Türkçe Öğretmenlerinin Sınıfta Uyguladıkları Konuşma ve Yazma Etkinliklerine Yönelik Görüşlerinin Değerlendirilmesi

Gürbüz Çalışkan; Emine Sur

doi:10.16916/aded.1061889

Araştırma Makalesi

BibTex

RIS

Kaynak Göster

Evaluation of Turkish Teachers' Views on Speaking and Writing Activities in the Classroom

Yıl 2022, Cilt: 10 Sayı: 2, 401 - 417, 28.04.2022

Gürbüz Çalışkan , Emine Sur

https://doi.org/10.16916/aded.1061889

Cited By: 5

Öz

This study aimed at specifying and assessing the opinions of Turkish teachers about speaking and writing activities they employ in the classroom. The study group of the research consisted of twenty-one Turkish teachers of different ages and experiences. A semi-structured interview form consisting of eleven open-ended questions was used to gather data within the scope of the research. The thematic content analysis method was utilized in the analysis of the data. As a result of the thematic content analysis, it was specified that Turkish teachers used different activities to improve their speaking and writing skills, and different techniques to ensure their participation in this process. In addition, it was obtained that teachers did not use technology-supported applications and certain activities contributing to speaking development. On the other hand, it could be said that although Turkish teachers were aware of the significance of speaking and writing skills, they did not carry out adequate studies in assessing these skills and did not conduct measurement and evaluation processes, especially for the improvement of speaking skills.

