Türkçe Öğretmenlerinin Anlama Becerilerinde Ölçme ve Değerlendirmeye Yönelik Görüşleri

Betül Keray Dinçel; Kemalettin Deniz

doi:10.16916/aded.448811

Araştırma Makalesi

Turkish Language Teachers’ Opinions about the Assessment and Evaluation of Comprehension Skills

Yıl 2019, Cilt: 7 Sayı: 1, 28 - 64, 28.01.2019

Betül Keray Dinçel , Kemalettin Deniz

https://doi.org/10.16916/aded.448811

Cited By: 7

Öz

The purpose of the study was to investigate the
opinions of Turkish language arts teachers about the assessment and evaluation
of Turkish language arts teaching, reading skill and listening/monitoring
skill. The current study is a qualitative study. A semi-structured interview
protocol was used as a data collection tool. In the piloting of the interview
protocol, 5 Turkish language arts teachers were involved and then the interview
form was administered to 50 Turkish language arts teachers. In the interview
form, there are 23 questions. The collected data were analyzed through content
analysis. The findings related to the assessment and evaluation in the
dimension of Turkish language arts teaching, reading and listening/monitoring
skill revealed that most of the participants do not know the concepts of assessment
and evaluation, they mostly use assessment and evaluation at the end of the
process, most of them do not make use of the assessment and evaluation tools
provided in Turkish Language Arts Curriculum (5, 6, 7 and 8^th
grades) and the textbooks, they used the same types of questions, mainly
open-ended and short-answer, to measure their comprehension skills, especially
when the class indicated a lot of problems such as crowdedness.

Anahtar Kelimeler

Assessment and evaluation , evaluation tools , comprehension skills , reading , listening/monitoring , Turkish language education

