Öğretmen Görüşlerine Göre Ortaokul Öğrencilerinin Konuşma Kusurları

Nurşen Yıldırım

doi:10.16916/aded.689520

Araştırma Makalesi

Speech Errors of Secondary School Students According to Teacher Opinions

Yıl 2020, Cilt: 8 Sayı: 2, 597 - 610, 27.04.2020

Nurşen Yıldırım

https://doi.org/10.16916/aded.689520

Cited By: 8

Öz

People express their feelings and thoughts to others by converting them into words. In this research, speech which is an indispensable element of communication was investigated. This research aims to determine the speech errors observed in secondary school students (the 5th, 6th, 7th, and 8th grades) according to the opinions of Turkish teachers. For this, a questionnaire developed by the researcher containing 44 items in 7 sub-dimensions was used. Opinions of 50 teachers working in Malatya city center were received and data were analysed with SPSS 22.0 program. Later the most common speech errors of the students were identified. Findings of the research revealed that the most common speech error in secondary school students was to shorten the first-person singular conjugation of future tense. This was due to the desire to speak quickly and with minimum effort. In addition, speaking with a limited vocabulary, falling into repetition, making unnecessary voices while speaking are other common speech errors. These three situations which are frequently observed in student’ speeches are interconnected and stem from limited vocabulary. Expanding an individual's vocabulary will be effective in eliminating these three speech errors.

Anahtar Kelimeler

Speech , speech errors , secondary school students

Kaynakça

Akkaya, A. (2012). Öğretmen adaylarının konuşma sorunlarına ilişkin görüşleri, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(20), 405-420.
Aktaş, Ş. ve Gündüz, O. (2001). Yazılı ve sözlü anlatım, Ankara: Akçağ Yayınları.
Benzer, A. ve Ünsal, F. (2019). Konuşma öğretiminin program ve ders kitabı ekseninde uygulamaya yansıması. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 7(3), 647-662.
Bozkurt, B. Ü. (2017). Türkçe anadili konuşucuları için konuşma becerisi değerlendirme çerçevesi önerisi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 5(4), 924-947.
Çakan, M. ve Gül, G. (2018). Ses eğitiminde kullanılan nefes ve ses egzersizlerinin konuşma bozukluklarının giderilmesinde kullanılabilirliği. Afyon Kocatepe Üniversitesi Akademik Müzik Araştırmaları Dergisi, 4(8), 50-63.
Çal, P. ve Erdoğan, E . (2017). Türkçe eğitimi bölümü öğretmen adaylarının konuşma ve yazma becerileri hakkında öğretim üyesi görüşleri. Aydın Tömer Dil Dergisi, 2(2), 1-15.
Demir, S. ve Gül Özdil, B. (2019). Öğretmen görüşlerine göre ortaokul öğrencilerinin konuşma becerileri. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(3). 865-881.
Erdem, İ. (2013). Konuşma eğitimi esnasında karşılaşılan konuşma bozuklukları ve bunları düzeltme yolları. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Türkçenin Eğitimi Öğretimi Özel Sayısı, 6(11), 415-452.
Gündüz, O. ve Şimşek, T. (2014). Anlatma teknikleri 2 uygulamalı konuşma eğitimi. Ankara: Grafiker Yayınları.
Güneş, F. (2014). Konuşma öğretimi yaklaşım ve modelleri. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 3(1).
Hamzadayı, E. ve Dölek, O. (2017). Konuşma becerisinin değerlendirilmesinde Türkçe öğretmenlerinin yaklaşımları. Dil Eğitimi ve Araştırmaları Dergisi, 10( 3), 135-151.
Hamzadayı, E., Bayat, N. ve Gölpınar, Ş . (2018). Konuşma kaygı düzeyi ile konuşma başarımı arasındaki ilişki. Dil Eğitimi ve Araştırmaları Dergisi, 4 (2) , 75-85.
Kuru, O. ve Güneş, F. (2017). Akıcı konuşma problemi yaşayan ilkokul 4. sınıf öğrencilerinin konuşma becerilerinin geliştirilmesi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19 (1) , 33-47.
Kurudayıoğlu, M. (2003). Konuşma eğitimi ve konuşma becerisini geliştirmeye yönelik etkinlikler. Türklük Bilimi Araştırmaları-13, Türkçenin Öğretimi Özel Sayısı, Bahar, 287- 309.
Muallimoğlu, N. (2005). Bütün yönleri ile hitabet. (7. Baskı). İstanbul: Avcıol Basım Yayın.
Nuhoğlu M., Taş, H., Karakuş, E., ve Gökkaya, H. (2015). Türkçe öğretimi uygulamaları. (2. Baskı). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Ömür, M. (2001). Sesin peşinde . İstanbul: Pan Yayıncılık.
Özdem, Y. (2003). Konuşma sanatı, diksiyon. İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
Özdemir, E. (2004). Güzel ve etkili konuşma sanatı. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Özden, M. (2018). Türkçe eğitimi lisans öğrencilerinin konuşma becerisi öz yeterlikleri. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 7(3). 1917-1930.
Özgür, İ. (2003). Konuşma bozuklukları ve sağaltımı. Adana: Nobel Yayınevi
Saban, A. ve Ersoy, A.(Editörler). (2019). Eğitimde nitel araştırma desenleri. (3. Baskı).Ankara: Anı yayıncılık.
Şenbay, N. (2000). Söz ve diksiyon sanatı. (7. Baskı). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Temizyürek, F. , Erdem, İ. ve Temizkan, M. (2017). Konuşma eğitimi. (7. Baskı). Ankara: Pegem Akademi
Yaman, E. (2007). Konuşma sanatı. ( 4. Baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldız, Ç. D. ve Yavuz, M. (2012). Etkili bir konuşma ölçeği: bir ölçek geliştirme çalışması. Turkish studies, 7(2). 319-334.

