Eğitsel Oyunların Öğrencilerin Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenmeye Dönük Tutumlarına ve Konuşma Becerilerine Etkisi

Özgen Korkmaz; Murat İnal

doi:10.16916/aded.582203

Araştırma Makalesi

Eğitsel Oyunların Öğrencilerin Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenmeye Dönük Tutumlarına ve Konuşma Becerilerine Etkisi

Yıl 2019, Cilt: 7 Sayı: 4, 898 - 913, 30.10.2019

Özgen Korkmaz , Murat İnal

https://doi.org/10.16916/aded.582203

Cited By: 8

Öz

Bu araştırmanın amacı
eğitsel oyunların öğrencilerin yabancı dil olarak Türkçe öğrenmeye dönük
tutumlarına ve konuşma becerilerine etkisini belirlemektir. Bu çalışma yarı
deneysel araştırma deseninin kullanıldığı nicel bir araştırmadır. Araştırmanın
çalışma grubunu Bursa İl merkezde bulunan bir ilköğretim okulunda eğitimlerine
devam eden geneli Suriye uyruklu olmakla beraber Azerbaycan, Özbekistan,
Sırbistan ve Rusya uyruklu toplamda 50 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırma
kapsamında veriler Konuşma Değerlendirme Rubriği ve Tutum Ölçekleri (Cronbach
Alfa güvenirlik katsayısı=0,78) kullanılarak toplanmıştır. Araştırma süreci
boyunca deney grubu öğrencilerine eğitsel oyunlar seçilerek uygulanmıştır. Bu
uygulama toplamda 5 hafta sürecek şekilde planlamıştır. Kontrol grubunda ise
Türkçe dil bilgisi kurallarına uygun cümlelerle diyalog kurabilecekleri ortam
hazırlanmıştır. Veriler aritmetik ortalama, standart sapma ve t analizleri
kullanılarak analiz edilmiş ve şu sonuçlara erişilmiştir: Akıllı tahtaya dayalı
eğitsel oyunlar, öğrencilerin yabancı dil olarak Türkçe konuşma becerilerini
geleneksel yönteme göre daha fazla katkı sağlamakta ancak tutumlarında
değişiklikler meydana getirmemektedir.

