Okuma Eğitiminde P4C Temelli Soru Sorma Eğitiminin İşbirlikli Öğrenmeye Etkisi

Suna Özcan; Muhammed Eyyüp Sallabaş; Savaş Akgül

doi:10.16916/aded.1076737

Araştırma Makalesi

The Effect of P4C Based Questioning Training on Cooperative Learning in Reading Education

Yıl 2022, Cilt: 10 Sayı: 2, 327 - 346, 28.04.2022

Suna Özcan , Muhammed Eyyüp Sallabaş , Savaş Akgül

https://doi.org/10.16916/aded.1076737

Cited By: 5

Öz

The aim of this research is to determine the effect of philosophy-based Turkish teaching on asking questions and cooperative learning skills. Based on the stated situation, the effect of P4C-based questioning activities on reading comprehension and cooperative learning skills of secondary school 5th grade students was determined. The present study was designed with the nested mixed pattern of the mixed research method. While the cooperative learning scale was used as a quantitative data collection tool, a semi-structured student interview form was used to collect qualitative data. As a result of the applications made with the nested mixed pattern, it was seen that the P4C-based questioning activities applied in reading teaching were effective in the development of reading comprehension and cooperative learning. It was determined that students' views also support the quantitative data.

Anahtar Kelimeler

philosophy for children (P4C), reading education, cooperative learning

Kaynakça

Aksaçlıoğlu, A. G. (2007). Öğrencilerin televizyon izlemeleri ve bilgisayar kullanımlarının okuma alışkanlıkları üzerine etkisi. Türk Kütüphaneciliği, 21(1), 3-28.
Aksan, D. (1998). Her yönüyle dil, ana çizgileriyle dilbilim. Ankara: TDK.
Arıcı, A. F. (2015). Türkçe öğretmenleri / öğretmen adayları ne okumalı? -bir “okuma listesi” önerisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(3), 1-15.
Artzt, A. F. ve Newman, C. M. (1990). Implementing the standards, cooperative learning. Mathematics Teacher, 83(6), 448-52.
Bakır, O. (2018). Çocuklar için felsefe. Varlık Aylık Edebiyat ve Kültür Dergisi, 13(5), 10-16.
Belet, Ş. D. (2011). Eleştirel okuma becerisinin geliştirilmesinde hikâye anlatma yönteminin kullanımı: Öğretim deneyi uygulaması. Bilig, 59, 67-96.
Bozpolat, E. (2012) Türkçe dersinde birleştirilmiş işbirlikli okuma ve kompozisyon tekniği ile kullanılan hikâye haritası yönteminin öğrencilerde okuduğunu anlama becerisinin geliştirmeye etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Fırat Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Elâzığ.
Burdett, J. (2003). Making groups work: university students perceptions. International Education Journal, 4(3), 177-191.
Creswell, J. W. (2012). Educational research: planning, conducting, and evaluating quantitative and qualitative research. MA: Pearson Education.
Çörek, D. (2006). İşbirlikli öğrenmenin Türkçe dersine ilişkin başarı ve derse yönelik tutum üzerindeki etkileri (Yayımlanmamış doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Genç, M. (2013). Çevre eğitiminde istasyon tekniğinin kullanılması hakkında öğretmen adaylarının görüşleri. Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(2), 188-203.
George, D., Mallery, P. (2010). SPSS for windows step by step: a simple guide and reference, 17.0 update. Boston: Pearson
Güneş, F. (2012). Öğrencilerin düşünme becerilerini geliştirme. Tübar, XXXII.
Güngör, A. & Açıkgöz, K. Ü. (2005). İşbirlikli Öğrenme ve geleneksel öğretimin okuduğunu anlama üzerinde etkileri ve cinsiyet ile ilişkileri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 43(43), 355-378.
Smith, K. A. (1998). Cooperative learning returns to college what evidence is there that it works? Change: The Magazine of Higher Learning, 30(4), 26–35.
Jonhson, D. & Johnson, R. (2002). Learning together and alone: Overview and meta-analysis. Asia Pasific Journal of Education, 22, 95-105.
Kanmaz, A. (2012). Okuduğunu anlama stratejisi kullanımının okuduğunu anlama becerisi, bilişsel farkındalık, okumaya yönelik tutum ve kalıcılığa etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.
Kurtuluş, Y. (1998). Sanat eğitiminde işbirlikli öğrenme (resim-iş derslerinde bireysel çalışmaların yapılandırılmış grup çalışmaları ile desteklenmesi için işbirlikli öğrenme) (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Lipman, M. (1976). Philosophy for children. Metaphilosophy, 7(1), 3-5.
