Mikro Öğretim Tekniğinin Türkçe Öğretmen Adaylarının Konuşma Becerilerine Etkisi / The Effect of Microteaching on Pre-Service Turkish Language Teachers’ Speaking Skills

Kenan Bulut; Fatma Açık; Ömer Çiftçi

doi:10.16916/aded.36249

Mikro Öğretim Tekniğinin Türkçe Öğretmen Adaylarının Konuşma Becerilerine Etkisi / The Effect of Microteaching on Pre-Service Turkish Language Teachers’ Speaking Skills

Year 2016, Volume: 4 Issue: 1, 134 - 150, 29.01.2016

Kenan Bulut , Fatma Açık , Ömer Çiftçi

https://doi.org/10.16916/aded.36249

Cited By: 4

Abstract

Bu çalışmada Türkçe öğretmen adaylarının konuşma becerilerini geliştirmek için mikro öğretim tekniği denenmiştir. Çalışmanın amacı, mikro öğretim tekniğinin Türkçe öğretmen adaylarının konuşma becerilerine etkisini ortaya koymaktır. Konuşma Eğitimi dersi kapsamında yürütülen bu çalışma 2014-2015 Eğitim-Öğretim Yılı Bahar Dönemi’nde yapılmıştır. Dönem boyunca devam eden araştırmanın çalışma grubunu, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Türkçe Öğretmenliği Bölümünde bu derse devam etmekte olan öğrenciler oluşturmuştur. Gerçek deneysel desende yürütülen bu çalışma için biri deney, diğeri kontrol olmak üzere iki grup oluşturulmuştur. Deney Grubuna Konuşma Eğitimi dersi mikro öğretim tekniğine dayalı olarak verilirken, Kontrol Grubuna bu ders geleneksel yöntemle (süregelen ders işleme tarzı) verilmiştir. Çalışma için her iki gruba da ön test ve son testler uygulanmış, uygulama sonucunda hem her iki grubun kendi içerisinde ön test - son test farklarına, hem de iki grubun son test farklarına bakılmıştır. Verilerin analiz edilmesinde t-testi kullanılmıştır. Ayrıca Cohen’s d ile etki büyüklükleri de hesaplanmıştır. Çalışmanın sonunda Deney Grubunda yer alan öğretmen adaylarının konuşma becerisi ile ilgili son test puanlarının, Kontrol Grubunda yer alan öğretmen adaylarının son test puanlarından anlamlı derecede yüksek olduğu saptanmıştır.

Keywords

Türkçe öğretmen adayları , Konuşma Eğitimi dersi , mikro öğretim tekniği , konuşma becerisi