Anahtar Kelimeler

Yabancılara Türkçe öğretimi, eğitsel oyunlar, eğitim teknolojisi

Kaynakça

Adıgüzel, S. (2009). Kaşgarlı Mahmut’un Türkçe Öğretim Yöntemi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27, 27-35.
Akandere, N. (2003). Eğitici Okul Oyunları. Ankara: Nobel Yay.
Akbaş, O., Usta, E., ve Çakır, R. (2009). Lise Birinci Sınıf Öğrencilerinin Sınıf İçi Güven Algılarının Bilgisayar Oynama Durumlarına Göre İncelenmesi. Aile ve Toplum Eğitim-Kültür ve Araştırma Dergisi, 5(18), 59-71.
Akın, F. A. ve Atıcı, B. (2015). Oyun Tabanlı Öğrenme Ortamlarının Öğrenci Başarısına ve Görüşlerine Etkisi. Turkish Journal of Educational Studies, 2(2), 75-102.
AOÇM. (2001). Diller İçin Avrupa Ortak Öneriler Çerçevesi (Common European Framework Of Reference For Languages). https://www.telc.net/fileadmin/user_upload/Publikationen/Diller_iain_Avrupa_Ortak_oneriler_AEeraevesi.pdf
Brown, H.D. (2014). Principles of Language Learning and Teaching. Sixth Edition. Pearson Education, Inc.
Browne, E. (2003). Conversation In Cyberspace: A Study Of Online Learning, Open Learning. Bulak, D. A., Emir, S., ve Avcı, C. (2006). Sosyal Bilgiler Öğretiminde Eğitsel Oyunların Erişiye ve Kalıcılığa Etkisi. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, 35-51.
Büyüköztürk, Ş. (2007). Deneysel Desenler: Öntest-Sontest Kontrol Grubu Desen ve Veri Analizi (2. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Bygate, M. (1987). Speaking. Oxford University Press.
Canbay, İ. (2012). Matematikte Eğitsel Oyunların 7. Sınıf Öğrencilerinin Öz-Düzenleyici Öğrenme Stratejileri, Motivasyonel İnançları ve Akademik Başarılarına Etkisinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Canpolat, Mustafa.(1999). Kâşgarlı Mahmud ve Etimoloji. Dîvanü Lûgat-it-Türk Bilgi Şöneli Bildirileri. 7-8 Mayıs 1999. Ankara. TDK Yay.
Coşkun, H. (2012). Bilimsel Öyküler İçeren Eğitsel Oyunlar ile Fen Öğretiminin Öğrencilerin Akademik Başarısına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Kayseri.
Çavuş R., Kulak, B., Berk, H., ve Kaplan, A. Ö. (2011). Fen ve Teknoloji Öğretiminde Oyun Etkinlikleri ve Günlük Hayattaki Oyunların Derse Uyarlanması. Fen ve Teknoloji Öğretmenleri Zirvesi, İstanbul.
Demir, T. (2013). Türk Dillilere (Soylulara) Türkçe Öğretiminde Ölçme ve Değerlendirme. M. Durmuş ve A. Okur, (Ed.), Yabancılara Türkçe Öğretimi El Kitabı, 541-583. Ankara: Grafiker Yayınları.
Demirel, Ö. (1999). Planlamadan Değerlendirmeye Öğretme Sanatı. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Demirel. Ö. (2004). Yabancı Dil Öğretimi. (2.Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Demirel, Ö. (2014). Yabancı Dil Öğretimi: Dil Pasaportu, Dil Biyografisi, Dil Dosyası (8. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Dilidüzgün, Ş. (2013). Dinleme Eğitimi. Yabancılara Türkçe Öğretimi El Kitabı.
Durmuş, M. ve Okur, A. (2013). Yabancılara Türkçe Öğretimi El Kitabı, Grafiker Yayınları, Ankara.
Eby, G. (2013). Uzaktan Eğitim (UZE) Ortamlarının Tasarımı: Yazılım Mühendisliği Yaşam Döngüsü Yaklaşımı. Kültür Ajansı
Erçetin, Ş. (2007). KPSS Eğitim Bilimleri. Ankara: Arın Yayınları.
Faerch, C., Haastrup, K. ve Phillipson, R. (1984). Learner Language and Language Learning. Clevedon: Multilingual Matters 14
Göçer, A. (2009). Türkiye’de Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğrenen Lise Öğrencilerinin Hedef Dile Karşı Tutumlarının Bazı Değişkenler Açısından incelenmesi. Turkish Studies, 4(8), 1288-1313.
Göçer, A. ve Moğul, S. (2011). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi ile İlgili Çalışmalara Genel Bir Bakış. Turkish Studies, 6(3), 797-810.
Gülsoy T. (2013). 6. Sınıf Öğrencilerinin Kelime Hazinesinin Geliştirilmesinde Eğitsel Oyunların Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Niğde.
Gürcan, A., Özhan, S., ve Uslu, R. (2008). Dijital Oyunlar ve Çocuklar Üzerindeki Etkileri. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü, 1-50, Ankara.
