TÜRKÇEYİ YABANCI DİL OLARAK ÖĞRENENLERİN TÜRKÇEDE KONUŞMA VE YAZI DİLİ ARASINDAKİ FARKLILIKLARA İLİŞKİN GÖRÜŞLERİ
Öz
İnsanların duygu ve düşüncelerini aktarmasında önemli bir
araç olan dilin temel unsurlarından biri konuşma diğeri ise yazmadır. Bu
unsurlar hemen hemen her dilde olduğu gibi Türkçede de kullanışları bakımından
farklılıklar göstermektedir. Bu çerçevede Türkiye Türkçesinde konuşma dili daha
sistemsiz ve hareketliyken yazı dili daha sistemli ve kurallar çevresinde
gelişir. Yazıya aktarılırken değişimlere uğrayan konuşma dili, günlük hayata
aktarılırken de yazı dilinden ayrılır. Bu bağlamda yabancı dil olarak Türkçe
öğretilen merkezlerde sistemli olarak öğretilen Türkçe, günlük yaşamda konuşma
dilinde gösterdiği farklılıklar nedeni ile öğrencilerin dikkatini çekmenin yanı
sıra öğrencilerin günlük hayatta etkili iletişim kurmalarında çeşitli
problemlere de neden olmaktadır. Öyle ki sınıfta öğrenilen Türkçe ile dışarda
ana dili Türkçe olan halkın konuştuğu Türkçe arasındaki bazı farklılıklar
öğrencilerde Türkçeye karşı çeşitli bakış açılarına ve tutumlara sebep
olmaktadır. Bu doğrultuda çalışmanın
amacı, öğrencilerin Türkiye Türkçesinde konuşma ve yazı dili arasında ne gibi
farklılıklar gördüğünü ve bu farklılıklardan nasıl etkilendiklerini
belirlemektir. Araştırmanın çalışma grubunu 2016-2017 eğitim-öğretim döneminde
İstanbul Aydın Üniversitesi Aydın TÖMER’de öğrenim gören C1 seviyesindeki
öğrenciler oluşturmaktadır. Öğrencilerin C1 seviyesinden seçilmesinin sebebi
ise Türkçeyi ileri düzeyde öğrendikleri için konuşma ve yazı dili arasındaki
farklılıklara vakıf oldukları kanaatidir. Nitel araştırma yönteminin kullanıldığı
çalışmada veriler “Yarı Yapılandırılmış Görüşme Formu” aracılığıyla
toplanmıştır. Toplanan veriler betimsel analiz tekniği ile çözümlenmiştir.
Çalışmada elde edilen verilere göre; Türkçede konuşma ve yazı dili arasındaki
farklılıkların öğrenciler tarafından fark edildiği, bu farklılıklar
çerçevesinde öğrencilerin; konuşma dilindeki ses düşmelerini şive sandıkları,
fiillerin uğradığı ses düşmelerinde zamanları karıştırdıkları, Türkçeyi önce
konuşma diline maruz kalarak dışarıda öğrenenlerin TÖMER’deki eğitim
süreçlerinin başında duydukları gibi yazmaya çalıştıkları, bazı öğrencilerin
Türkçeyi öğrenme süreçlerinde konuşma ve yazı dili arasındaki farklılıklardan
dolayı ilk başta zorlandıkları, anlayamadıklarını derste öğretmenlerine
sordukları, öğrencilerin bu farklılıkları kavradıktan sonra kafa
karışıklıklarını giderdikleri, birkaç öğrencinin ise bu farklılıkların
olmasından dolayı memnun olduğu ve Türkçeyi hızlı öğrendikleri tespit
edilmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- AKIN, L. (2015). Konuşma Dili Grameri ve Sözlü Derlemlerden Yararlanarak Konuşma Dili Özelliklerinin Tespiti. Türkiyat Mecmuası, 25, 1-28.AKSAN, D. (1999). Anlambilim (1. Baskı). Ankara: Engin Yayınevi.BAĞCI AYRANCI, B. (2016). Konuşma, Konuşma Eğitimi ve Türkçe Programlarındaki Yeri, Karaelmas Journal of Educational Sciences, 4, 15-24BAĞCI AYRANCI, B. ve KARAHAN, L. (2017). Çağrışım Tekniğinin Yazma Becerisinin Geliştirilmesine Katkısı: Ölçek Geliştirme ve Etkinlik Oluşturma Çalışması, Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 6(2), 1148-1177.BALCI, M. (2013). Seydişehir Ortaöğretim Kurumları Öğrencilerinin Okul Ortamındaki Konuşmalarında Standart Türkçe Kullanım Durumları ve Bunun Yazımlarına Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Antalya: Akdeniz Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.BOYLU, E. (2014). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenen Temel Seviyedeki İranlı Öğrencilerin Yazma Problemleri. Zeitschrift für die Welt der Türken, 6(2), 335-349.BOYLU, E. ve BAŞAR, U. (2016). Türkçe Öğretim Merkezlerinin Güncel Durumu ve Standartlaştırılması Üzerine. Akademik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(24), 309-324.DURSUNOĞLU, H. (2006). Türkiye Türkçesinde Konuşma Dili İle Yazı Dili Arasındaki İlişki. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 30, 1-21.EKER, S. (2011). Çağdaş Türk Dili (7. Baskı). İstanbul: Grafiker Yayınları.ERGİN, M. (2009) Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Bayrak Basım/Yayım/Tanıtım.İLANBEY, Ö. (2016). Ortaokul Öğrencilerinin Yazılı Anlatımlarında Konuşma Dili Unsurlarının İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kırşehir: Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.KARTALLIOĞLU, Y. (2015). Carbognano’ya Göre Osmanlı Türkçesi Yazı ve Konuşma Dili İlkeleri. Dil Araştırmaları, 16, 7-27 .TDK, (2009). Türkçe Sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.YELTEN, M. (2009). Türk Dili ve Anlatım Bilgileri (1. Baskı). İstanbul: Doğu Kütüphanesi.YILDIRIM, A. ve ŞİMŞEK, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Öz
Kaynakça
- AKIN, L. (2015). Konuşma Dili Grameri ve Sözlü Derlemlerden Yararlanarak Konuşma Dili Özelliklerinin Tespiti. Türkiyat Mecmuası, 25, 1-28.AKSAN, D. (1999). Anlambilim (1. Baskı). Ankara: Engin Yayınevi.BAĞCI AYRANCI, B. (2016). Konuşma, Konuşma Eğitimi ve Türkçe Programlarındaki Yeri, Karaelmas Journal of Educational Sciences, 4, 15-24BAĞCI AYRANCI, B. ve KARAHAN, L. (2017). Çağrışım Tekniğinin Yazma Becerisinin Geliştirilmesine Katkısı: Ölçek Geliştirme ve Etkinlik Oluşturma Çalışması, Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 6(2), 1148-1177.BALCI, M. (2013). Seydişehir Ortaöğretim Kurumları Öğrencilerinin Okul Ortamındaki Konuşmalarında Standart Türkçe Kullanım Durumları ve Bunun Yazımlarına Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Antalya: Akdeniz Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.BOYLU, E. (2014). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenen Temel Seviyedeki İranlı Öğrencilerin Yazma Problemleri. Zeitschrift für die Welt der Türken, 6(2), 335-349.BOYLU, E. ve BAŞAR, U. (2016). Türkçe Öğretim Merkezlerinin Güncel Durumu ve Standartlaştırılması Üzerine. Akademik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(24), 309-324.DURSUNOĞLU, H. (2006). Türkiye Türkçesinde Konuşma Dili İle Yazı Dili Arasındaki İlişki. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 30, 1-21.EKER, S. (2011). Çağdaş Türk Dili (7. Baskı). İstanbul: Grafiker Yayınları.ERGİN, M. (2009) Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Bayrak Basım/Yayım/Tanıtım.İLANBEY, Ö. (2016). Ortaokul Öğrencilerinin Yazılı Anlatımlarında Konuşma Dili Unsurlarının İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kırşehir: Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.KARTALLIOĞLU, Y. (2015). Carbognano’ya Göre Osmanlı Türkçesi Yazı ve Konuşma Dili İlkeleri. Dil Araştırmaları, 16, 7-27 .TDK, (2009). Türkçe Sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.YELTEN, M. (2009). Türk Dili ve Anlatım Bilgileri (1. Baskı). İstanbul: Doğu Kütüphanesi.YILDIRIM, A. ve ŞİMŞEK, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 15 Mart 2018 |
| Gönderilme Tarihi | 19 Mart 2018 |
| Kabul Tarihi | 19 Mart 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 7 Sayı: 1 |
