Öz
Bu araştırmada, ortaokul altıncı sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım bozukluklarının
incelenmesi amaçlanmıştır. Bu araştırma, nitel araştırma yöntemlerinden
doküman analizi yöntemi ile gerçekleştirilmiştir. Çalışma grubunun belirlemesinde,
amaçlı örnekleme yöntemlerinden kolay ulaşılabilir durum örneklemesi
kullanılmıştır. Yozgat Merkez ilçedeki bir devlet ortaokulunda öğrenim gören 56
altıncı sınıf öğrenci ile çalışılmıştır. Veriler 2018 yılı Nisan ayında toplanmıştır.
Öğrencilere Türkçe derslerinde “aile” konulu kompozisyon yazdırılmıştır. Veri
analizinde içerik analizi kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, öğrencilerin
noktalama işaretlerini kullanmadıkları tespit edilmiştir. Bunun yanı sıra gereksiz
sözcük kullanılması, sözcüğün yanlış anlamda kullanılması, mantık yanlışlığı,
özne-yüklem uyumsuzluğu, eklerle ilgili yanlışlar, tamlama yanlışları anlatım
bozuklukları tespit edilmiştir. Öğrencilerin noktalama işaretlerini kullanmalarını
geliştirmek amacıyla dikte çalışmaları yapılmalıdır. Dikte çalışmaları sonrasında
öğretmenler tarafından kontrol ve düzeltmeler yapılarak öğrenci kâğıtları
öğrencilere geri verilmelidir. Öğrenci eksik ve yanlış yaptığı noktalama işaretlerini
görmelidir. Öğrencilerin uzun cümlelerde daha fazla anlatım bozukluğu
yapmalarından hareketle, öğrenciler daha kısa ve öz cümleler yazmaya yönlendirilmelidir.
Öğrencilerin konuşma kusurlarını yazıya aktarmaları sebebiyle,
öğrencilerin öncelikle konuşma kusurlarının düzeltilmesi gerekmektedir. Bunu
yapmak amacıyla öğrencilere sesli okuma yaptırılması önerilmektedir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akbaba ve Yalçın (2006). 6. Sınıf Öğrencilerinin Yazma Becerilerinde Görülen Hataların Sınıflandırılması. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 5(3), 1320-1338. Akbayır, S. (2011). Yazılı Anlatım. Nasıl Yazabilirim? (2. Baskı) Ankara: Pegem Akademi. Aktaş, Ş. ve Gündüz, O. (2002). Yazılı ve Sözlü Anlatım (3. baskı). Ankara: Akçağ Basım Yayım. Akyol, H. (2013). Türkçe Öğretim Yöntemleri (6. Baskı). Ankara: Pegem Akademi. Alpay, N. (2004). Dilimiz, Dillerimiz Uygulama Üzerine Yazılar. İstanbul: Metis. Büyükikiz, K. K. (2009). İlköğretim 8. Sınıf Öğrencilerinin Söz Dizimi Ve Anlatım Bozuklukları Üzerine Bir Araştırma. Gazi Türkiyat Türkoloji Araştırmaları Dergisi, 1(4), 167-178. Creswell, J. W. (2012). Educational Research: Planning, Conducting, And Evaluating Quantitative And Qualitative Research (4th ed.). Boston: Pearson Education, Inc. Glesne, C. (2012). Nitel Araştırmaya Giriş. A. Ersoy ve P. Yalçınoğlu. (Çev. ve Ed.). Ankara: Anı Yayıncılık. Gökdayı, H. (2008). Dil Kullanımını Değerlendirmede Doğru ve Yanlış. Erdem Atatürk Kültür Merkezi Dergisi, 51, 91-109. Güncel Türkçe Sözlük (2018). Türk Dil Kurumu. Ankara. Hall, N. (1997). The Development of Young Children As Authors. V. Edwards ve D. Corson (Edl), Encyclopedia of Language And Education, Volume 2: Literacy, 69-76. Dordrech: Springer Science Business Media. Hayes, D. (2010). Encyclopedia of Primary Education. Oxon: Routledge. Owocki, G. M. ve Goodman, Y. M. (1997). The Teaching Of Writing. Edwards ve D. Corson (Edl), Encyclopedia of Language and Education, Volume 2: Literacy, 77-86, Dordrech: Springer Science Business Media. Patton, M. Q. (2014). Nitel Araştırma Ve Değerlendirme Yöntemleri (3. Baskıdan Çeviri). (Çev. Ed.: Mesut Bütün, Selçuk Beşir Demir). Ankara: Pegem Akademi. Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) (2009). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı Ve Kılavuzu (1- 5. Sınıflar). Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım Evi. Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) (2012). Ortaokul ve İmam Hatip Ortaokulu Yazarlık Ve Yazma Becerileri Dersi (5, 6, 7 Ve 8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara. Pilancı, H. (1998). Anlatım Bozuklukları. H. Pilancı (Ed.). Sözlü ve Yazılı Anlatım içinde (s. 219-234). