Abstract
Türkçe öğreticileri büyük oranda Türkçe ve Türk dili edebiyatı öğretmenliği bölümlerinde yetiştirilmektedir. Ana dili olarak Türkçe öğretmenleri bu bölümler aracılığıyla yetiştiriliyor olsa da Türkçe öğreticisi kavramı, öğretim faaliyetinin gösterildiği alanlar gözetilerek Türkçe eğitimi çatısı altında kollara ayrılmaktadır. Ana dili olarak Türkçe öğretmeni, ikinci/yabancı dil olarak Türkçe öğreticisi ve iki dillilere Türkçe öğreticisi olmak üzere üç kola ayrılabileceğimiz öğreticilerin, taşıması gereken pedagojik yeterliklerin de genel pedagoji bilgisiyle uyumlu biçimde ancak branşların gerekliliklerini de gözetecek şekilde düzenlenmesi gerekmektedir. Türkçe öğreticisinin yeterlikleri temelde ortak bilgi ve beceri alanları üzerinde tanımlanmış olsa da çağdaş yaklaşımlar yeterliklerin hem etkileşimli hem de alana özgü biçimde yorumlanarak işe koşulması gerektiği görüşündedir. Bu kapsamda Pedagojik Alan Bilgisi (PAB) ve yeterlikleri Türkçe öğreticileri özelinde ele alınacaktır. Çalışma kapsamında öğretici yeterlikleri incelenerek hedef kitle ve ortam üzerinden kollara ayrılan Türkçe öğreticilerinin faaliyet alanına göre eğitimlerinin nasıl çeşitlendirilebileceği üzerinde durulmuştur.
References
- Aksoy, T. ve Temizyürek, F. (2016). Analysis on speacial field competencies of Turkish teachers. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(38), 103-117.
- Bourgonje. P. ve Tromp. R. (2011). Quality educators: An international study of teacher competences and standards. Netherlands: Education International and Oxfam Novib.
- Güleç, İ. ve Okur, A. (2015, Haziran) Türkçe öğretmeni yeterliği. III. Türkçe Eğitimi Bölümleri Çalıştayı, Sakarya: Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yayınları, 15.
- Hacettepe Üniversitesi. (2017). Türkiye’de öğretmen eğitimi ve istihdamı mevcut durum ve öneriler. Ankara.
- Kurudayıoğlu, M, Çelik, G. (2013). Türkçe öğretmeni adaylarının okumaya ve okuma eğitimine ilişkin özyeterlik algıları. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(4). Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/tr/pub/usaksosbil/issue/21640/232596
- Kurudayıoğlu, M. ve Kana, F. (2013). Türkçe öğretmeni adaylarının dinleme becerisi ve dinleme eğitimi özyeterlik algıları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 245-258. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/tr/pub/mersinefd/issue/17383/181611
- Kurudayıoğlu, M. ve Sapmaz, S. (2016). Yabancı dil olarak Türkçe konuşma öğretimine dair öğretmen bilişleri. Zeitschrift für die Welt der Türken, 8(3), 85-102.
- Loughran, J. Keast, S. ve Cooper, R. (2016). International handbook of teacher education (John Loughran, ary Lynn Hamilton Ed.). Singapore: Springer.
- MEB. (2017). Öğretmenlik mesleği genel yeterlikleri. Öğretmen Yetiştirme Genel Müdürlüğü, Ankara.
- Mete, F. ve Asar, A. (2014). Üniversite programlarında yabancı dil olarak Türkçe öğretmeni alan yeterliklerinin araştırılması. Hacettepe Üniversitesi Yabancı Dil Olarak Türkçe Araştırmaları Dergisi, (1), 121-142.
- Mishra, P. ve Koehler, M. J. (2006). Technological pedagogical content knowledge: A framework for integrating technology in teachers’ knowledge. Teachers College Record, 108(6), 1017–1054.
- Orhan, G. (2015). Öğretmenlerin üst bilişsel pedagojik anlayışları ölçeğinin Türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Tokat.
