Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Mother Tongue Teacher Training Process in Turkey and Finland in Terms of "School Experience" and "Teaching Practice" Courses

Yıl 2021, Cilt: 9 Sayı: 4, 1169 - 1187, 29.10.2021
https://doi.org/10.16916/aded.946460

Öz

As well as the theoretical courses that teacher candidates take in their pre-service training, the courses aimed at gaining professional experience are also important. In programs that train Turkish teachers for secondary schools, these courses are based on school experience and teaching practices. The aim of this study is to compare the school experience and teaching practice courses applied in higher education programs that train mother tongue teachers in Finland, which is one of the leading countries in the field of education in the world, with those in Turkish education programs. From this point of view, concrete proposals can be made that can be utilized while making arrangements in the curriculum of mother tongue training programs in Turkey. This study was planned as a qualitative case study. Since the data source of the study is mother tongue teacher training programs in Turkey and Finland, document analysis method was used. Based on the sub-problems of the study, the data were arranged comparatively. Then the similarities and differences of the data were determined. Percentage calculations were used as statistical operations. The most striking result of the study is that internship courses in the process of training Finnish teachers are more predominantly included in the curriculum than those in the program that trains Turkish teachers. Accordingly, it is suggested that the pre-service training period of Turkish teacher candidates should be extended in order to increase the share of the courses that provide professional experience in the curriculum. On the other hand, in order to overcome the difficulties in finding a practice school in Turkey, founding practice schools that serve under education faculties will provide significant benefits.