Kaynakça

Acar, Ö. (2012). İlköğretim ikinci kademe Türkçe öğretiminde proje ve performans görevlerinin işlevselliği ile ilgili bir araştırma (Kars İli örneği). Yüksek Lisans Tezi, Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzincan.
Adıyaman, Y. (2005). İlköğretim 4, 6 ve 8. sınıflarında Türkçe dersine giren öğretmenlerin ölçme-değerlendirme düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.
Akyol, H. (2007). Okuma. A. Kırkkılıç, H. Akyol (Ed.), İlköğretimde Türkçe öğretimi (ss. 15-48). Ankara: Pegem.
Alonso, L. (1996). Improving deficient listening skills in the language arts program at the middle grades. Master Dissertation, Saint Xavier University.
Applegate, A. J., Applegate, M. D. (2004). The Peter effect: Reading habits and attitudes of preservice teachers. The Reading Teacher, 57(6), 554-563.
Arıcı, A. F. (2008). Okumayı niye sevmiyoruz? Üniversite öğrencileri ile mülakatlar. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(10), 91-100.
Arslan, A. (2013). Türkçe öğretmenlerinin proje ve performans ödevleri ile ilgili görüşlerinin değerlendirilmesi. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(6), 11-22.
Atılgan, H., Kan A., Doğan, N. (2006). Eğitimde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Anı.
Batur, Z., Gülveren, H., Bek, H. (2010). Öğretmen adaylarının okuma alışkanlıkları üzerine bir araştırma: Uşak Eğitim Fakültesi örneği. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(1), 32-49.
Baykul, Y. (2010). Eğitimde ve psikolojide ölçme. Ankara: Pegem.
Benzer, A., Eldem, E. (2013). Türkçe ve edebiyat öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme araçları hakkında bilgi düzeyleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 21(2), 649-664.
Berg, B. L. (2004). Qualitative research methods for the social sciences. USA: Pearson Education.
Beyhan, S. (2012). Türkçe öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme uygulamalarına ilişkin görüşleri (Düzce İli örneği). Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.
Black, P., Harrison, C., Lee, C., Marshall, B., William, D. (2003). Assessment for learning. USA: Open University.
Buck, G. (2001). Assessing listening. Cambridge: Cambridge University.
Bullens, D. (2002). Authentic assessment: Change for the future. Master Theses, Saint Xavier University.
Çakmak Akata, A. (2009). Türkçe Programıyla ilgili ölçme ve değerlendirme sürecinin işlevselliği üzerine bir araştırma (Tekirdağ İli örneği). Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
Çelebi, H. M. (2008). İlköğretim 6, 7 ve 8. sınıf öğrencilerinin olay ve düşünce yazılarına göre dinleme becerilerinin değerlendirilmesi (Muğla örneği). Yüksek lisans tezi, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla.
Doğan, Y. (2011). Dinleme eğitimi. Ankara: Pegem.
Draper, M. C., Barksdale-Ladd, M. A., Radencich, M. C. (2000). Reading and writing habits of preservice teachers. Reading Horizons, 40(3), 185-203.
Erkuş, A. (2006). Ölçme ve değerlendirme. Ankara: Ekinoks.
Ertürk, A., İ. (2008). Yenilenen ilköğretim Türkçe programlarındaki 6. sınıf okuma alanı hedefleri ile ilgili öğretmen görüşleri ve değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.
Francis, D. J., Fletcher, J. M., Catts, H. W., Tomblin, J. B. (2005). Dimensions affecting the assessment of reading. S. G. Paris, S. A. Stahl (Eds.), Children's reading comprehension and assessment (pp. 369-394). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
Göçer, A. (2005). İlköğretim II. kademe Türkçe öğretiminde ölçme ve değerlendirme. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Göçer, A. (2007a). İlköğretim I. kademe Türkçe öğretiminde ölçme ve değerlendirme çalışmaları. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 94, 43-52.
Göçer, A. (2007b). İlköğretim Türkçe programlarında ölçme ve değerlendirmenin önemli bir boyutu olarak süreç değerlendirme. Öğretmen Dünyası, 334, 7-9.
Göçer, A. (2007c). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde kullanılan ders kitaplarının ölçme ve değerlendirme açısından incelenmesi. Dil Dergisi, 137, 30-46.
Göçer, A. (2008a). İlköğretim Türkçe ders kitaplarının ölçme ve değerlendirme açısından incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11, 197-210.
Göçer, A. (2008b). Performans göreviyle ilgili sunum çalışmalarının konuşma ve dinleme becerilerinin geliştirilmesine katkısı. Dil Dergisi, 142, 7-17.
Göğüş, B. (1978). Orta Dereceli Okullarımızda Türkçe ve Yazın Eğitimi. Ankara: Kadıoğlu.
Güler, N. (2011). Eğitimde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem.
Gündoğdu, A. E. (2011). İlköğretim sekizinci sınıf dinleme metinlerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Turkish Studies, 6(1), 1186-1196.
Hogan, T. P. (2007). Educational assessment. USA: John Wiley & Sons, Inc.
Johnsson-Smaragdia, U., Jönsson, A. (2006). Book reading in leisure time: Long-term changes in young peoples’ book reading habits. Scandinavian Journal of Educational Research, 50(5), 519-540.
Karadüz, A. (2009). Türkçe öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme uygulamalarının “yapılandırmacı öğrenme” kavramı bağlamında eleştirisi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(1), 189-210.
