Çok Uluslu Aileye Sahip İki Dilli Çocukların Türkçe Sözlü Dil Becerilerinin Yanlış Çözümleme Yöntemine Göre İncelenmesi

Gülnur Aydın; Mesut Gün

doi:10.16916/aded.398338

Araştırma Makalesi

An Analysis of the Turkish Verbal Skills of Bilingual Children from Multi-National Families, Using the Error Analysis Method

Yıl 2018, Cilt: 6 Sayı: 2, 325 - 342, 29.04.2018

Gülnur Aydın , Mesut Gün

https://doi.org/10.16916/aded.398338

Cited By: 8

Öz

The purpose of this research is to delineate
the Turkish language use of the children between the ages of 6-9 who have
Turkish and English parents, living in Nottingham England, in terms of grammar,
syntax, word choice and phonetics through the Turkish stories they narrated. The study is qualitative by design,
and the data were collected through the participation of a total of 15 children,
7 girls and 8 boys, who attended public schools in England and had a
Turkish-speaking mother or father, by showing the children a storybook which
included only illustrations. Each child was asked to tell the story based on
the illustrations they saw in the book. The stories narrated by the children
were recorded on video, having obtained the consent of their parents, and
transcribed verbatim. In the research that used the error analysis method, the
stories were analyzed by coding the errors made by the children in terms of grammar, syntax, word choice and phonetics. The results of the study showed that in children who
speak the language of the culture they live in actively
and have difficulty speaking Turkish and, thus, prefer simple sentences, the
area where most mistakes were made was grammar,
and this was followed by mistakes in word
choice, syntax and phonetics respectively.
In terms of the number of the mistakes made on the basis of gender, it was
found that boys made more mistakes than girls, and that girls were more
competent in language proficiency than boys.

Anahtar Kelimeler

Multi-national families , storytelling , error analysis method , grammar , word choice , syntax , phonetics