Gürsoy, A. ve Arslan, M. (2011). Eğitsel Oyunlar ve Etkinliklerle Yabancılara Türkçe Öğretim Yöntemi. 1st International Conference on Foreign Language Teaching and Applied Linguistics Sarajevo, 177-185.
Hagevik, S. (1999). Just Listening. Journal of Environmental Healt, Sayı: 1, S.46,47.
Hazar, M. (2000). Beden Eğitimi ve Sporda Oyunla Eğitim. Ankara: Tutibay.
Hromek, R. & Roffey, S. (2009). Promoting Social and Emotional Learning With Games, “It’s Fun and We Learn Things”. Simulation & Gaming, 20 (10), 1-19.
Kalfa, M. (2014). Yabancılara Türkçe Öğretiminde Temel Düzeydeki Öğrencilerin Eğitsel Oyunlarla Yazma Becerilerinin Geliştirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi. 20, 85-102.
Kara, M. (2010). Oyunlarla Yabancılara Türkçe Öğretimi. TÜBAR, 27 (1), 407-421.
Karasan, E. (2013). 4 ve 5. Sınıflar Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Derslerinde Oynatılabilecek Eğitsel Oyunlar. Yüksek Lisans Tezi, Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Rize.
Karatay, H. ve Kartallıoğlu, N. (2016). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenme Tutumu ile Dil Becerileri Edimi Arasındaki İlişki. AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16: 203-213
Kavcar, C., Oğuzkan, F., Sever, S. (1995). Türkçe Öğretimi (Türkçe ve Sınıf Öğretmenleri İçin). Ankara: Engin Yayınevi
Kaya, S. (2013). Okul Öncesinde Oyunun İşlevleri. Eğitişim Dergisi, Sayı 37.
Kaytez, N., Durualp, E. (2014). Türkiye’de Okul Öncesinde Oyun İle İlgili Yapılan Lisansüstü Tezlerin İncelenmesi. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(2), 110-122.
Kerimoğlu, C. (2014). Genel Dilbilime Giriş. Pegem Akademi Yay. Ankara.
Kukul, V. (2013). Eğitsel Dijital Oyunlar Kuram, Tasarım ve Uygulama: Oyunla ilgili tarihsel gelişim ve yaklaşımlar. (s.20-31). M. A. Ocak (Eds.) içinde. Ankara: Pegem.
Kupeckova, L. (2010). Game-Like Activities. Bachelor Thesis From Masaryk University Faculty of Education Department of English Language and Literature.
Lightbrown, P.M. ve Spada, N. (1999). How Languages Are Learned. Oxford University Press.
Nicolopoulou, A. (2004). Oyun, Bilişsel Gelişim ve Toplumsal Dünya: Piaget, Vygotsky Ve Sonrası. (çev. M. T. Bağlı). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37 (2), 137-169.
Potur, Ö. ve Yıldız, N. (2016). Konuşma Becerisi Alanında Yapılan Akademik Çalışmaların Eğilimleri. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, (18) 27-40.
Prensky, M. (2001). Fun, play and games: whatmakes games engaging. Digital Game based learning. http://www.marcprensky.com/writing/Prensky%20-%20Digital%20Game-Based%20Learning-Ch5.pdf
Sattelmair, J. & Ratey, J. J. (2009). Physically Active Play and Cognition An Academic Matter? American Journal of Play, Winter, 2009.
Şentürk, L. ve Aktaş, E. (2014). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Oyunların Başarıya Etkisi. 6. Uluslararası Türkçenin Eğitimi Öğretimi Kurultayı (4-6 Temmuz 2013, Niğde), Türkçe Eğitiminde Kuramsal ve Uygulamalı Çalışmalar, ss. 369-376. Ankara: Pegem Akademi.
Thornbury, S. (2005). How To Teach Speaking. Pearson Pub.
Uğurel, I., Moralı, S. (2008). Matematik ve Oyun Etkileşimi. GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(3), 75-98
TDK. (2018). Türkçe Sözlük. http://sozluk.gov.tr/
Ülküdür, M. A. (2016). Proje Tabanlı Öğrenme Etkinlikleri ile Oyun Tabanlı Öğrenme Etkinliklerinin Akademik Başarı, Tutum ve Motivasyona Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Amasya Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Amasya.
Yıldız, E., Şimşek, Ü. ve Araz, H. (2016). Dolaşım Sistemi Konusunda Eğitsel Oyun Yönteminin Kullanılmasının Öğrencilerin Akademik Başarı ve Fen Öğrenimi Motivasyonu Üzerine Etkisi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(36), 20-32.
Wang, Y. H. (2010). Using Communicative Language Games in Teaching and Learning English in Taiwanese Primary Schools. Journal of Engineering Technology and Education, 7(1), 126-142.