Karakoç Öztürk, B. (2008). İlköğretim altıncı sınıf Türkçe Dersi Öğretim Programı, okuma alanının öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Karip, E. (Ed.). (2008). Ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem.
Kilmen, S. ve Beyhan, S. (2011). Türkçe öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme yöntemlerini uygulama sıklıkları ve tamamlayıcı değerlendirme yaklaşımlarına yönelik görüşleri (Düzce İli örneği). Ege Eğitim Dergisi, 12(2), 83-104.
Kurt, B. (2008). Çocuk edebiyatı ürünlerinin temel dil becerisi olarak dinlemenin gelişimine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Kuşçu, H. (2010). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin dinleme, konuşma, okuma ve yazılı anlatım becerilerinin yapılandırıcı yaklaşıma göre geliştirilmesinde Türkçe öğretmeninin rolü. Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Linn, R. L., Gronlund, N. E. (1995). Measurement and assessment in teaching. USA: Prentice Hall.
Linn, R. L., Miller, M. D. (2005). Measurement and assessment in teaching. New Jersey: Pearson Education.
MacKay, I. (1997). Dinleme Becerisi. (Çev. A. Bora, O. Cankoçak). Ankara: İlkkaynak Kültür ve Sanat Ürünleri.
Maden, S., Durukan, E. (2011). Türkçe dersi öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirmeye ilişkin algıları. Millî Eğitim, 190, 212-233.
Marshall, C., Rossman, G. B. (2006). Designing qualitative research. London: Sage Publications.
Melanlıoğlu, D. (2012). Dinleme becerisine yönelik ölçme değerlendirme çalışmalarında üstbiliş stratejilerinin kullanımı. Turkish Studies, 7(1), 1583-1595.
Melanlıoğlu, D., Karakuş Tayşi, E. (2013). Türkçe Öğretim Programındaki dinleme kazanımlarının ölçme değerlendirme yöntemleri bakımından sınıflandırılması. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(6), 23-32.
Merriam, S. B. (2013). Nitel araştırma (Çev. Ed. S. Turan). Ankara: Nobel.
Metin, M., Demiryürek, G. (2009). Türkçe öğretmenlerinin yenilenen Türkçe Öğretim Programlarının ölçme-değerlendirme anlayışı hakkındaki düşünceleri. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 37‐51.
Miles, M. B., Huberman, A. M. (2015). Nitel veri analizi (Çev. Ed. S. Akbaba Altun, A. Ersoy). Ankara: Pegem.
Ozuru, Y., Rowe, M., O’Reilly, T., McNamara, D. S. (2008). Where’s the difficulty in standardized reading tests: The passage or the question? Behavior Research Methods, 40(4), 1001-1015.
Özçelik, D. A. (2010a). Okullarda ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem.
Özçelik, D. A. (2010b). Ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem.
Payne, D. A. (2003). Applied educational assessment. USA: Thomson Wadsworth.
Pearson, P. D., Hamm, D. N. (2005). The assessment of reading comprehension: A review of practices-past, present, and future. S. G. Paris, S. A. Stahl (Eds.), Children's reading comprehension and assessment (pp. 13-70). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
Popham, W. J. (2005). Classroom assessment. USA: Allyn and Bacon.
Punch, K. F. (2005). Sosyal araştırmalara giriş (Çev. D. Bayrak, H. B. Arslan, Z. Akyüz). Ankara: Siyasal.
Reynolds, C. R., Livingston, R. B., Willson, V. (2010). Measurement and assessment in education. New Jersey: Pearson Education.
Tabak, G., Göçer, A. (2014). Dinleme becerisine yönelik alternatif ölçme ve değerlendirme araçları. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 250-272.
Taylor, S. T., Nolen, S. B. (2005). Classroom assessment. New Jersey: Pearson Education.
Tekin, H. (1996). Eğitimde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Yargı.
Türnüklü, A. (2000). Eğitimbilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel bir araştırma tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 24, 543-559.
Valencia, S. W., Pearson, P. D. (1988). Principles for classroom comprehension assessment. Remedial and Special Education, 9, 26-35.
Yıldırım, A. (1999). Nitel araştırma yöntemlerinin temel özellikleri ve eğitim araştırmalarındaki yeri ve önemi. Eğitim ve Bilim Dergisi, 23, 7-17.
Yıldırım, A., Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
Yıldırım, F., Karakoç Öztürk, B. (2009). Türkçe dersi öğretim programının ölçme değerlendirme öğesi hakkında öğretmen görüşleri. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(37), 92-108.
Yıldırım, K., Yıldız, M., Ateş, S., Rasinsky, T. (2010). İlköğretim beşinci sınıf Türk öğrencilerinin metin türlerine göre okuduğunu ve dinlediğini anlama düzeyleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 10(3), 1859-1891.
Yiğit, F. (2013). İlköğretim 6, 7 ve 8. Sınıf Türkçe Dersi Öğretim Programı’ndaki alternatif ölçme-değerlendirme yöntemlerine yönelik öğretmen görüşlerinin değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
Yiğit, F., Kırımlı, B. (2014). Türkçe öğretmenlerinin alternatif ölçme değerlendirme yöntemlerini uygulama biçimleri ve uygulamada karşılaştıkları sorunlar. Turkish Studies, 9(3), 1621-1639.
Zorbaz, K. Z. (2005). İlköğretim okulları ikinci kademe öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirmeye ilişkin görüşleri ve yazılı sınavlarda sordukları sorular üzerine bir değerlendirme. Yüksek Lisans Tezi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hatay.