Anahtar Kelimeler

Speaking education , writing education , Turkish teachers , activity

Proje Numarası

Kaynakça

Adalı, O. (2003). Anlamak ve anlatmak. İstanbul: Pan Yayıncılık.
Altun Demir, N. (2015). Konuşma ve dinleme becerileri üzerine öğretmen bilişi ve inanışları. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(4), 173-178.
Arı, G. (2010). Konuşma öğretimi. C. Yıldız (Ed.), Yeni öğretim programlarına göre kuramdan uygulamaya Türkçe öğretimi içinde (ss. 153-178). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Arhan, S. (2007). Öğretmen görüşlerine göre ilköğretim okulları ikinci kademede konuşma eğitimi- Ankara ili örneği (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Arslan, A. (2012). Üniversite öğrencilerinin topluluk karşısında konuşma ile ilgili çeşitli görüşleri (Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi örneği). Turkish Studies, 7(3), 221-231.
Aslan, C. (2010). Düşünme becerilerini geliştirici dil ve edebiyat öğretimi ortamları –bir eğitim durumu örneği-. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(24), 127-152.
Aslan, C. (2011). Soru sorma becerilerini geliştirmeye dönük öğretim uygulamalarının öğretmen adaylarının soru sorma becerilerine etkisi. Eğitim ve Bilim, 36(160), 237-249.
Aslan, C. (2017). Örnek eğitim durumlarıyla Türkçe-Türk dili edebiyatı öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
Aslan, C. ve Çıldır, B. (2020). Uzaktan eğitim sürecinde EBA üzerinden yürütülen Türkçe derslerindeki yazılı anlatım etkinliklerinin incelenmesi. C. Aslan ve G. Çalışkan (Ed.). Uzaktan eğitim sürecinde Türkçe eğitimi içinde (ss. 289-319). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Baltacı, A. (2017). Nitel veri analizinde Miles-Huberman modeli. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (AEÜSBED), 3(1), 1- 15.
Canıtezer, A. (2014). 8. sınıf öğrencilerinin yazma motivasyonu ile yazılı anlatım beceri düzeyleri üzerine bir araştırma (Yayımlanmamış doktora tezi). Necmettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Çalhan, R. (2012). İş birliğine dayalı öğrenme yönteminin okul öncesi öğretmen adaylarının konuşma becerileri üzerine etkisi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Çerçi, A. (2015). Türkçe öğretmenlerinin öğrencilerin konuşma becerisini ölçme ve değerlendirmeye ilişkin görüşleri. Uluslararası Sosyal ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(4), 186-204.
Demirci, E. (2019). 5E öğrenme modelinin ortaokul öğrencilerinin konuşma becerileri ve konuşma kaygılarına etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Kırıkkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırıkkale.
Demirel, Ö. (1999). İlköğretim okullarında Türkçe öğretimi. İstanbul: Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları.
Dewey, J. (2012). Okul ve toplum (H. A. Başman, Çev.). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Dilidüzgün, S. (2003). İletişim odaklı Türkçe derslerinde çocuk kitapları. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Dilidüzgün, S. (2004). Okuma öğretimi hedefleri bağlamında Türkçe ders kitaplarındaki çocuk edebiyatı ürünleri. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, 43-55.
Doğan, Y. (2009). Konuşma becerisinin geliştirilmesine dönük etkinlik önerileri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(1), 185-204.
Erdem, İ. (2014). Konuşma eğitimi: Kuram, uygulama, ölçme ve değerlendirme. A. Güzel ve H. Karatay (Ed.)., Türkçe öğretimi el kitabı içinde (ss. 181-220). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Güneş, F. (2007). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırma. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Güneş, F. (2017). Türkçe öğretiminde etkinlik yaklaşımı. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 5(1), 48-64.
Göçer, A. (2014). Yazma uğraşı. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Göçer, A. (2017). Türkçe özel öğretim yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Göğüş, B. (1978). Orta dereceli okullarımızda Türkçe ve yazın eğitimi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
Hamzadayı, E. ve Dölek, O. (2017). Konuşma becerisinin değerlendirilmesinde Türkçe öğretmenlerinin yaklaşımları. Dil Eğitimi ve Araştırmaları Dergisi, 3(3), 135-151.
Hendrickson, J., M. (1978) Error correction in foreign language teaching: recent theory, research, and practice. The Modern Language Journal, 62(8), 387-398.
Karaarslan, F. (2010). Konuşma ve yazma eğitiminde beyin fırtınası tekniğinin etkililiği. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
Karadağ, Ö. ve Maden, S. (2014). Yazma eğitimi: kuram, uygulama, ölçme ve değerlendirme. A. Güzel ve H. Karatay (Ed.)., Türkçe öğretimi el kitabı içinde (ss. 265-306). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Karakoç Öztürk, B. ve Altuntaş, İ. (2012). İlköğretim ikinci kademede konuşma eğitimine yönelik öğretmen görüşleri: nitel bir çalışma. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(1), 342-356.
Karatay, H. (2011). Süreç temelli yazma modelleri: Planlı yazma ve değerlendirme. M. Özbay (Ed.), Yazma eğitimi içinde (ss. 21-43). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Koç, S. ve Müftüoğlu, G. (1998). Konuşma ve yazma öğretimi. S. Topbaş (Ed.), Türkçe öğretimi içinde. (ss. 81-94) Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
Kavcar, C.; Oğuzkan, F. ve Sever, S. (2004). Türkçe öğretimi (Türkçe ve sınıf öğretmenleri için). Ankara: Engin Yayınları.
Kurudayıoğlu, M. (2003). Konuşma eğitimi ve konuşma becerisini geliştirmeye yönelik etkinlikler. Türklük Bilimi Araştırmaları Türkçenin Öğretimi Özel Sayısı, 13, 267-309.
Long, M. (1977). Teacher feedback on learner error: mapping cognitions. TESOL, 77, 278-294.
Miles, M. B. ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: an expanded sourcebook. California: SAGE Publications.
Öz, M. F. (2001). Uygulamalı Türkçe öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
Özbay, M. (2006). Türkçe özel öğretim yöntemleri I. Ankara: Öncü Kitap.
Özbay, M. (2011). Yazma eğitiminde noktalama ve imla. M. Özbay (Ed.)., Yazma eğitimi içinde (ss. 177-193). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Sawyer, W. E. (2012). Growing up with literature. Belmont: Wadsworth Cengage Learning.
Scrivener, J. (2011). Learning teaching, the essential guide to english language teaching. Macmillan.
Sever, S. (2002). Öğretim dili olarak Türkçenin sorunları ve öğretme öğrenme sürecindeki etkili yaklaşımlar. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 34(1-2), 11-22.
Sever, S. (2007). Okuma kültürü edinme sürecinde Türkçe öğretiminin sorumluluğu. Millî Eğitim Bakanlığı Okuma Kültürü ve Okullarda Uygulama Sorunları Toplantısında sunulan bildiri, Devlet Kitapları Müdürlüğü, Ankara.
Sever, S. (2011). Türkçe öğretimi ve tam öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık.
Yaylı, D. ve Solak, M. (2014). Ortaokul Türkçe ders kitaplarında ve öğretmen kılavuz kitaplarında yer alan yazma etkinliklerine dair öğretmen görüşleri. Turkish Studies, 9(6), 1139-1151.
Tağa, T. ve Ünlü, S. (2013). Yazma eğitiminde karşılaşılan sorunlar üzerine bir inceleme. Turkish Studies, 8(8), 1285-1299.
Taşer, S. (2000). Konuşma eğitimi. İstanbul: Papirüs Yayınevi.
Temizyürek, F. (2007). İlköğretim ikinci kademede konuşma becerisinin geliştirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 40(2), 113-131.
Temizyürek, F., Erdem, İ. ve Temizkan, M. (2013). Konuşma eğitimi: Sözlü anlatım. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Turhan, H. (2016). Çok uyaranlı eğitim ortamlarının öğrencilerin okuduğunu anlama ve yazılı anlatım becerisine etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
Türkben, T. (2021). Ortaokul öğrencilerinin yazma becerileri, yazmaya yönelik tutumları ve yazma motivasyonları arasındaki ilişki. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(3), 900-922.
Türnüklü, A. (2000). Eğitimbilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel bir araştırma tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 24(24), 543-559.
Tüzemen, T. (2016). Akademik çelişki tekniğinin 6.sınıf öğrencilerinin konuşma becerilerine ve konuşma kaygılarına etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Van.
Weigle, S. (2002). Assessing writing. Cambridge: Cambridge University Press.
Yalçın, A. (2002). Türkçe öğretim yöntemleri: Yeni yaklaşımlar. Ankara: Akçağ Yayınları.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
Yıldız, M., Altuner Çoban, G. Ş. ve Yaşar Sağlık, Z. (2020). Okuduğunu anlama ve yazılı anlatım becerileri arasındaki ilişki. Turkish Studies - Education, 15(2), 1367-1379.
Yılmaz, Y. (2010). Yazma öğretimi. C. Yıldız (Ed.)., Yeni öğretim programlarına göre kuramdan uygulamaya Türkçe öğretimi içinde (ss. 203-276). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.