- Peker, K. (2010). Kamu kurum ve kuruluşlarında hizmet içi eğitim ve yöntemleri. Mevzuat Dergisi, 13(56), 1-16. Erişim adresi: https://www.mevzuatdergisi.com/2010/12a/02.htm adresinden 20 Aralık 2020 00.41 tarihinde alınmıştır.
- Richards, J. C. ve B. Anne (2009). The Cambridge guide to second language teacher education. New York: Cambridge University Press.
- Richards, J. C. (2008). Second language teacher education today. RELC Journal 39(2), 158–177.
- Richards, J. C. (2011). Competence and performance in language teaching. New York: Cambridge University Press.
- Shulman, L. (1986). Pedagojik alan bilgisi: Öğretmenlerin konu konusu, pedagoji, öğrenciler ve öğrenme ortamlarına entegrasyonu. Educational Researcher, 15, 4-14. Erişim adresi: https://narst.org/research-matters/pedagogical-content-knowledge
- Shulman, L. (1987) Knowledge and teaching: Foundations of the new reform. Harvard Educational Review, 57, 1–22.
- Şahin, A. (2018). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi kuramlar, yaklaşımlar, etkinlikler. Ankara: Pegem Akademi.
- Şahin, Ç., Kurudayıoğlu, M., Tunçel, H. ve Öztürk, Y. A. (2013). Türkçe öğretmeni adaylarının lisans düzeyinde verilen yabancılara Türkçe öğretimi (YTÖ) dersine yönelik özyeterlik algıları. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 1(2), 36-45.
- TED (2009). Öğretmen yeterlikleri. Ankara: Adım Okan Matbaacılık.
- TYYÇ. (2020). Türkiye yükseköğretim yeterlikler çerçevesi 2020. Erişim Adresi: http://tyyc.yok.gov.tr/?pid=38
- Yavuz S. (2013) Yabancı dil Türkçe öğreten İngilizce öğretmenleri ile bir durum incelemesi: Türkçe balta girmemiş orman. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(8), 1463-1474.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- YÖK. (2018). Öğretmen yetiştirme lisans programları. Erişim Adresi: https://www.yok.gov.tr/Documents/Kurumsal/egitim_ogretim_dairesi/Yeni-Ogretmen-Yetistirme-Lisans-Programlari/AA_Sunus_%20Onsoz_Uygulama_Yonergesi.pdf
Abstract
Turkish teachers are mostly trained in the Turkish and Turkish literature teacher education departments. Although they are trained as Turkish language teachers in those departments, the concept of Turkish instructor is further divided into categories under the umbrella of Turkish education, based on the contexts in which teaching takes place. The pedagogical competencies that instructors***, who may be classified into three categories as Turkish language, Turkish as a second/foreign language, and Turkish for bilingual students teachers, are to possess should be delineated per general pedagogical knowledge by also incorporating the specific requirements of fields of teaching. Although the competencies of Turkish teachers are mainly defined in terms of general knowledge and skills areas, in the contemporary approaches, competencies should be defined both generally and field-specifically. Accordingly, Pedagogical Field Knowledge (PFK) and competencies was discussed specifically for all types of Turkish instructors in this study. In addition, the training of different types of Turkish instructors, divided into categories based on target groups and teaching contexts, was scrutinized with the focus to determine how to diversify their training by examining instructor competencies in their respective fields of teaching.
Keywords
References
- Aksoy, T. ve Temizyürek, F. (2016). Analysis on speacial field competencies of Turkish teachers. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(38), 103-117.
- Bourgonje. P. ve Tromp. R. (2011). Quality educators: An international study of teacher competences and standards. Netherlands: Education International and Oxfam Novib.
- Güleç, İ. ve Okur, A. (2015, Haziran) Türkçe öğretmeni yeterliği. III. Türkçe Eğitimi Bölümleri Çalıştayı, Sakarya: Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yayınları, 15.
- Hacettepe Üniversitesi. (2017). Türkiye’de öğretmen eğitimi ve istihdamı mevcut durum ve öneriler. Ankara.