Türkçe Öğretmenlerinin Anlama Becerilerinde Ölçme ve Değerlendirmeye Yönelik Görüşleri

Yıl 2019, Cilt: 7 Sayı: 1, 28 - 64, 28.01.2019

Betül Keray Dinçel , Kemalettin Deniz

https://doi.org/10.16916/aded.448811

Cited By: 7

Öz

Bu araştırmanın amacı; Türkçe öğretmenlerinin Türkçe
eğitiminin, okuma becerisinin, dinleme/izleme becerisinin ölçme ve
değerlendirmesine ilişkin görüşlerini belirlemektir. Araştırma nitel bir
çalışmadır. Çalışma grubu olarak ön uygulamada 5, ana uygulamada 50 öğretmenden
görüş alınmıştır. Veri toplama aracı olarak yarı yapılandırılmış görüşme formu
kullanılmıştır. Görüşme formunda 23 soru yer almaktadır. İçerik analizi yöntemi
kullanılarak veriler incelenmiştir. Türkçe öğretmenlerinin Türkçe eğitimi,
okuma ve dinleme becerilerinin ölçme ve değerlendirmesine ilişkin görüşleri
incelendiğinde genellikle ölçme ve değerlendirme kavramını bilmedikleri, ölçme
ve değerlendirmeyi ağırlıklı olarak sürecin sonunda kullandıkları, Türkçe Dersi
Öğretim Programı (5, 6, 7 ve 8. sınıflar) ve kitaplardaki ölçme ve
değerlendirme araçlarını çoğunun kullanmadığı, öğrenme alanlarına göre ayrı
ayrı puanlama yapmadıkları, anlama becerilerinin ölçümüne yönelik başta açık
uçlu ve kısa cevaplı olmak üzere aynı soru türlerini kullandıkları, özellikle
sınıfların kalabalık olması gibi pek çok sorun belirttikleri ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler

Ölçme ve değerlendirme , ölçme araçları , anlama becerileri , okuma , dinleme/izleme , Türkçe Eğitimi

