An Analysis of Secondary School Turkish Language Course Exam Questions in the Sense of Curriculum Objectives
Öz
The aim of this study is to investigate the suitability level of secondary school Turkish lesson exam questions to Turkish Language Course Curriculum (MEB, 2018). For this purpose, exam types preferred in Turkish lessons were examined. And the learning areas which questions are related with and questions’ fulfilling the objectives of the lesson have been tried to be determined. Samples of exam papers were used in Turkish lessons were gathered from 20 different secondary schools in Bucak district of Burdur province after getting compulsory permissions. Total number of reached exam papers was 285 and 4853 questions have been examined, In this study, survey model was used. Data of the study was gathered by using document study. Content analysis was used to analyse data. According to the findings, it has been understood that multiple choices test is the most preferred exam type used in Turkish lessons. The second one is multiple type exam and the third one is open ended exam. Besides, it has been found out that %8 of all exams do not fulfill any objectives of the lesson and distribution of the questions which measure skills that take place in curriculum is not same.
Anahtar Kelimeler
Turkish curriculum exam questions measurement and evaluation
Kaynakça
- Aşılıoğlu, B. (1993). Ortaokullarda Türkçe öğretimi. Ankara:Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi.
- Benzer, A. ve Eldem, E. (2013). Türkçe ve edebiyat öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme araçları hakkında bilgi düzeyleri. Kastamonu Eğitim Dergisi.21(2), 649-664.
- Demirel, Ö. (2015). Eğitimde program geliştirme (22. baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
- Direkci, B. ve Yavuz, M. (2018). 1-8. sınıflar Türkçe dersi öğretim programı kazanımlarının sarmal programlama yaklaşımı açısından incelenmesi. TurkishStudies, 13(7), 583-599. doi: 10.7827/Turkish Studies.14505.
- Göçer, A. (2005). İlköğretim II. kademe Türkçe öğretiminde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi.
- Göçer, A. (2018). Türkçe eğitiminde ölçme ve değerlendirme (2. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
- Gökçe, O. (2006). İçerik analizi: Kuramsal ve pratik bilgiler. Ankara: Siyasal Kitabevi.
- Göğüş, B. (1978). Orta dereceli okullarımızda Türkçe ve yazın eğitimi. Ankara: Gül Yayınevi.
- Güneş, F. (2016). Türkçe öğretimi yaklaşımlar ve modeller (4. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
- Hamzadayı, E. ve Dölek, O. (2017). Konuşma becerisinin değerlendirilmesinde Türkçe öğretmenlerinin yaklaşımları.Dil Eğitimi ve Araştırmaları Dergisi,3(3), 135-151.
- Karakoç Öztürk, B. ve Altuntaş, İ. (2012). İlköğretim ikinci kademede konuşma eğitimine yönelik öğretmen görüşleri: nitel bir çalışma. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi,2(1), 342-356.
- Karasar, N. (2017). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
- Kavcar, C.,Oğuzkan, F. ve Hasırcı S. (2016). Türkçe öğretimi Türkçe ve sınıf öğretmenleri için (Genişletilmiş 9.Baskı). Ankara:Anı Yayıncılık.
- Maden, S. ve Durukan, E. (2011). Türkçe dersi öğretmenlerinin ölçme değerlendirmeye ilişkin algıları. Millî Eğitim Dergisi, 190, 212-233.
- MEB (2015). Türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu, Ankara: Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi.
- MEB (2017). Türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu. Ankara: Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi.
- MEB (2018). Türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu. Ankara: Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi.
- Merriam, S. (1998). Qualitativeresearchandcasestudyapplications in education. Revisedandexpandedfromcasestudyresearch in education. USA: JB Printing.
- Miles, M. B. &Huberman, A. M. (1994). Qualitativedataanalysis: an expandedsourcebook. (2nd Edition). Calif: SAGE Publications.
- Öz, F. (2011). Türkçe öğretimi(4.Baskı).Ankara: Anı Yayıncılık.
- Özbay, M. ve Melanlıoğlu, D. (2012). Türkçe öğretim programlarının dinleme becerisi bakımından değerlendirilmesi. Turkish Studies, 7/ 1, 87-97.
- Tavşancıl, E. ve Aslan, E. (2001). İçerik analizi ve uygulama örnekleri. İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (5. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Öz
Ortaokul Türkçe dersi sınav sorularının Türkçe Öğretim Programı’na (MEB, 2018) uygunluk düzeyini belirlemek amacıyla gerçekleştirilen bu araştırmada Türkçe derslerinde tercih edilen sınav türleri incelenmiş, sınav sorularının hangi öğrenme alanlarına yönelik olduğu ve Program’daki kazanımları karşılama durumu belirlenmeye çalışılmıştır. Bu amaçla ilgili kurumlardan gerekli izinler alınarak Burdur ili Bucak ilçesindeki 20 ortaokulun Türkçe derslerinde uygulanan sınav kâğıtlarının birer örneği toplanmıştır. Erişilen sınav kâğıdı sayısı toplam 285’tir. Toplam 4853 soru incelenmiştir. Araştırma tarama modelinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın verileri doküman incelemesi yoluyla toplanmıştır. Elde edilen verilerin çözümlenmesinde içerik analizi kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgulara göre; ortaokul Türkçe derslerinde en fazla test türü sınavlar tercih edilmekte, bunu sırasıyla karma ve yazılı sınavlar takip etmektedir. Ayrıca tüm sınav sorularının %8’inin herhangi bir kazanımı karşılamadığı ve sınav sorularında Program’da yer alan beceri alanlarına yönelik soru dağılımının aynı oranda olmadığı da araştırmanın diğer bulgularıdır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Aşılıoğlu, B. (1993). Ortaokullarda Türkçe öğretimi. Ankara:Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi.
