Redirecting to http://dergipark.org.tr/_fragment?_hash=3TQ9n1t3LAAEIIJ6CIzgk14Msxd-ydQ0MA0MhGBKnX0&_path=id%3D15980%26_format%3Dhtml%26_locale%3Dtr%26_controller%3DApp%255CController%255CSite%255CArticleController%253A%253AesiArticleStats.
 
BibTex RIS Kaynak Göster

-

Yıl 2014, Cilt: 2 Sayı: 2, 72 - 89, 28.06.2014

Latife Kırbaşoğlu Kılıç Yasemin Baki Bora Bayram

https://doi.org/10.16916/aded.82843
Cited By: 4

Öz

In structuring the Turkish Course Curriculum: As Constructivist Approach is taken to the center, it is also adopted to use the Theory of Multiple Intelligences, Brain-Based Learning, Mastery Learning, a student-centered education which is responsive to the individual differences, Yrd. Doç. Dr., Atatürk Üniversitesi, Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi, Türkçe Eğitimi Bölümü, Erzurum. e-posta: [email protected] Öğr. Gör., Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Türkçe Eğitimi Bölümü, Rize. e-posta: [email protected]. Okt., Bayburt Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Bayburt. e-posta: [email protected]. contemporary teaching-learning approaches consisting of an eclectic education based on spiral, thematic, skills and other approaches. In the curriculum which is constructed within this context, the theory of multiple intelligences is one of the basic foundations of the Turkish Course, a skill course which leads students to an entire self-development and emphasizes the social aspect of the education. In this theory in which the student is in the center, a process-based education approach which is based on different intelligence types is adopted. The main implementers of the Turkish Course which is regenerated with these modern approaches are the teachers who are in the role of a guide in the teaching-learning process. In this context, the teaching guide book which has a pathfinder function in the activities that the teachers will be doing during the courses has a particular importance to integrate this modern approach and to make the teaching-learning process productive. In this study; the answer to the question of “What is the correspondence level of the activities in the secondary school 8th grade Turkish course book published by MEB with the theory of multiple intelligences is sought. In the study which is done with content analysis, one of the descriptive research, the data, gathered by categorizing the activities of the reading texts in the secondary school 8th grade Turkish course book -instructed in 2012-2013 school years and was published by MEB- in terms of the theory of multiple intelligences, is analyzed with percentage and frequency analysis. According to the result obtained through the study, it is determined that the activities in the 8th grade Turkish course book are mostly intended to develop verballinguistic and logical-mathematical intelligences, activities towards other intelligence areas are limited.

Anahtar Kelimeler

Theory of Multiple Intelligences Turkish Course Book teaching guide book reading text

