Araştırma Makalesi
Comparison of Official and Personal Accounts in Twiplomacy: Turkish Ministry of Foreign Affairs Example
Öz
The development of communication technologies necessitated the digital transformation of international politics. These developments have also shown their effect in diplomacy and states have started to use social media in their diplomacy practices. State officials, politicians, official accounts of state bodies attempt to continue their public diplomacy activities on social media platforms by giving the messages they want to the target audience. In order for this effort to be successful, it is important to determine digital diplomacy strategies and policies. In order to contribute to these policies, the interaction rates were compared by examining Turkish Foreign Minister Mevlüt Çavuşoğlu's account and Official English account of the Turkish Ministry of Foreign Affairs on Twitter, which is the most effective social media platform used in the field of digital diplomacy. The aim of the study is to present an example of comparing the effectiveness of the official account of a state body with the personal account of the most authorized officials representing this body in terms of digital public diplomacy. For this purpose, firstly, the general profiles of these two accounts were studied by using the twitonomy web-based program. Then, the interaction rates were compared with the content analysis method by shooting the same number of tweets in English on the same topics from both accounts. It has been revealed that Foreign Minister Mevlüt Çavuşoğlu has a more active profile and receives more interaction than the official English account of the Ministry of Foreign Affairs. However, although Mevlüt Çavuşoğlu's account has more interaction in total, it has been seen that the Ministry of Foreign Affairs account has a high potential when the interaction rates are compared to the number of followers.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Acar, D. Ş. (2006). Küreselleşen Dünyada Diplomasi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksek Okulu Dergisi, 9(1-2), 417-440.
- Bjola, C., & Holmes, M. (2015). Digital Diplomacy: Theory and Practice. Routledge.
- Chhabra, R. (2020). Twitter Diplomacy: A Brief Analysis. Observer Research Foundation-ORF, Issıue Brief, 335,1-12.
- Costanza-Chock, S. (2012). Mic check! Media cultures and the Occupy movement. Social movement studies, 11(3-4), 375-385.
- Cull, J.N. (2009). Pubic Diplomacy; Lessons From The Past. Fıgueroa Press.
- Cull, N.J. (2008). Public diplomacy: Taxonomies and histories. The annals of the American academy of political and social science, 616(1), 31-54.
- Ekiz, D. (2013). Bilimsel Araştırma Yöntemleri: Yaklaşım, Yöntem ve Teknikler (3. Baskı). Anı Yayıncılık.
- Ekşi, M. (2016). Türk Dış Politikasında Diplomasinin Yeni İletişimsel Boyutları ve Mekanizmaları: Dijital Diplomasi. Burcu Sunar Cankurtaran (ed.), Uluslararası İlişkilere Disiplinlerarası Bir Yaklaşım: Uluslararası İletişim Perspektifi, 75-92. Uluslararası İlişkiler Kütüphanesi.
- Hanson, S. (2012). Baked in and Wired: E-Diplomacy@state, Foreign Policy at Brookings, 1-41; Aktaran Olubukola S. A. (2016). Foreign Policy in the Era of Digital Diplomacy. Afrıcan Journal For The Psychologıcal Studıes Of Socıal Issues.19(3).
- Gürdal, E. (2021-a). Dijital Kamu Diplomasisi Mi Dijital Gözetim Mi?, Mecmua – Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi. 6(11), 417-434.
- Gürdal, E. (2021-b). Dijital Diplomatlar: Dijital Diplomaside Yeni Nesil Diplomatlar. Akademik İzdüşüm Dergisi , 6(1), 114-127.
- Hocking, B. ve Melissen, J. (2015). Diplomacy in the Digital Age. Clingendael Report. Netherlands Institute of International Relations – Clingendael.
- Khan, M. L. vd. (2021). Public Engagement Model to Analyze Digital Diplomacy on Twitter: A Social Media Analytics Framework. International Journal of Communication, 15(29), 1741–1769.
- Krippendorff, K. (2004). Content Analysis: An Introduction to Its Methodology (2. basım). Thousand Oaks, CA: Sage.
