Redirecting to http://dergipark.org.tr/_fragment?_hash=5AnSAE2EDuNR7AKZbvkSo7Xeu3E0U8OW8p5D8GFw1-w&_path=id%3D907710%26_format%3Dhtml%26_locale%3Dtr%26_controller%3DApp%255CController%255CSite%255CArticleController%253A%253AesiArticleStats.
Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

The Opinions of Turkish Language Teachers Regarding Misspelled Words: A Sample From Çanakkale Province

Yıl 2021, Cilt: 9 Sayı: 3, 889 - 910, 26.07.2021

Funda Örge Yaşar , Burcu Çiftçi

https://doi.org/10.16916/aded.907710

Öz

In this study, the aim was to reveal the opinions of Turkish language teachers regarding misspelled words. The study participants were 45 Turkish language teachers who taught the Turkish language in the fifth, sixth, seventh, and eighth grades in state or private schools affiliated with the central district of Çanakkale Province in the 2019-2020 academic year. In this study in which a qualitative research method was used, the data were collected with semi-structured interview forms. According to the results of the research, 14.67% of the Turkish language teachers thought that the main reason that students misspelled words was the fact that students do not read books, and 10.67% of the teachers thought that the constant change in spelling rules was the main reason. In addition, 28.73% of the teachers stated that words are written carelessly in the mass media, and 21.28% of them stated that spelling mistakes in the mass media make such mistakes permanent.

Anahtar Kelimeler

Misspelled words semi-structured interview Turkish language teachers sample from Çanakkale province

Kaynakça

  • Akdağ, E. (2020). Türkçe yazım kılavuzları ve yazımda sağlanamayan birlik. PESA International Journal of Social Studies, 6(1), 69-81. DOI: 10.25272/j.2149-8385.2020.6.1.06.
  • Akkaya, A. (2013). 6. sınıf öğrencilerinin yazım yanlışları sıklığı ve yazım yanlışlarının nedenlerine ilişkin öğretmen görüşleri. Turkish Studies- International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(4), 33-52. DOI: 10.7827/TurkishStudies.4989.
  • Balyemez, S. (2012). TDK İmlâ/ Yazım kılavuzlarının kısaltmalar bölümleri üzerine bir değerlendirme. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), 41-57.
  • Batur, Z., Erkek, G., Ertan Özen, N. ve Ellialtı, M. (2017). Yazılı anlatım yanlışlarının/ hatalarının öğrenim düzeylerine göre incelenmesi. International Journal of Language Academy, 5(17), 61-73. DOI: 10.18033/ijla.3613.
  • Batur, Z. ve Özdil, Ş. (2018). Yazım yanlışlarının düzeltilmesine yönelik bir öneri: Manas oyunu. Araştırma ve Deneyim Dergisi (ADEDER), 3(2), 118-129.
  • Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2020). Eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri (29. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
  • Çiftçi, B. (2020). Türkçe öğretmeni ve adaylarının yazımı karıştırılan kelimelere yönelik görüşleri (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Çanakkale.
  • Demir, C. (2018). Okullarımızda yazım eğitimi ve sorunları üzerine. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(3), 121-135. DOI: 10.32709/akusosbil.484300.
  • Gönenç, E. Ö. (2007). İletişimin tarihsel süreci. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 28, 87-102.
  • Gürbüz, S. ve Şahin, F. (2018). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri (5. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Karahisar, T. (2013). Dijital nesil, dijital iletişim ve dijitalleşen (!) Türkçe. AJIT-e Online Academic Journal of Information Technology, 4(12), 71-83. DOI: 10.5824/1309-1581.2013.3.006.x.
  • Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi (15. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Karatay, H. (2011). 4+1 planlı yazma ve değerlendirme modelinin öğretmen adaylarının yazılı anlatım tutumlarını ve yazma becerilerini geliştirmeye etkisi. Turkish Studies- International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 6(3), 1029-1047. DOI: 10.7827/TurkishStudies.2622.
  • Kurudayıoğlu, M. ve Çimen, L. (2020). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin akademik yazılarında etkileşimli üstsöylem belirleyicilerinin kullanımı. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 16(31), 3899-3923. DOI: 10.26466/opus.771950.
  • Maden, S. ve Maden, A. (2018). Türkçe öğretmeni adaylarının elektronik sözlük ve yazım kılavuzu kullanma alışkanlıkları. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi (KÜSBD), 8(2), 377-395.
  • MEB (2015). Türkçe dersi (1-8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: T.C. Millî Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı.
  • MEB (2019). Türkçe dersi öğretim programı (İlkokul ve ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar). Ankara: T.C. Millî Eğitim Bakanlığı.
  • Örge Yaşar, F. (2020). Konuşma türleri. M. N. Kardaş (Ed.)., Konuşma eğitimi içinde (ss. 201-218). Ankara: Pegem Akademi.
  • Örge Yaşar, F. ve Çiftçi, B. (2020). Türkçe eğitimi anabilim dalı öğrencilerinin yazımı karıştırılan kelimelere yönelik yeterlilikleri. E. Yağmur Şahin (Ed.), Türkçe eğitimi ve Türk edebiyatı araştırmaları içinde (ss. 265-286). Çanakkale: Paradigma Akademi.
  • Resmî Gazete (2 Kasım 2011). Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname. Erişim Adresi: https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2011/11/20111102M1-4.htm
  • Sancak, Ş., Alver, M. ve Durukan, E. (2009). Türk Dil Kurumunun imlâ/ yazım kılavuzlarındaki değişiklikler üzerine bir inceleme. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(1), 117-130.
  • Şahin, Ç. (2010). Verilerin analizi. R. Y. Kıncal (Ed.), Bilimsel araştırma yöntemleri içinde (ss. 182-217). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • TDK (1941). İmlâ kılavuzu. İstanbul: Cumhuriyet Basımevi.
  • TDK (1960). İmlâ kılavuzu. Türk Dil Kurumu Yayınları Sayı: 184, Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • TDK (1965). Yeni imlâ kılavuzu. Türk Dil Kurumu Yayınları Sayı: 235, Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • TDK (1988). İmlâ kılavuzu. Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Türk Dil Kurumu Yayınları: 525, Ankara: Türk Tarih Kurumu Basım Evi.
  • TDK (2005). Yazım kılavuzu. Ankara: Türk Dil Kurumu.
  • TDK (2012). Yazım kılavuzu. Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Türk Dil Kurumu Yayınları: 859, Ankara: Türk Dil Kurumu.
  • TDK. (2021). Güncel Türkçe Sözlük. Erişim adresi: sozluk.gov.tr
  • Türnüklü, A. (2000). Eğitimbilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel bir araştırma tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 6(24), 543-559.
  • Walter, M. (2020). The nature of social science research. Oxford University Press. Erişim adresi: http://lib.oup.com.au/he/study_skills/samples/walter_socialresearch3e_sample.pdf (Erişim Tarihi: 09.04.2020)
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2018). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (11. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Türkçe Öğretmenlerinin Yazımı Karıştırılan Kelimelere Yönelik Görüşleri: Çanakkale İli Örneği

