Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Children's Theaters as an Artistic Stimulus

Yıl 2019, Cilt: 7 Sayı: 4, 1164 - 1178, 30.10.2019
https://doi.org/10.16916/aded.615773

Öz

Art is a concept with many different definitions. In
general terms, it can be defined as a discipline that combines beauty with
usefulness. These concepts reveal the expectations of the people for art.
Throughout history, theater has been a branch of art that carries both beauty
and usefulness. Since the early ages, all societies have benefited from the
educational features of theater. After the emergence of the concept of
childhood in the West, there is a need of theater for children. Theatre for
children emerged as a result of this need. Children have different physical and
mental characteristics other than adults. Accordingly, theater for children
should have the characteristics appropriate for the children’s properties.
Communication is a very important element for all arts. The importance of
communication increases when it comes to children's theatre. Children’s theatre
must involve many techniques appealing to the children’s world with its
dramatic structure, fictional qualifications and pluralist expression of the
characters. Only the theatres which are presented to the children with the
mentioned equipment can attract their attention and can improve their
world.    

Kaynakça

  • Aksan, D. (2013). Şiir dili ve Türk şiir dili. Ankara: Bilgi Yayınevi.
  • Akyüz, M. (2015). “Ülker Köksal’ın çocuk tiyatrolarında metinlerarası ilişkiler” II. Uluslararası Çocuk ve Gençlik Edebiyatı Sempozyumu. (Yay. Haz.: Tacettin Şimşek-Bican Veysel Yıldız) İstanbul.
  • Aristoteles. (1987). Poetika. İstanbul: Remzi Kitabevi
  • Ayvaz, Ü. (1993). “Teneke şövalyeler” Çocuk oyunları seçkisi (Der.: Tuncer Cücenoğlu). İstanbul: Artı Dershanesi Yayınları.
  • Baltacıoğlu, I.H. (2006). Tiyatro nedir? İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
  • Brecht, B. (1990). Sanat üzerine yazılar. İstanbul: Cem Yayınları.
  • Çalışlar, A. (1995). Tiyatro ansiklopedisi. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
  • Dilidüzgün, S. (1996). “Masalın eğitimdeki yeri” Çağdaş Eğitimde Sanat. İstanbul:ÇYDD Yayınları.
  • Dilidüzgün, Selahattin, S. Sever, A. Öztürk, Ö. Adıgüzel (2002) Çocuk edebiyatı. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını.
  • Erkek, H. (2016). Çocuk ve gençlik tiyatrosu. İstanbul: Opus Yayınları.
  • Erkek, H. (2016). Yaşasın barış. İstanbul: Opus Yayınları.
  • Fuat, M. (1979). Başlangıcından bugüne Türk ve dünya tiyatro tarihi. İstanbul: Varlık Yayınevi.
  • Günay, V. D. (2007). Metin bilgisi. İstanbul: Multilingual Yay.
  • Günel, A. (2009). Çipilip üç şekerli. İzmir:Tudem Yayınları.
  • Güner, O. (1996). Toplu Oyunlar I. İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
  • İpşiroğlu, Z. (1996). “Tiyatronun yapıcı gücü” Çağdaş eğitimde sanat. İstanbul:ÇYDD Yayınları:9
  • Kalyon, S. (1993). “Bir şeftali bin şeftali” Çocuk oyunları seçkisi (Der.: Tuncer Cücenoğlu). İstanbul: Artı Dershanesi Yayınları.
  • Keskin, Y. (2008). Tiyatronun ilkeleri: tiyatro - yazar - oyuncu -oynamak – yönetmek. İstanbul: Doruk Yayınları.
  • Kıran, Z.-Kıran, A. E. (2007). Yazınsal okuma süreçleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Köksal, Ü. (2008). Sırça köşk-barış gezegeni-mavi gezegeni kim kurtarsın? İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
  • Kuyumcu, N.(2000). Çocuk tiyatrosu. İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
  • Nesin, A. (2002). Pırtlatan bal. İstanbul: Adam Yayınları.
  • Nutku, H. (2001). Oyun sanatbilimi dramaturgi. İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
  • Nutku, Ö. (1989). Sahne bilgisi. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
  • Nutku, Ö. (1998). Oyun, çocuk tiyatro. İstanbul: Özgür Yayınları.
  • Nutku, Ö. (2001). Dram sanatı- tiyatroya giriş. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
  • Özbay, M., Çeçen, A. M. (2012). Türkçe ders kitaplarında (6-8. sınıflar) yer alan metinlerin tür ve tema açısından incelenmesi. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 1(1), 67-76.
  • Özdemir , E. (1987). İlkokul öğretmenleri için Türkçe öğretimi kılavuzu. İstanbul: İnkılap Kitapevi.
  • Özdemir , E. (2002). Yazınsal türler. Ankara: Bilgi Yayınevi.
  • Özertem, T. (1992). Türkiye’de çocuk tiyatrosu. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
  • Özgentürk, I. (2009). Keloğlan-dünyayı tanıyorum-hayvanlar toplantısı. İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
  • Saltık, O. (2019). “Şiirimi kedi kaptı” adlı şiir kitabında çocuk gerçekliği. Uluslararası Beşeri Bilimler ve Eğitim Dergisi, 5 (10), 180-194.
  • Sever, S., Kaya, Z., Aslan, C. (2011). Etkinliklerle Türkçe öğretimi. İzmir: Tudem Yayınları.
  • Sever, S. (2008). Çocuk ve edebiyat. İzmir:Tudem Yayınları.
  • Sever, S. (2018). Sanatsal uyaranlarla dil eğitimi. İzmir: Tudem Yayınları.
  • Terzi, F. (2009 ). Akıllı soytarı. İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.

