Türkçe Öğretiminde Eğitsel Oyun Kullanımı: Bir Meta-Tematik Analiz Çalışması

Berrin Genç Ersoy

doi:10.16916/aded.887902

Research Article

Türkçe Öğretiminde Eğitsel Oyun Kullanımı: Bir Meta-Tematik Analiz Çalışması

Year 2021, Volume: 9 Issue: 2, 510 - 530, 27.04.2021

Berrin Genç Ersoy

https://doi.org/10.16916/aded.887902

Cited By: 9

Abstract

Çalışmanın amacı eğitsel oyun kullanımın Türkçe öğretimine etkisini meta-tematik analiz çerçevesinde belirlemektir. Bu amaç doğrultusunda Google Scholar, Yükseköğretim Kurulu Tez Merkezi, Ulakbim TR Dizin, Web of Sience, Eric ve Proquest veri tabanlarından Türkçe öğretiminde eğitsel oyun konusunda gerçekleştirilmiş 13 nitel çalışma araştırmaya dahil edilmiştir. Araştırma bulguları “Türkçe dersinde eğitsel oyun tekniğinin kullanımı”, “öğretmen yeterliklerine etkisi, “öğrenci kazanımlarına etkisi” ve “öğretme-öğrenme sürecine etkisi” olarak temalaşmıştır. Araştırma sonuçları Türkçe öğretiminde eğitsel oyun kullanımının öğrenci kazanımlarına ve öğretme öğrenme sürecine olumlu etkilerinin olduğunu öğretmen, öğrenci ve veli boyutundan sunmaktadır. Ayrıca sonuçlar öğretmenlerin eğitsel oyun kullanımındaki yeterliklerinden ziyade teknik kullanımındaki yetersizliklerinin ön plana çıktığını göstermektedir. Araştırma sonunda eğitsel oyunların Türkçe öğretiminde kullanımına yönelik nitel veriye sahip araştırmalara gereksinim olduğu, eğitsel oyun tekniğinin etkileri üzerine özellikle dil becerileri bağlamında derinlemesine ve boylamsal araştırmalar gerçekleştirilmesi önerilmektedir.