The Effects of Educational Games on Students' Speaking Skills and Attitudes towards Learning Turkish as a Foreign Language

Yıl 2019, Cilt: 7 Sayı: 4, 898 - 913, 30.10.2019

Özgen Korkmaz , Murat İnal

https://doi.org/10.16916/aded.582203

Cited By: 8

Öz

The aim of this study was to determine the effects of educational games
on students' speaking skills and their attitudes towards learning Turkish as a
foreign language. The study is quantitative by nature and uses a quasi-experimental
design. The study group consisted of 50 foreign students in an inner city
primary school in Bursa, most of whom were Syrian by origin, but there were students
from Azerbaijan, Uzbekistan, Serbia, and Russia as well. The data were
collected, using the Speech Assessment Rubric
and the Attitude towards Learning Turkish
scale (Cronbach reliability was found to be α=0.78). During the study, which
continued 5 weeks, educational games that had been selected were used in the experimental
group. In the control group, an environment in which the students could engage
in dialogues with each other, using sentences that conformed to the grammatical
rules of Turkish was set up. The data were analyzed, calculating the mean and
standard deviation and conducting independent samples t-test. The data analysis
revealed that smart-board based educational games contributed more to the
students' speaking skills while learning Turkish as a foreign language than the
traditional method, but they did not make any significant improvement in the
students’ attitudes towards learning Turkish.

