Öz
Bu araştırmanın amacı Türkçe öğretmeni adaylarının akıcı konuşma becerilerini betimlemektir. Araştırmanın örneklemini birinci, ikinci, üçüncü ve dördüncü sınıf düzeyindeki 153 öğretmen adayı oluşturmaktadır. Betimsel tarama yöntemiyle gerçekleştiren araştırmada veri toplama araçları olarak “Konuşma Miktarı Değerlendirme Formu”, “Konuşma Hızı Değerlendirme Formu”, “Konuşma Tutukluğu Değerlendirme Formu”, “Konuşma Doğruluğu Dereceli Puanlama Anahtarı” ve “Düşüncelerin Düzenlenişi Dereceli Puanlama Anahtarı” kullanılmıştır. Araştırmanın sonuçlarına göre tüm sınıf düzeylerindeki öğrenciler dakikada en fazla 251-300 aralığında hece üretmektedir. Kelime miktarına göre birinci sınıf öğrencilerinin en fazla 101-125 aralığında, ikinci, üçüncü ve dördüncü sınıf öğrencilerinin 76-100 aralığında kelime ürettiği; cümle miktarına göre tüm sınıf düzeylerindeki öğrencilerin en fazla 7-9 aralığında cümle ürettiği belirlenmiştir. Konuşma hızına ilişkin sonuçlara göre dördüncü sınıf öğrencileri en fazla 81-120, diğer sınıf düzeylerindeki öğrenciler 41-80 saniye aralığında konuşmaktadır. Konuşma tutukluğuna ilişkin sonuçlara göre birinci ve dördüncü sınıf öğrencileri en fazla 31-40, ikinci ve üçüncü sınıf öğrencileri 41 ve üstü aralığında konuşma tutukluğu yaşamaktadır. Tüm sınıf düzeylerindeki öğrenciler orta düzeyde doğru; zayıf ve orta düzeyde planlı konuşma metni oluşturmaktadır.
Anahtar Kelimeler
Etik Beyan
Araştırma ve Yayın Etiği: Bu çalışmada “Yükseköğretim Kurumları Bilimsel Araştırma ve Yayın Etiği Yönergesi” kapsamında uyulması belirtilen tüm kurallara uyulmuştur. Yönergenin ikinci bölümü olan “Bilimsel Araştırma ve Yayın Etiğine Aykırı Eylemler” başlığı altında belirtilen eylemlerden hiçbiri gerçekleştirilmemiştir. Etik Kurul İzni: Kurul adı = Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal ve Beşerî Bilimler Bilimsel Araştırma ve Yayın Etiği Kurulu Karar tarihi= 01.02.2022 Belge sayı numarası= E-21817443-050.99-136901
Destekleyen Kurum
Türk Dil Kurumu
Teşekkür
Bu çalışma Türk Dil Kurumu tarafından desteklenmiştir. Desteklerinden dolayı Türk Dil Kurumuna teşekkür ederim.
Kaynakça
- Adams, M. R. (1982). Fluency, nonfluency, and stuttering in children. Journal of Fluency Disorders, 7(1), 171-185.
- Akgün, Ö. (2005). Türkçe konuşan 3-6 yaş grubundaki kekemeliği olan ve olmayan çocukların konuşma akıcısızlıklarının incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Anadolu Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
- Akkaya, A. (2012). Öğretmen adaylarının konuşma sorunlarına ilişkin görüşleri. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(20), 405-420.
- Altıparmak, A. (2015). Türkçe konuşmada akıcısızlık: Psikodilbilimsel bir inceleme (Yayımlanmamış doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
- Atasoy, A. (2015). Ortaokul öğrencilerinin akıcı yazma becerilerinin değerlendirilmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hatay.
- Başaran, M. ve Erdem, İ. (2009). Öğretmen adaylarının güzel konuşma becerisi ile ilgili görüşleri üzerine bir araştırma. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(3), 743-754.
