Araştırma Makalesi
Yıl 2018,
Sayı: 11, 68 - 74, 28.06.2018
Öz
Geçmişi
Şamanizm dönemi sağaltma pratiklerine kadar uzanan Uygur halk hekimliği, Uygur
mutfak kültürü ile yakından ilişkili olup kişinin beslenme düzeni ve şeklinin
esas alındığı “kuvvet nazariyesi” temelinde gelişmiştir. Bu amaçla hastalıklardan korunmak ya
da tedavi olmak için çeşitli macunlar, şuruplar, şerbetler ve çaylar hazırlanmakta
ve bu yiyecekler “davayi ğiza” olarak adlandırılmaktadır. Çalışmamızda Uygur
Türklerinin halk hekimliği uygulamalarında koruyucu ve tedavi edici işlevleriyle
sıklıkla kullanılmakta olan çaylar tanıtılıp değerlendirilmeye çalışılmaktadır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Abral, Mihriay Abdilim (2005). “Uyğurlarda Yémek-İçmek Adetliri ve Sağlamlik Éni”. Şiñcan Pédagogika Ünivérsitéti İlmiy Jurnili, 3, s. 84-89.
- Batmaz, Macidegül (2013). Eski Uygur Türkçesinde Tıp Terimleri. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türk Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı. Ankara: Yüksek Lisans Tezi.
- Derviş, Ehmed (2004). “Kedimki Uygurlarda Tébabetçilik, Dorigerlik Medeniyiti”. Keşker Pédagogika İnstitüti İlmiy Jurnili, 5, s. 29-37.
- Ezizi, Köktap (2010). Hasiyetlik Yémeklirimiz. Pekin: Milletler Neşriyatı.
- Habibulla, Abdurehim (2000). Uğur Etnograpiyisi. Urumçi: Şiñcan Halk Neşriyatı.
- Haci, Ablikim Nurmuhemmet (2003). Uyğur Tébabiti Yémek-İçmek Rétsipliri. Urumçi: Şiñcan Halk Sehiye Neşriyatı.
- Haci, Ablikim Nurmuhemmet (2009). Uyğurlarda Yémek-İçmek Bilen Késel Davalaş. Urumçi: Şiñcan Halk Neşriyatı.
- Öger, Adem; Gönel, Tugba (2011). “Uygur Türkleri Arasında Şamanlar ve Tedavi Yöntemleri”. Turkish Studies, 6/4, s. 233-248.
- Öger, Adem; Tek, Recep (2016). Risāle-i Aşfezlik (Aşçılık Risalesi). Ankara: Gazi Kitabevi.
- Rahman, Abdukerim vd., (1996.) Uyğur Örp Adetliri, Urumçi: Şiñcan Yaşlar Ösmürler Neşriyatı.
- Udmiş, Tursuncan Savut (2008a). “Uyğurlarniñ Çay Medeniyiti”. Bulak, 2, s. 83-93.
- Udmiş, Tursuncan Savut (2008b). “Uyğurlarniñ Çay Medeniyiti”. Bulak, 3, s. 73-82.
Yıl 2018,
Sayı: 11, 68 - 74, 28.06.2018
Öz
Kaynakça
- Abral, Mihriay Abdilim (2005). “Uyğurlarda Yémek-İçmek Adetliri ve Sağlamlik Éni”. Şiñcan Pédagogika Ünivérsitéti İlmiy Jurnili, 3, s. 84-89.
- Batmaz, Macidegül (2013). Eski Uygur Türkçesinde Tıp Terimleri. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türk Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı. Ankara: Yüksek Lisans Tezi.
- Derviş, Ehmed (2004). “Kedimki Uygurlarda Tébabetçilik, Dorigerlik Medeniyiti”. Keşker Pédagogika İnstitüti İlmiy Jurnili, 5, s. 29-37.
- Ezizi, Köktap (2010). Hasiyetlik Yémeklirimiz. Pekin: Milletler Neşriyatı.
- Habibulla, Abdurehim (2000). Uğur Etnograpiyisi. Urumçi: Şiñcan Halk Neşriyatı.
- Haci, Ablikim Nurmuhemmet (2003). Uyğur Tébabiti Yémek-İçmek Rétsipliri. Urumçi: Şiñcan Halk Sehiye Neşriyatı.
- Haci, Ablikim Nurmuhemmet (2009). Uyğurlarda Yémek-İçmek Bilen Késel Davalaş. Urumçi: Şiñcan Halk Neşriyatı.
- Öger, Adem; Gönel, Tugba (2011). “Uygur Türkleri Arasında Şamanlar ve Tedavi Yöntemleri”. Turkish Studies, 6/4, s. 233-248.
- Öger, Adem; Tek, Recep (2016). Risāle-i Aşfezlik (Aşçılık Risalesi). Ankara: Gazi Kitabevi.
- Rahman, Abdukerim vd., (1996.) Uyğur Örp Adetliri, Urumçi: Şiñcan Yaşlar Ösmürler Neşriyatı.
- Udmiş, Tursuncan Savut (2008a). “Uyğurlarniñ Çay Medeniyiti”. Bulak, 2, s. 83-93.
- Udmiş, Tursuncan Savut (2008b). “Uyğurlarniñ Çay Medeniyiti”. Bulak, 3, s. 73-82.
Toplam 12 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 28 Haziran 2018 |
| Gönderilme Tarihi | 21 Mayıs 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Sayı: 11 |
Kaynak Göster
- Makale Dosyaları