Lipman, M. (1998). Teaching students to think reasonably: some findings of the philosophy for children program. The Clearing House: A Journal of Educational Strategies Issues and Ideas, 71(5), 277-280.
Marzano, R., Pickering, D & Pollock, J. E. (2001). Classroom ınstraction that works: research-based strategies for increasing student achievement. Alexandria, VA: ACD.
MEB. (2019). Türkçe dersi öğretim programı. Ankara: MEB
Mete, G. (2012). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin okuma alışkanlığı üzerine bir araştırma (Malatya ili örneği). Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 1(1), 43-66.
Murphy, P. K., Soter, A. O., Wilkinson, I. A., Hennessey, M. N. & Alexsander, J. F. (2009). Examining the effect of classroom discussion on students’ comprehension of text: A Meta-analysis. Journal of Educational Psychology, 101, 740-764.
Murris, K. (2000). Can children do philosophy? Journal of Philosophy of Education, 34(2), 261-279.
Mutlu, B. (2017). Çocuklukta ve çocukça felsefe yapmak. Çocuk ve Medeniyet Dergisi, 2, 19-49.
O‘Riordan, N. (2013). The implementation of philosophy for children in the primary classroom (Yayımlanmamış doktora tezi). The University of Hull, Institute of Education Hull, UK.
Özcan, S. (2018). Beşinci sınıf normal ve üstün zekâlı öğrencilerin üstbilişsel düşünme, üstbilişsel okuma ve okuduğunu anlama becerilerinin incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Patton, M. Q. (2002) Qualitative research and evaluation methods (3rd ed.). Thousand Oaks: Sage.
Petek Boyacı N., Karadağ, F. & Gülenç, K. (2018). Çocuklar için felsefe/çocuklarla felsefe: felsefi metotlar, uygulamalar ve amaçlar. Kaygı, 31, 145-173.
Puzio, K. & Colby, G. T. (2013). Cooperative learning and literacy: a meta-analytic review. Journal of Research on Educational Effectiveness, 339-360.
Sallabaş, M. E. & Özcan, S. (2020). Analysis of the critical reading and comprehension skills of gifted and normally developed students. International Online Journal of Educational Sciences, 12(1), 265-283
Serin, M. K. (2014). İşbirliğine dayalı ortamlarda gerçekleştirilen üstbilişsel sorgulama temelli öğretimin ilkokul 4. sınıf öğrencilerinin problem çözme becerilerine etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Necmettin Erbakan Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Sever, S. (2013). Çocuk edebiyatı ve okuma kültürü. İzmir: Tudem Yayıncılık.
Slavin, R. (2013). Effective programmes in reading and mathematics: evidence from the nest evidence encyclopedia. School Effectiveness and School Improvement, 24, 383-391.
Smith, K. A. (1998). Cooperative learning returns to college what evidence is there that it works? Change: The Magazine of Higher Learning, 30(4), 26–35.
Soller, A. (2001). Supporting social ınteraction in an ıntelligent collaborative learning system. International Journal of Artificial Intelligence in Education (IJAIED), 12, 40-62.
Stambaugh, T. (2007). Effects of the jacob’s ladder reading comprehension program on reading comprehension and critical thinking skills of third, fourth and fifth grade students in rural, title,schools (Unpublished doctoral thesis). The School of William and Mary.
Uysal, M. E. (2009). İlköğretim Türkçe dersinde işbirlikli öğrenmenin erişi, eleştirel düşünce ve yaratıcılık becerilerine etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Wang, J. H., Guthrie, T. J. (2004). Modeling the effect of intrinsic motivation, extrinsic motivation, amount of reading, and past reading achievement on text comprehension between u.s. and chinese students. Reading Research Quarterly, 39(2), 162-186.
Yıldız, M. & Akyol, H. (2011). İlköğretim okuduğunu anlama, okuma motivasyonu ve okuma alışkanlıkları arasındaki ilişki. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 31(3), 793-815.
Yılmaz, M. (2008). Türkçede okuduğunu anlama becerilerini geliştirme yolları. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(9), 131-139.
Yussof, Y. M., Jamian, A. R., Hamzah, Z. A. & Roslan, S. (2013). Students’ reading comprehension performance with emotional literacy-based strategy ıntervention. International Journal of Education & Literacy Studies, 1(1), 82-88.