- Benzer, A. ve Eldem, E. (2013). Türkçe ve edebiyat öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme araçları hakkında bilgi düzeyleri. Kastamonu Eğitim Dergisi.21(2), 649-664.
- Demirel, Ö. (2015). Eğitimde program geliştirme (22. baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
- Direkci, B. ve Yavuz, M. (2018). 1-8. sınıflar Türkçe dersi öğretim programı kazanımlarının sarmal programlama yaklaşımı açısından incelenmesi. TurkishStudies, 13(7), 583-599. doi: 10.7827/Turkish Studies.14505.
- Göçer, A. (2005). İlköğretim II. kademe Türkçe öğretiminde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi.
- Göçer, A. (2018). Türkçe eğitiminde ölçme ve değerlendirme (2. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
- Gökçe, O. (2006). İçerik analizi: Kuramsal ve pratik bilgiler. Ankara: Siyasal Kitabevi.
- Göğüş, B. (1978). Orta dereceli okullarımızda Türkçe ve yazın eğitimi. Ankara: Gül Yayınevi.
- Güneş, F. (2016). Türkçe öğretimi yaklaşımlar ve modeller (4. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
- Hamzadayı, E. ve Dölek, O. (2017). Konuşma becerisinin değerlendirilmesinde Türkçe öğretmenlerinin yaklaşımları.Dil Eğitimi ve Araştırmaları Dergisi,3(3), 135-151.
- Karakoç Öztürk, B. ve Altuntaş, İ. (2012). İlköğretim ikinci kademede konuşma eğitimine yönelik öğretmen görüşleri: nitel bir çalışma. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi,2(1), 342-356.
- Karasar, N. (2017). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
- Kavcar, C.,Oğuzkan, F. ve Hasırcı S. (2016). Türkçe öğretimi Türkçe ve sınıf öğretmenleri için (Genişletilmiş 9.Baskı). Ankara:Anı Yayıncılık.
- Maden, S. ve Durukan, E. (2011). Türkçe dersi öğretmenlerinin ölçme değerlendirmeye ilişkin algıları. Millî Eğitim Dergisi, 190, 212-233.
- MEB (2015). Türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu, Ankara: Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi.
- MEB (2017). Türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu. Ankara: Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi.
- MEB (2018). Türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu. Ankara: Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi.
- Merriam, S. (1998). Qualitativeresearchandcasestudyapplications in education. Revisedandexpandedfromcasestudyresearch in education. USA: JB Printing.
- Miles, M. B. &Huberman, A. M. (1994). Qualitativedataanalysis: an expandedsourcebook. (2nd Edition). Calif: SAGE Publications.
- Öz, F. (2011). Türkçe öğretimi(4.Baskı).Ankara: Anı Yayıncılık.
- Özbay, M. ve Melanlıoğlu, D. (2012). Türkçe öğretim programlarının dinleme becerisi bakımından değerlendirilmesi. Turkish Studies, 7/ 1, 87-97.
- Tavşancıl, E. ve Aslan, E. (2001). İçerik analizi ve uygulama örnekleri. İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (5. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Alan Eğitimleri |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 27 Nisan 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020Cilt: 8 Sayı: 2 |
Cited By
Sınıf Öğretmenlerinin Türkçe Derslerinde Sordukları Soruların İncelenmesi
Okuma Yazma Eğitimi Araştırmaları
https://doi.org/10.35233/oyea.1310337
KONUŞMA BECERİSİNİ DEĞERLENDİRME GÖREV TÜRLERİ VE BİÇİMLERİ: TÜRKÇE ÖĞRETMENLERİNİN SEÇİMLERİ ÜZERİNE BİR İNCELEME
Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi
https://doi.org/10.21764/maeuefd.1284255
21st Century Skills in Curriculums of Turkey, Alberta, Korea and Singapore
Pamukkale University Journal of Education
https://doi.org/10.9779/pauefd.1182195
ORTAÖĞRETİM KURUMLARI MERKEZİ SINAV PUANLARININ UYGUNLUK VE YORDAMA GEÇERLİKLERİNİN İNCELENMESİ
Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi
https://doi.org/10.21764/maeuefd.888499
Ana Dili Eğitimi Dergisi Creative Commons Alıntı-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.