Yıl 2021, Cilt: 9 Sayı: 3, 889 - 910, 26.07.2021

Funda Örge Yaşar , Burcu Çiftçi

https://doi.org/10.16916/aded.907710

Öz

Bu çalışmanın amacı, Türkçe öğretmenlerinin yazımı karıştırılan kelimelere yönelik görüşlerini ortaya koymaktır. Araştırmanın katılımcılarını 2019-2020 eğitim öğretim yılında Çanakkale ili merkez ilçeye bağlı devlet ya da özel okulların 5, 6, 7 ve 8. sınıflarında okuyan öğrencilerin Türkçe dersine giren 45 Türkçe öğretmeni oluşturmaktadır. Nitel araştırma yönteminin kullanıldığı bu araştırmada veriler, yarı yapılandırılmış görüşme formlarıyla toplanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre Türkçe öğretmenlerinin %14,67’si öğrencilerin kitap okumamasını, %10,67’si ise yazım kurallarının sürekli değişmesini, kelimelerin öğrenciler tarafından yanlış yazılmasının temel sebebi olarak görmektedir. Ayrıca öğretmenlerin %28,73’ü kitle iletişim araçlarında kelimelerin özensiz bir şekilde yazıldığını, %21,28’i kitle iletişim araçlarının yazım yanlışlarını kalıcı hâle getirdiğini ifade etmiştir.

Anahtar Kelimeler

Yazımı karıştırılan kelimeler yarı yapılandırılmış görüşme Türkçe öğretmenleri Çanakkale ili örneği