Keywords

Türkçe öğretimi , eğitsel oyun , meta-tematik analiz , içerik analizi

References

Akcanca, N. ve Sömen, T. (2018). Öğretmen adaylarının eğitsel oyun tasarlama ve uygulama durumları. Turkish Studies, 13(27), 49-71.
Alemi, M. (2010). Educational games as a vehicle to teaching vocabulary. The Modern Journal of Applied Linguistics, 2(6), 425-438.
*Alevli, O. (2020). A game activity for improving vocabulary: Design, learn, reinforce. Journal of Inquiry Based Activities, 10(2), 146-156.
* Al-Khudhur, M. (2016). Yapım eklerinin öğretiminde eğitsel oyun temelli bir model önerisi: Kerkük Türkmenleri örneklemi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Alkış Küçükaydın, M. (2020). Eğitsel oyunların çocuk gelişiminde yeri ve önemi. M. Alkış Küçükaydın (Ed.), İlkokul eğitiminde eğitsel oyunlar ve güncel uygulamalar içinde (s.1-18). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Alparslan, B. (2019). Eğitsel oyunların ilkokul 4. sınıf öğrencilerinin noktalama işaretlerini kullanma becerilerine etkisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Akdeniz Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Antalya.
And, M. (1979). Çocuk oyunlarının kültürümüzde yeri ve önemi. Ulusal Kültür, 1(4), 42-66.
And, M. (2019). Oyun ve bügü Türk kültüründe oyun kavramı. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Arıcı, B. (2017). Eğitsel oyunların Almanya’da yaşayan Türk çocuklarının Türkçe öğrenme başarılarına etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Aşcı, A. U. (2019) Eğitsel dijital oyunların 6. sınıf öğrencilerinin Türkçe dersi akademik başarılarına etkisi. Journal of International Social Research, 12(62), 932-941.
Aydın, T. (2014). Dil öğretimi ve oyun çoklu zeka teorisi ışığında. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 14(1), 71-83.
*Ayık, S. (2019). Erken yaşta yabancı dil olarak Türkçe öğretimi: Oyunların yazma becerisine etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü, Ankara.
Aytaş, G. ve Uysal, B. (2017). Oyun kavramı ve sınıflandırılmasına yönelik bir değerlendirme. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(1), 675-690.
*Babayiğit, Ö. ve Gültekin, M. (2019). İlkokuma yazma öğretiminde oyunla öğretim yöntemi uygulaması. Anadolu Journal of Educational Sciences International, 9(2), 450-483.
Batdı, V. (2019). Meta tematik analiz örnek uygulamalar. Ankara: Anı Yayıncılık.
Blachowicz, C.L.Z. ve Fisher, P. (2004). Putting the “fun” back in fundamental. J.F. Baumann ve E. J.Kame’enui (Ed.), Vocabulary instruction: Research to practice içinde (s. 210-238). New York: Guilford.
Boz, İ. (2018). İlkokul 4. sınıf Türkçe dersinde oyunla öğretim yönteminin akademik başarıya etkisi. Sosyal Bilimler ve Eğitim Dergisi, 1(1), 61-75.
Chou, M. (2014). Assessing English vocabulary and enhancing young English as a foreign language (EFL) learners’ motivation through games, songs and stories. International Journal of Primary, Elementary and Early Years Education, 42(3), 284-297.
Christakis, D. A., Zimmerman, F. J. ve Garrison, M. M. (2007). Effect of block play on language acquisition and attention in toddlers: A pilot randomized controlled trial. Archives of Pediatrics & Adolescent Medicine, 161(10), 967-71.
Coşkun, H., Akarsu, B. ve Kariper, İ. A. (2012). Bilim öyküleri içeren eğitsel oyunların fen ve teknoloji dersindeki öğrencilerin akademik başarılarına etkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 93-109.