Türkçe Öğretmenlerinin Sınıfta Uyguladıkları Konuşma ve Yazma Etkinliklerine Yönelik Görüşlerinin Değerlendirilmesi

Yıl 2022, Cilt: 10 Sayı: 2, 401 - 417, 28.04.2022

Gürbüz Çalışkan , Emine Sur

https://doi.org/10.16916/aded.1061889

Cited By: 5

Öz

Bu araştırmada Türkçe öğretmenlerinin sınıfta uyguladıkları konuşma ve yazma etkinliklerine yönelik görüşlerini belirlemek ve değerlendirmek amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu farklı yaş ve deneyim süresine sahip yirmi bir Türkçe öğretmeni oluşturmuştur. Araştırma kapsamında verileri toplamak için on bir açık uçlu sorudan oluşan yarı yapılandırılmış görüşme formundan yararlanılmıştır. Verilerin çözümlenmesinde tematik içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Yapılan tematik içerik çözümlemesi sonucunda Türkçe öğretmenlerinin konuşma ve yazma becerilerini geliştirmek için farklı etkinlikler, bu sürece katılımlarını sağlamak için farklı teknikler kullandıkları belirlenmiştir. Bunun yanında öğretmenlerin teknoloji destekli uygulamaları ve konuşma becerisinin gelişimi için bu beceriye etkin katkı sağlayan bazı etkinlikleri kullanmadıkları görülmüştür. Öte yandan Türkçe öğretmenlerinin konuşma ve yazma becerilerinin önemini bilmelerine karşın bu becerileri değerlendirme noktasında yeterli çalışmalar yapmadıkları ve özellikle konuşma becerisinin gelişimine dönük ölçme ve değerlendirme işlemlerini gerçekleştirmedikleri söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Konuşma eğitimi , yazma eğitimi , Türkçe öğretmenleri , etkinlik