Kaynakça

Aşçı, U. D. (2013). İngiltere’deki Türkçe konuşan toplumda iki dillilik (bilingualism) ve dil karışması (interference). Bengü Bitig Ahmet Bican Ercilasun Armağanı, 97-118.
Aydoğan, S. ve Aydın, G. (2017 Eylül). İngiltere’de yaşayan Türk çocuklarının Türkçe anlattıkları hikâyelerin incelenmesi. II. Uluslararası Çağdaş Eğitim Araştırmaları Kongresi Tam Metin Bildiri Kitabı içinde (s. 275-281) Muğla: Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi.
Aytan, T. ve Güney, N. (2015). Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarında karşılaşılan sorunlar (Yıldız Tömer örneklemi). International Journal of Languages’ Education and Teaching. 3(2), 275- 288.
Boylu, E. (2014). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen temel seviyedeki İranlı öğrencilerin yazma problemleri. Zeitschriftfürdie Welt der Türken Journal of World of Turks, 6(2), s.335-349.
Boylu, E., Güney, E. Z. ve Özyalçın, K. E. (2017). Yanlış çözümleme yaklaşımına göre Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen B1 seviyesi öğrencilerinin yazılı anlatımlarının değerlendirilmesi. International Journal of Languages’ Education and Teaching. 5(3), 184-202.
Bölükbaş F. (2011). Arap öğrencilerin Türkçe yazılı anlatım becerilerinin değerlendirilmesi. Turkish Studies, 6 (3), 1357-1367.
Büyükikiz, K.K. ve Hasırcı, S. (2013). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarının yanlış çözümleme yaklaşımına göre değerlendirilmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 1(4), 51-62.
Ceran, D., Yıldız, D. ve Çakın, E. (2015). Yabancı dil olarak Türkçenin öğreniminde yazılı ve sözlü anlatımlarda yapılan yanlışlar: Japon örneği. International Journal of Languages’ Education and Teaching, UDES-2015, 476-494.
Çerçi, A., Derman S. ve Bardakçı M. (2016). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarına yönelik yanlış çözümlemesi. Gaziantep Universty Journal of Social Sciences. 15(2), 695-715.
Çetinkaya, G. (2015). Yanlış çözümlemesi: Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen B2 düzeyindeki öğrencilerin yazılı metinlerine ilişkin görünümler. International Journal of Language’s Educationand Teaching. 3(1), 164-178.
Çetinkaya, S. (2015). İkidillilik ve çeviri (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Çetinkaya, S. (2017). Çok dillilik ve kimlik. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi. 10(50). 371-377.
Denzin, N. K. ve Lincoln, Y. S. (2012). The landscape of qualitative research: Theories and issues. CA: Sage Publications.
Devers, K. J. ve Frankel, R. M. (2000). Study design in qualitative research – 2: sampling and data collection strategies. Education for Health, 13 (2), 263 – 271.
Erdem, M. D., Gün, M., Salduz, H. ve Karateke B. (2015). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen B1 düzeyindeki Gürcü öğrencilerin yazma hataları. Journal of Educational Sciences, s.246-255.
Güleç, İ. ve Yaman, H. (2014). İki dillilere Türkçe dil bilgisi öğretiminin öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi İngiltere örneği, III. Sakarya’da Eğitim Araştırmaları Kongresi Bildiriler Kitabı içinde (s. 87-104) Sakarya: Sakarya Üniversitesi (https://s3.amazonaws.com/academia.edu.documents/34404557/1406067910-seak-bildiriler-kitabi-pdf.pdf?AWSAccessKeyId=AKIAIWOWYYGZ2Y53UL3A&Expires=1521979316&Signature=VGO3MWtpabusCylJHL0NQoyl0oU%3D&response-content-disposition=inline%3B%20filename%3DYabancilara_Turkce_Ogretiminde_Kasitli_K.pdf adresinden 24.03.2018 tarihinde elde edilmiştir).
İnan, K. (2014). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen İranlıların yazılı anlatımlarının hata analizi bağlamında değerlendirilmesi. Turkish Studies, 9(9),s.619-649.
Kahramanoğlu, R., Tiryaki, E.N. ve Canpolat, M. (2015). İlkokula yeni başlayan 60-66 ay grubu öğrencilerin okula hazır oluşları üzerine inceleme. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(3): 1065-1080.
Khansir, A.A. (2012). Error Analysis and Second Language Acquisition. Theory and Practice in Language Studies, 2, 1027-1032.
Maxwell, J. A. (2005). Qualitative research design: An interactive approach (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
Oruç, Ş. (2016). Ana dili, ikinci dil, iki dillilik, yabancı dil. The Journal of Academic Social Science Studies, 45, 279-290. Doi number: http://dx.doi.org/10.9761/JASSS3411.
Paradis, J. ve Navarro, S. (2003). Subject realization and crosslinguistic interference in the bilingual acquisition of Spanish and English: What is the role of the input? Journal of Child Language. 30, 371-393. DOI: 10.1017/S0305000903005609.
Richards, J, C. (1970). A noncontrastive aproach to error analysis hypothesis, TESOL Convention in San Francisco, https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED037721.pdf adresinden 29.10.2017 tarihinde erişilmiştir.
Şen, Ü. (2016). İki dilli Türk çocuklarına temel beceri ve temel değerlerin öğretiminde Nasrettin Hoca fıkralarının yeri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 40, 257-272.
Tatar Kırılmış, İ. ve Çelebi, C. (2015). İngiltere’de anadil olarak Türkçe dersi alan öğrencilerin Türkçe kelime dağarcığı. Studies of the Ottoman Domain, 5(8). 1-41.
Yaman, H. ve Dağtaş, A. (2015). İngiltere’deki iki dilli Türk çocuklarına Türkçe öğreten öğretmenlerin ihtiyaç analizi: Swot analizi örneği. Uluslararası Sosyal ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(4). 47-82.
Yağmur Şahin, E. (2013). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarındaki ek yanlışları. Tarih Okulu Dergisi. 6(15), 433-449.
Yazıcı, Z. ve Genç İlter, B. (2008). Okul öncesi dönemdeki iki dilli/çok dilli çocukların dil kazanım süreci. Dil Araştırmaları Dergisi, (3), 47-61. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yılmaz, F. ve Bircan, D. (2015). Türkçe öğretim merkezinde okuyan yabancı öğrencilerin yazılı kompozisyonlarının “yanlış çözümleme yöntemi”ne göre değerlendirilmesi. International Journal of Language Academy. 3(1), 113-126.
Yin, R. (1994). Case Study Research: Design and Methods, (2nd edition). London: Sage Publications.