Öğretmen Görüşlerine Göre Ortaokul Öğrencilerinin Konuşma Kusurları

Yıl 2020, Cilt: 8 Sayı: 2, 597 - 610, 27.04.2020

Nurşen Yıldırım

https://doi.org/10.16916/aded.689520

Cited By: 8

Öz

İnsanlar, duygu ve düşüncelerini sesler aracılığıyla söze dönüştürerek başkalarına anlatırlar. Bu araştırmada iletişimin vazgeçilmez unsuru olan konuşma üzerinde durulmuştur. Araştırmanın amacı, ortaokul öğrencilerinde (5, 6, 7 ve 8. sınıflar) gözlemlenen konuşma kusurlarının Türkçe öğretmenlerinin görüşleri ile belirlenmesidir. Bunun için çalışmada araştırmacı tarafından geliştirilen, 7 alt boyutta 44 madde içeren bir anketten yararlanılmıştır. Malatya il merkezinde görev yapmakta olan 50 öğretmenden görüş alınmış ve veriler SPSS 22.0 programı ile analiz edilerek öğrencilerde en sık görülen konuşma kusurları tespit edilmiştir. Buna göre; gelecek zaman 1. tekil kişi çekimini “ -eceğim, -acağım” yerine “-ecem, -acam” şeklinde kullanmak ortaokul öğrencilerinde en fazla görülen konuşma kusurudur. Bu durum hızla ve en az çabayla konuşma isteğinden kaynaklanmaktadır. Ayrıca kısıtlı bir kelime haznesiyle konuşmak, tekrara düşerek konuşmak, konuşurken gereksiz sesler çıkarmak öğrencilerde sık görülen diğer konuşma yanlışlarıdır. Öğrenci konuşmalarında sık gözlemlenen bu üç durum birbiriyle bağlantılı olup kelime dağarcığının kısıtlı olmasından kaynaklanmaktadır. Bireyin sözcük evrenini genişletmek bu üç konuşma kusurunun da giderilmesinde etkili olacaktır.