Destekleyen Kurum

Proje Numarası

Teşekkür

Kaynakça

Adalı, O. (2003). Anlamak ve anlatmak. İstanbul: Pan Yayıncılık.
Altun Demir, N. (2015). Konuşma ve dinleme becerileri üzerine öğretmen bilişi ve inanışları. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(4), 173-178.
Arı, G. (2010). Konuşma öğretimi. C. Yıldız (Ed.), Yeni öğretim programlarına göre kuramdan uygulamaya Türkçe öğretimi içinde (ss. 153-178). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Arhan, S. (2007). Öğretmen görüşlerine göre ilköğretim okulları ikinci kademede konuşma eğitimi- Ankara ili örneği (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Arslan, A. (2012). Üniversite öğrencilerinin topluluk karşısında konuşma ile ilgili çeşitli görüşleri (Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi örneği). Turkish Studies, 7(3), 221-231.
Aslan, C. (2010). Düşünme becerilerini geliştirici dil ve edebiyat öğretimi ortamları –bir eğitim durumu örneği-. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(24), 127-152.
Aslan, C. (2011). Soru sorma becerilerini geliştirmeye dönük öğretim uygulamalarının öğretmen adaylarının soru sorma becerilerine etkisi. Eğitim ve Bilim, 36(160), 237-249.
Aslan, C. (2017). Örnek eğitim durumlarıyla Türkçe-Türk dili edebiyatı öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
Aslan, C. ve Çıldır, B. (2020). Uzaktan eğitim sürecinde EBA üzerinden yürütülen Türkçe derslerindeki yazılı anlatım etkinliklerinin incelenmesi. C. Aslan ve G. Çalışkan (Ed.). Uzaktan eğitim sürecinde Türkçe eğitimi içinde (ss. 289-319). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Baltacı, A. (2017). Nitel veri analizinde Miles-Huberman modeli. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (AEÜSBED), 3(1), 1- 15.
Canıtezer, A. (2014). 8. sınıf öğrencilerinin yazma motivasyonu ile yazılı anlatım beceri düzeyleri üzerine bir araştırma (Yayımlanmamış doktora tezi). Necmettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Çalhan, R. (2012). İş birliğine dayalı öğrenme yönteminin okul öncesi öğretmen adaylarının konuşma becerileri üzerine etkisi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Çerçi, A. (2015). Türkçe öğretmenlerinin öğrencilerin konuşma becerisini ölçme ve değerlendirmeye ilişkin görüşleri. Uluslararası Sosyal ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(4), 186-204.
Demirci, E. (2019). 5E öğrenme modelinin ortaokul öğrencilerinin konuşma becerileri ve konuşma kaygılarına etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Kırıkkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırıkkale.
Demirel, Ö. (1999). İlköğretim okullarında Türkçe öğretimi. İstanbul: Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları.
Dewey, J. (2012). Okul ve toplum (H. A. Başman, Çev.). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Dilidüzgün, S. (2003). İletişim odaklı Türkçe derslerinde çocuk kitapları. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Dilidüzgün, S. (2004). Okuma öğretimi hedefleri bağlamında Türkçe ders kitaplarındaki çocuk edebiyatı ürünleri. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, 43-55.
Doğan, Y. (2009). Konuşma becerisinin geliştirilmesine dönük etkinlik önerileri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(1), 185-204.
Erdem, İ. (2014). Konuşma eğitimi: Kuram, uygulama, ölçme ve değerlendirme. A. Güzel ve H. Karatay (Ed.)., Türkçe öğretimi el kitabı içinde (ss. 181-220). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Güneş, F. (2007). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırma. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Güneş, F. (2017). Türkçe öğretiminde etkinlik yaklaşımı. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 5(1), 48-64.
Göçer, A. (2014). Yazma uğraşı. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Göçer, A. (2017). Türkçe özel öğretim yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Göğüş, B. (1978). Orta dereceli okullarımızda Türkçe ve yazın eğitimi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
Hamzadayı, E. ve Dölek, O. (2017). Konuşma becerisinin değerlendirilmesinde Türkçe öğretmenlerinin yaklaşımları. Dil Eğitimi ve Araştırmaları Dergisi, 3(3), 135-151.
Hendrickson, J., M. (1978) Error correction in foreign language teaching: recent theory, research, and practice. The Modern Language Journal, 62(8), 387-398.
Karaarslan, F. (2010). Konuşma ve yazma eğitiminde beyin fırtınası tekniğinin etkililiği. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
