İLKÖĞRETİM I. KADEME ÖĞRENCİLERİNİN KOMPOZİSYON YAZMA BECERİLERİNİ GELİŞTİRMEDE PLANLI YAZMA MODELİNİN ÖNEMİ
Öz
Yazma, duygu ve düşüncelerimizi semboller vasıtasıyla ifade etmede ve iletişim kurmada
kullanılan önemli yollardan birisidir. Yazma süreci okul öncesinde başlamaktadır. Çocuğun evde okula
giden kardeşinin yazma çalışmalarına şahit olması, karalamalar, resimler çizimler yapması onun yazma
konusunda belirli bir anlayış geliştirmesine, yani güdülenmesine neden olacaktır. Okula başladığında
ise kazanmış olduğu bu ön bilgi, onun yazı çalışmalarına fayda sağlayacaktır. İlköğretim 5. sınıf Türkçe
Programı incelendiğinde, öğrencilerin kazanımları arasında planlı yazmanın olduğu görülmektedir. Yeni
programla birlikte bir takım değişikliğe gidilmiş, geleneksel öğretim yöntemleri yerine alternatif
öğretim yöntemleri getirilmiştir. Ancak kompozisyon yazma becerilerinin kazandırılması konusunda
tam bir ilerlemenin olduğunu söylemek güçtür. Öğrencilerin eskiden beri süregelen kompozisyon
yazma becerileriyle ilgili sıkıntıları hâlâ devam etmektedir. Kompozisyon yazdırma konusunda genel
olarak öğretmenler konunun içeriğinden ziyade şekle ağırlık vermektedirler. Yazının okunaklılığı,
temizliği, başlığı, sayfanın kenar boşlukları, noktalama işaretlerinin yerli yerinde kullanılması gibi
ölçütler, kompozisyon yazmada ön plana çıkmaktadır. Öğretmenler, öğrencilerin kompozisyon
becerilerini kazanmalarına yardımcı olmak için planlı yazma modelini kullanabilirler. Bu yöntemle
kompozisyon yazmada, şekilden ziyade içerik üzerinde durulmaktadır. Bu model öğrencilerin
kompozisyon becerilerini kazanmalarına büyük ölçüde katkı sağlamaktadır. Derleme türü bu çalışma,
kompozisyon yazmada nasıl bir yol izlenmesi gerektiği konusunda hem öğrencilere hem de
öğretmenlere dönük pratiğe dökülebilecek bir takım bilgiler içermektedir
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Ağca, H. (1999). Yazılı Anlatım. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
- Akyol, H. (2005). Türkçe İlk Okuma Yazma Öğretimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
- Akyol, H. (2006). Türkçe Öğretim Yöntemleri. Ankara: Kök Yayıncılık.
- Arıcı, A. F. ve Ungan, S. (2008). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin yazılı anlatım çalışmalarının bazı yönlerden değerlendirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20, 317-328.
- Aşıcı, M. ve Mataracı, E. (1999) İlköğretim Birinci Kademede Öğrencilerin İmla Ve Noktalama İle İlgili Bilgi ve Beceri Düzeyi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6,106-115.
- Cavkaytar, S. (2010). İlköğretimde Yazılı Anlatım Becerilerini Geliştirmede Yazma Süreci Modelinden Yararlanma. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3 (10),133-139.
- Coşkun, E. (2007). İlköğretimde Türkçe Öğretimi (Ed. Ahmet Kırkkılıç ve Hayati Akyol). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
- Göğüş, B. (1978). Orta Dereceli Okullarımızda Türkçe ve Yazın Eğitimi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
- Güneş, F. (2007). Ses Temelli Cümle Yöntemi ve Zihinsel Yapılandırma. Ankara: Nobel Yayıncılık.
- Kapka, D. And Oberman, D. A. (2001). Improving student writing skills through the modeling of the writing process. Research Project, Saint Xavier University and SkyLight Professional Development Field Based Masters Program. ERIC ED 453 536.
- Kavcar, C. Oğuzkan, F. ve Sever, S. (1995). Türkçe öğretimi- Türkçe ve Sınıf Öğretmenleri İçin. Ankara: Engin Yayınevi.
- Kırbaş, A. (2008). “İlköğretim Sekizinci Sınıf Öğrencilerinin (Okul Değişkenine Göre) Yazılı Anlatım Metinlerinin İncelenmesi”. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi,18, 72-93.
- Mc Callum, A., William, S. and Tina, T. (1998). Language arts today. New York: Mc Graw-Hill.