Kaynakça

Acar, Ö. (2012). İlköğretim ikinci kademe Türkçe öğretiminde proje ve performans görevlerinin işlevselliği ile ilgili bir araştırma (Kars İli örneği). Yüksek Lisans Tezi, Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzincan.
Adıyaman, Y. (2005). İlköğretim 4, 6 ve 8. sınıflarında Türkçe dersine giren öğretmenlerin ölçme-değerlendirme düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.
Akyol, H. (2007). Okuma. A. Kırkkılıç, H. Akyol (Ed.), İlköğretimde Türkçe öğretimi (ss. 15-48). Ankara: Pegem.
Alonso, L. (1996). Improving deficient listening skills in the language arts program at the middle grades. Master Dissertation, Saint Xavier University.
Applegate, A. J., Applegate, M. D. (2004). The Peter effect: Reading habits and attitudes of preservice teachers. The Reading Teacher, 57(6), 554-563.
Arıcı, A. F. (2008). Okumayı niye sevmiyoruz? Üniversite öğrencileri ile mülakatlar. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(10), 91-100.
Arslan, A. (2013). Türkçe öğretmenlerinin proje ve performans ödevleri ile ilgili görüşlerinin değerlendirilmesi. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(6), 11-22.
Atılgan, H., Kan A., Doğan, N. (2006). Eğitimde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Anı.
Batur, Z., Gülveren, H., Bek, H. (2010). Öğretmen adaylarının okuma alışkanlıkları üzerine bir araştırma: Uşak Eğitim Fakültesi örneği. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(1), 32-49.
Baykul, Y. (2010). Eğitimde ve psikolojide ölçme. Ankara: Pegem.
Benzer, A., Eldem, E. (2013). Türkçe ve edebiyat öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme araçları hakkında bilgi düzeyleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 21(2), 649-664.
Berg, B. L. (2004). Qualitative research methods for the social sciences. USA: Pearson Education.
Beyhan, S. (2012). Türkçe öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme uygulamalarına ilişkin görüşleri (Düzce İli örneği). Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.
Black, P., Harrison, C., Lee, C., Marshall, B., William, D. (2003). Assessment for learning. USA: Open University.
Buck, G. (2001). Assessing listening. Cambridge: Cambridge University.
Bullens, D. (2002). Authentic assessment: Change for the future. Master Theses, Saint Xavier University.
Çakmak Akata, A. (2009). Türkçe Programıyla ilgili ölçme ve değerlendirme sürecinin işlevselliği üzerine bir araştırma (Tekirdağ İli örneği). Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
Çelebi, H. M. (2008). İlköğretim 6, 7 ve 8. sınıf öğrencilerinin olay ve düşünce yazılarına göre dinleme becerilerinin değerlendirilmesi (Muğla örneği). Yüksek lisans tezi, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla.
Doğan, Y. (2011). Dinleme eğitimi. Ankara: Pegem.
Draper, M. C., Barksdale-Ladd, M. A., Radencich, M. C. (2000). Reading and writing habits of preservice teachers. Reading Horizons, 40(3), 185-203.
Erkuş, A. (2006). Ölçme ve değerlendirme. Ankara: Ekinoks.
Ertürk, A., İ. (2008). Yenilenen ilköğretim Türkçe programlarındaki 6. sınıf okuma alanı hedefleri ile ilgili öğretmen görüşleri ve değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.
Francis, D. J., Fletcher, J. M., Catts, H. W., Tomblin, J. B. (2005). Dimensions affecting the assessment of reading. S. G. Paris, S. A. Stahl (Eds.), Children's reading comprehension and assessment (pp. 369-394). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
Göçer, A. (2005). İlköğretim II. kademe Türkçe öğretiminde ölçme ve değerlendirme. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Göçer, A. (2007a). İlköğretim I. kademe Türkçe öğretiminde ölçme ve değerlendirme çalışmaları. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 94, 43-52.
Göçer, A. (2007b). İlköğretim Türkçe programlarında ölçme ve değerlendirmenin önemli bir boyutu olarak süreç değerlendirme. Öğretmen Dünyası, 334, 7-9.
Göçer, A. (2007c). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde kullanılan ders kitaplarının ölçme ve değerlendirme açısından incelenmesi. Dil Dergisi, 137, 30-46.
Göçer, A. (2008a). İlköğretim Türkçe ders kitaplarının ölçme ve değerlendirme açısından incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11, 197-210.
Göçer, A. (2008b). Performans göreviyle ilgili sunum çalışmalarının konuşma ve dinleme becerilerinin geliştirilmesine katkısı. Dil Dergisi, 142, 7-17.
Göğüş, B. (1978). Orta Dereceli Okullarımızda Türkçe ve Yazın Eğitimi. Ankara: Kadıoğlu.
Güler, N. (2011). Eğitimde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem.
Gündoğdu, A. E. (2011). İlköğretim sekizinci sınıf dinleme metinlerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Turkish Studies, 6(1), 1186-1196.
Hogan, T. P. (2007). Educational assessment. USA: John Wiley & Sons, Inc.
Johnsson-Smaragdia, U., Jönsson, A. (2006). Book reading in leisure time: Long-term changes in young peoples’ book reading habits. Scandinavian Journal of Educational Research, 50(5), 519-540.
Karadüz, A. (2009). Türkçe öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme uygulamalarının “yapılandırmacı öğrenme” kavramı bağlamında eleştirisi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(1), 189-210.
Karakoç Öztürk, B. (2008). İlköğretim altıncı sınıf Türkçe Dersi Öğretim Programı, okuma alanının öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Karip, E. (Ed.). (2008). Ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem.