Kaynakça

  • Akyol, H. (2010). Türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • Armstrong, D. (1994). Multiple intelligences in the classroom. alexandria va: Association for Supervision and Curriculum Development.
  • Balyemez, S. (2009). Dil bilgisi öğretiminde diğer derslerden yararlanma. Çağdaş Eğitim Dergisi 34 (365), 32-38. Bümen, N. T. (2004). Okulda çoklu zekâ kuramı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Bogdan, R.C., Biklen, S. K. (2003). Qualitative research for education: An introduction to the oriesand methods (4th Edition). Boston, MA: Allynand Bacon.
  • Calp, M. (2010). Özel eğitim alanı olarak Türkçe öğretimi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Ceyhan, E. ve Yiğit, B. (2003). Konu alanı ders kitabı incelemesi. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Checkly, K. (1997). The First Seven. Educational Leadership 55 (1), 8-13.
  • Creswell, J. W. (2013). Nitel araştırma yöntemleri. (Çev. M. Bütün ve S. B. Demir) Ankara: Siyasal Yayınevi.
  • Coşkun, E. (2007). Türkçe öğretiminde metin bilgisi. A. Kırkkılıç ve H. Akyol (Ed). (2007) İlköğretimde Türkçe öğretimi. İstanbul: Pegem A Yayıncılık.
  • Dağlı, A. (2006). 1990-2000 yılları arası ilköğretim II. kademe Türkçe ders kitaplarındaki halk şiiri metinlerinin çoklu zekâ teorisi açısından incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, On Dokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.
  • Demirel, Ö. (2003). Kuramdan değerlendirmeye eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Demirel, Ö. ve Şahinel, M. (2006). Türkçe öğretimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Demirel, Ö.; Başbay, A. ve Erdem, E. (2006). Eğitimde çoklu zeka: kuram ve uygulama. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • Gardner, H. (1983). Frames of mind: the theory of multiple intelligences. (Çeviri: Ebru Kılıç). İstanbul: Alfa Yayınları.
  • Güler, A. ; Halıcıoğlu, M. B. ; Taşğın, S. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Günay, D. (2013). Metin bilgisi. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
  • Güney, N. , Aytan, T., Gün, M., (2010). İlköğretim II. kademe Türkçe programı ile çoklu zekâ kuramının örtüşme düzeyi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi 3 (12), 213-229.
  • Güleryüz, H. (2002). İlköğretim okulu programı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Güney, N., Aytan, T., Mesut, G. (2010). İlköğretim II. kademe Türkçe programı ile çoklu zekâ kuramının örtüşme düzeyi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi 3 (12), 213-229.
  • Güneysu, S. (2002). Çoklu zekâ kuramının eğitime yansımaları. Çoluk Çocuk Aylık Anne Baba Eğitimci Dergisi. Ankara: Kök Yayıncılık.
  • Güneş, F. (2013). Türkçede metin öğretimi yerine metinle öğrenme. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Türkçenin Eğitimi Öğretimi Özel Sayısı 6 (11), 603-637.
  • Güneş, F. (2009). Türkçe öğretiminde günümüz gelişmeler ve yapılandırıcı yaklaşım. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 6 (11), 1-21.
  • Güneş, F. (2007). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırma. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Kaptan, S. (1998). Bilimsel araştırma ve istatistik teknikleri. Ankara: Tekışık Ofset Tesisleri.
  • Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Karasar, N. (2011). Araştırmalarda rapor hazırlama. Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Karakuş, N. (2012). Türkçe öğretiminde kaynak metin kullanımı. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • Kavcar, C., Oğuzkan, F., Sever, S. (2005). Türkçe ve sınıf öğretmenleri için Türkçe öğretimi. Ankara: Engin Yayınevi.
  • Kaya, Y. (1993). İnsan yetiştirme düzenimize yeni bir buluş. Ankara: Bilim Yayınları.
  • Kaya, Z. (2010). İlköğretim 6 ve 7. sınıf Türkçe ders kitaplarındaki metinler üzerine bir değerlendirme. Türkçe Eğitimi Çalıştayı. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları, 47-56.
  • Kılıç, A. (2007). İlköğretim birinci kademede derslerinde öğretmen kılavuzuna duyulan ihtiyaç ve içeriği. VI. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu Bildiri Kitabı (ss. 343–349), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
  • Küçükahmet, L. (2001). Öğretim ilke ve yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • MEB (2006). İlköğretim Türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu. (6. 7,8. sınıflar) Ankara: MEB Yayınları.
  • MEB. (2012). Türkçe 8. sınıf ders kitabı. Ankara: MEB Yayıncılık.
  • MEB, (2012). Tebliğler Dergisi. Ocak 2012. Cilt: 75. dhgm. meb. gov. tr/yayımlar/dergiler/Tebliğler Dergisi/2652. pdf. Erişim Tarihi: 12. 09. 2013.
  • Oral, B. (2003). Orta öğretim öğrencilerinin öğrenme stillerinin incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi 9(35), 418-435.
  • Oliver, A. (1997). Plugging into multiple ıntelligences. Education Digest, 0013127X, 62(6). Database: Academic Search Premier.
  • Öz, M. F. (2006). Uygulamalı Türkçe öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Özbay, M. (2009). Türkçe özel öğretim yöntemleri I. Ankara: Öncü Yayın Dağıtım.
  • Özbilgin, L. (1994). Okullarımızda başarıyı arttıracak yeni bir yaklaşım. Ankara: Çağdaş Eğitim Yayınları.
  • Saban, A. (2003). Çoklu zekâ teorisi ve eğitim. Ankara: Nobel Yayınları.
  • Saban, A. (2001). Öğrenme öğretme süreci-yeni teori ve yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayınları.
  • Sever, S. (2006). Türkçe öğretiminin sorunları. Varlık Dergisi, İstanbul.
  • Susar, F. (2006). İlköğretim 4. sınıf Türkçe öğretiminde çoklu zeka kuramına dayalı işbirlikli öğrenme yönteminin erişi, tutumlar, öğrenme stratejileri ve çoklu zeka alanları üzerindeki etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
  • Sinan, A. (2011). İlköğretim ikinci kademe Türkçe Ders kitaplarındaki anlatısal metinlerin yapı özellikleri ve programa uygunluğu. Türkish Studies 6(3), 1149-1167.
  • Somuncu, S. (2008). İlköğretim 7. sınıf Türkçe ders kitabındaki edebî metinlerin temel evrensel değerleri içermesi bakımından incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Afyon Karahisar Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.
  • Tilbe, S. (2006). Çoklu zekâ kuramına göre hazırlanan Türkçe öğretiminin öğrenci erişisine ve kalıcılığa etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü: Ankara.
  • Uyar, Y. (2007). Türkçe öğretiminde kültür aktarımı ve kültürel kimlik geliştirme. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Yavuz, K. E. (2001). Eğitim-öğretimde çoklu zekâ teorisi ve uygulamaları. Ankara: Ceceli Okulları Yayınları.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Yılmaz, Z. A. (2007). Türkçe öğretimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Ortaokul 8. Sınıf Türkçe Dersi Öğretmen Kılavuz Kitabındaki Etkinliklerin Çoklu Zekâ Kuramı ile Örtüşme Düzeyi