Okuma Eğitiminde P4C Temelli Soru Sorma Eğitiminin İşbirlikli Öğrenmeye Etkisi

Yıl 2022, Cilt: 10 Sayı: 2, 327 - 346, 28.04.2022

Suna Özcan , Muhammed Eyyüp Sallabaş , Savaş Akgül

https://doi.org/10.16916/aded.1076737

Cited By: 5

Öz

Bu araştırmanın amacı felsefe temelli Türkçe öğretiminin soru sorma ve işbirlikli öğrenme becerilerine olan etkisini ortaya koymaktır. Belirtilen durumdan hareketle okuma eğitimi derslerinde P4C temelli soru sorma etkinliklerinin ortaokul 5. sınıf öğrencilerinin okuduğunu anlama ve işbirlikli öğrenme becerilerine olan etkisi belirlenmiştir. Mevcut çalışma karma araştırma yönteminin iç içe karma deseni ile desenlenmiştir. Nicel veri toplama aracı olarak işbirlikli öğrenme ölçeği kullanılırken nitel verilerin toplanmasında yarı yapılandırılmış öğrenci görüşme formu kullanılmıştır. İç içe karma desen ile yapılan uygulamalar neticesinde okuma öğretiminde uygulanan P4C temelli soru sorma etkinliklerinin okuduğunu anlamada ve işbirlikli öğrenmenin gelişiminde etkili olduğu görülmüştür. Öğrenci görüşlerinin de nicel verileri destekler nitelikte olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Çocuklar için felsefe (P4C), okuma eğitimi, işbirlikli öğrenme

