Hata analizi, öğrencilerin hatalarının belirlenmesi,
sınıflandırılması ve incelenmesini içeren bir süreçtir. Tüm sınırlılıklarına
rağmen, genel olarak öğrenme sürecini anlaşılmasına ve yabancı dil öğrenenler
için anlaşılması güç olabilecek yapıları belirlenmesine katkıda bulunur. Bu
araştırmanın amacı, Türkçe’yi yabancı dil olarak öğrenen uluslararası
öğrencilerin belirtme durumu kullanımlarını incelemektir. Bunun için, önceki
yıllarda OMÜ Türkçe’de B2 ve C1 kurlarını bitirmiş öğrencilerin ara sınav ve
yılsonu sınavında yazdıkları 40 adet örnek metin araştırmacılar tarafından rastlantısal
olarak seçilerek bir mini-derlem oluşturulmuştur. 7177 sözcük ve 2991 farklı
sözcük içeren bu derlemin incelenmesinde, öncelikle belirtme durumu eki olan –i
ve biçimdeşleri belirlenmiştir. Daha sonra, bu ekin doğru ve yanlış
kullanımları ve ekin unutulduğu durumlar, araştırmacılar tarafından elle
işaretlenmiştir. Belirlenen tüm hatalı kullanımlar yerine geçme, çıkarma,
ekleme ve diğerleri olmak üzere toplam dört başlık altında toplanmıştır.
Çalışmadan elde edilen bulgular, belirtme durum ekinin 201 kez kullanıldığını,
bunlardan 76’sının ise hatalı olduğunu göstermiştir. Ayrıca, araştırmacılar bu
ekin gerekli olduğu halde 62 kez kullanılmadığını belirlemiştir. Tüm hataların,
%25,66’sını yerine geçme, %23,68’sinı ekleme, %40,79’unu çıkarma ve %9,87’sini
diğer hataların oluşturduğu saptanmıştır. Sonuçlar belirtme durum ekinin
yabancı dil öğrenenler için öğrenilmesi güç yapılardan biri olduğunu ve
eylemlerle birlikte C–seçme kurallarının öğretiminin önemini göstermiştir.
Error analysis is the process of identifying, categorizing and analysing
students’ errors. Despite its limitations, it helps us gain a better
understanding of the learning process in general and spot problematic
structures for language learners. The aim of this study is to analyse the
accusative case use of learners of Turkish as a second language. For that
purpose, a mini-corpus was created based on 40 writing samples randomly
selected from the texts produced by B2 and C1 level students at OMU Türkçe for
their midterm and final exams during the previous academic years. In the
examination of the mini-corpus, which includes 7177 tokens and 2991 types, the
researchers initially identified all end of the word occurrences of the
morpheme -i and its allomorphs. The correct and incorrect uses of the Turkish
accusative case marking and the cases of omission were manually tagged by the
researchers. All the erroneous uses have been classified under four headings:
substitution, omission, addition and other. The findings of this study
show that of 201 attempts to use the Turkish accusative case, 76 were
erroneous. Besides, 62 instances of omission were manually tagged by the researchers.
Of all the errors, substitution constituted 25,66%, addition 23,68 % , omission
40,79% and other errors 9,87%. The results mark the accusative case as a
complex structure for learners and omission as the error category with the
highest frequency. The study highlights the importance of teaching C-Selection
rules with verbs.
Primary Language | English |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | July 27, 2018 |
Published in Issue | Year 2018Volume: 6 Issue: 3 |