- Kurudayıoğlu, M, Çelik, G. (2013). Türkçe öğretmeni adaylarının okumaya ve okuma eğitimine ilişkin özyeterlik algıları. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(4). Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/tr/pub/usaksosbil/issue/21640/232596
- Kurudayıoğlu, M. ve Kana, F. (2013). Türkçe öğretmeni adaylarının dinleme becerisi ve dinleme eğitimi özyeterlik algıları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 245-258. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/tr/pub/mersinefd/issue/17383/181611
- Kurudayıoğlu, M. ve Sapmaz, S. (2016). Yabancı dil olarak Türkçe konuşma öğretimine dair öğretmen bilişleri. Zeitschrift für die Welt der Türken, 8(3), 85-102.
- Loughran, J. Keast, S. ve Cooper, R. (2016). International handbook of teacher education (John Loughran, ary Lynn Hamilton Ed.). Singapore: Springer.
- MEB. (2017). Öğretmenlik mesleği genel yeterlikleri. Öğretmen Yetiştirme Genel Müdürlüğü, Ankara.
- Mete, F. ve Asar, A. (2014). Üniversite programlarında yabancı dil olarak Türkçe öğretmeni alan yeterliklerinin araştırılması. Hacettepe Üniversitesi Yabancı Dil Olarak Türkçe Araştırmaları Dergisi, (1), 121-142.
- Mishra, P. ve Koehler, M. J. (2006). Technological pedagogical content knowledge: A framework for integrating technology in teachers’ knowledge. Teachers College Record, 108(6), 1017–1054.
- Orhan, G. (2015). Öğretmenlerin üst bilişsel pedagojik anlayışları ölçeğinin Türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Tokat.
- Peker, K. (2010). Kamu kurum ve kuruluşlarında hizmet içi eğitim ve yöntemleri. Mevzuat Dergisi, 13(56), 1-16. Erişim adresi: https://www.mevzuatdergisi.com/2010/12a/02.htm adresinden 20 Aralık 2020 00.41 tarihinde alınmıştır.
- Richards, J. C. ve B. Anne (2009). The Cambridge guide to second language teacher education. New York: Cambridge University Press.
- Richards, J. C. (2008). Second language teacher education today. RELC Journal 39(2), 158–177.
- Richards, J. C. (2011). Competence and performance in language teaching. New York: Cambridge University Press.
- Shulman, L. (1986). Pedagojik alan bilgisi: Öğretmenlerin konu konusu, pedagoji, öğrenciler ve öğrenme ortamlarına entegrasyonu. Educational Researcher, 15, 4-14. Erişim adresi: https://narst.org/research-matters/pedagogical-content-knowledge
- Shulman, L. (1987) Knowledge and teaching: Foundations of the new reform. Harvard Educational Review, 57, 1–22.
- Şahin, A. (2018). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi kuramlar, yaklaşımlar, etkinlikler. Ankara: Pegem Akademi.
- Şahin, Ç., Kurudayıoğlu, M., Tunçel, H. ve Öztürk, Y. A. (2013). Türkçe öğretmeni adaylarının lisans düzeyinde verilen yabancılara Türkçe öğretimi (YTÖ) dersine yönelik özyeterlik algıları. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 1(2), 36-45.
- TED (2009). Öğretmen yeterlikleri. Ankara: Adım Okan Matbaacılık.
- TYYÇ. (2020). Türkiye yükseköğretim yeterlikler çerçevesi 2020. Erişim Adresi: http://tyyc.yok.gov.tr/?pid=38
- Yavuz S. (2013) Yabancı dil Türkçe öğreten İngilizce öğretmenleri ile bir durum incelemesi: Türkçe balta girmemiş orman. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(8), 1463-1474.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- YÖK. (2018). Öğretmen yetiştirme lisans programları. Erişim Adresi: https://www.yok.gov.tr/Documents/Kurumsal/egitim_ogretim_dairesi/Yeni-Ogretmen-Yetistirme-Lisans-Programlari/AA_Sunus_%20Onsoz_Uygulama_Yonergesi.pdf
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Studies on Education |
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Publication Date | July 26, 2021 |
| Published in Issue | Year 2021Volume: 9 Issue: 3 |