Yıl 2014, Cilt: 2 Sayı: 2, 72 - 89, 28.06.2014

Latife Kırbaşoğlu Kılıç Yasemin Baki Bora Bayram

https://doi.org/10.16916/aded.82843
Cited By: 4

Öz

Türkçe Dersi Öğretim Programında; Yapılandırıcı Yaklaşımı merkeze alınmakla birlikte, çoklu zekâ kuramı, beyin temelli öğrenme, tam öğrenme, bireysel farklılıklara duyarlı öğrenci merkezli eğitim, sarmal, tematik ve beceri yaklaşımı gibi çoklu eğitim anlayışından oluşan çağdaş öğrenmeöğretme yaklaşımlarını benimsenmiştir. Bu çerçevede oluşturulan programda, sosyal yöne vurgu yapan ve öğrenciyi tüm alanlarda gelişmeye yönlendiren bir beceri dersi olan Türkçe dersinin temel dayanaklarından biri de çoklu zekâ kuramıdır. Öğrencinin merkeze alındığı bu kuramda faklı zekâ türlerine dayalı süreç temelli bir öğrenme-öğretme anlayışı belirlenmiştir. Bu çağdaş yaklaşımlarla yenilenen Türkçe Dersi Öğretim Programının asıl uygulayıcıları öğretme-öğrenme sürecinin rehberleri konumundaki öğretmenlerdir. Bu kapsamda öğretmenlerin ders içerisinde yapacakları uygulamalarda yol gösterici işlevi olan öğretmen kılavuz kitapları, bu çağdaş anlayışın yerleşmesi ve öğrenme-öğretme sürecinin verimli bir ortama dönüşmesinde önemli bir işleve sahiptir. “MEB yayınlarına ait ortaokul 8. sınıf Türkçe dersi öğretmen kılavuz kitabında yer alan etkinliklerin çoklu zekâ kuramı ile örtüşme düzeyi nedir?” sorusuna cevap aranan araştırmada; verilerin toplaması ve örneklem seçimi nitel araştırma yöntemiyle tasarlanmıştır. Doküman incelemesi ile toplanan verilerin analizinde içerik analizi ve betimsel analiz kullanılmıştır. Araştırmada, 20122013 eğitim-öğretim yılında okullarda ders kitabı olarak okutulan MEB yayınları ortaokul 8. sınıf Türkçe ders kitabındaki metinlere ait etkinlikler çoklu zekâ alanları bakımından sınıflandırılarak elde edilen verilerin yüzde ve frekans değerleri verilmiştir. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre, 8. Sınıf Türkçe ders kitabında yer alan etkinlikler ağırlıklı olarak sözel-dil zekâ ve mantıkmatematik zekâ alanlarına yönelik etkinlikler olduğu diğer zekâ alanlarına yönelik etkinliklerin sınırlı olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Çoklu zekâ kuramı Türkçe ders kitabı öğretmen kılavuz kitabı okuma metni