Sanatsal Bir Uyaran Olarak Çocuk Tiyatroları

Yıl 2019, Cilt: 7 Sayı: 4, 1164 - 1178, 30.10.2019
https://doi.org/10.16916/aded.615773

Öz

Sanat,
çok farklı tanımları olan bir kavramdır. En genel biçimde de güzel ile faydalı
olanı birleştiren bir disiplin olarak tanımlanabilir. Güzel ve yararlılık
kavramları insanın sanattan beklentilerini ortaya koyar. Tiyatro da tarih
boyunca hem güzeli hem de yararlı olanı taşıyan bir sanat dalı olmuştur. İlk
çağlardan beri bütün toplumlar tiyatronun eğitici özelliklerinden
yararlanmıştır. Batı’da çocukluk kavramının ortaya çıkmasından sonra çocuklar
için de tiyatro yapma ihtiyacı duyulur. Bu ihtiyacın sonucu olarak çocuk
tiyatroları doğar. Çocuk, fiziksel ve ruhsal özellikleri bakımından
yetişkinlerden farklı özellikler taşır. Bundan dolayı çocuklar için yapılan
tiyatronun çocuğun niteliklerine uygun özellikler taşıması gerekir. İletişim
bütün sanatlar için çok önemli bir unsurdur. Söz konusu çocuk tiyatrosu
olduğunda bu önem daha çok artar. Çocuk tiyatroları, dramatik örüntüsünden
kurgusal özelliklerine, kişilerinden çoğulcu anlatım boyutlarına kadar çocuğun
dünyasına seslenen tekniklerini barındırmalıdır. Ancak bu donanımlarla çocuğun
karşısına çıkan çocuk tiyatrosu onun ilgisini çekip, dünyasını geliştirebilir. 