Çok Uluslu Aileye Sahip İki Dilli Çocukların Türkçe Sözlü Dil Becerilerinin Yanlış Çözümleme Yöntemine Göre İncelenmesi

Yıl 2018, Cilt: 6 Sayı: 2, 325 - 342, 29.04.2018

Gülnur Aydın , Mesut Gün

https://doi.org/10.16916/aded.398338

Cited By: 8

Öz

Bu araştırmanın amacı, İngiltere/Nottingham’da
yaşayan 6–9 yaş aralığındaki biri Türk, diğeri İngiliz ebeveyne sahip
çocukların Türkçe anlattıkları hikâyeler yoluyla dil bilgisi, söz dizimi,
sözcük seçimi ve sesletim bakımından dil kullanımlarını betimlemektir. Nitel
bir araştırma olarak desenlenen çalışma doğrultusunda, İngiltere’de devlet
okullarına devam eden ve Türkçe konuşan anne ya da babaya sahip 7 kız, 8 erkek
olmak üzere toplam 15 çocuğa, sadece resimlerden oluşan bir hikaye kitabı
gösterilmiştir. Her bir çocuktan ayrı ayrı, kitapta gördüklerinden hareketle
Türkçe hikâye kurgulayıp anlatmaları istenmiştir. Çocuklar tarafından anlatılan
hikâyeler –ailelerinin izni alınarak- kamera ile kayıt altına alınmış, daha
sonra hiçbir müdahale yapılmaksızın yazıya aktarılmıştır. Yanlış çözümleme
yönteminin kullanıldığı araştırmada hikâyeler, araştırmacılar tarafından dil bilgisi, söz dizimi, sözcük seçimi,
sesletim temalarına göre kodlanarak yanlış çözümleme yöntemiyle çözümlenmiştir.
Araştırma sonucunda; yaşadıkları kültüre ait dili daha aktif kullanan ve Türkçe
konuşurken genellikle zorlanarak basit yapılı cümleleri tercih eden çocukların
hikâyelerinde en fazla yanlış yapılan alanın dil bilgisi olduğu; bunu sırasıyla sözcük seçimi, söz dizimi ve sesletim yanlışlarının takip ettiği
tespit edilmiştir. Tespit edilen yanlışlar cinsiyete göre incelendiğinde
erkek çocuklarının kız çocuklarından daha fazla yanlış yaptıkları, dil
yeterliliği bakımından kızların daha iyi olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Çok uluslu aileler , hikâye anlatma , dil bilgisi , sözcük seçimi , söz dizimi , sesletim , yanlış çözümleme yöntemi , sesletim