Çakmak, B. (2012). Absürd tiyatroda “oyun” kavramı ve Samuel Beckett’in oyun sonu ile Jean Genet’nin balkon adlı oyunlarına yönelik karşılaştırmalı bir inceleme. Tiyatro Araştırmaları Dergisi, 34, 45-71.
*Erol, S. (2019). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde eğitsel oyun kullanımı (Yayımlanmamış doktora tezi). İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya.
*Ertem, İ. S. (2016). Oyun temelli dijital ortamlar ve Türkçe öğretiminde kullanımına ilişkin sınıf öğretmenlerinin görüşleri. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 10(20), 1-10.
Gedik, M. (2017). Ortaokul 2. sınıf öğrencilerinin okuma becerilerinin geliştirilmesinde eğitsel oyunların başarı ve kalıcılığa etkisi. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 58, 453-464.
Genç-Ersoy, B. (2020). İlkokul Türkçe eğitiminde eğitsel oyun kullanımı. M. Alkış Küçükaydın (Ed.), İlkokul eğitiminde eğitsel oyunlar ve güncel uygulamalar içinde (s. 53-71). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Güneş, F. (2015). Oyunla öğrenme yaklaşımı. Turkish Studies, 10(11), 773-786.
Hazar, Z. ve Altun, M. (2018). Eğitsel oyunlara yönelik öğretmen görüşleri ve yeterliliklerinin incelenmesi. CBÜ Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 13(1), 52-72.
Huizinga, J. (2015). Homo ludens oyunun toplumsal işlevi üzerine bir deneme (M. A. Kılıçbay, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
İnal, M. ve Korkmaz, Ö. (2019). Eğitsel oyunların öğrencilerin yabancı dil olarak Türkçe öğrenmeye dönük tutumlarına ve konuşma becerilerine etkisi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 7(4), 898-913.
Kalfa, M. (2014). Yabancılara Türkçe öğretiminde temel düzeydeki öğrencilerin eğitsel oyunlarla yazma becerilerinin geliştirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 20, 85-102.
Kapucu Seçkin, M. ve Çağlak, S. (2018). Fen bilgisi öğretmen adaylarının eğitsel oyun tasarlama ve sürece ilişkin görüşleri. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 29, 536-573.
*Kara, S. (2018). Satranc-ı Urefa’nın eğitsel bir oyun olarak uyarlanmasının 6. sınıf öğrencilerinin kelime öğretimine ve Türkçe dersi tutumlarına etkisinin incelenmesi (Siirt ili örneği) (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Siirt.
Karadağ, E. ve Çalışkan, N. (2008). Kuramdan uygulamaya ilköğretimde drama oyun ve işleniş örnekleriyle. Ankara: Anı Yayıncılık.
*Kaya, M. F. (2018). 4. sınıf öğrencilerinin temel dil becerilerinin geliştirilmesine yönelik tersyüz sınıf modelinin uygulanması (Yayımlanmamış doktora tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Ketterlinus, L. (2017). Using games in teaching foreign languages. West Point: United States Military Academy.
Kırbaş, Ş. ve Koparan Girgin, G. (2018). İlkokulda eğitsel oyunlar tekniğinin öğretimdeki yerinin öğretmen görüşleri açısından incelenmesi. The Journal of Academic Social Science Studies, 65(1), 521-538. DOI: 10.9761/JASSS7355.
*Korucu, S. ve Kurtlu, Y. (2016). Türkçe öğretmenlerinin Türkçe derslerinde eğitsel materyal olarak oyun ve oyuncak kullanımına yönelik görüş ve önerileri. Turkish Studies, 11(9), 539-558.
Liberati, A., Altman, D. G., Tetzlaff, J., Mulrow, C., Gøtzsche, P. C., Ioannidis, J. P. ve Moher, D. (2009). The PRISMA statement for reporting systematic reviews and meta-analyses of studies that evaluate health care interventions: Explanation and elaboration. PLoS Medicine, 6(7), 1–28. DOI: 10.1371/journal.pmed.1000100.