Kaynakça

  • Aksan, D. (2013). Şiir dili ve Türk şiir dili. Ankara: Bilgi Yayınevi.
  • Akyüz, M. (2015). “Ülker Köksal’ın çocuk tiyatrolarında metinlerarası ilişkiler” II. Uluslararası Çocuk ve Gençlik Edebiyatı Sempozyumu. (Yay. Haz.: Tacettin Şimşek-Bican Veysel Yıldız) İstanbul.
  • Aristoteles. (1987). Poetika. İstanbul: Remzi Kitabevi
  • Ayvaz, Ü. (1993). “Teneke şövalyeler” Çocuk oyunları seçkisi (Der.: Tuncer Cücenoğlu). İstanbul: Artı Dershanesi Yayınları.
  • Baltacıoğlu, I.H. (2006). Tiyatro nedir? İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
  • Brecht, B. (1990). Sanat üzerine yazılar. İstanbul: Cem Yayınları.
  • Çalışlar, A. (1995). Tiyatro ansiklopedisi. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
  • Dilidüzgün, S. (1996). “Masalın eğitimdeki yeri” Çağdaş Eğitimde Sanat. İstanbul:ÇYDD Yayınları.
  • Dilidüzgün, Selahattin, S. Sever, A. Öztürk, Ö. Adıgüzel (2002) Çocuk edebiyatı. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını.
  • Erkek, H. (2016). Çocuk ve gençlik tiyatrosu. İstanbul: Opus Yayınları.
  • Erkek, H. (2016). Yaşasın barış. İstanbul: Opus Yayınları.
  • Fuat, M. (1979). Başlangıcından bugüne Türk ve dünya tiyatro tarihi. İstanbul: Varlık Yayınevi.
  • Günay, V. D. (2007). Metin bilgisi. İstanbul: Multilingual Yay.
  • Günel, A. (2009). Çipilip üç şekerli. İzmir:Tudem Yayınları.
  • Güner, O. (1996). Toplu Oyunlar I. İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
  • İpşiroğlu, Z. (1996). “Tiyatronun yapıcı gücü” Çağdaş eğitimde sanat. İstanbul:ÇYDD Yayınları:9
  • Kalyon, S. (1993). “Bir şeftali bin şeftali” Çocuk oyunları seçkisi (Der.: Tuncer Cücenoğlu). İstanbul: Artı Dershanesi Yayınları.
  • Keskin, Y. (2008). Tiyatronun ilkeleri: tiyatro - yazar - oyuncu -oynamak – yönetmek. İstanbul: Doruk Yayınları.
  • Kıran, Z.-Kıran, A. E. (2007). Yazınsal okuma süreçleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Köksal, Ü. (2008). Sırça köşk-barış gezegeni-mavi gezegeni kim kurtarsın? İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
  • Kuyumcu, N.(2000). Çocuk tiyatrosu. İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
  • Nesin, A. (2002). Pırtlatan bal. İstanbul: Adam Yayınları.
  • Nutku, H. (2001). Oyun sanatbilimi dramaturgi. İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
  • Nutku, Ö. (1989). Sahne bilgisi. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
  • Nutku, Ö. (1998). Oyun, çocuk tiyatro. İstanbul: Özgür Yayınları.
  • Nutku, Ö. (2001). Dram sanatı- tiyatroya giriş. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
  • Özbay, M., Çeçen, A. M. (2012). Türkçe ders kitaplarında (6-8. sınıflar) yer alan metinlerin tür ve tema açısından incelenmesi. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 1(1), 67-76.
  • Özdemir , E. (1987). İlkokul öğretmenleri için Türkçe öğretimi kılavuzu. İstanbul: İnkılap Kitapevi.
  • Özdemir , E. (2002). Yazınsal türler. Ankara: Bilgi Yayınevi.
  • Özertem, T. (1992). Türkiye’de çocuk tiyatrosu. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
  • Özgentürk, I. (2009). Keloğlan-dünyayı tanıyorum-hayvanlar toplantısı. İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
  • Saltık, O. (2019). “Şiirimi kedi kaptı” adlı şiir kitabında çocuk gerçekliği. Uluslararası Beşeri Bilimler ve Eğitim Dergisi, 5 (10), 180-194.
  • Sever, S., Kaya, Z., Aslan, C. (2011). Etkinliklerle Türkçe öğretimi. İzmir: Tudem Yayınları.
  • Sever, S. (2008). Çocuk ve edebiyat. İzmir:Tudem Yayınları.
  • Sever, S. (2018). Sanatsal uyaranlarla dil eğitimi. İzmir: Tudem Yayınları.
  • Terzi, F. (2009 ). Akıllı soytarı. İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
Toplam 36 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Metin Akyüz

Yayımlanma Tarihi 30 Ekim 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019Cilt: 7 Sayı: 4

Kaynak Göster

APA Akyüz, M. (2019). Sanatsal Bir Uyaran Olarak Çocuk Tiyatroları. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 7(4), 1164-1178. https://doi.org/10.16916/aded.615773

88x31.png

Ana Dili Eğitimi Dergisi Creative Commons Alıntı-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.