- Lee, G. (2009). A Theory of Soft Power and Korea’s Soft Power Strategy. Korean Journal of Defense Analysis. 21(2), 205-218.
- Lewis, D. (2014), "Digital diplomacy." Gateway House. http://www.gatewayhouse.in/digital-diplomacy-2/, (erişim:13.12.2021)
- Link: “100+ Social Media Statistics for 2021”. Influencer Makreting Hub. https://influencermarketinghub.com/social-media-statistics/, (erişim tarihi: 01.09.2021)
- Mallon, G. D. (2010). Managing Public Diplomacy. The Washington Quarterly, 8(3), 199-213.
- Manor, I., & Segev, E. (2015). Amerika’s Selfie; How the US Portrays Itself on Its Social MediaAccounts. Digital Diplomacy, 103-122.
- Neuman, W.L. (2014). Toplumsal Araştırma Yöntemleri: Nitel ve Nicel Yaklaşımlar I (7.basım).Sedef Özge. Yayın Odası.
- Nye, J. S. (2004). Power in the Global Information Age: From Realism to Globalization. Routledge.
- Nye, J. S. (2011). The Future of Power, Public Affairs.
- Nye, J.S. (2008). Public Diplomacy and Soft Power. Annals of the American Academy of Political and Social Science. (616), 94-109.
- Potter, E. (2003). Canada and The New Public Diplomacy. International Journal. 58(1), 43-64.
- Sandre, A. (2021). Twiplomacy Is Bringing Diplomacy Back to Relevancy. https://www.diplomacy.edu/blog/twiplomacy-bringing-diplomacy-back-relevancy. (erişim: 12.12.2021)
- Sotiriu, S. (2015). Digital diplomacy: Between promises and reality. Digital Diplomacy. Routledge, 47-65.
- Schneider, C. P. (2005). Culture communicates: US diplomacy that Works., In The New Public Diplomacy. Palgrave Macmillan. 147-168.
- Kekevi S. (2008). “Yumuşak Güç Aracı Olarak Dijital Diplomasi”, Yılmaz, A.N., & Kılıçoğlu, G. (ed.), Yumuşak Güç ve Kamu Diplomasisi Üzerine Akademik Analizler. Nobel Akdemik Yayıncılık.
- Szondi, G. (2008). Public Diplomacy and Nation Branding: Conceptual Similarities and Differences, Netherlands Institute of International Relations “Clingendael”.
- Tuch, H.N. (1990). Communicating with the world: US public diplomacy overseas. St. Martin’s Press.
- Twitter, “@canadaNATO”, 27 Ağustos 2014. https://twitter.com/canadanato/status/504651534198927361 (erişim: 12.12.2021)
- Twitter, “@natomission_ru”, 28 Ağustos 2014. https://twitter.com/natomission_ru/status/505052838184370176 (erişim: 12.12.2021)
- Yağmurlu, A. (2019). Dijital Diplomasi: Kamu Diplomasisi Çerçevesinden Avrupa Birliği Üye Ülkeleri ve Türkiye Dışişleri Bakanlıkları İnternet Uygulamaları. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 7(2), 1267-1295.
- Yücel, G. (2016). Dijital Diplomasi. TRT Akademi, 1(2), 748-760.