Karadağ, Ö. ve Maden, S. (2014). Yazma eğitimi: kuram, uygulama, ölçme ve değerlendirme. A. Güzel ve H. Karatay (Ed.)., Türkçe öğretimi el kitabı içinde (ss. 265-306). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Karakoç Öztürk, B. ve Altuntaş, İ. (2012). İlköğretim ikinci kademede konuşma eğitimine yönelik öğretmen görüşleri: nitel bir çalışma. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(1), 342-356.
Karatay, H. (2011). Süreç temelli yazma modelleri: Planlı yazma ve değerlendirme. M. Özbay (Ed.), Yazma eğitimi içinde (ss. 21-43). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Koç, S. ve Müftüoğlu, G. (1998). Konuşma ve yazma öğretimi. S. Topbaş (Ed.), Türkçe öğretimi içinde. (ss. 81-94) Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
Kavcar, C.; Oğuzkan, F. ve Sever, S. (2004). Türkçe öğretimi (Türkçe ve sınıf öğretmenleri için). Ankara: Engin Yayınları.
Kurudayıoğlu, M. (2003). Konuşma eğitimi ve konuşma becerisini geliştirmeye yönelik etkinlikler. Türklük Bilimi Araştırmaları Türkçenin Öğretimi Özel Sayısı, 13, 267-309.
Long, M. (1977). Teacher feedback on learner error: mapping cognitions. TESOL, 77, 278-294.
Miles, M. B. ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: an expanded sourcebook. California: SAGE Publications.
Öz, M. F. (2001). Uygulamalı Türkçe öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
Özbay, M. (2006). Türkçe özel öğretim yöntemleri I. Ankara: Öncü Kitap.
Özbay, M. (2011). Yazma eğitiminde noktalama ve imla. M. Özbay (Ed.)., Yazma eğitimi içinde (ss. 177-193). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Sawyer, W. E. (2012). Growing up with literature. Belmont: Wadsworth Cengage Learning.
Scrivener, J. (2011). Learning teaching, the essential guide to english language teaching. Macmillan.
Sever, S. (2002). Öğretim dili olarak Türkçenin sorunları ve öğretme öğrenme sürecindeki etkili yaklaşımlar. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 34(1-2), 11-22.
Sever, S. (2007). Okuma kültürü edinme sürecinde Türkçe öğretiminin sorumluluğu. Millî Eğitim Bakanlığı Okuma Kültürü ve Okullarda Uygulama Sorunları Toplantısında sunulan bildiri, Devlet Kitapları Müdürlüğü, Ankara.
Sever, S. (2011). Türkçe öğretimi ve tam öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık.
Yaylı, D. ve Solak, M. (2014). Ortaokul Türkçe ders kitaplarında ve öğretmen kılavuz kitaplarında yer alan yazma etkinliklerine dair öğretmen görüşleri. Turkish Studies, 9(6), 1139-1151.
Tağa, T. ve Ünlü, S. (2013). Yazma eğitiminde karşılaşılan sorunlar üzerine bir inceleme. Turkish Studies, 8(8), 1285-1299.
Taşer, S. (2000). Konuşma eğitimi. İstanbul: Papirüs Yayınevi.
Temizyürek, F. (2007). İlköğretim ikinci kademede konuşma becerisinin geliştirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 40(2), 113-131.
Temizyürek, F., Erdem, İ. ve Temizkan, M. (2013). Konuşma eğitimi: Sözlü anlatım. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Turhan, H. (2016). Çok uyaranlı eğitim ortamlarının öğrencilerin okuduğunu anlama ve yazılı anlatım becerisine etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
Türkben, T. (2021). Ortaokul öğrencilerinin yazma becerileri, yazmaya yönelik tutumları ve yazma motivasyonları arasındaki ilişki. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(3), 900-922.
Türnüklü, A. (2000). Eğitimbilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel bir araştırma tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 24(24), 543-559.
Tüzemen, T. (2016). Akademik çelişki tekniğinin 6.sınıf öğrencilerinin konuşma becerilerine ve konuşma kaygılarına etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Van.
Weigle, S. (2002). Assessing writing. Cambridge: Cambridge University Press.
Yalçın, A. (2002). Türkçe öğretim yöntemleri: Yeni yaklaşımlar. Ankara: Akçağ Yayınları.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
Yıldız, M., Altuner Çoban, G. Ş. ve Yaşar Sağlık, Z. (2020). Okuduğunu anlama ve yazılı anlatım becerileri arasındaki ilişki. Turkish Studies - Education, 15(2), 1367-1379.
Yılmaz, Y. (2010). Yazma öğretimi. C. Yıldız (Ed.)., Yeni öğretim programlarına göre kuramdan uygulamaya Türkçe öğretimi içinde (ss. 203-276). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.

Toplam 58 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil	Türkçe
Konular	Eğitim Üzerine Çalışmalar, Alan Eğitimleri
Bölüm	Makaleler
Yazarlar	Gürbüz Çalışkan 0000-0002-7120-4428 Emine Sur 0000-0002-6594-8885
Proje Numarası	--
Yayımlanma Tarihi	28 Nisan 2022
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2022 Cilt: 10 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA	Çalışkan, G., & Sur, E. (2022). Türkçe Öğretmenlerinin Sınıfta Uyguladıkları Konuşma ve Yazma Etkinliklerine Yönelik Görüşlerinin Değerlendirilmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 10(2), 401-417. https://doi.org/10.16916/aded.1061889