Anahtar Kelimeler

Teaching Turkish to foreigners, educational games, educational technology

Kaynakça

Adıgüzel, S. (2009). Kaşgarlı Mahmut’un Türkçe Öğretim Yöntemi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27, 27-35.
Akandere, N. (2003). Eğitici Okul Oyunları. Ankara: Nobel Yay.
Akbaş, O., Usta, E., ve Çakır, R. (2009). Lise Birinci Sınıf Öğrencilerinin Sınıf İçi Güven Algılarının Bilgisayar Oynama Durumlarına Göre İncelenmesi. Aile ve Toplum Eğitim-Kültür ve Araştırma Dergisi, 5(18), 59-71.
Akın, F. A. ve Atıcı, B. (2015). Oyun Tabanlı Öğrenme Ortamlarının Öğrenci Başarısına ve Görüşlerine Etkisi. Turkish Journal of Educational Studies, 2(2), 75-102.
AOÇM. (2001). Diller İçin Avrupa Ortak Öneriler Çerçevesi (Common European Framework Of Reference For Languages). https://www.telc.net/fileadmin/user_upload/Publikationen/Diller_iain_Avrupa_Ortak_oneriler_AEeraevesi.pdf
Brown, H.D. (2014). Principles of Language Learning and Teaching. Sixth Edition. Pearson Education, Inc.
Browne, E. (2003). Conversation In Cyberspace: A Study Of Online Learning, Open Learning. Bulak, D. A., Emir, S., ve Avcı, C. (2006). Sosyal Bilgiler Öğretiminde Eğitsel Oyunların Erişiye ve Kalıcılığa Etkisi. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, 35-51.
Büyüköztürk, Ş. (2007). Deneysel Desenler: Öntest-Sontest Kontrol Grubu Desen ve Veri Analizi (2. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Bygate, M. (1987). Speaking. Oxford University Press.
Canbay, İ. (2012). Matematikte Eğitsel Oyunların 7. Sınıf Öğrencilerinin Öz-Düzenleyici Öğrenme Stratejileri, Motivasyonel İnançları ve Akademik Başarılarına Etkisinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Canpolat, Mustafa.(1999). Kâşgarlı Mahmud ve Etimoloji. Dîvanü Lûgat-it-Türk Bilgi Şöneli Bildirileri. 7-8 Mayıs 1999. Ankara. TDK Yay.
Coşkun, H. (2012). Bilimsel Öyküler İçeren Eğitsel Oyunlar ile Fen Öğretiminin Öğrencilerin Akademik Başarısına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Kayseri.
Çavuş R., Kulak, B., Berk, H., ve Kaplan, A. Ö. (2011). Fen ve Teknoloji Öğretiminde Oyun Etkinlikleri ve Günlük Hayattaki Oyunların Derse Uyarlanması. Fen ve Teknoloji Öğretmenleri Zirvesi, İstanbul.
Demir, T. (2013). Türk Dillilere (Soylulara) Türkçe Öğretiminde Ölçme ve Değerlendirme. M. Durmuş ve A. Okur, (Ed.), Yabancılara Türkçe Öğretimi El Kitabı, 541-583. Ankara: Grafiker Yayınları.
Demirel, Ö. (1999). Planlamadan Değerlendirmeye Öğretme Sanatı. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Demirel. Ö. (2004). Yabancı Dil Öğretimi. (2.Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Demirel, Ö. (2014). Yabancı Dil Öğretimi: Dil Pasaportu, Dil Biyografisi, Dil Dosyası (8. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Dilidüzgün, Ş. (2013). Dinleme Eğitimi. Yabancılara Türkçe Öğretimi El Kitabı.
Durmuş, M. ve Okur, A. (2013). Yabancılara Türkçe Öğretimi El Kitabı, Grafiker Yayınları, Ankara.
Eby, G. (2013). Uzaktan Eğitim (UZE) Ortamlarının Tasarımı: Yazılım Mühendisliği Yaşam Döngüsü Yaklaşımı. Kültür Ajansı
Erçetin, Ş. (2007). KPSS Eğitim Bilimleri. Ankara: Arın Yayınları.
Faerch, C., Haastrup, K. ve Phillipson, R. (1984). Learner Language and Language Learning. Clevedon: Multilingual Matters 14
Göçer, A. (2009). Türkiye’de Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğrenen Lise Öğrencilerinin Hedef Dile Karşı Tutumlarının Bazı Değişkenler Açısından incelenmesi. Turkish Studies, 4(8), 1288-1313.
Göçer, A. ve Moğul, S. (2011). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi ile İlgili Çalışmalara Genel Bir Bakış. Turkish Studies, 6(3), 797-810.
Gülsoy T. (2013). 6. Sınıf Öğrencilerinin Kelime Hazinesinin Geliştirilmesinde Eğitsel Oyunların Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Niğde.
Gürcan, A., Özhan, S., ve Uslu, R. (2008). Dijital Oyunlar ve Çocuklar Üzerindeki Etkileri. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü, 1-50, Ankara.
Gürsoy, A. ve Arslan, M. (2011). Eğitsel Oyunlar ve Etkinliklerle Yabancılara Türkçe Öğretim Yöntemi. 1st International Conference on Foreign Language Teaching and Applied Linguistics Sarajevo, 177-185.
Hagevik, S. (1999). Just Listening. Journal of Environmental Healt, Sayı: 1, S.46,47.