Kaynakça

  • Akdağ, E. (2020). Türkçe yazım kılavuzları ve yazımda sağlanamayan birlik. PESA International Journal of Social Studies, 6(1), 69-81. DOI: 10.25272/j.2149-8385.2020.6.1.06.
  • Akkaya, A. (2013). 6. sınıf öğrencilerinin yazım yanlışları sıklığı ve yazım yanlışlarının nedenlerine ilişkin öğretmen görüşleri. Turkish Studies- International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(4), 33-52. DOI: 10.7827/TurkishStudies.4989.
  • Balyemez, S. (2012). TDK İmlâ/ Yazım kılavuzlarının kısaltmalar bölümleri üzerine bir değerlendirme. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), 41-57.
  • Batur, Z., Erkek, G., Ertan Özen, N. ve Ellialtı, M. (2017). Yazılı anlatım yanlışlarının/ hatalarının öğrenim düzeylerine göre incelenmesi. International Journal of Language Academy, 5(17), 61-73. DOI: 10.18033/ijla.3613.
  • Batur, Z. ve Özdil, Ş. (2018). Yazım yanlışlarının düzeltilmesine yönelik bir öneri: Manas oyunu. Araştırma ve Deneyim Dergisi (ADEDER), 3(2), 118-129.
  • Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2020). Eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri (29. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
  • Çiftçi, B. (2020). Türkçe öğretmeni ve adaylarının yazımı karıştırılan kelimelere yönelik görüşleri (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Çanakkale.
  • Demir, C. (2018). Okullarımızda yazım eğitimi ve sorunları üzerine. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(3), 121-135. DOI: 10.32709/akusosbil.484300.
  • Gönenç, E. Ö. (2007). İletişimin tarihsel süreci. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 28, 87-102.
  • Gürbüz, S. ve Şahin, F. (2018). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri (5. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Karahisar, T. (2013). Dijital nesil, dijital iletişim ve dijitalleşen (!) Türkçe. AJIT-e Online Academic Journal of Information Technology, 4(12), 71-83. DOI: 10.5824/1309-1581.2013.3.006.x.
  • Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi (15. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Karatay, H. (2011). 4+1 planlı yazma ve değerlendirme modelinin öğretmen adaylarının yazılı anlatım tutumlarını ve yazma becerilerini geliştirmeye etkisi. Turkish Studies- International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 6(3), 1029-1047. DOI: 10.7827/TurkishStudies.2622.
  • Kurudayıoğlu, M. ve Çimen, L. (2020). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin akademik yazılarında etkileşimli üstsöylem belirleyicilerinin kullanımı. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 16(31), 3899-3923. DOI: 10.26466/opus.771950.
  • Maden, S. ve Maden, A. (2018). Türkçe öğretmeni adaylarının elektronik sözlük ve yazım kılavuzu kullanma alışkanlıkları. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi (KÜSBD), 8(2), 377-395.
  • MEB (2015). Türkçe dersi (1-8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: T.C. Millî Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı.
  • MEB (2019). Türkçe dersi öğretim programı (İlkokul ve ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar). Ankara: T.C. Millî Eğitim Bakanlığı.
  • Örge Yaşar, F. (2020). Konuşma türleri. M. N. Kardaş (Ed.)., Konuşma eğitimi içinde (ss. 201-218). Ankara: Pegem Akademi.
  • Örge Yaşar, F. ve Çiftçi, B. (2020). Türkçe eğitimi anabilim dalı öğrencilerinin yazımı karıştırılan kelimelere yönelik yeterlilikleri. E. Yağmur Şahin (Ed.), Türkçe eğitimi ve Türk edebiyatı araştırmaları içinde (ss. 265-286). Çanakkale: Paradigma Akademi.
  • Resmî Gazete (2 Kasım 2011). Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname. Erişim Adresi: https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2011/11/20111102M1-4.htm
  • Sancak, Ş., Alver, M. ve Durukan, E. (2009). Türk Dil Kurumunun imlâ/ yazım kılavuzlarındaki değişiklikler üzerine bir inceleme. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(1), 117-130.
  • Şahin, Ç. (2010). Verilerin analizi. R. Y. Kıncal (Ed.), Bilimsel araştırma yöntemleri içinde (ss. 182-217). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • TDK (1941). İmlâ kılavuzu. İstanbul: Cumhuriyet Basımevi.
  • TDK (1960). İmlâ kılavuzu. Türk Dil Kurumu Yayınları Sayı: 184, Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • TDK (1965). Yeni imlâ kılavuzu. Türk Dil Kurumu Yayınları Sayı: 235, Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • TDK (1988). İmlâ kılavuzu. Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Türk Dil Kurumu Yayınları: 525, Ankara: Türk Tarih Kurumu Basım Evi.
  • TDK (2005). Yazım kılavuzu. Ankara: Türk Dil Kurumu.
  • TDK (2012). Yazım kılavuzu. Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Türk Dil Kurumu Yayınları: 859, Ankara: Türk Dil Kurumu.
  • TDK. (2021). Güncel Türkçe Sözlük. Erişim adresi: sozluk.gov.tr
  • Türnüklü, A. (2000). Eğitimbilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel bir araştırma tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 6(24), 543-559.
  • Walter, M. (2020). The nature of social science research. Oxford University Press. Erişim adresi: http://lib.oup.com.au/he/study_skills/samples/walter_socialresearch3e_sample.pdf (Erişim Tarihi: 09.04.2020)
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2018). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (11. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Toplam 32 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Alan Eğitimleri
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Funda Örge Yaşar 0000-0002-8207-9685

Burcu Çiftçi 0000-0002-3102-7789

Yayımlanma Tarihi 26 Temmuz 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2021 Cilt: 9 Sayı: 3

Kaynak Göster

APA Örge Yaşar, F., & Çiftçi, B. (2021). Türkçe Öğretmenlerinin Yazımı Karıştırılan Kelimelere Yönelik Görüşleri: Çanakkale İli Örneği. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 9(3), 889-910. https://doi.org/10.16916/aded.907710

88x31.png

Ana Dili Eğitimi Dergisi Creative Commons Alıntı-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.