Lillard, A. S., Matthew D. Lerner, E. J. Hopkins, R. A. Dore, Eric D. S., ve Carolyn M. P. (2013). The impact of pretend play on children’s development: A review of the evidence. Psychological Bulletin, 139, 1-3.
Lincoln, Y. S. ve Guba, E. G. (1985). Naturalistic inquiry. Beverly Hills: SAGE Publications.
Mubaslat, M. (2012). The effect of using educational games on the students' achievement in English language for the primary stage. Erişim adresi: http://files.eric.ed.gov/fulltext/ED529467.pdf.
Önen, F., Demir, S. ve Şahin, F. (2012). Fen öğretmen adaylarının oyunlara ilişkin görüşleri ve hazırladıkları oyunların değerlendirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(3), 299-318.
*Öztemiz, S. ve Önal, H. İ. (2013). İlkokul öğrencilerinin oyun tekniği ile okuma alışkanlığı kazanmasına yönelik öğretmen görüşleri: Ankara Beytepe İlkokulu örneği. BEU SBE Dergisi, 2(1), 65-79.
Rydland, V. (2009). ‘Whow—when I was going to pretend drinking it tasted coke for real!’ second-language learners’ out-of-frame talk in peer pretend play: A developmental study from preschool to first grade. European Journal of Developmental Psychology, 6(2), 190-222.
*Sevim, S. (2019). Eğitsel oyunlar aracılığıyla kelime öğretiminin beşinci sınıf öğrencilerinin anlama becerilerine etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Shuang, L. ve Jin- Xia, L. (2015). The application of games in English vocabulary teaching in kindergartens. Sino- US English Teaching, 12(8), 561-567.
*Şahin, F. (2019). Altıncı sınıf Türkçe dersi ses olayları konusunda geliştirilen eğitsel oyunun akademik başarıya etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Balıkesir.
UNICEF. (2018). Learning through play: Strengthening learning through play in early childhood education programmes. Erişim adresi: https://www.unicef.org/sites/default/files/2018-12/UNICEF-Lego-Foundation-Learning-through-Play.pdf.
Ültay, N. ve Çalık, M. (2012). A thematic review of studies into the effectiveness of context-based chemistry curricula. Journal of Science Education and Technology, 26(6), 686-701.
Ünal, S., Çalık, M., Ayas, A. ve Coll, R.K. (2006). A review of chemical bonding studies: needs, aims, methods of exploring students’ conceptions, general knowledge claims, and students’ alternative conceptions. Research in Science & Technological Education, 24(2), 141-172.
Yılmaz, A., Kırımoğlu, H. ve Yamanyurt, M. (2019). Beden eğitimi ve sınıf öğretmenlerinin eğitsel oyun oynatma öz yeterliliklerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi (Van il örneği). Turkish Studies, 14(7), 4131-4144.
Weisberg, D. S., Zosh, J. M., Pasek, K. H. ve Golinkoff, R. M. (2013). Talking it up play, language devolopment and the role of adult support. American Journal of Play, 6(1), 39- 54.
Winnicott, D. W., (2013). Oyun ve gerçeklik (T. Birkan, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
Wright, A., Betteridge, D. ve Buckby, M. (2006). Games for language learning. United Kingdom: Cambridge University Press.
Valipour, V. ve Aidinlou, N. A. (2014). The effect of language games on learning English listening speaking skills of Iranian pre-school students. Indian Journal of Fundamental and Applied Life Sciences, 4(2), 647-650.
Zhu, D. (2012). Using games to improve students’ communicative ability. Journal of Language Teaching and Research, 3(4), 801-805.
Zigler, E. F., ve Bishop-Josef, S. J. (2004). Play under siege: A historical overview. E. F. Zigler, D. G. Singer, ve S. J. Bishop-Josef (Ed.), Children's play: The roots of reading içinde (s. 1-13). Washington: Zero to Three Press.