Anahtar Kelimeler

konuşma kusurları , Konuşma , ortaokul öğrencileri

Kaynakça

Akkaya, A. (2012). Öğretmen adaylarının konuşma sorunlarına ilişkin görüşleri, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(20), 405-420.
Aktaş, Ş. ve Gündüz, O. (2001). Yazılı ve sözlü anlatım, Ankara: Akçağ Yayınları.
Benzer, A. ve Ünsal, F. (2019). Konuşma öğretiminin program ve ders kitabı ekseninde uygulamaya yansıması. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 7(3), 647-662.
Bozkurt, B. Ü. (2017). Türkçe anadili konuşucuları için konuşma becerisi değerlendirme çerçevesi önerisi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 5(4), 924-947.
Çakan, M. ve Gül, G. (2018). Ses eğitiminde kullanılan nefes ve ses egzersizlerinin konuşma bozukluklarının giderilmesinde kullanılabilirliği. Afyon Kocatepe Üniversitesi Akademik Müzik Araştırmaları Dergisi, 4(8), 50-63.
Çal, P. ve Erdoğan, E . (2017). Türkçe eğitimi bölümü öğretmen adaylarının konuşma ve yazma becerileri hakkında öğretim üyesi görüşleri. Aydın Tömer Dil Dergisi, 2(2), 1-15.
Demir, S. ve Gül Özdil, B. (2019). Öğretmen görüşlerine göre ortaokul öğrencilerinin konuşma becerileri. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(3). 865-881.
Erdem, İ. (2013). Konuşma eğitimi esnasında karşılaşılan konuşma bozuklukları ve bunları düzeltme yolları. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Türkçenin Eğitimi Öğretimi Özel Sayısı, 6(11), 415-452.
Gündüz, O. ve Şimşek, T. (2014). Anlatma teknikleri 2 uygulamalı konuşma eğitimi. Ankara: Grafiker Yayınları.
Güneş, F. (2014). Konuşma öğretimi yaklaşım ve modelleri. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 3(1).
Hamzadayı, E. ve Dölek, O. (2017). Konuşma becerisinin değerlendirilmesinde Türkçe öğretmenlerinin yaklaşımları. Dil Eğitimi ve Araştırmaları Dergisi, 10( 3), 135-151.
Hamzadayı, E., Bayat, N. ve Gölpınar, Ş . (2018). Konuşma kaygı düzeyi ile konuşma başarımı arasındaki ilişki. Dil Eğitimi ve Araştırmaları Dergisi, 4 (2) , 75-85.
Kuru, O. ve Güneş, F. (2017). Akıcı konuşma problemi yaşayan ilkokul 4. sınıf öğrencilerinin konuşma becerilerinin geliştirilmesi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19 (1) , 33-47.
Kurudayıoğlu, M. (2003). Konuşma eğitimi ve konuşma becerisini geliştirmeye yönelik etkinlikler. Türklük Bilimi Araştırmaları-13, Türkçenin Öğretimi Özel Sayısı, Bahar, 287- 309.
Muallimoğlu, N. (2005). Bütün yönleri ile hitabet. (7. Baskı). İstanbul: Avcıol Basım Yayın.
Nuhoğlu M., Taş, H., Karakuş, E., ve Gökkaya, H. (2015). Türkçe öğretimi uygulamaları. (2. Baskı). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Ömür, M. (2001). Sesin peşinde . İstanbul: Pan Yayıncılık.
Özdem, Y. (2003). Konuşma sanatı, diksiyon. İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
Özdemir, E. (2004). Güzel ve etkili konuşma sanatı. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Özden, M. (2018). Türkçe eğitimi lisans öğrencilerinin konuşma becerisi öz yeterlikleri. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 7(3). 1917-1930.
Özgür, İ. (2003). Konuşma bozuklukları ve sağaltımı. Adana: Nobel Yayınevi
Saban, A. ve Ersoy, A.(Editörler). (2019). Eğitimde nitel araştırma desenleri. (3. Baskı).Ankara: Anı yayıncılık.
Şenbay, N. (2000). Söz ve diksiyon sanatı. (7. Baskı). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Temizyürek, F. , Erdem, İ. ve Temizkan, M. (2017). Konuşma eğitimi. (7. Baskı). Ankara: Pegem Akademi
Yaman, E. (2007). Konuşma sanatı. ( 4. Baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldız, Ç. D. ve Yavuz, M. (2012). Etkili bir konuşma ölçeği: bir ölçek geliştirme çalışması. Turkish studies, 7(2). 319-334.

Toplam 27 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil	Türkçe
Konular	Alan Eğitimleri
Bölüm	Makaleler
Yazarlar	Nurşen Yıldırım 0000-0002-1977-9419
Yayımlanma Tarihi	27 Nisan 2020
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2020 Cilt: 8 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA	Yıldırım, N. (2020). Öğretmen Görüşlerine Göre Ortaokul Öğrencilerinin Konuşma Kusurları. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 8(2), 597-610. https://doi.org/10.16916/aded.689520