Twiplomasi’de Resmi ve Kişisel Hesapların Karşılaştırılması: Türkiye Cumhuriyeti Dışişleri Bakanlığı Örneği
Öz
İletişim teknolojilerinin gelişimi uluslarararası siyasetin de dijital dönüşümünü mecbur kılmıştır. Bu gelişmeler diplomaside de etkisini göstermiş ve devletler sosyal medyayı diplomasi uygulamalarında kullanır hale gelmiştir. Devlet görevlileri, siyasiler, devlet organlarının resmi hesapları hedef kitleye istedikleri mesajları vererek kamu diplomasisi faaliyetlerini sosyal medya platformlarında da sürdürmeye çalışmaktadır. Bu çabanın başarıya ulaşabilmesinde dijital diplomasi stratejileri ve uygulanan politikalar önem arz etmektedir. Bu politikalara katkı sunmak amacıyla, çalışmada dijital diplomasi alanında kullanılan en etkin sosyal medya platformu olan Twitter’da Türkiye Cumhuriyeti Dışişleri Bakanlığı resmi İngilizce hesabı ile mevcut Türkiye Cumhuriyeti Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu’nun hesapları incelenerek etkileşim oranlarının karşılaştırılması yapılmıştır. Çalışmanın amacı, bir devlet organının resmi hesabıyla bu organı temsil eden ve aynı zamanda tanınırlığı yüksek olan en yetkili görevlinin kişisel hesabının dijital kamu diplomasisi bakımından etkililiklerinin karşılaştırılmasına bir örnek sunmaktır. Bu amaçla, ilk olarak twitonomy web tabanlı programı kullanılarak söz konusu iki hesabın genel profilleri ortaya konmuştur. Daha sonra, her iki hesaptan da aynı konular üzerine atılan aynı sayıda İngilizce tweet çekilerek içerik analizi yöntemiyle etkileşim oranları karşılaştırılmıştır. Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu’nun, Dışişleri Bakanlığının resmi İngilizce hesabına göre daha aktif bir profile sahip olduğu, daha fazla etkileşim aldığı tespit edilmiştir. Ancak ortak konularda atılan İngilizce tweetler üzerine yapılan analizlerde, Mevlüt Çavuşoğlu’nun hesabı her ne kadar genelde daha fazla etkileşime sahip olsa da bu etkileşim takipçi sayısına oranlandığında Dışişleri Bakanlığı hesabının aktif kullanıldığı ve yüksek bir potansiyel arz ettiği görülmüştür.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Acar, D. Ş. (2006). Küreselleşen Dünyada Diplomasi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksek Okulu Dergisi, 9(1-2), 417-440.
- Bjola, C., & Holmes, M. (2015). Digital Diplomacy: Theory and Practice. Routledge.
- Chhabra, R. (2020). Twitter Diplomacy: A Brief Analysis. Observer Research Foundation-ORF, Issıue Brief, 335,1-12.
- Costanza-Chock, S. (2012). Mic check! Media cultures and the Occupy movement. Social movement studies, 11(3-4), 375-385.
- Cull, J.N. (2009). Pubic Diplomacy; Lessons From The Past. Fıgueroa Press.
- Cull, N.J. (2008). Public diplomacy: Taxonomies and histories. The annals of the American academy of political and social science, 616(1), 31-54.
- Ekiz, D. (2013). Bilimsel Araştırma Yöntemleri: Yaklaşım, Yöntem ve Teknikler (3. Baskı). Anı Yayıncılık.
- Ekşi, M. (2016). Türk Dış Politikasında Diplomasinin Yeni İletişimsel Boyutları ve Mekanizmaları: Dijital Diplomasi. Burcu Sunar Cankurtaran (ed.), Uluslararası İlişkilere Disiplinlerarası Bir Yaklaşım: Uluslararası İletişim Perspektifi, 75-92. Uluslararası İlişkiler Kütüphanesi.
- Hanson, S. (2012). Baked in and Wired: E-Diplomacy@state, Foreign Policy at Brookings, 1-41; Aktaran Olubukola S. A. (2016). Foreign Policy in the Era of Digital Diplomacy. Afrıcan Journal For The Psychologıcal Studıes Of Socıal Issues.19(3).
- Gürdal, E. (2021-a). Dijital Kamu Diplomasisi Mi Dijital Gözetim Mi?, Mecmua – Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi. 6(11), 417-434.
- Gürdal, E. (2021-b). Dijital Diplomatlar: Dijital Diplomaside Yeni Nesil Diplomatlar. Akademik İzdüşüm Dergisi , 6(1), 114-127.
- Hocking, B. ve Melissen, J. (2015). Diplomacy in the Digital Age. Clingendael Report. Netherlands Institute of International Relations – Clingendael.
