Redirecting to http://dergipark.org.tr/_fragment?_hash=VVADmt8pnr1R2z_OUpcfImjxR-t0AI9Xq2-n6oeigfM&_path=id%3D16017%26_format%3Dhtml%26_locale%3Dtr%26_controller%3DApp%255CController%255CSite%255CArticleController%253A%253AesiArticleStats.
 
BibTex RIS Kaynak Göster

-

Yıl 2013, Cilt: 1 Sayı: 1, 32 - 37, 01.03.2013

Salih Kürşad Dolunay

https://doi.org/10.16916/aded.16017

Öz

Terms are the of a science or a discipline and they bear the feature of “ensuring a shorter way of communication”. In our country, term controversies and debates continue as it did in the past. One of these disagreements is with the terms “mother tongue” (ana dili) and “source language” (ana dil). In this article, what these terms mean are stated by utilizing various resources, and the stress is laid upon where to use them. In addition, “national language” term is suggested for the term “mother tongue”.

Anahtar Kelimeler

Term source language mother tongue national language teaching Turkish.

Kaynakça

  • Aksan, D. (2004). Anadili, Dilbilim ve Türkçe yazıları. İstanbul: Multilingual.
  • Ergin, M. (1976). Türk dili dersleri-I. İstanbul: Millî Eğitim Bakanlığı Devlet Kitapları.
  • Göğüş, B. (1998). Anlatım terimleri sözlüğü. Ankara: Kurtuluş Ofset Basımevi.
  • Güz, N., Huber, E., Senemoğlu, O., Öztokat, E. (2002). Açıklamalı dilbilim terimleri sözlüğü. B. Vardar (Ed.).
  • İstanbul: Multilingual Yabancı Dil Yayınları. http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.50efd5d59955d3.62467756 adresinden 11 Ocak 2013’te erişilmiştir.
  • İmer, K., Kocaman, A., Özsoy, A. S. (2011). Dilbilim sözlüğü. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
  • Korkmaz, Z. (1992). Gramer terimleri sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Onan, B. (2012). Dil eğitiminin temel kavramları. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim Danışmanlık.
  • Öncül, R. (2000). Eğitim ve eğitim bilimleri sözlüğü. (C. 1). İstanbul: Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları.
  • Öztürk, N. (2007). Giriş. F. Bölükbaşı (Ed.), Türkçe öğretimi (1. Baskı) (ss. 9–22). İstanbul: Lisans Yayıncılık.
  • Sağır, M. (2007). Ana dil mi, ana dili mi?. Turkish Studies, 2 (2), 540-544.
  • Sinan, A. T. (2006). Ana dili eğitimi üzerine bazı düşünceler. Fırat Üniversitesi Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları Dergisi, 4(2), 75–78.
  • Tercüman. (1991). Temel Türkçe sözlük (Kâmûs-ı Türkî’nin sadeleştirilmiş ve genişletilmiş basımı). (C. 1). İstanbul: Tercüman Genel Kültür Yayınları.
  • Türk Dil Kurumu. (1998). Türkçe sözlük. (1. C.) Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Türk Dil Kurumu. (2005). Türkçe sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Yelok, V. S. ve Dolunay, S. K. (2007). Terim meselesi çerçevesinde ana dili ve ana dil terimlerine bir bakış. Türk Yurdu, 27(235), 98–101.
  • Zülfikar, H. (1991). Terim sorunları ve terim yapma yolları. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.

Ana Dili ve Ana Dil Terimleri

Yıl 2013, Cilt: 1 Sayı: 1, 32 - 37, 01.03.2013

Salih Kürşad Dolunay

https://doi.org/10.16916/aded.16017

Öz

Terimler, bir bilim veya bilgi dalının idir ve “kısa yoldan anlaşmayı sağlama” özelliğine sahiptirler. Ülkemizde terim konusunda yaşanan tartışma ve anlaşmazlıklar geçmişte olduğu gibi bugün de devam etmektedir. Bu anlaşmazlıklardan biri de “ana dil” ile “ana dili” terimleri üzerinde yaşanmaktadır. Bu makalede, bu terimlerin ifade ettiği anlamlar değişik kaynaklardan yararlanılarak açıklanmaya çalışılmakta ve nerelerde kullanılmaları gerektiği üzerinde durulmaktadır. Ayrıca “ana dili” terimi yerine “millî dil” terimi teklif edilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Terim ana dil ana dili millî dil Türkçe öğretimi.

Kaynakça

  • Aksan, D. (2004). Anadili, Dilbilim ve Türkçe yazıları. İstanbul: Multilingual.
  • Ergin, M. (1976). Türk dili dersleri-I. İstanbul: Millî Eğitim Bakanlığı Devlet Kitapları.
  • Göğüş, B. (1998). Anlatım terimleri sözlüğü. Ankara: Kurtuluş Ofset Basımevi.
  • Güz, N., Huber, E., Senemoğlu, O., Öztokat, E. (2002). Açıklamalı dilbilim terimleri sözlüğü. B. Vardar (Ed.).
  • İstanbul: Multilingual Yabancı Dil Yayınları. http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.50efd5d59955d3.62467756 adresinden 11 Ocak 2013’te erişilmiştir.
  • İmer, K., Kocaman, A., Özsoy, A. S. (2011). Dilbilim sözlüğü. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
  • Korkmaz, Z. (1992). Gramer terimleri sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Onan, B. (2012). Dil eğitiminin temel kavramları. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim Danışmanlık.
  • Öncül, R. (2000). Eğitim ve eğitim bilimleri sözlüğü. (C. 1). İstanbul: Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları.
  • Öztürk, N. (2007). Giriş. F. Bölükbaşı (Ed.), Türkçe öğretimi (1. Baskı) (ss. 9–22). İstanbul: Lisans Yayıncılık.
  • Sağır, M. (2007). Ana dil mi, ana dili mi?. Turkish Studies, 2 (2), 540-544.
  • Sinan, A. T. (2006). Ana dili eğitimi üzerine bazı düşünceler. Fırat Üniversitesi Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları Dergisi, 4(2), 75–78.
  • Tercüman. (1991). Temel Türkçe sözlük (Kâmûs-ı Türkî’nin sadeleştirilmiş ve genişletilmiş basımı). (C. 1). İstanbul: Tercüman Genel Kültür Yayınları.
  • Türk Dil Kurumu. (1998). Türkçe sözlük. (1. C.) Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Türk Dil Kurumu. (2005). Türkçe sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Yelok, V. S. ve Dolunay, S. K. (2007). Terim meselesi çerçevesinde ana dili ve ana dil terimlerine bir bakış. Türk Yurdu, 27(235), 98–101.
  • Zülfikar, H. (1991). Terim sorunları ve terim yapma yolları. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Toplam 17 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Salih Kürşad Dolunay

Yayımlanma Tarihi 1 Mart 2013
Yayımlandığı Sayı Yıl 2013 Cilt: 1 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Dolunay, S. K. (2013). Ana Dili ve Ana Dil Terimleri. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 1(1), 32-37. https://doi.org/10.16916/aded.16017

88x31.png

Ana Dili Eğitimi Dergisi Creative Commons Alıntı-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.