Abstract
References
- And, M. (1978). “İlköğretimde Tiyatro”. Tiyatro Araştırmaları Dergisi, S. 7, Ankara.
- Aynal, S. (1989). Dramatizasyon Yönteminin Yaratıcı Dil Üzerindeki Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Aytaş, G. (2000). Türkçe Öğretiminde Tematik Yaratıcı Drama (Etkinlik ve Uygulamaları). Akçağ Yayınları, Ankara.
- Aytaş, G. (2001). “Çocuk ve Tiyatro”. Gazi Üniversitesi Kastamonu Eğitim Fakültesi Eğitim Dergisi, C. 9, S. 1, Mart.
- Baltacıoğlu, İ.H. (1943). “Tiyatro Problemi”. Yeni Adam Dergisi, S. 433, s. 8-9
- Baltacıoğlu, İ. H. (1995). “Okul Tiyatrosu”. Halk Tiyatrosu Dergisi, Yıl: 1, Sayı: 5, Mayıs.
- Demirel, Ö. (1999). İlköğretim okullarında yabancı dil öğretimi. Milli Eğitim Basımevi, İstanbul.
- Gözler, H. F. (1984). Örnekleriyle Türkçe ve Edebiyat Bilgileri. Boğaziçi Yayınları, İstanbul.
- Günay, V. D. (2003), Metin Bilgisi. İstanbul: Multilingual Yayınları, 384 s.
- Nutku, Ö. (2006). Oyun, Çocuk, Tiyatro, İstanbul: Özgür Yayınları.
- Onan, B. (2010). Beynin Bilişsel İşlevleri Üzerine Yapılan Araştırmalar ve Anlambilimine Yansımaları, TÜBAR-XXVII, Bahar, s. 521-561.
- Özertem, T. (1992). Türkiye'de Çocuk Tiyatrosu, Kültür Bakanlığı Yayınları, Eskişehir.
- Tekcan, A. ve, İ. (2005). Türkçe Kelime Normları. Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
- Tunalı, İ. (1971), Sanat Ontolojisi. İstanbul Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Yayınları
- Yalçın, A. ve Aytaş, G. (2000). Tiyatro ve Canlandırma Sahneleme Bilgileri. Akçağ Yayınları, Ankara.
Abstract
Tiyatro bir sanat faaliyeti olmanın yanında etkili bir
iletişim aracıdır. En eski dönemlerden bu yana, hatta insanlığın varlığından
itibaren tiyatrodan ve onun etkililiğinden söz etmek olasıdır. Dil edinim
süreçleri ile ilgili görüşler birbirinden farklı olmakla birlikte, dilin kullanımında
en temel gösterge iletişim ihtiyacıdır. Bununla birlikte dil aynı zamanda bir
temsil göstergesidir. Onun aracılığı ile aidiyet ve mensubiyetler hakkında
hüküm verilir. Bireyin sosyal ve siyasal özelliklerinin yanında, karakteristik
özelliklerini de kullandığı dil aracılığı ile tespit edebilmekteyiz. Tiyatro bu
farklılıkların her birini bir arada sergileyen ve somut bir göstergeye
dönüştüren bir araç olarak karşımıza çıkmaktadır. Tiyatro yaşanmışlıkları bir
araya getirerek iletişim çeşitliliğini ve zenginliğini ortaya koyar. Hayatın
hem var olanını hem de olması gerekenlerini birlikte sunar. Her ne kadar bir
durum veya olay sonsuz olarak değerlendirilmesi mümkün değilse de tiyatro bu
mümkün olmayana varsayımlar açısından yaklaşır. İnsan davranışlarının bilinçli
ve bilinçsiz olmak üzere iki göstergesi bulunmaktadır. Bu iki durumla ilgili
iletişim yeterliliklerini ve farklılıklarını tiyatro aracılığı ile birlikte
görebiliriz. Güzel sanatların hemen tamamını bir arada ve birlikte içinde
barındıran tiyatro, bütün dil aşamaların birlikte ve bir arada sunar. Hem iç
hem de dış konuşmanın bütün inceliklerini birlikte sunan ve bu özelliği ile
karşılıklı ifade çeşitliliğini tiyatro birlikte sunar. İletişim ve dil
ediniminde tiyatronun önemini ve gerekliliğini anlamak ve sorgulamak için
tiyatronun işlevsel özelliğinden bütün ayrıntıları ile yararlanmak
kaçınılmazdır.
References
- And, M. (1978). “İlköğretimde Tiyatro”. Tiyatro Araştırmaları Dergisi, S. 7, Ankara.
- Aynal, S. (1989). Dramatizasyon Yönteminin Yaratıcı Dil Üzerindeki Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Aytaş, G. (2000). Türkçe Öğretiminde Tematik Yaratıcı Drama (Etkinlik ve Uygulamaları). Akçağ Yayınları, Ankara.
- Aytaş, G. (2001). “Çocuk ve Tiyatro”. Gazi Üniversitesi Kastamonu Eğitim Fakültesi Eğitim Dergisi, C. 9, S. 1, Mart.
- Baltacıoğlu, İ.H. (1943). “Tiyatro Problemi”. Yeni Adam Dergisi, S. 433, s. 8-9
- Baltacıoğlu, İ. H. (1995). “Okul Tiyatrosu”. Halk Tiyatrosu Dergisi, Yıl: 1, Sayı: 5, Mayıs.
- Demirel, Ö. (1999). İlköğretim okullarında yabancı dil öğretimi. Milli Eğitim Basımevi, İstanbul.
- Gözler, H. F. (1984). Örnekleriyle Türkçe ve Edebiyat Bilgileri. Boğaziçi Yayınları, İstanbul.
- Günay, V. D. (2003), Metin Bilgisi. İstanbul: Multilingual Yayınları, 384 s.
- Nutku, Ö. (2006). Oyun, Çocuk, Tiyatro, İstanbul: Özgür Yayınları.
- Onan, B. (2010). Beynin Bilişsel İşlevleri Üzerine Yapılan Araştırmalar ve Anlambilimine Yansımaları, TÜBAR-XXVII, Bahar, s. 521-561.
- Özertem, T. (1992). Türkiye'de Çocuk Tiyatrosu, Kültür Bakanlığı Yayınları, Eskişehir.
- Tekcan, A. ve, İ. (2005). Türkçe Kelime Normları. Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
- Tunalı, İ. (1971), Sanat Ontolojisi. İstanbul Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Yayınları
- Yalçın, A. ve Aytaş, G. (2000). Tiyatro ve Canlandırma Sahneleme Bilgileri. Akçağ Yayınları, Ankara.
Details
| Journal Section | Articles |
|---|---|
| Authors | |
| Publication Date | October 30, 2017 |
| Published in Issue | Year 2017 |
Cited By
TİYATRO METİNLERİNİN TEMEL DİL BECERİLERİNİN GELİŞİMDE VE DİLSEL HEDEFLERE ULAŞMADA OYNADIĞI ROL ÜZERİNE ÖĞRENCİ GÖRÜŞLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ
Uluslararası Dil Edebiyat ve Kültür Araştırmaları Dergisi
https://doi.org/10.37999/udekad.1479663
Ana Dili Eğitimi Dergisi Creative Commons Alıntı-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.