Kaynakça

  • Akyol, H. (2010). Türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • Armstrong, D. (1994). Multiple intelligences in the classroom. alexandria va: Association for Supervision and Curriculum Development.
  • Balyemez, S. (2009). Dil bilgisi öğretiminde diğer derslerden yararlanma. Çağdaş Eğitim Dergisi 34 (365), 32-38. Bümen, N. T. (2004). Okulda çoklu zekâ kuramı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Bogdan, R.C., Biklen, S. K. (2003). Qualitative research for education: An introduction to the oriesand methods (4th Edition). Boston, MA: Allynand Bacon.
  • Calp, M. (2010). Özel eğitim alanı olarak Türkçe öğretimi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Ceyhan, E. ve Yiğit, B. (2003). Konu alanı ders kitabı incelemesi. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Checkly, K. (1997). The First Seven. Educational Leadership 55 (1), 8-13.
  • Creswell, J. W. (2013). Nitel araştırma yöntemleri. (Çev. M. Bütün ve S. B. Demir) Ankara: Siyasal Yayınevi.
  • Coşkun, E. (2007). Türkçe öğretiminde metin bilgisi. A. Kırkkılıç ve H. Akyol (Ed). (2007) İlköğretimde Türkçe öğretimi. İstanbul: Pegem A Yayıncılık.
  • Dağlı, A. (2006). 1990-2000 yılları arası ilköğretim II. kademe Türkçe ders kitaplarındaki halk şiiri metinlerinin çoklu zekâ teorisi açısından incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, On Dokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.
  • Demirel, Ö. (2003). Kuramdan değerlendirmeye eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Demirel, Ö. ve Şahinel, M. (2006). Türkçe öğretimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Demirel, Ö.; Başbay, A. ve Erdem, E. (2006). Eğitimde çoklu zeka: kuram ve uygulama. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • Gardner, H. (1983). Frames of mind: the theory of multiple intelligences. (Çeviri: Ebru Kılıç). İstanbul: Alfa Yayınları.
  • Güler, A. ; Halıcıoğlu, M. B. ; Taşğın, S. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Günay, D. (2013). Metin bilgisi. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
  • Güney, N. , Aytan, T., Gün, M., (2010). İlköğretim II. kademe Türkçe programı ile çoklu zekâ kuramının örtüşme düzeyi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi 3 (12), 213-229.
  • Güleryüz, H. (2002). İlköğretim okulu programı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Güney, N., Aytan, T., Mesut, G. (2010). İlköğretim II. kademe Türkçe programı ile çoklu zekâ kuramının örtüşme düzeyi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi 3 (12), 213-229.
  • Güneysu, S. (2002). Çoklu zekâ kuramının eğitime yansımaları. Çoluk Çocuk Aylık Anne Baba Eğitimci Dergisi. Ankara: Kök Yayıncılık.
  • Güneş, F. (2013). Türkçede metin öğretimi yerine metinle öğrenme. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Türkçenin Eğitimi Öğretimi Özel Sayısı 6 (11), 603-637.
  • Güneş, F. (2009). Türkçe öğretiminde günümüz gelişmeler ve yapılandırıcı yaklaşım. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 6 (11), 1-21.
  • Güneş, F. (2007). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırma. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Kaptan, S. (1998). Bilimsel araştırma ve istatistik teknikleri. Ankara: Tekışık Ofset Tesisleri.
  • Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Karasar, N. (2011). Araştırmalarda rapor hazırlama. Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Karakuş, N. (2012). Türkçe öğretiminde kaynak metin kullanımı. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • Kavcar, C., Oğuzkan, F., Sever, S. (2005). Türkçe ve sınıf öğretmenleri için Türkçe öğretimi. Ankara: Engin Yayınevi.
  • Kaya, Y. (1993). İnsan yetiştirme düzenimize yeni bir buluş. Ankara: Bilim Yayınları.
  • Kaya, Z. (2010). İlköğretim 6 ve 7. sınıf Türkçe ders kitaplarındaki metinler üzerine bir değerlendirme. Türkçe Eğitimi Çalıştayı. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları, 47-56.
  • Kılıç, A. (2007). İlköğretim birinci kademede derslerinde öğretmen kılavuzuna duyulan ihtiyaç ve içeriği. VI. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu Bildiri Kitabı (ss. 343–349), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
  • Küçükahmet, L. (2001). Öğretim ilke ve yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • MEB (2006). İlköğretim Türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu. (6. 7,8. sınıflar) Ankara: MEB Yayınları.
  • MEB. (2012). Türkçe 8. sınıf ders kitabı. Ankara: MEB Yayıncılık.
  • MEB, (2012). Tebliğler Dergisi. Ocak 2012. Cilt: 75. dhgm. meb. gov. tr/yayımlar/dergiler/Tebliğler Dergisi/2652. pdf. Erişim Tarihi: 12. 09. 2013.
  • Oral, B. (2003). Orta öğretim öğrencilerinin öğrenme stillerinin incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi 9(35), 418-435.
  • Oliver, A. (1997). Plugging into multiple ıntelligences. Education Digest, 0013127X, 62(6). Database: Academic Search Premier.
  • Öz, M. F. (2006). Uygulamalı Türkçe öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Özbay, M. (2009). Türkçe özel öğretim yöntemleri I. Ankara: Öncü Yayın Dağıtım.
  • Özbilgin, L. (1994). Okullarımızda başarıyı arttıracak yeni bir yaklaşım. Ankara: Çağdaş Eğitim Yayınları.
  • Saban, A. (2003). Çoklu zekâ teorisi ve eğitim. Ankara: Nobel Yayınları.
  • Saban, A. (2001). Öğrenme öğretme süreci-yeni teori ve yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayınları.
  • Sever, S. (2006). Türkçe öğretiminin sorunları. Varlık Dergisi, İstanbul.
  • Susar, F. (2006). İlköğretim 4. sınıf Türkçe öğretiminde çoklu zeka kuramına dayalı işbirlikli öğrenme yönteminin erişi, tutumlar, öğrenme stratejileri ve çoklu zeka alanları üzerindeki etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
  • Sinan, A. (2011). İlköğretim ikinci kademe Türkçe Ders kitaplarındaki anlatısal metinlerin yapı özellikleri ve programa uygunluğu. Türkish Studies 6(3), 1149-1167.
  • Somuncu, S. (2008). İlköğretim 7. sınıf Türkçe ders kitabındaki edebî metinlerin temel evrensel değerleri içermesi bakımından incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Afyon Karahisar Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.
  • Tilbe, S. (2006). Çoklu zekâ kuramına göre hazırlanan Türkçe öğretiminin öğrenci erişisine ve kalıcılığa etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü: Ankara.
  • Uyar, Y. (2007). Türkçe öğretiminde kültür aktarımı ve kültürel kimlik geliştirme. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Yavuz, K. E. (2001). Eğitim-öğretimde çoklu zekâ teorisi ve uygulamaları. Ankara: Ceceli Okulları Yayınları.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Yılmaz, Z. A. (2007). Türkçe öğretimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Toplam 51 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Latife Kırbaşoğlu Kılıç