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları. Sönmez, V. ve Alacapınar, F. G. (2011). Örneklendirilmiş Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık. Uça, M. (2003). İstanbul`da Seçilen İlköğretim Okullarının Altıncı Sınıf Türkçe Derslerinde Tespit Edilen Yazılı Anlatım Bozuklukları Ve Öneriler. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi / Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul. Üstün, M. (2011). İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Yazılarında Görülen Anlatım Bozukluklarının İncelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Çanakkale Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale. Yazın Terimleri Sözlüğü (1974). Türk Dil Kurumu. Ankara. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (6. baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Öz
Kaynakça
- Akbaba ve Yalçın (2006). 6. Sınıf Öğrencilerinin Yazma Becerilerinde Görülen Hataların Sınıflandırılması. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 5(3), 1320-1338. Akbayır, S. (2011). Yazılı Anlatım. Nasıl Yazabilirim? (2. Baskı) Ankara: Pegem Akademi. Aktaş, Ş. ve Gündüz, O. (2002). Yazılı ve Sözlü Anlatım (3. baskı). Ankara: Akçağ Basım Yayım. Akyol, H. (2013). Türkçe Öğretim Yöntemleri (6. Baskı). Ankara: Pegem Akademi. Alpay, N. (2004). Dilimiz, Dillerimiz Uygulama Üzerine Yazılar. İstanbul: Metis. Büyükikiz, K. K. (2009). İlköğretim 8. Sınıf Öğrencilerinin Söz Dizimi Ve Anlatım Bozuklukları Üzerine Bir Araştırma. Gazi Türkiyat Türkoloji Araştırmaları Dergisi, 1(4), 167-178. Creswell, J. W. (2012). Educational Research: Planning, Conducting, And Evaluating Quantitative And Qualitative Research (4th ed.). Boston: Pearson Education, Inc. Glesne, C. (2012). Nitel Araştırmaya Giriş. A. Ersoy ve P. Yalçınoğlu. (Çev. ve Ed.). Ankara: Anı Yayıncılık. Gökdayı, H. (2008). Dil Kullanımını Değerlendirmede Doğru ve Yanlış. Erdem Atatürk Kültür Merkezi Dergisi, 51, 91-109. Güncel Türkçe Sözlük (2018). Türk Dil Kurumu. Ankara. Hall, N. (1997). The Development of Young Children As Authors. V. Edwards ve D. Corson (Edl), Encyclopedia of Language And Education, Volume 2: Literacy, 69-76. Dordrech: Springer Science Business Media. Hayes, D. (2010). Encyclopedia of Primary Education. Oxon: Routledge. Owocki, G. M. ve Goodman, Y. M. (1997). The Teaching Of Writing. Edwards ve D. Corson (Edl), Encyclopedia of Language and Education, Volume 2: Literacy, 77-86, Dordrech: Springer Science Business Media. Patton, M. Q. (2014). Nitel Araştırma Ve Değerlendirme Yöntemleri (3. Baskıdan Çeviri). (Çev. Ed.: Mesut Bütün, Selçuk Beşir Demir). Ankara: Pegem Akademi. Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) (2009). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı Ve Kılavuzu (1- 5. Sınıflar). Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım Evi. Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) (2012). Ortaokul ve İmam Hatip Ortaokulu Yazarlık Ve Yazma Becerileri Dersi (5, 6, 7 Ve 8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara. Pilancı, H. (1998). Anlatım Bozuklukları. H. Pilancı (Ed.). Sözlü ve Yazılı Anlatım içinde (s. 219-234). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları. Sönmez, V. ve Alacapınar, F. G. (2011). Örneklendirilmiş Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık. Uça, M. (2003). İstanbul`da Seçilen İlköğretim Okullarının Altıncı Sınıf Türkçe Derslerinde Tespit Edilen Yazılı Anlatım Bozuklukları Ve Öneriler. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi / Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul. Üstün, M. (2011). İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Yazılarında Görülen Anlatım Bozukluklarının İncelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Çanakkale Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale. Yazın Terimleri Sözlüğü (1974). Türk Dil Kurumu. Ankara. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (6. baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Tam Sayı |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Eylül 2019 |
| Gönderilme Tarihi | 10 Mayıs 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Sayı: 45 |
Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.