işlevleri. International Journal of Languages Education and Teaching (IJLET), 7(4), 24-36.
Deniz, K. ve Çekici Y. E. (2019b). Dil işlevleri açısından Türkçe öğreniyorum ders kitabı. Turkish Studies Educational Sciences, 14(6), 3043-3062.
Deniz, K. ve Çekici, Y. E. (2019c). Dil işlevleri açısından çocuklar için Türkçe (ÇİT) ders kitabı. Uluslararası Diller Kongresi bildirileri, 194-208.
Deniz, K. ve Demir, E. (2019). İşlevlerine göre bağlaçları konu edinen araştırmalar. Millî Eğitim Dergisi, 48(1), 903-915.
Deniz, K. ve Demir, E. (2021). Türkçe dersi öğretim programı kazanımlarında dil işlevleri. Avrasya Dil Eğitimi ve Araştırmaları Dergisi, 5(1), 23-46.
Doyuran, Z. (2009). Önlem alma yapılarının gazete köşe yazılarındakı̇ ı̇letı̇şı̇msel ı̇şlevlerı̇. Türkbilig, 17, 56-68.
Duchan, F. S. (1988). Assessing communication of hearing-impaired Children: Influences from pragmatics. In R. R. Kretschmer & L.W. Kretschmer (Eds.), Communication assessment of hearing-impaired children from conversation to classroom (pp. 19- 41). Lowa: University of Northern Iowa.
Eken, N. T. (2008). 4;0-6;0 yaş aralığında iletişimsel amaç kullanımı (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Fidan, D. (2007). Türkçe ezgi örüntüsünde duygudurum ve söz edimi görünümü (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Fidan, D. (2017). Söz edimi kuramına genel bir bakış ve eğitim ortamlarında kullanımı: Diksiyon dersleri için bir etkinlik denemesi. Turkish Studies, 12(25), 373-400.
Gökdayı, H. (2008). Türkçede kalıp sözler. Bilig, 44, 89-110.
Gökmen, S. ve Çağlayan Dilber, N. (2011). Türkçe derslerinde söz edimlerinin öğretimi üzerine bir değerlendirme. Dil Dergisi, 154, 44-60.
Guntermann, G., & Phillip, J. K. (1982). Functional-notional concepts: Adapting the foreign language textbook. Washington DC: The Center for Applied Linguistics
Güneş, F. (2014). Türkçe öğretimi: Yaklaşımlar ve modeller. Ankara: Pegem Akademi.
Halliday, M. A. K. (1985). An introduction to functional grammer. London: Edward Arnold Press.
Helvacı, S. (2013). Eski Anadolu Türkçesinde soru cümlelerinin edimbilimsel işlevleri (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
İşcan, A. (2007). İşlevsel dil bilgisinin Türkçe öğretimindeki yeri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(1), 1-11.
Kanatlı, F. (2013). Temel söz varlığı bağlamında Türkçe ve Almancada en sık kullanılan elli eylemin söz-eylem kuramı çerçevesinde dil-yapısal ve kültürel açıdan karşılaştırılması. Turkish Studies-International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(8), 733-744.
Karsan, N. (2005). Türkiye’de Türkçe ve İngilizce özür dileme söz eyleminin karşılaştırmalı incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.
Kaygusuz, P. (2019). Eine untersuchung zum verhältnis von sprachhandlungen und grammaiık in regionalen daf-lehrwerken (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Kılıç, V. (2007). Dilin işlevleri: Metin eylem kuramı yaklaşımı. Sosyal Bilimler Dergisi, 1(2), 124-138.
Kılıç, V. (2002). Dilin işlevleri ve iletişim. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
Kılınç, A. K. (2019). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde/öğreniminde istek (rica) söz edimi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü, Ankara.
MEB, (2019). Türkçe dersi öğretim programı: İlkokul ve ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8. sınıflar. Ankara: MEB Devlet Kitapları Müdürlüğü.
Merriam, S. B. (2018). Nitel araştırma: Desen ve uygulama için bir rehber (S. Turan, Çev. Ed.). Ankara: Nobel Akademi.
Özcan, M. (2015). Yabancı dil olarak Arapça konuşma becerisi öğretiminde ı̇letişimsel yaklaşıma dayalı etkinliklerin kullanımı. 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum, 4(10), 153-164.
Özdemir, A. (2020). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin söz edimlerini anlama düzeyleri. International Journal of Humanities and Education (IJHE), 6(14), 778-801.
Polat, Y. (2002). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde konuşma becerisinin geliştirilmesi ve edim sözler. Anadili Dil Kültürü ve Eğitim Dergisi, (26), 62-75.
Polat, Y. (2010). Yabancı dil öğretiminde söz edimleri (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Polat, Y. (2011). Yabancı dil öğretimi kitaplarında söz edimi öğretimi. Dil Dergisi, (153), 24-42.
Sarıçoban, A. ve Hişmanoğlu, M. (2004). Türkçedeki buyrum tümcelerinin edimbilimi üzerine. Dil Dergisi, (123), 31-48.
Stewart, J., Zediker, K., & Witteborn, S. (2005). Together: Communicating interpersonally: A social construction approach (6th edition). Los Angeles, CA: Roxbury.
Uçan, H. (2008). Dilbilim, göstergebilim ve edebiyat eğitimi. Ankara: Hece Yayınları.
Uslu, Z. (2005). Edimbilim ve yabancı dil öğretimine etkileri. Dil Dergisi, (127), 34-43.
van Ek, J. A., & J. L. M. Trim (1990a). Threshold 1990. Cambridge: Cambridge University Press.
van Ek, J. A., & J. L. M. Trim (1990b). Waystage 1990. Cambridge: Cambridge University Press.
van Ek, J. A., & J. L. M. Trim (2001). Vantage. Cambridge: Cambridge University Press.
van Maanen, J. (1979). Reclaiming qualitative methods for organizational research: A preface. Administrative Science Qarterly, 24(4), 520-526.
Widdowson, H. G. (1979). Text, context, pretext: Critical issues in discourse analysis. United Kingdom: Blackwell Publishing.
Yıldırım, İ. (2021). Örneklem ve örnekleme yöntemleri. S. Şen ve İ. Yıldırım (Ed.). Eğitimde araştırma yöntemleri içinde (ss. 61-92). Ankara: Nobel.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.

Toplam 62 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil	Türkçe
Konular	Türkçe Eğitimi
Bölüm	Makaleler
Yazarlar	Elif Demir 0000-0002-3547-4180 Kemalettin Deniz 0000-0001-7531-490X
Yayımlanma Tarihi	30 Nisan 2024
Gönderilme Tarihi	27 Kasım 2023
Kabul Tarihi	25 Nisan 2024
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2024Cilt: 12 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA	Demir, E., & Deniz, K. (2024). Ana Dili Eğitiminde Karşılıklı Konuşma Becerisine Yönelik Dil İşlevleriyle İlgili Öğretmen Görüşleri. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 12(2), 317-338. https://doi.org/10.16916/aded.1396907

Makale Dosyaları

Tam Metin

Ana Dili Eğitimi Dergisi Creative Commons Alıntı-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.