Kaynakça

  • Akar, H. (2003). Oluşturmacı öğrenme sürecinin hizmet öncesi öğretmen eğitimi öğrencilerinin erişi, kalıcılık ve tutumuna etkisi, (Yayımlanmamış doktora tezi). Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Akdemir, A. S. (2013). Türkiye’de öğretmen yetiştirme programlarının tarihçesi ve sorunları. Turkish Studies. 8(12), 15-28.
  • Aksoy, E. (2013). A.B.D. (New York), Finlandiya, Singapur ve Türkiye’de öğretmen eğitimindeki dönüşümler. (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Ateş, H. ve Burgaz, B. (2014). Türkiye, ABD ve Finlandiya öğretmen yetiştirme sistemlerine ilişkin öğretmen adaylarının görüşleri ve Türkiye’deki sistemin geliştirilmesine ilişkin öneriler. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(4), 1710-1722.
  • Aytaçlı, B. (2012). İlköğretim matematik öğretmenliği lisans programında yer alan okul deneyimi ve öğretmenlik uygulaması derslerinin değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
  • Aykaç N., Kabaran, H. ve Bilgin H. (2014). Türkiye’de ve bazı Avrupa Birliği ülkelerindeki öğretmen yetiştirme uygulamalarının karşılaştırmalı olarak incelenmesi (Almanya, Finlandiya, Fransa, İngiltere ve Türkiye Örneği). Turkish Studies, 9(3), 279-292.
  • Azar, A. (2011). Türkiye’deki öğretmen eğitimi üzerine bir söylem: nitelik mi, nicelik mi? Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(1), 36-38.
  • Bay, E. (2008). Öğretmen eğitiminde yapılandırmacı program uygulamalarının etkinliğinin değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
  • Bursalıoğlu, Z. (2012). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara: Pegem Akademi.
  • Çelik, M. A. (2016). Finlandiya ve Türkiye’de zorunlu eğitim sistemlerinin karşılaştırılması. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Erzincan.
  • Davran, E. (2006). İlköğretim kurumlarındaki öğretmenlik uygulamasının öğretmen adaylarının öğretmenlik yeterliliklerini kazanmaları üzerindeki etkisi (Van ili örneği). (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Van.
  • Ekinci, A ve Öter, Ö. M. (2010). Finlandiya’da eğitim ve öğretmen yetiştirme sistemi çalışma ziyareti raporu. Erişim Adresi: duabpo.dicle.edu.tr/oygem/dosya/Finlandiya_Raporu.pdf
  • Erciyes Üniversitesi Eğitim Fakültesi. (2010a). Okul deneyimi. Erişim Adresi: http://egitim. Erciyes.edu.tr/öğretmenlik/odeneyimi.doc
  • Erciyes Üniversitesi Eğitim Fakültesi. (2010b). Öğretmenlik uygulaması. Erişim Adresi: http://egitim. Erciyes.edu.tr/öğretmenlik/ouygulama.doc
  • Ergün, M. (1987). Türkiye’de öğretmen yetiştirme çalışmalarının gelişmesi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim fakültesi Dergisi, 2(2), 10-18.
  • Eşme, İ. (1998). Bilgi toplumunda öğretmen yetiştirme. Millî Eğitim Dergisi, 138, 3-6.
  • İnce, B., Kırtıl, O. ve Özcan, E. (2008, Eylül). Türkiye, Fransa ve İngiltere’de ana dili öğretmeni yetiştirme modellerinin karşılaştırılması. 17. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi’nde sunulan bildiri, Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Sakarya.
  • Kavcar, C. (2002). Cumhuriyet döneminde dal öğretmeni yetiştirme. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimler Fakültesi Dergisi, 35(1-2), 7-14.
  • Köse, A. (2016). Okul yöneticilerinin görüşlerine göre aday öğretmen yetiştirme sürecinin değerlendirilmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(3), 924-944.
  • Millî Eğitim Bakanlığı Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü. (1998). Millî Eğitim Bakanlığına bağlı eğitim-öğretim kurumlarında yapacakları öğretmenlik uygulamasına ilişkin yönerge. Ankara: Millî Eğitim.
  • Özkan, S. (2014). Kpss alan bilgisi Türkçe öğretmenliği programı ve özel alan yeterlilikleri kapsamında incelenmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gaziantep Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Gaziantep.
  • Patton, Q. M. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. (M. Bütün ve S. B. Demir, Çev. Ed.) Ankara: Pegem Akademi.
  • Sulak, H. Pilten, Ö. Doğan, A. ve Sulak H. (2009). Okul deneyimi ve öğretmenlik uygulaması. Konya: Eğitim Akademi.
  • Sülün, E. (2015). Türkiye, Almanya, Finlandiya, İngiltere ve Kanada müzik öğretmeni yetiştirme sistemlerinin karşılaştırılması. (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Şemşek, İ. (2015). Sosyal politika açısından okul öncesi eğitime yönelik uygulamalar: İngiltere, Finlandiya ve Türkiye örnekleri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yalova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yalova.
  • Şişman, M. (1999). Öğretmenlik mesleğine giriş. Ankara: Pegem Akademi.
  • Tosunoğlu, M. (2007). Yeni öğretmen değiştirme düzeni ve Türkçe öğretmenliği. Kümbet Altında Dergisi, 3, 18-23.
  • Turun Yliopisto (2013). Opettajan pedagogiset opinnot, humanistinen ja matemaattis-luonnontieteellinen ala. Turku: Turku Yliopiston.
  • Turun Yliopisto (2015). Build your future careeer with us. Turku: Turku University.
  • Uygun, S., Ergen, G., ve Öztürk İ. H. (2011). Türkiye, Almanya ve Fransa’da öğretmen eğitimi programlarında uygulama eğitiminin karşılaştırılması. İlköğretim Online. 10(2),389-405.
  • Üstüner, M. (2004). Geçmişten günümüze Türk eğitim sisteminde öğretmen yetiştirme ve günümüz sorunları. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 5(7), 63-82.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

“Okul Deneyimi” ve “Öğretmenlik Uygulaması” Dersleri Açısından Türkiye ve Finlandiya’da Ana Dili Öğretmeni Yetiştirme Süreci

Yıl 2021, Cilt: 9 Sayı: 4, 1169 - 1187, 29.10.2021
https://doi.org/10.16916/aded.946460