The Use of Educational Games in Teaching Turkish: A Meta -Thematic Analysis

Year 2021, Volume: 9 Issue: 2, 510 - 530, 27.04.2021

Berrin Genç Ersoy

https://doi.org/10.16916/aded.887902

Cited By: 9

Abstract

This study aims to determine the effects of using educational games on Turkish instruction through meta-thematic analysis. 13 qualitative studies from Google Scholar, Higher Education Board Thesis Center, Ulakbim TR Index, Web of Science, ERIC, and ProQuest databases were included in the study. Data were analyzed through content analysis, and themes and sub-themes were created. The findings were themed as using the educational game method in the Turkish course, and the effects of using games on teacher competencies, student achievement, and the teaching-learning process. The data obtained from teachers, students, and parents show that using educational games in teaching Turkish positively affects student achievement and the teaching-learning process. The results also reveal teachers' lack of competence in using the method. Based on the findings, it is recommended that more in-depth and longitudinal qualitative research on the effects of the method be carried out.

Keywords

Teaching Turkish , educational games , meta-thematic analysis , content analysis

References

Akcanca, N. ve Sömen, T. (2018). Öğretmen adaylarının eğitsel oyun tasarlama ve uygulama durumları. Turkish Studies, 13(27), 49-71.
Alemi, M. (2010). Educational games as a vehicle to teaching vocabulary. The Modern Journal of Applied Linguistics, 2(6), 425-438.
*Alevli, O. (2020). A game activity for improving vocabulary: Design, learn, reinforce. Journal of Inquiry Based Activities, 10(2), 146-156.
* Al-Khudhur, M. (2016). Yapım eklerinin öğretiminde eğitsel oyun temelli bir model önerisi: Kerkük Türkmenleri örneklemi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Alkış Küçükaydın, M. (2020). Eğitsel oyunların çocuk gelişiminde yeri ve önemi. M. Alkış Küçükaydın (Ed.), İlkokul eğitiminde eğitsel oyunlar ve güncel uygulamalar içinde (s.1-18). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Alparslan, B. (2019). Eğitsel oyunların ilkokul 4. sınıf öğrencilerinin noktalama işaretlerini kullanma becerilerine etkisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Akdeniz Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Antalya.
And, M. (1979). Çocuk oyunlarının kültürümüzde yeri ve önemi. Ulusal Kültür, 1(4), 42-66.
And, M. (2019). Oyun ve bügü Türk kültüründe oyun kavramı. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Arıcı, B. (2017). Eğitsel oyunların Almanya’da yaşayan Türk çocuklarının Türkçe öğrenme başarılarına etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Aşcı, A. U. (2019) Eğitsel dijital oyunların 6. sınıf öğrencilerinin Türkçe dersi akademik başarılarına etkisi. Journal of International Social Research, 12(62), 932-941.
Aydın, T. (2014). Dil öğretimi ve oyun çoklu zeka teorisi ışığında. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 14(1), 71-83.
*Ayık, S. (2019). Erken yaşta yabancı dil olarak Türkçe öğretimi: Oyunların yazma becerisine etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü, Ankara.
Aytaş, G. ve Uysal, B. (2017). Oyun kavramı ve sınıflandırılmasına yönelik bir değerlendirme. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(1), 675-690.
*Babayiğit, Ö. ve Gültekin, M. (2019). İlkokuma yazma öğretiminde oyunla öğretim yöntemi uygulaması. Anadolu Journal of Educational Sciences International, 9(2), 450-483.
Batdı, V. (2019). Meta tematik analiz örnek uygulamalar. Ankara: Anı Yayıncılık.
Blachowicz, C.L.Z. ve Fisher, P. (2004). Putting the “fun” back in fundamental. J.F. Baumann ve E. J.Kame’enui (Ed.), Vocabulary instruction: Research to practice içinde (s. 210-238). New York: Guilford.
Boz, İ. (2018). İlkokul 4. sınıf Türkçe dersinde oyunla öğretim yönteminin akademik başarıya etkisi. Sosyal Bilimler ve Eğitim Dergisi, 1(1), 61-75.