Hazar, M. (2000). Beden Eğitimi ve Sporda Oyunla Eğitim. Ankara: Tutibay.
Hromek, R. & Roffey, S. (2009). Promoting Social and Emotional Learning With Games, “It’s Fun and We Learn Things”. Simulation & Gaming, 20 (10), 1-19.
Kalfa, M. (2014). Yabancılara Türkçe Öğretiminde Temel Düzeydeki Öğrencilerin Eğitsel Oyunlarla Yazma Becerilerinin Geliştirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi. 20, 85-102.
Kara, M. (2010). Oyunlarla Yabancılara Türkçe Öğretimi. TÜBAR, 27 (1), 407-421.
Karasan, E. (2013). 4 ve 5. Sınıflar Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Derslerinde Oynatılabilecek Eğitsel Oyunlar. Yüksek Lisans Tezi, Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Rize.
Karatay, H. ve Kartallıoğlu, N. (2016). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenme Tutumu ile Dil Becerileri Edimi Arasındaki İlişki. AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16: 203-213
Kavcar, C., Oğuzkan, F., Sever, S. (1995). Türkçe Öğretimi (Türkçe ve Sınıf Öğretmenleri İçin). Ankara: Engin Yayınevi
Kaya, S. (2013). Okul Öncesinde Oyunun İşlevleri. Eğitişim Dergisi, Sayı 37.
Kaytez, N., Durualp, E. (2014). Türkiye’de Okul Öncesinde Oyun İle İlgili Yapılan Lisansüstü Tezlerin İncelenmesi. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(2), 110-122.
Kerimoğlu, C. (2014). Genel Dilbilime Giriş. Pegem Akademi Yay. Ankara.
Kukul, V. (2013). Eğitsel Dijital Oyunlar Kuram, Tasarım ve Uygulama: Oyunla ilgili tarihsel gelişim ve yaklaşımlar. (s.20-31). M. A. Ocak (Eds.) içinde. Ankara: Pegem.
Kupeckova, L. (2010). Game-Like Activities. Bachelor Thesis From Masaryk University Faculty of Education Department of English Language and Literature.
Lightbrown, P.M. ve Spada, N. (1999). How Languages Are Learned. Oxford University Press.
Nicolopoulou, A. (2004). Oyun, Bilişsel Gelişim ve Toplumsal Dünya: Piaget, Vygotsky Ve Sonrası. (çev. M. T. Bağlı). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37 (2), 137-169.
Potur, Ö. ve Yıldız, N. (2016). Konuşma Becerisi Alanında Yapılan Akademik Çalışmaların Eğilimleri. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, (18) 27-40.
Prensky, M. (2001). Fun, play and games: whatmakes games engaging. Digital Game based learning. http://www.marcprensky.com/writing/Prensky%20-%20Digital%20Game-Based%20Learning-Ch5.pdf
Sattelmair, J. & Ratey, J. J. (2009). Physically Active Play and Cognition An Academic Matter? American Journal of Play, Winter, 2009.
Şentürk, L. ve Aktaş, E. (2014). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Oyunların Başarıya Etkisi. 6. Uluslararası Türkçenin Eğitimi Öğretimi Kurultayı (4-6 Temmuz 2013, Niğde), Türkçe Eğitiminde Kuramsal ve Uygulamalı Çalışmalar, ss. 369-376. Ankara: Pegem Akademi.
Thornbury, S. (2005). How To Teach Speaking. Pearson Pub.
Uğurel, I., Moralı, S. (2008). Matematik ve Oyun Etkileşimi. GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(3), 75-98
TDK. (2018). Türkçe Sözlük. http://sozluk.gov.tr/
Ülküdür, M. A. (2016). Proje Tabanlı Öğrenme Etkinlikleri ile Oyun Tabanlı Öğrenme Etkinliklerinin Akademik Başarı, Tutum ve Motivasyona Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Amasya Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Amasya.
Yıldız, E., Şimşek, Ü. ve Araz, H. (2016). Dolaşım Sistemi Konusunda Eğitsel Oyun Yönteminin Kullanılmasının Öğrencilerin Akademik Başarı ve Fen Öğrenimi Motivasyonu Üzerine Etkisi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(36), 20-32.
Wang, Y. H. (2010). Using Communicative Language Games in Teaching and Learning English in Taiwanese Primary Schools. Journal of Engineering Technology and Education, 7(1), 126-142.

Toplam 52 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil	Türkçe
Bölüm	Makaleler
Yazarlar	Özgen Korkmaz Murat İnal
Yayımlanma Tarihi	30 Ekim 2019
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2019Cilt: 7 Sayı: 4

Kaynak Göster

APA	Korkmaz, Ö., & İnal, M. (2019). Eğitsel Oyunların Öğrencilerin Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenmeye Dönük Tutumlarına ve Konuşma Becerilerine Etkisi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 7(4), 898-913. https://doi.org/10.16916/aded.582203