- Baştuğ, M. (2012). İlkokul I. kademe öğrencilerinin akıcı okuma becerilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Bilge, H. (2019). Okuma, yazma ve konuşmada akıcılık ile okuduğunu anlama ve kelime hazinesi arasındaki ilişki (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Bosker, H. R., Pinget, A. F., Quene, H., Sanders, T., & De Jong, N. H. (2012). What makes speech sound fluent? The contributions of pauses, speed and repairs. Language Testing, 30(2), 159-175.
- Büyüköztürk, Ş. (2020). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı: İstatistik, araştırma deseni SPSS uygulamaları ve yorum. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
- Chambers, F. (1997). What do we mean by fluency?. System, 25(4), 535-544.
- Çal, P. ve Erdoğan, E. (2017). Türkçe öğretmeni adaylarının konuşma ve yazma becerileri hakkında öğretim üyesi görüşleri. Aydın TÖMER Dil Dergisi, 2(2), 1-14.
- Doğan, Ö. (2001). Okulöncesi dönem çocuklarının konuşmalarının akıcılık özelliklerinin incelenmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Doğan, Y. (2009). Konuşma becerisinin geliştirilmesine yönelik etkinlik önerileri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(1), 185-204.
- Fillmore, C. J. (1979). On fluency. C. J. Fillmore, D. Kempler, & W. S-Y. Wang (Ed.), Individual differences in language ability and language behavior içinde (ss. 85-101). New York: Academic Press.
- Girgin, A. (2010). Konuşma yöntemi. Marmara İletişim Dergisi, 16, 21-32.
- Götz, S. (2013). Fluency in native and nonnative English speech. Amsterdam: John Benjamins Publishing Company.
- Hedge, M. N. (1978). Fluency and fluency disorders: Their definition, measurement, and modification. Journal of Fluency Disorders, 3, 51-71.
- Iswara, A. A., Azib, A., & Rochsantiningsih, D. (2012). Improving students’ speaking fluency through the implementation of trivia-based activity in university students. English Education, 1(1), 1-17.
- İşcan, A. (2015). Diksiyon, ses bilgisi ve ses eğitimi. A. Şahin (Ed.), Konuşma eğitimi: Yöntemler, etkinlikler içinde (ss. 59-116). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
- Karasar, N. (2020). Bilimsel araştırma yöntemi: Kavramlar ilkeler teknikler. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
- Kormos, J., & Denes, M. (2004). Exploring measures and perception of fluency in the speech of second language learners. System, 32, 145-164.
- Kuru, O. (2013a). Akıcı konuşma problemi yaşayan ilkokul 4. sınıf öğrencilerinin konuşma becerilerinin geliştirilmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Kuru, O. (2013b). Akıcı konuşma problemi yaşayan ilköğretim 5. sınıf öğrencisinin konuşma becerisini geliştirme. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1), 88-105.
- Kuru, O. (2017). Mikro öğretim tekniğinin akıcı konuşma becerisine etkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(3), 792-810.
- MEB (2019). Türkçe dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar). Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı.
- Ong, W. J. (2014). Sözlü ve yazılı kültür (S. Postacıoğlu Banon, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
- Özbay, M. (2005). Sesle ilgili kavramlar ve konuşma eğitimi. Milli Eğitim Dergisi, 33(168), 116-125.
- Riggenbach, H. (1991). Toward an understanding of fluency: A microanalysis of nonnative speaker conversations. Discourse Processes, 14(4), 423-441.
- Schmidt, R. (1992). Psychological mechanisms underlying second language fluency. Studies in Second Language Acquisition, 14(4), 357-385.
- Sever, S. (1998). Dil ve iletişim (Etkili yazılı ve sözlü anlatım). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 31(1), 51-66.
- Soysal, T. ve Kurudayıoğlu, M. (2015). İlkokul üçüncü sınıf öğrencilerinin konuşma akıcılıklarının değerlendirilmesi. Akademik Araştırmalar Dergisi, 17(67), 167-184.
- Taşer, S. (2020). Konuşma eğitimi. İstanbul: Pegasus Yayınları.
- Temizyürek, F., Erdem, İ. ve Temizkan, M. (2017). Konuşma eğitimi (Sözlü anlatım). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
- Uçgun, D. (2007). Konuşma eğitimini etkileyen faktörler. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22(1), 59-67.