References

Acar, İ. H., Karan, Ş. & Yıldız, S. (2013, Haziran). Learner teachers: Professıonal development of elementary schoolteachers through peer collaboratıon. V. uluslararası Türkiye Eğitim Araştırmaları Kongresi’nde sunulmuş bildiri, Çanakkale 18 Mart Üniversitesi, Çanakkale.
Ahmed Ismail, S. A. (2011). Student teachers’ microteaching experiences in a preservice English teacher education program. Journal of Language Teaching and Research, 2(5), 1043-1051.
Ajayi-Dopemu, Y. & Talabi, J. K. (1986). The effects of videotape recording on microteaching training techniques for education students. Journal of Educational Television, 12(1), 39-44.
Akalın, S. (2005). Comparison between traditional teaching and microteaching during school experience of student-teachers. Eurasian Journal of Educational Research, 20, 1-13.
Akyol, H. (2013). Programa Uygun Türkçe Öğretim Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Allen, D. W. (1967). Preface. Dwight W. Allen (Ed.). Micro-teaching: A Description içinde Preface.
al-Methan, A.E. (2006). Merits of micro-teaching as perceived by student teachers at Kuwait University. INSANIA, 11(2), 271-280.
Amobi, F. A. (2005). Preservice teachers’ reflectivity on the sequence and consequences of teaching actions in a microteaching experience. Teacher Education Quarterly, 32(1 Winter), 115-130.
Atav, E., Kunduz, N. & Seçken, N. (2014). Biyoloji eğitiminde mikro öğretim uygulamalarına dair öğretmen adaylarının görüşleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(4), 1-15.
Aydın, İ. S. (2013). The effect of micro-teachıng technique on Turkish teacher candidates’ perceptions of efficacy in lesson planning, implementation, and evaluation. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12(43), 67-81.
Bulut, K. (2015). Mikro öğretim tekniğinin Türkçe öğretmen adaylarının konuşma beceri ve kaygılarına etkisi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2008). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Ceyhun, İ. & Karagölge, Z. (2002, Eylül). Kimya eğitiminde tezsiz yüksek lisans öğrencileri ile mikro öğretim. V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi’nde sunulmuş bildiri. Orta Doğu Teknik Üniversitesi (ODTÜ), Ankara.
Chatzidimou, K. (2011). Microteaching, a ‘middle aged’ educational innovation: still in fashion? 1. The Future of Education International Conference’da sunulmuş bildiri. Milan-İtalya.
Çakır, Ö. S. (2000). Öğretmen yetiştirmede teoriyi pratiğe bağlayan mikro öğretimin Türkiye’deki üç üniversitede durumu. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,7, 62-68.
Çakır, Ö. (2010). Materyal geliştirmede mikro-öğretim: öğretmen adaylarının yöntem ve geribildirimler üzerine görüşleri. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5, 55-73.
Deniz, L. (1993). Mikro öğretim - öğretme becerilerini kazandırmada bir yöntem-. Marmara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5, 31-46.
Erdem, E., Erdoğan, Ü. I., Özyalçın Oskay, Ö. & Yılmaz, A. (2012, Haziran). Kimya eğitiminde mikro öğretim yönteminin etkililiği ve öğrenci görüşleri. X. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi’nde sunulmuş bildiri. Orta Doğu Teknik Üniversitesi (ODTÜ), Ankara.
Ergun, M. (1994). Eğitim Sosyolojisine Giriş (eğitim ve Toplum). Ankara: Ocak.
Erkuş, E. (2013). Konuşma eğitimi ve Türkçe Öğretim Programında yer alan yöntem ve teknikleri. Celal Demir ve Hayrettin Parlakyıldız (Ed.), Prof. Dr. Abdurrahman Güzel Armağanı (Türkçenin Eğitimi ve Öğretimi) içinde (s. 523-531). Ankara: Akçağ.
Erökten, S. & Durkan, N. (2009, Mayıs). Özelöğretim yöntemleri II dersinde mikro öğretim uygulamaları. I. Uluslararası Türkiye Eğitim Araştırmaları Kongresi’nde sunulmuş bildiri, Çanakkale 18 Mart Üniversitesi, Çanakkale.
Gerçek, C. & Özcan, Ö. (2013). Anlatım becerilerinin geliştirilmesinde mikro öğretim tekniğinin etkilerinin video dizi analizi ile incelenmesi. Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (susbid), 1, 55-65.
Ghanaguru, S., Nair, P. & Yong, C. (2013). Teacher traıners’ belıefs in microteaching and lesson planning in a teacher training institution. The English Teacher, XLII(2), 104- 116.
Goldwaite, D. T. (1968). A study of micro-teaching in the preservice education of science teachers. Doktora Tezi, The Ohio State University, Ohio-ABD.
Görgen, İ. (2003). Mikro öğretim uygulamasının öğretmen adaylarının sınıfta ders anlatımına ilişkin görüşleri üzerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 56-63.
Işık, İ. (2014). Yokluk hipotezi anlamlılık testi ve etki büyüklüğü tartışmalarının psikoloji araştırmalarına yansımaları. Eleştirel Psikoloji Bülteni, 5, 55-80.
Kantemir, E. (1991). Yazılı ve Sözlü Anlatım. Ankara: Ankara Üniversitesi Basım Evi.
Karadağ, R. & Akkaya, A. (2013). İlk okuma yazma öğretimi dersinde mikro öğretim uygulamalarına ilişkin öğretmen adaylarının görüşleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 14(2), 39-59.
Karaman, P. (2014). Öğretmen adaylarının ölçme-değerlendirme okuryazarlıklarının belirlenmesi ve mikro-öğretim yoluyla geliştirilmesi. Doktora Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çanakkale.