Chou, M. (2014). Assessing English vocabulary and enhancing young English as a foreign language (EFL) learners’ motivation through games, songs and stories. International Journal of Primary, Elementary and Early Years Education, 42(3), 284-297.
Christakis, D. A., Zimmerman, F. J. ve Garrison, M. M. (2007). Effect of block play on language acquisition and attention in toddlers: A pilot randomized controlled trial. Archives of Pediatrics & Adolescent Medicine, 161(10), 967-71.
Coşkun, H., Akarsu, B. ve Kariper, İ. A. (2012). Bilim öyküleri içeren eğitsel oyunların fen ve teknoloji dersindeki öğrencilerin akademik başarılarına etkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 93-109.
Çakmak, B. (2012). Absürd tiyatroda “oyun” kavramı ve Samuel Beckett’in oyun sonu ile Jean Genet’nin balkon adlı oyunlarına yönelik karşılaştırmalı bir inceleme. Tiyatro Araştırmaları Dergisi, 34, 45-71.
*Erol, S. (2019). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde eğitsel oyun kullanımı (Yayımlanmamış doktora tezi). İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya.
*Ertem, İ. S. (2016). Oyun temelli dijital ortamlar ve Türkçe öğretiminde kullanımına ilişkin sınıf öğretmenlerinin görüşleri. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 10(20), 1-10.
Gedik, M. (2017). Ortaokul 2. sınıf öğrencilerinin okuma becerilerinin geliştirilmesinde eğitsel oyunların başarı ve kalıcılığa etkisi. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 58, 453-464.
Genç-Ersoy, B. (2020). İlkokul Türkçe eğitiminde eğitsel oyun kullanımı. M. Alkış Küçükaydın (Ed.), İlkokul eğitiminde eğitsel oyunlar ve güncel uygulamalar içinde (s. 53-71). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Güneş, F. (2015). Oyunla öğrenme yaklaşımı. Turkish Studies, 10(11), 773-786.
Hazar, Z. ve Altun, M. (2018). Eğitsel oyunlara yönelik öğretmen görüşleri ve yeterliliklerinin incelenmesi. CBÜ Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 13(1), 52-72.
Huizinga, J. (2015). Homo ludens oyunun toplumsal işlevi üzerine bir deneme (M. A. Kılıçbay, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
İnal, M. ve Korkmaz, Ö. (2019). Eğitsel oyunların öğrencilerin yabancı dil olarak Türkçe öğrenmeye dönük tutumlarına ve konuşma becerilerine etkisi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 7(4), 898-913.
Kalfa, M. (2014). Yabancılara Türkçe öğretiminde temel düzeydeki öğrencilerin eğitsel oyunlarla yazma becerilerinin geliştirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 20, 85-102.
Kapucu Seçkin, M. ve Çağlak, S. (2018). Fen bilgisi öğretmen adaylarının eğitsel oyun tasarlama ve sürece ilişkin görüşleri. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 29, 536-573.
*Kara, S. (2018). Satranc-ı Urefa’nın eğitsel bir oyun olarak uyarlanmasının 6. sınıf öğrencilerinin kelime öğretimine ve Türkçe dersi tutumlarına etkisinin incelenmesi (Siirt ili örneği) (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Siirt.
Karadağ, E. ve Çalışkan, N. (2008). Kuramdan uygulamaya ilköğretimde drama oyun ve işleniş örnekleriyle. Ankara: Anı Yayıncılık.
*Kaya, M. F. (2018). 4. sınıf öğrencilerinin temel dil becerilerinin geliştirilmesine yönelik tersyüz sınıf modelinin uygulanması (Yayımlanmamış doktora tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Ketterlinus, L. (2017). Using games in teaching foreign languages. West Point: United States Military Academy.
Kırbaş, Ş. ve Koparan Girgin, G. (2018). İlkokulda eğitsel oyunlar tekniğinin öğretimdeki yerinin öğretmen görüşleri açısından incelenmesi. The Journal of Academic Social Science Studies, 65(1), 521-538. DOI: 10.9761/JASSS7355.
*Korucu, S. ve Kurtlu, Y. (2016). Türkçe öğretmenlerinin Türkçe derslerinde eğitsel materyal olarak oyun ve oyuncak kullanımına yönelik görüş ve önerileri. Turkish Studies, 11(9), 539-558.
Liberati, A., Altman, D. G., Tetzlaff, J., Mulrow, C., Gøtzsche, P. C., Ioannidis, J. P. ve Moher, D. (2009). The PRISMA statement for reporting systematic reviews and meta-analyses of studies that evaluate health care interventions: Explanation and elaboration. PLoS Medicine, 6(7), 1–28. DOI: 10.1371/journal.pmed.1000100.