Yasemin Baki

Bora Bayram

Yayımlanma Tarihi 28 Haziran 2014
Yayımlandığı Sayı Yıl 2014 Cilt: 2 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Kılıç, L. K., Baki, Y., & Bayram, B. (2014). Ortaokul 8. Sınıf Türkçe Dersi Öğretmen Kılavuz Kitabındaki Etkinliklerin Çoklu Zekâ Kuramı ile Örtüşme Düzeyi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 2(2), 72-89. https://doi.org/10.16916/aded.82843

Cited By

TÜRKÇE ÖĞRETİMİNDE BİR İHTİYAÇ OLARAK KILAVUZ KİTAPLAR VE DERS PLANI
Milli Eğitim Dergisi
https://doi.org/10.37669/milliegitim.770002
ÖĞRETMEN GÖRÜŞLERİNE GÖRE ORTAOKUL ÖĞRENCİLERİNİN KONUŞMA BECERİLERİ
Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi
https://doi.org/10.17240/aibuefd.2019.19.49440-431301
Ortaokul Öğrencilerinin Konuşma Kusurlarının Öğretmen Görüşlerine Göre İncelenmesi
Turkish Journal of Educational Studies
https://doi.org/10.33907/turkjes.1175433
Ortaokul 5. Sınıf Türkçe Ders Kitaplarında Yer Alan Öyküleyici Metinlere Ait Etkinliklerin Çoklu Zekâ Kuramı Bakımından İncelenmesi
Anadolu Journal of Educational Sciences International
https://doi.org/10.18039/ajesi.1667142

88x31.png

Ana Dili Eğitimi Dergisi Creative Commons Alıntı-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.