- Ülper, H. (2020). Yabancı öğrencilerin Türkçe söyleyiş akıcılıklarına ilişkin algıları ve etkili olan etmenler. Başkent University Journal of Education, 7(2), 328-338.
- Vitthal, G. (2010). Techniques for developing speaking skills and fluency. IUP Journal of Soft Skills, 4, 7-17.
- Yalçın, A. (2018). Son bilimsel gelişmeler ışığında Türkçenin öğretimi yöntemleri. Ankara: Akçağ Yayınları.
- Yıldırım, N. (2020). Öğretmen görüşlerine göre ortaokul öğrencilerinin konuşma kusurları. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 8(2), 594-610.
Öz
The aim of this study was to describe the speech fluency skills of Turkish language preservice teachers. The sample of the research consisted of 153 preservice teachers studying at the first, second, third and fourth years. In the research conducted using the descriptive survey method, "Speech Quantity Assessment Form", "Speech Speed Assessment Form", "Speech Disfluency Assessment Form", "Speech Accuracy Rubric" and "Organization of Thoughts Rubric" were used as data collection tools. The results indicated that students at all years produced a maximum of 251-300 syllables per minute. Based on the amount of words, it was found out that the first-year students produced words in the range of 101-125 at most, whereas the second, third and fourth-year students produced words in the range of 76-100, and students at all levels produced sentences in the range of 7-9 at most according to the amount of sentences. According to the results of speech speed, the fourth-year students spoke for a maximum of 81-120 seconds whereas students at the other levels spoke for 41-80 seconds. According to results of speech disfluency, the first and fourth–year students experienced disfluency in the range of 31-40 at most, whereas disfluency was in the range of 41 and above for the second and third-year students. Students at all grades generated speech texts which were moderately accurate, and planned speech texts which were at weak and moderate levels.
Anahtar Kelimeler
Turkish language preservice teachers speech fluency speech speed
Kaynakça
- Adams, M. R. (1982). Fluency, nonfluency, and stuttering in children. Journal of Fluency Disorders, 7(1), 171-185.
- Akgün, Ö. (2005). Türkçe konuşan 3-6 yaş grubundaki kekemeliği olan ve olmayan çocukların konuşma akıcısızlıklarının incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Anadolu Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
- Akkaya, A. (2012). Öğretmen adaylarının konuşma sorunlarına ilişkin görüşleri. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(20), 405-420.
- Altıparmak, A. (2015). Türkçe konuşmada akıcısızlık: Psikodilbilimsel bir inceleme (Yayımlanmamış doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
- Atasoy, A. (2015). Ortaokul öğrencilerinin akıcı yazma becerilerinin değerlendirilmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hatay.
- Başaran, M. ve Erdem, İ. (2009). Öğretmen adaylarının güzel konuşma becerisi ile ilgili görüşleri üzerine bir araştırma. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(3), 743-754.
- Baştuğ, M. (2012). İlkokul I. kademe öğrencilerinin akıcı okuma becerilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Bilge, H. (2019). Okuma, yazma ve konuşmada akıcılık ile okuduğunu anlama ve kelime hazinesi arasındaki ilişki (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Bosker, H. R., Pinget, A. F., Quene, H., Sanders, T., & De Jong, N. H. (2012). What makes speech sound fluent? The contributions of pauses, speed and repairs. Language Testing, 30(2), 159-175.
- Büyüköztürk, Ş. (2020). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı: İstatistik, araştırma deseni SPSS uygulamaları ve yorum. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
- Chambers, F. (1997). What do we mean by fluency?. System, 25(4), 535-544.
- Çal, P. ve Erdoğan, E. (2017). Türkçe öğretmeni adaylarının konuşma ve yazma becerileri hakkında öğretim üyesi görüşleri. Aydın TÖMER Dil Dergisi, 2(2), 1-14.
- Doğan, Ö. (2001). Okulöncesi dönem çocuklarının konuşmalarının akıcılık özelliklerinin incelenmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Doğan, Y. (2009). Konuşma becerisinin geliştirilmesine yönelik etkinlik önerileri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(1), 185-204.