Lillard, A. S., Matthew D. Lerner, E. J. Hopkins, R. A. Dore, Eric D. S., ve Carolyn M. P. (2013). The impact of pretend play on children’s development: A review of the evidence. Psychological Bulletin, 139, 1-3.
Lincoln, Y. S. ve Guba, E. G. (1985). Naturalistic inquiry. Beverly Hills: SAGE Publications.
Mubaslat, M. (2012). The effect of using educational games on the students' achievement in English language for the primary stage. Erişim adresi: http://files.eric.ed.gov/fulltext/ED529467.pdf.
Önen, F., Demir, S. ve Şahin, F. (2012). Fen öğretmen adaylarının oyunlara ilişkin görüşleri ve hazırladıkları oyunların değerlendirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(3), 299-318.
*Öztemiz, S. ve Önal, H. İ. (2013). İlkokul öğrencilerinin oyun tekniği ile okuma alışkanlığı kazanmasına yönelik öğretmen görüşleri: Ankara Beytepe İlkokulu örneği. BEU SBE Dergisi, 2(1), 65-79.
Rydland, V. (2009). ‘Whow—when I was going to pretend drinking it tasted coke for real!’ second-language learners’ out-of-frame talk in peer pretend play: A developmental study from preschool to first grade. European Journal of Developmental Psychology, 6(2), 190-222.
*Sevim, S. (2019). Eğitsel oyunlar aracılığıyla kelime öğretiminin beşinci sınıf öğrencilerinin anlama becerilerine etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Shuang, L. ve Jin- Xia, L. (2015). The application of games in English vocabulary teaching in kindergartens. Sino- US English Teaching, 12(8), 561-567.
*Şahin, F. (2019). Altıncı sınıf Türkçe dersi ses olayları konusunda geliştirilen eğitsel oyunun akademik başarıya etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Balıkesir.
UNICEF. (2018). Learning through play: Strengthening learning through play in early childhood education programmes. Erişim adresi: https://www.unicef.org/sites/default/files/2018-12/UNICEF-Lego-Foundation-Learning-through-Play.pdf.
Ültay, N. ve Çalık, M. (2012). A thematic review of studies into the effectiveness of context-based chemistry curricula. Journal of Science Education and Technology, 26(6), 686-701.
Ünal, S., Çalık, M., Ayas, A. ve Coll, R.K. (2006). A review of chemical bonding studies: needs, aims, methods of exploring students’ conceptions, general knowledge claims, and students’ alternative conceptions. Research in Science & Technological Education, 24(2), 141-172.
Yılmaz, A., Kırımoğlu, H. ve Yamanyurt, M. (2019). Beden eğitimi ve sınıf öğretmenlerinin eğitsel oyun oynatma öz yeterliliklerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi (Van il örneği). Turkish Studies, 14(7), 4131-4144.
Weisberg, D. S., Zosh, J. M., Pasek, K. H. ve Golinkoff, R. M. (2013). Talking it up play, language devolopment and the role of adult support. American Journal of Play, 6(1), 39- 54.
Winnicott, D. W., (2013). Oyun ve gerçeklik (T. Birkan, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
Wright, A., Betteridge, D. ve Buckby, M. (2006). Games for language learning. United Kingdom: Cambridge University Press.
Valipour, V. ve Aidinlou, N. A. (2014). The effect of language games on learning English listening speaking skills of Iranian pre-school students. Indian Journal of Fundamental and Applied Life Sciences, 4(2), 647-650.
Zhu, D. (2012). Using games to improve students’ communicative ability. Journal of Language Teaching and Research, 3(4), 801-805.
Zigler, E. F., ve Bishop-Josef, S. J. (2004). Play under siege: A historical overview. E. F. Zigler, D. G. Singer, ve S. J. Bishop-Josef (Ed.), Children's play: The roots of reading içinde (s. 1-13). Washington: Zero to Three Press.

There are 57 citations in total.

Details

Primary Language	Turkish
Subjects	Other Fields of Education
Journal Section	Articles
Authors	Berrin Genç Ersoy 0000-0003-0049-4744
Publication Date	April 27, 2021
Published in Issue	Year 2021 Volume: 9 Issue: 2

Cite

APA	Genç Ersoy, B. (2021). Türkçe Öğretiminde Eğitsel Oyun Kullanımı: Bir Meta-Tematik Analiz Çalışması. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 9(2), 510-530. https://doi.org/10.16916/aded.887902