Kaynakça

Aksaçlıoğlu, A. G. (2007). Öğrencilerin televizyon izlemeleri ve bilgisayar kullanımlarının okuma alışkanlıkları üzerine etkisi. Türk Kütüphaneciliği, 21(1), 3-28.
Aksan, D. (1998). Her yönüyle dil, ana çizgileriyle dilbilim. Ankara: TDK.
Arıcı, A. F. (2015). Türkçe öğretmenleri / öğretmen adayları ne okumalı? -bir “okuma listesi” önerisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(3), 1-15.
Artzt, A. F. ve Newman, C. M. (1990). Implementing the standards, cooperative learning. Mathematics Teacher, 83(6), 448-52.
Bakır, O. (2018). Çocuklar için felsefe. Varlık Aylık Edebiyat ve Kültür Dergisi, 13(5), 10-16.
Belet, Ş. D. (2011). Eleştirel okuma becerisinin geliştirilmesinde hikâye anlatma yönteminin kullanımı: Öğretim deneyi uygulaması. Bilig, 59, 67-96.
Bozpolat, E. (2012) Türkçe dersinde birleştirilmiş işbirlikli okuma ve kompozisyon tekniği ile kullanılan hikâye haritası yönteminin öğrencilerde okuduğunu anlama becerisinin geliştirmeye etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Fırat Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Elâzığ.
Burdett, J. (2003). Making groups work: university students perceptions. International Education Journal, 4(3), 177-191.
Creswell, J. W. (2012). Educational research: planning, conducting, and evaluating quantitative and qualitative research. MA: Pearson Education.
Çörek, D. (2006). İşbirlikli öğrenmenin Türkçe dersine ilişkin başarı ve derse yönelik tutum üzerindeki etkileri (Yayımlanmamış doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Genç, M. (2013). Çevre eğitiminde istasyon tekniğinin kullanılması hakkında öğretmen adaylarının görüşleri. Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(2), 188-203.
George, D., Mallery, P. (2010). SPSS for windows step by step: a simple guide and reference, 17.0 update. Boston: Pearson
Güneş, F. (2012). Öğrencilerin düşünme becerilerini geliştirme. Tübar, XXXII.
Güngör, A. & Açıkgöz, K. Ü. (2005). İşbirlikli Öğrenme ve geleneksel öğretimin okuduğunu anlama üzerinde etkileri ve cinsiyet ile ilişkileri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 43(43), 355-378.
Smith, K. A. (1998). Cooperative learning returns to college what evidence is there that it works? Change: The Magazine of Higher Learning, 30(4), 26–35.
Jonhson, D. & Johnson, R. (2002). Learning together and alone: Overview and meta-analysis. Asia Pasific Journal of Education, 22, 95-105.
Kanmaz, A. (2012). Okuduğunu anlama stratejisi kullanımının okuduğunu anlama becerisi, bilişsel farkındalık, okumaya yönelik tutum ve kalıcılığa etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.
Kurtuluş, Y. (1998). Sanat eğitiminde işbirlikli öğrenme (resim-iş derslerinde bireysel çalışmaların yapılandırılmış grup çalışmaları ile desteklenmesi için işbirlikli öğrenme) (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Lipman, M. (1976). Philosophy for children. Metaphilosophy, 7(1), 3-5.
Lipman, M. (1998). Teaching students to think reasonably: some findings of the philosophy for children program. The Clearing House: A Journal of Educational Strategies Issues and Ideas, 71(5), 277-280.
Marzano, R., Pickering, D & Pollock, J. E. (2001). Classroom ınstraction that works: research-based strategies for increasing student achievement. Alexandria, VA: ACD.
MEB. (2019). Türkçe dersi öğretim programı. Ankara: MEB
Mete, G. (2012). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin okuma alışkanlığı üzerine bir araştırma (Malatya ili örneği). Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 1(1), 43-66.
Murphy, P. K., Soter, A. O., Wilkinson, I. A., Hennessey, M. N. & Alexsander, J. F. (2009). Examining the effect of classroom discussion on students’ comprehension of text: A Meta-analysis. Journal of Educational Psychology, 101, 740-764.
Murris, K. (2000). Can children do philosophy? Journal of Philosophy of Education, 34(2), 261-279.
Mutlu, B. (2017). Çocuklukta ve çocukça felsefe yapmak. Çocuk ve Medeniyet Dergisi, 2, 19-49.
O‘Riordan, N. (2013). The implementation of philosophy for children in the primary classroom (Yayımlanmamış doktora tezi). The University of Hull, Institute of Education Hull, UK.
Özcan, S. (2018). Beşinci sınıf normal ve üstün zekâlı öğrencilerin üstbilişsel düşünme, üstbilişsel okuma ve okuduğunu anlama becerilerinin incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Patton, M. Q. (2002) Qualitative research and evaluation methods (3rd ed.). Thousand Oaks: Sage.
Petek Boyacı N., Karadağ, F. & Gülenç, K. (2018). Çocuklar için felsefe/çocuklarla felsefe: felsefi metotlar, uygulamalar ve amaçlar. Kaygı, 31, 145-173.
Puzio, K. & Colby, G. T. (2013). Cooperative learning and literacy: a meta-analytic review. Journal of Research on Educational Effectiveness, 339-360.
Sallabaş, M. E. & Özcan, S. (2020). Analysis of the critical reading and comprehension skills of gifted and normally developed students. International Online Journal of Educational Sciences, 12(1), 265-283
Serin, M. K. (2014). İşbirliğine dayalı ortamlarda gerçekleştirilen üstbilişsel sorgulama temelli öğretimin ilkokul 4. sınıf öğrencilerinin problem çözme becerilerine etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Necmettin Erbakan Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Sever, S. (2013). Çocuk edebiyatı ve okuma kültürü. İzmir: Tudem Yayıncılık.
Slavin, R. (2013). Effective programmes in reading and mathematics: evidence from the nest evidence encyclopedia. School Effectiveness and School Improvement, 24, 383-391.
Smith, K. A. (1998). Cooperative learning returns to college what evidence is there that it works? Change: The Magazine of Higher Learning, 30(4), 26–35.
Soller, A. (2001). Supporting social ınteraction in an ıntelligent collaborative learning system. International Journal of Artificial Intelligence in Education (IJAIED), 12, 40-62.
Stambaugh, T. (2007). Effects of the jacob’s ladder reading comprehension program on reading comprehension and critical thinking skills of third, fourth and fifth grade students in rural, title,schools (Unpublished doctoral thesis). The School of William and Mary.
Uysal, M. E. (2009). İlköğretim Türkçe dersinde işbirlikli öğrenmenin erişi, eleştirel düşünce ve yaratıcılık becerilerine etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Wang, J. H., Guthrie, T. J. (2004). Modeling the effect of intrinsic motivation, extrinsic motivation, amount of reading, and past reading achievement on text comprehension between u.s. and chinese students. Reading Research Quarterly, 39(2), 162-186.
Yıldız, M. & Akyol, H. (2011). İlköğretim okuduğunu anlama, okuma motivasyonu ve okuma alışkanlıkları arasındaki ilişki. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 31(3), 793-815.
Yılmaz, M. (2008). Türkçede okuduğunu anlama becerilerini geliştirme yolları. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(9), 131-139.
Yussof, Y. M., Jamian, A. R., Hamzah, Z. A. & Roslan, S. (2013). Students’ reading comprehension performance with emotional literacy-based strategy ıntervention. International Journal of Education & Literacy Studies, 1(1), 82-88.

Toplam 43 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil	Türkçe
Konular	Alan Eğitimleri
Bölüm	Makaleler
Yazarlar	Suna Özcan 0000-0001-9461-5732 Muhammed Eyyüp Sallabaş 0000-0003-4346-4385 Savaş Akgül 0000-0003-0436-2765
Yayımlanma Tarihi	28 Nisan 2022
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2022Cilt: 10 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA	Özcan, S., Sallabaş, M. E., & Akgül, S. (2022). Okuma Eğitiminde P4C Temelli Soru Sorma Eğitiminin İşbirlikli Öğrenmeye Etkisi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 10(2), 327-346. https://doi.org/10.16916/aded.1076737