- Fillmore, C. J. (1979). On fluency. C. J. Fillmore, D. Kempler, & W. S-Y. Wang (Ed.), Individual differences in language ability and language behavior içinde (ss. 85-101). New York: Academic Press.
- Girgin, A. (2010). Konuşma yöntemi. Marmara İletişim Dergisi, 16, 21-32.
- Götz, S. (2013). Fluency in native and nonnative English speech. Amsterdam: John Benjamins Publishing Company.
- Hedge, M. N. (1978). Fluency and fluency disorders: Their definition, measurement, and modification. Journal of Fluency Disorders, 3, 51-71.
- Iswara, A. A., Azib, A., & Rochsantiningsih, D. (2012). Improving students’ speaking fluency through the implementation of trivia-based activity in university students. English Education, 1(1), 1-17.
- İşcan, A. (2015). Diksiyon, ses bilgisi ve ses eğitimi. A. Şahin (Ed.), Konuşma eğitimi: Yöntemler, etkinlikler içinde (ss. 59-116). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
- Karasar, N. (2020). Bilimsel araştırma yöntemi: Kavramlar ilkeler teknikler. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
- Kormos, J., & Denes, M. (2004). Exploring measures and perception of fluency in the speech of second language learners. System, 32, 145-164.
- Kuru, O. (2013a). Akıcı konuşma problemi yaşayan ilkokul 4. sınıf öğrencilerinin konuşma becerilerinin geliştirilmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Kuru, O. (2013b). Akıcı konuşma problemi yaşayan ilköğretim 5. sınıf öğrencisinin konuşma becerisini geliştirme. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1), 88-105.
- Kuru, O. (2017). Mikro öğretim tekniğinin akıcı konuşma becerisine etkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(3), 792-810.
- MEB (2019). Türkçe dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar). Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı.
- Ong, W. J. (2014). Sözlü ve yazılı kültür (S. Postacıoğlu Banon, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
- Özbay, M. (2005). Sesle ilgili kavramlar ve konuşma eğitimi. Milli Eğitim Dergisi, 33(168), 116-125.
- Riggenbach, H. (1991). Toward an understanding of fluency: A microanalysis of nonnative speaker conversations. Discourse Processes, 14(4), 423-441.
- Schmidt, R. (1992). Psychological mechanisms underlying second language fluency. Studies in Second Language Acquisition, 14(4), 357-385.
- Sever, S. (1998). Dil ve iletişim (Etkili yazılı ve sözlü anlatım). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 31(1), 51-66.
- Soysal, T. ve Kurudayıoğlu, M. (2015). İlkokul üçüncü sınıf öğrencilerinin konuşma akıcılıklarının değerlendirilmesi. Akademik Araştırmalar Dergisi, 17(67), 167-184.
- Taşer, S. (2020). Konuşma eğitimi. İstanbul: Pegasus Yayınları.
- Temizyürek, F., Erdem, İ. ve Temizkan, M. (2017). Konuşma eğitimi (Sözlü anlatım). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
- Uçgun, D. (2007). Konuşma eğitimini etkileyen faktörler. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22(1), 59-67.
- Ülper, H. (2020). Yabancı öğrencilerin Türkçe söyleyiş akıcılıklarına ilişkin algıları ve etkili olan etmenler. Başkent University Journal of Education, 7(2), 328-338.
- Vitthal, G. (2010). Techniques for developing speaking skills and fluency. IUP Journal of Soft Skills, 4, 7-17.
- Yalçın, A. (2018). Son bilimsel gelişmeler ışığında Türkçenin öğretimi yöntemleri. Ankara: Akçağ Yayınları.
- Yıldırım, N. (2020). Öğretmen görüşlerine göre ortaokul öğrencilerinin konuşma kusurları. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 8(2), 594-610.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Türkçe Eğitimi |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 29 Ocak 2024 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024Cilt: 12 Sayı: 1 |
Ana Dili Eğitimi Dergisi Creative Commons Alıntı-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.