- Özbay, M. (2003). Öğretmen Görüşlerine Göre İlköğretim Okullarında Türkçe Öğretimi. Ankara: Gölge Ofset Matbaacılık.
- Temur, T. (2001). İlköğretim 5. Sınıf Öğrencilerinin Yazılı Anlatım Beceri Düzeyleri İle Okul Başarıları Arasındaki İlişki. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
- Tompkins, G. E. (1998). Language art: Content and teaching strategies. New Jersey, Colombus, Ohio: Upper Saddle River.
- Toth, M. D., Nancy, N. R. And Betty, G. G. (1990). Word of language. New Jersey: Silver Burdett and Ginn.
- Yetkin, D. ve Daştan, Ö. (2008). İlköğretim Programı 1-5. Sınıflar. Ankara: Anı Yayıncılık.
- Zorbaz, K. Z. (2005). İlköğretim Okulları İkinci Kademe Türkçe Öğretmenlerinin Ölçme ve Değerlendirmeye İlişkin Görüşleri ve Yazılı Sınavlarda Sordukları Sorular Üzerine Bir Değerlendirme. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hatay.
Öz
Kaynakça
- Ağca, H. (1999). Yazılı Anlatım. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
- Akyol, H. (2005). Türkçe İlk Okuma Yazma Öğretimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
- Akyol, H. (2006). Türkçe Öğretim Yöntemleri. Ankara: Kök Yayıncılık.
- Arıcı, A. F. ve Ungan, S. (2008). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin yazılı anlatım çalışmalarının bazı yönlerden değerlendirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20, 317-328.
- Aşıcı, M. ve Mataracı, E. (1999) İlköğretim Birinci Kademede Öğrencilerin İmla Ve Noktalama İle İlgili Bilgi ve Beceri Düzeyi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6,106-115.
- Cavkaytar, S. (2010). İlköğretimde Yazılı Anlatım Becerilerini Geliştirmede Yazma Süreci Modelinden Yararlanma. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3 (10),133-139.
- Coşkun, E. (2007). İlköğretimde Türkçe Öğretimi (Ed. Ahmet Kırkkılıç ve Hayati Akyol). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
- Göğüş, B. (1978). Orta Dereceli Okullarımızda Türkçe ve Yazın Eğitimi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
- Güneş, F. (2007). Ses Temelli Cümle Yöntemi ve Zihinsel Yapılandırma. Ankara: Nobel Yayıncılık.
- Kapka, D. And Oberman, D. A. (2001). Improving student writing skills through the modeling of the writing process. Research Project, Saint Xavier University and SkyLight Professional Development Field Based Masters Program. ERIC ED 453 536.
- Kavcar, C. Oğuzkan, F. ve Sever, S. (1995). Türkçe öğretimi- Türkçe ve Sınıf Öğretmenleri İçin. Ankara: Engin Yayınevi.
- Kırbaş, A. (2008). “İlköğretim Sekizinci Sınıf Öğrencilerinin (Okul Değişkenine Göre) Yazılı Anlatım Metinlerinin İncelenmesi”. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi,18, 72-93.
- Mc Callum, A., William, S. and Tina, T. (1998). Language arts today. New York: Mc Graw-Hill.
- Özbay, M. (2003). Öğretmen Görüşlerine Göre İlköğretim Okullarında Türkçe Öğretimi. Ankara: Gölge Ofset Matbaacılık.
- Temur, T. (2001). İlköğretim 5. Sınıf Öğrencilerinin Yazılı Anlatım Beceri Düzeyleri İle Okul Başarıları Arasındaki İlişki. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
- Tompkins, G. E. (1998). Language art: Content and teaching strategies. New Jersey, Colombus, Ohio: Upper Saddle River.
- Toth, M. D., Nancy, N. R. And Betty, G. G. (1990). Word of language. New Jersey: Silver Burdett and Ginn.
- Yetkin, D. ve Daştan, Ö. (2008). İlköğretim Programı 1-5. Sınıflar. Ankara: Anı Yayıncılık.
- Zorbaz, K. Z. (2005). İlköğretim Okulları İkinci Kademe Türkçe Öğretmenlerinin Ölçme ve Değerlendirmeye İlişkin Görüşleri ve Yazılı Sınavlarda Sordukları Sorular Üzerine Bir Değerlendirme. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hatay.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 26 Kasım 2013 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2012 Cilt: 9 Sayı: 19 |
Kaynak Göster
.