Öz

Öğretmen adaylarının hizmet öncesi eğitimlerinde aldıkları teorik dersler kadar mesleki deneyim kazandırmaya yönelik derslerin de önemi vardır. Ortaokullar için Türkçe öğretmeni yetiştiren programlarda söz konusu dersler okul deneyimine ve öğretmenlik uygulamalarına dayanmaktadır. Bu çalışmanın amacı, dünyada eğitim alanında “model” olarak kabul edilen ülkelerin başında gelen Finlandiya’da ana dili öğretmeni yetiştiren yükseköğretim programlarında uygulanmakta olan okul deneyimi ve öğretmenlik uygulaması derslerinin Türkçe eğitimi programlarındakiler ile karşılaştırılmasıdır. Bu noktadan hareketle, Türkiye’de ana dili öğretmeni yetiştirme programlarının içeriğinde düzenlemeler yapılırken istifade edilebilecek somut öneriler getirilebilecektir. Bu araştırma nitel durum çalışması olarak planlanmıştır. Araştırmanın veri kaynağını Türkiye ve Finlandiya’daki ana dili öğretmeni yetiştirme programları oluşturduğu için araştırmada doküman analizi yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın alt problemlerinden hareketle karşılaştırmalı olarak veriler düzenlenmiştir. Sonrasında verilerin benzerlik ve farklılıkları tespit edilmiştir. İstatistiksel işlem olarak yüzde hesaplamaları kullanılmıştır. Araştırmanın en dikkat çeken sonucu, Fince öğretmeni yetiştirme sürecindeki staj derslerinin Türkçe öğretmeni yetiştiren programlardakilere nazaran müfredat içerisinde daha ağırlıklı olarak yer aldığının tespitidir. Bu doğrultuda, araştırmada mesleki deneyim kazandıran derslerin programdaki payının arttırılması için Türkçe öğretmeni adaylarının hizmet öncesi eğitim sürecinin uzatılması gerektiği önerilmiştir. Öte yandan, Türkiye’de yaşanan uygulama okulu bulma konusundaki zorlukların aşılabilmesi için eğitim fakültelerine bağlı olarak hizmet veren uygulama okullarının kurulması önemli ölçüde fayda sağlayacaktır.