Kaynakça

Aşçı, U. D. (2013). İngiltere’deki Türkçe konuşan toplumda iki dillilik (bilingualism) ve dil karışması (interference). Bengü Bitig Ahmet Bican Ercilasun Armağanı, 97-118.
Aydoğan, S. ve Aydın, G. (2017 Eylül). İngiltere’de yaşayan Türk çocuklarının Türkçe anlattıkları hikâyelerin incelenmesi. II. Uluslararası Çağdaş Eğitim Araştırmaları Kongresi Tam Metin Bildiri Kitabı içinde (s. 275-281) Muğla: Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi.
Aytan, T. ve Güney, N. (2015). Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarında karşılaşılan sorunlar (Yıldız Tömer örneklemi). International Journal of Languages’ Education and Teaching. 3(2), 275- 288.
Boylu, E. (2014). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen temel seviyedeki İranlı öğrencilerin yazma problemleri. Zeitschriftfürdie Welt der Türken Journal of World of Turks, 6(2), s.335-349.
Boylu, E., Güney, E. Z. ve Özyalçın, K. E. (2017). Yanlış çözümleme yaklaşımına göre Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen B1 seviyesi öğrencilerinin yazılı anlatımlarının değerlendirilmesi. International Journal of Languages’ Education and Teaching. 5(3), 184-202.
Bölükbaş F. (2011). Arap öğrencilerin Türkçe yazılı anlatım becerilerinin değerlendirilmesi. Turkish Studies, 6 (3), 1357-1367.
Büyükikiz, K.K. ve Hasırcı, S. (2013). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarının yanlış çözümleme yaklaşımına göre değerlendirilmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 1(4), 51-62.
Ceran, D., Yıldız, D. ve Çakın, E. (2015). Yabancı dil olarak Türkçenin öğreniminde yazılı ve sözlü anlatımlarda yapılan yanlışlar: Japon örneği. International Journal of Languages’ Education and Teaching, UDES-2015, 476-494.
Çerçi, A., Derman S. ve Bardakçı M. (2016). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarına yönelik yanlış çözümlemesi. Gaziantep Universty Journal of Social Sciences. 15(2), 695-715.
Çetinkaya, G. (2015). Yanlış çözümlemesi: Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen B2 düzeyindeki öğrencilerin yazılı metinlerine ilişkin görünümler. International Journal of Language’s Educationand Teaching. 3(1), 164-178.
Çetinkaya, S. (2015). İkidillilik ve çeviri (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Çetinkaya, S. (2017). Çok dillilik ve kimlik. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi. 10(50). 371-377.
Denzin, N. K. ve Lincoln, Y. S. (2012). The landscape of qualitative research: Theories and issues. CA: Sage Publications.
Devers, K. J. ve Frankel, R. M. (2000). Study design in qualitative research – 2: sampling and data collection strategies. Education for Health, 13 (2), 263 – 271.
Erdem, M. D., Gün, M., Salduz, H. ve Karateke B. (2015). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen B1 düzeyindeki Gürcü öğrencilerin yazma hataları. Journal of Educational Sciences, s.246-255.
Güleç, İ. ve Yaman, H. (2014). İki dillilere Türkçe dil bilgisi öğretiminin öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi İngiltere örneği, III. Sakarya’da Eğitim Araştırmaları Kongresi Bildiriler Kitabı içinde (s. 87-104) Sakarya: Sakarya Üniversitesi (https://s3.amazonaws.com/academia.edu.documents/34404557/1406067910-seak-bildiriler-kitabi-pdf.pdf?AWSAccessKeyId=AKIAIWOWYYGZ2Y53UL3A&Expires=1521979316&Signature=VGO3MWtpabusCylJHL0NQoyl0oU%3D&response-content-disposition=inline%3B%20filename%3DYabancilara_Turkce_Ogretiminde_Kasitli_K.pdf adresinden 24.03.2018 tarihinde elde edilmiştir).
İnan, K. (2014). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen İranlıların yazılı anlatımlarının hata analizi bağlamında değerlendirilmesi. Turkish Studies, 9(9),s.619-649.
Kahramanoğlu, R., Tiryaki, E.N. ve Canpolat, M. (2015). İlkokula yeni başlayan 60-66 ay grubu öğrencilerin okula hazır oluşları üzerine inceleme. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(3): 1065-1080.
Khansir, A.A. (2012). Error Analysis and Second Language Acquisition. Theory and Practice in Language Studies, 2, 1027-1032.
Maxwell, J. A. (2005). Qualitative research design: An interactive approach (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
Oruç, Ş. (2016). Ana dili, ikinci dil, iki dillilik, yabancı dil. The Journal of Academic Social Science Studies, 45, 279-290. Doi number: http://dx.doi.org/10.9761/JASSS3411.
Paradis, J. ve Navarro, S. (2003). Subject realization and crosslinguistic interference in the bilingual acquisition of Spanish and English: What is the role of the input? Journal of Child Language. 30, 371-393. DOI: 10.1017/S0305000903005609.
Richards, J, C. (1970). A noncontrastive aproach to error analysis hypothesis, TESOL Convention in San Francisco, https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED037721.pdf adresinden 29.10.2017 tarihinde erişilmiştir.
Şen, Ü. (2016). İki dilli Türk çocuklarına temel beceri ve temel değerlerin öğretiminde Nasrettin Hoca fıkralarının yeri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 40, 257-272.
Tatar Kırılmış, İ. ve Çelebi, C. (2015). İngiltere’de anadil olarak Türkçe dersi alan öğrencilerin Türkçe kelime dağarcığı. Studies of the Ottoman Domain, 5(8). 1-41.
Yaman, H. ve Dağtaş, A. (2015). İngiltere’deki iki dilli Türk çocuklarına Türkçe öğreten öğretmenlerin ihtiyaç analizi: Swot analizi örneği. Uluslararası Sosyal ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(4). 47-82.
Yağmur Şahin, E. (2013). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarındaki ek yanlışları. Tarih Okulu Dergisi. 6(15), 433-449.
Yazıcı, Z. ve Genç İlter, B. (2008). Okul öncesi dönemdeki iki dilli/çok dilli çocukların dil kazanım süreci. Dil Araştırmaları Dergisi, (3), 47-61. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yılmaz, F. ve Bircan, D. (2015). Türkçe öğretim merkezinde okuyan yabancı öğrencilerin yazılı kompozisyonlarının “yanlış çözümleme yöntemi”ne göre değerlendirilmesi. International Journal of Language Academy. 3(1), 113-126.
Yin, R. (1994). Case Study Research: Design and Methods, (2nd edition). London: Sage Publications.

Toplam 29 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil	Türkçe
Bölüm	Makaleler
Yazarlar	Gülnur Aydın Mesut Gün
Yayımlanma Tarihi	29 Nisan 2018
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2018 Cilt: 6 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA	Aydın, G., & Gün, M. (2018). Çok Uluslu Aileye Sahip İki Dilli Çocukların Türkçe Sözlü Dil Becerilerinin Yanlış Çözümleme Yöntemine Göre İncelenmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 6(2), 325-342. https://doi.org/10.16916/aded.398338