Kilmen, S. ve Beyhan, S. (2011). Türkçe öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme yöntemlerini uygulama sıklıkları ve tamamlayıcı değerlendirme yaklaşımlarına yönelik görüşleri (Düzce İli örneği). Ege Eğitim Dergisi, 12(2), 83-104.
Kurt, B. (2008). Çocuk edebiyatı ürünlerinin temel dil becerisi olarak dinlemenin gelişimine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Kuşçu, H. (2010). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin dinleme, konuşma, okuma ve yazılı anlatım becerilerinin yapılandırıcı yaklaşıma göre geliştirilmesinde Türkçe öğretmeninin rolü. Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Linn, R. L., Gronlund, N. E. (1995). Measurement and assessment in teaching. USA: Prentice Hall.
Linn, R. L., Miller, M. D. (2005). Measurement and assessment in teaching. New Jersey: Pearson Education.
MacKay, I. (1997). Dinleme Becerisi. (Çev. A. Bora, O. Cankoçak). Ankara: İlkkaynak Kültür ve Sanat Ürünleri.
Maden, S., Durukan, E. (2011). Türkçe dersi öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirmeye ilişkin algıları. Millî Eğitim, 190, 212-233.
Marshall, C., Rossman, G. B. (2006). Designing qualitative research. London: Sage Publications.
Melanlıoğlu, D. (2012). Dinleme becerisine yönelik ölçme değerlendirme çalışmalarında üstbiliş stratejilerinin kullanımı. Turkish Studies, 7(1), 1583-1595.
Melanlıoğlu, D., Karakuş Tayşi, E. (2013). Türkçe Öğretim Programındaki dinleme kazanımlarının ölçme değerlendirme yöntemleri bakımından sınıflandırılması. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(6), 23-32.
Merriam, S. B. (2013). Nitel araştırma (Çev. Ed. S. Turan). Ankara: Nobel.
Metin, M., Demiryürek, G. (2009). Türkçe öğretmenlerinin yenilenen Türkçe Öğretim Programlarının ölçme-değerlendirme anlayışı hakkındaki düşünceleri. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 37‐51.
Miles, M. B., Huberman, A. M. (2015). Nitel veri analizi (Çev. Ed. S. Akbaba Altun, A. Ersoy). Ankara: Pegem.
Ozuru, Y., Rowe, M., O’Reilly, T., McNamara, D. S. (2008). Where’s the difficulty in standardized reading tests: The passage or the question? Behavior Research Methods, 40(4), 1001-1015.
Özçelik, D. A. (2010a). Okullarda ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem.
Özçelik, D. A. (2010b). Ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem.
Payne, D. A. (2003). Applied educational assessment. USA: Thomson Wadsworth.
Pearson, P. D., Hamm, D. N. (2005). The assessment of reading comprehension: A review of practices-past, present, and future. S. G. Paris, S. A. Stahl (Eds.), Children's reading comprehension and assessment (pp. 13-70). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
Popham, W. J. (2005). Classroom assessment. USA: Allyn and Bacon.
Punch, K. F. (2005). Sosyal araştırmalara giriş (Çev. D. Bayrak, H. B. Arslan, Z. Akyüz). Ankara: Siyasal.
Reynolds, C. R., Livingston, R. B., Willson, V. (2010). Measurement and assessment in education. New Jersey: Pearson Education.
Tabak, G., Göçer, A. (2014). Dinleme becerisine yönelik alternatif ölçme ve değerlendirme araçları. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 250-272.
Taylor, S. T., Nolen, S. B. (2005). Classroom assessment. New Jersey: Pearson Education.
Tekin, H. (1996). Eğitimde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Yargı.
Türnüklü, A. (2000). Eğitimbilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel bir araştırma tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 24, 543-559.
Valencia, S. W., Pearson, P. D. (1988). Principles for classroom comprehension assessment. Remedial and Special Education, 9, 26-35.
Yıldırım, A. (1999). Nitel araştırma yöntemlerinin temel özellikleri ve eğitim araştırmalarındaki yeri ve önemi. Eğitim ve Bilim Dergisi, 23, 7-17.
Yıldırım, A., Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
Yıldırım, F., Karakoç Öztürk, B. (2009). Türkçe dersi öğretim programının ölçme değerlendirme öğesi hakkında öğretmen görüşleri. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(37), 92-108.
Yıldırım, K., Yıldız, M., Ateş, S., Rasinsky, T. (2010). İlköğretim beşinci sınıf Türk öğrencilerinin metin türlerine göre okuduğunu ve dinlediğini anlama düzeyleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 10(3), 1859-1891.
Yiğit, F. (2013). İlköğretim 6, 7 ve 8. Sınıf Türkçe Dersi Öğretim Programı’ndaki alternatif ölçme-değerlendirme yöntemlerine yönelik öğretmen görüşlerinin değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
Yiğit, F., Kırımlı, B. (2014). Türkçe öğretmenlerinin alternatif ölçme değerlendirme yöntemlerini uygulama biçimleri ve uygulamada karşılaştıkları sorunlar. Turkish Studies, 9(3), 1621-1639.
Zorbaz, K. Z. (2005). İlköğretim okulları ikinci kademe öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirmeye ilişkin görüşleri ve yazılı sınavlarda sordukları sorular üzerine bir değerlendirme. Yüksek Lisans Tezi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hatay.

Toplam 70 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil	Türkçe
Bölüm	Makaleler
Yazarlar	Betül Keray Dinçel 0000-0002-2184-7361 Kemalettin Deniz
Yayımlanma Tarihi	28 Ocak 2019
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2019 Cilt: 7 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA	Keray Dinçel, B., & Deniz, K. (2019). Türkçe Öğretmenlerinin Anlama Becerilerinde Ölçme ve Değerlendirmeye Yönelik Görüşleri. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 7(1), 28-64. https://doi.org/10.16916/aded.448811