Karasar, N. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemi - Kavramlar İlkeler Teknikler. Ankara: Nobel.
Kazu, H. (1996). Öğretmen yetiştirmede mikro öğretim yönetimini etkililiği (F.Ü.Teknik Eğitim Fakültesi örneği). Doktora Tezi, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
Kıran, Z. & Eziler Kıran, A. (2013). Dilbilime Giriş. Ankara: Seçkin.
Kline, R. B. (2005). Principles and Practice of Structural Equation Modeling. New York, ABD: The Guilford Press.
Kpanja, E. (2001). A study of the effectsof video taperecording in microteaching training. British Journal of Educational Technology, 32(4), 483-486.
Küçükoğlu, A., Köse, E. Taşgın, A. Yılmaz, B. Y. & Karademir, Ş. (2012). Mikro öğretim uygulamasının öğretim becerilerine etkisine ilişkin öğretmen adayı görüşleri. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 2(2), 19-32.
Külahçı, Ş. G. (1994). Mikro öğretimde Fırat Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi deneyimi II. değerlendirme. Eğitim ve Bilim, 18(92), 36-44.
Marulcu, İ. & Dedetürk, A. (2014). Fen Bilgisi öğretmen adaylarının mikro-öğretim yöntemini uygulamaları: bir eylem araştırması. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(25), 353-372.
Mellon, E. K. & Dence, J. B. (1971). Orientation for teaching assistants using videorecorded microteaching. Journal of Chemical Education, 48(10), 674-675.
Mergler, A. G. & Tangen, D. (2009). Using microteaching to enhance teacher efficacy in pre-service teachers. Teaching Education 21(2), 199-210.
Muallimoğlu, N. (1957). Güzel ve Tesirli Konuşmak. İstanbul: Sermet Matbaası.
Özbay, M. (2005c). Ana dili eğitiminde konuşma becerisini geliştirme teknikleri. Journal of Qafkaz University, 16(Fall), 177-184.
Özbay, M. & Melanlıoğlu, D. (2008). Türkçe eğitiminde kelime hazinesinin önemi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, V(I), 30-45.
Özcan, M. (2011). Bilgi Çağında Öğretmen - Eğitimi, Nitelikleri ve Gücü - Bir Reform Önerisi. Ankara: Türk Eğitim Derneği (TED) İktisadi İşletmesi.
Özsoy, S. ve Özsoy, G. (213). Eğitim araştırmalarında etki büyüklüğü raporlanması. İlköğretim Online, 12(2), 334‐346.
Peker, M. (2009). The use of expanded microteaching for reducing preserviceteachers’ teaching anxiety about mathematics. Scientific Research and Essay, 4(9), 872-880.
Ping, W. (2013). Micro-teaching: a powerful tool to embedding the English teacher certification testing in the development of English teaching methodologies. International Journal of English Language and Literature Studies, 2(3), 163-175.
Ramasubramaniam, S. & Renganathan, L. (2014). Perception and experience of teachers and postgreduate nursing students on microteaching as an effective teaching strategy. İnternational Journal of Nursing Education, 6(1), 244-249.
Saban, A. & Çoklar, A. N. (2013). Pre-service teachers’ opinions about the micro-teaching method in teaching practise classes. TOJET: The Turkish Online Journal of Educational Technology, 12(2), 234-240.
Sarı, Y., Sakal, M. & Deniz, S. (2005, Şubat). Okul öncesi öğretmen yetiştirmede mikro öğretim yönteminin etkililiği, Akademik Bilişim Konferansı’nda sunulmuş bildiri, Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep.
Sevim, S. (2013). Mikro öğretim uygulamasının öğretmen adayları gözüyle değerlendirilmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 21, 303-313.
Şahinkayası, H. (2009). Contributions and challenges of cognitive tools and microteaching for preservice teachers’ instructional planning and teaching skills. The Degree of Doctor of Philosophy, Middle East Technical Unıversity The Graduate School of Natural and Applied Scıences, Ankara.
Umuzdaş, S. (2010). Mikro öğretim yönteminin viyolonsel öğretmeni adaylarının öğretim becerilerine ve viyolonsel dersine ilişkin tutumlarına etkisi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Wilkinson, G. A. (1996). Enhancing microteaching through additional feedback from preservice administrators. Teacher & Teaching Education, 12(2), 211-221.
Yıldırım, H. H. & Yıldırım, S. (2011). Hipotez testi, güven aralığı, etki büyüklüğü ve merkezi olmayan olasılık dağılımları üzerine. Elemantary Education Online, 10(3), 112-123.
Yoğurtçu, K. (2009). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde “mikro öğretim tekniği”: Kırgızistan-Türkiye Manas Üniversitesi hazırlık sınıflarında karşılaştırmalı bir çalışma. Dil Dergisi, 146, 49-70.
YÖK. (2007). Türkçe Öğretmenliği Lisans Programı. 6 Şubat 2015 tarihinde http://www.yok.gov.tr/documents/10279/49665/turkce_ogretmenligi.pdf/d0d11c2d- bc83-4186-8717-b33597eb8eb6 sayfasından erişilmiştir.

There are 56 citations in total.

Details

Journal Section	Articles
Authors	Kenan Bulut Fatma Açık Ömer Çiftçi
Publication Date	January 29, 2016
Published in Issue	Year 2016 Volume: 4 Issue: 1

Cite

APA	Bulut, K., Açık, F., & Çiftçi, Ö. (2016). Mikro Öğretim Tekniğinin Türkçe Öğretmen Adaylarının Konuşma Becerilerine Etkisi / The Effect of Microteaching on Pre-Service Turkish Language Teachers’ Speaking Skills. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 4(1), 134-150. https://doi.org/10.16916/aded.36249