Kaynakça

  • Akar, H. (2003). Oluşturmacı öğrenme sürecinin hizmet öncesi öğretmen eğitimi öğrencilerinin erişi, kalıcılık ve tutumuna etkisi, (Yayımlanmamış doktora tezi). Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Akdemir, A. S. (2013). Türkiye’de öğretmen yetiştirme programlarının tarihçesi ve sorunları. Turkish Studies. 8(12), 15-28.
  • Aksoy, E. (2013). A.B.D. (New York), Finlandiya, Singapur ve Türkiye’de öğretmen eğitimindeki dönüşümler. (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Ateş, H. ve Burgaz, B. (2014). Türkiye, ABD ve Finlandiya öğretmen yetiştirme sistemlerine ilişkin öğretmen adaylarının görüşleri ve Türkiye’deki sistemin geliştirilmesine ilişkin öneriler. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(4), 1710-1722.
  • Aytaçlı, B. (2012). İlköğretim matematik öğretmenliği lisans programında yer alan okul deneyimi ve öğretmenlik uygulaması derslerinin değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
  • Aykaç N., Kabaran, H. ve Bilgin H. (2014). Türkiye’de ve bazı Avrupa Birliği ülkelerindeki öğretmen yetiştirme uygulamalarının karşılaştırmalı olarak incelenmesi (Almanya, Finlandiya, Fransa, İngiltere ve Türkiye Örneği). Turkish Studies, 9(3), 279-292.
  • Azar, A. (2011). Türkiye’deki öğretmen eğitimi üzerine bir söylem: nitelik mi, nicelik mi? Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(1), 36-38.
  • Bay, E. (2008). Öğretmen eğitiminde yapılandırmacı program uygulamalarının etkinliğinin değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
  • Bursalıoğlu, Z. (2012). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara: Pegem Akademi.
  • Çelik, M. A. (2016). Finlandiya ve Türkiye’de zorunlu eğitim sistemlerinin karşılaştırılması. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Erzincan.
  • Davran, E. (2006). İlköğretim kurumlarındaki öğretmenlik uygulamasının öğretmen adaylarının öğretmenlik yeterliliklerini kazanmaları üzerindeki etkisi (Van ili örneği). (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Van.
  • Ekinci, A ve Öter, Ö. M. (2010). Finlandiya’da eğitim ve öğretmen yetiştirme sistemi çalışma ziyareti raporu. Erişim Adresi: duabpo.dicle.edu.tr/oygem/dosya/Finlandiya_Raporu.pdf
  • Erciyes Üniversitesi Eğitim Fakültesi. (2010a). Okul deneyimi. Erişim Adresi: http://egitim. Erciyes.edu.tr/öğretmenlik/odeneyimi.doc
  • Erciyes Üniversitesi Eğitim Fakültesi. (2010b). Öğretmenlik uygulaması. Erişim Adresi: http://egitim. Erciyes.edu.tr/öğretmenlik/ouygulama.doc
  • Ergün, M. (1987). Türkiye’de öğretmen yetiştirme çalışmalarının gelişmesi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim fakültesi Dergisi, 2(2), 10-18.
  • Eşme, İ. (1998). Bilgi toplumunda öğretmen yetiştirme. Millî Eğitim Dergisi, 138, 3-6.
  • İnce, B., Kırtıl, O. ve Özcan, E. (2008, Eylül). Türkiye, Fransa ve İngiltere’de ana dili öğretmeni yetiştirme modellerinin karşılaştırılması. 17. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi’nde sunulan bildiri, Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Sakarya.
  • Kavcar, C. (2002). Cumhuriyet döneminde dal öğretmeni yetiştirme. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimler Fakültesi Dergisi, 35(1-2), 7-14.
  • Köse, A. (2016). Okul yöneticilerinin görüşlerine göre aday öğretmen yetiştirme sürecinin değerlendirilmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(3), 924-944.
  • Millî Eğitim Bakanlığı Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü. (1998). Millî Eğitim Bakanlığına bağlı eğitim-öğretim kurumlarında yapacakları öğretmenlik uygulamasına ilişkin yönerge. Ankara: Millî Eğitim.
  • Özkan, S. (2014). Kpss alan bilgisi Türkçe öğretmenliği programı ve özel alan yeterlilikleri kapsamında incelenmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gaziantep Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Gaziantep.
  • Patton, Q. M. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. (M. Bütün ve S. B. Demir, Çev. Ed.) Ankara: Pegem Akademi.
  • Sulak, H. Pilten, Ö. Doğan, A. ve Sulak H. (2009). Okul deneyimi ve öğretmenlik uygulaması. Konya: Eğitim Akademi.
  • Sülün, E. (2015). Türkiye, Almanya, Finlandiya, İngiltere ve Kanada müzik öğretmeni yetiştirme sistemlerinin karşılaştırılması. (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Şemşek, İ. (2015). Sosyal politika açısından okul öncesi eğitime yönelik uygulamalar: İngiltere, Finlandiya ve Türkiye örnekleri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yalova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yalova.
  • Şişman, M. (1999). Öğretmenlik mesleğine giriş. Ankara: Pegem Akademi.
  • Tosunoğlu, M. (2007). Yeni öğretmen değiştirme düzeni ve Türkçe öğretmenliği. Kümbet Altında Dergisi, 3, 18-23.
  • Turun Yliopisto (2013). Opettajan pedagogiset opinnot, humanistinen ja matemaattis-luonnontieteellinen ala. Turku: Turku Yliopiston.
  • Turun Yliopisto (2015). Build your future careeer with us. Turku: Turku University.
  • Uygun, S., Ergen, G., ve Öztürk İ. H. (2011). Türkiye, Almanya ve Fransa’da öğretmen eğitimi programlarında uygulama eğitiminin karşılaştırılması. İlköğretim Online. 10(2),389-405.
  • Üstüner, M. (2004). Geçmişten günümüze Türk eğitim sisteminde öğretmen yetiştirme ve günümüz sorunları. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 5(7), 63-82.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Toplam 32 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Alan Eğitimleri
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Celal Can ÇAKMAKÇI 0000-0002-9959-814X

Necati DEMİR 0000-0003-0762-410X

Yayımlanma Tarihi 29 Ekim 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2021Cilt: 9 Sayı: 4

Kaynak Göster

APA ÇAKMAKÇI, C. C., & DEMİR, N. (2021). “Okul Deneyimi” ve “Öğretmenlik Uygulaması” Dersleri Açısından Türkiye ve Finlandiya’da Ana Dili Öğretmeni Yetiştirme Süreci. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 9(4), 1169-1187. https://doi.org/10.16916/aded.946460

88x31.png

Ana Dili Eğitimi Dergisi Creative Commons Alıntı-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.