- Khan, M. L. vd. (2021). Public Engagement Model to Analyze Digital Diplomacy on Twitter: A Social Media Analytics Framework. International Journal of Communication, 15(29), 1741–1769.
- Krippendorff, K. (2004). Content Analysis: An Introduction to Its Methodology (2. basım). Thousand Oaks, CA: Sage.
- Lee, G. (2009). A Theory of Soft Power and Korea’s Soft Power Strategy. Korean Journal of Defense Analysis. 21(2), 205-218.
- Lewis, D. (2014), "Digital diplomacy." Gateway House. http://www.gatewayhouse.in/digital-diplomacy-2/, (erişim:13.12.2021)
- Link: “100+ Social Media Statistics for 2021”. Influencer Makreting Hub. https://influencermarketinghub.com/social-media-statistics/, (erişim tarihi: 01.09.2021)
- Mallon, G. D. (2010). Managing Public Diplomacy. The Washington Quarterly, 8(3), 199-213.
- Manor, I., & Segev, E. (2015). Amerika’s Selfie; How the US Portrays Itself on Its Social MediaAccounts. Digital Diplomacy, 103-122.
- Neuman, W.L. (2014). Toplumsal Araştırma Yöntemleri: Nitel ve Nicel Yaklaşımlar I (7.basım).Sedef Özge. Yayın Odası.
- Nye, J. S. (2004). Power in the Global Information Age: From Realism to Globalization. Routledge.
- Nye, J. S. (2011). The Future of Power, Public Affairs.
- Nye, J.S. (2008). Public Diplomacy and Soft Power. Annals of the American Academy of Political and Social Science. (616), 94-109.
- Potter, E. (2003). Canada and The New Public Diplomacy. International Journal. 58(1), 43-64.
- Sandre, A. (2021). Twiplomacy Is Bringing Diplomacy Back to Relevancy. https://www.diplomacy.edu/blog/twiplomacy-bringing-diplomacy-back-relevancy. (erişim: 12.12.2021)
- Sotiriu, S. (2015). Digital diplomacy: Between promises and reality. Digital Diplomacy. Routledge, 47-65.
- Schneider, C. P. (2005). Culture communicates: US diplomacy that Works., In The New Public Diplomacy. Palgrave Macmillan. 147-168.
- Kekevi S. (2008). “Yumuşak Güç Aracı Olarak Dijital Diplomasi”, Yılmaz, A.N., & Kılıçoğlu, G. (ed.), Yumuşak Güç ve Kamu Diplomasisi Üzerine Akademik Analizler. Nobel Akdemik Yayıncılık.
- Szondi, G. (2008). Public Diplomacy and Nation Branding: Conceptual Similarities and Differences, Netherlands Institute of International Relations “Clingendael”.
- Tuch, H.N. (1990). Communicating with the world: US public diplomacy overseas. St. Martin’s Press.
- Twitter, “@canadaNATO”, 27 Ağustos 2014. https://twitter.com/canadanato/status/504651534198927361 (erişim: 12.12.2021)
- Twitter, “@natomission_ru”, 28 Ağustos 2014. https://twitter.com/natomission_ru/status/505052838184370176 (erişim: 12.12.2021)
- Yağmurlu, A. (2019). Dijital Diplomasi: Kamu Diplomasisi Çerçevesinden Avrupa Birliği Üye Ülkeleri ve Türkiye Dışişleri Bakanlıkları İnternet Uygulamaları. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 7(2), 1267-1295.
- Yücel, G. (2016). Dijital Diplomasi. TRT Akademi, 1(2), 748-760.
Toplam 34 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Bölgesel Çalışmalar |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 29 Aralık 2021 |
| Gönderilme Tarihi | 9 Aralık 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 2 Sayı: 2 |
Cited By
Thirty years of relations between the Republic of Turkey and the Republic of Serbia: Changing political and international dynamics
Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej
https://doi.org/10.36874/RIESW.2021.4.9
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.