Strategic Plan of the Ministry of National Education for 2015-2019 and 2019-2023 Comparative Analysis of Plans
Öz
In a world where constant change and development is witnessed, the social
institutions of the countries try to apply their own methods and techniques in order to
adapt to this development and change, to protect their existing situation and to continue
their vital activities. Strategic planning, which helps them to analyse opportunities and
threats and determine future strategies towards their goals, can be said to be the most
effective method that institutions should apply. In this research, it is aimed to examine
the strategic plans of the Ministry of National Education covering the years 2015-2019
and 2019-2023 in comparative way. Within the framework of this main purpose, the
importance of strategic planning, the changes in the SWOT analyses in the strategic
plans of the Ministry of National Education, the current situation of the ministry and its
expectations for the future are discussed. Among the strategic plans that the Ministry of National Education has made so far, the strategic plans covering the years 2015-2019and 2019-2023, the themes that also concern the education management have been
determined and comparatively examined under these headings. According to the results
obtained in this study; It has been concluded that in the 2019-2023 strategic plan,
compared to the 2015-2019 strategic plan, the focus is more on quality, not quantity, in
the field of education.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akçay, A. (2008). Kamuda stratejik plan amaçlarının gerçekleştirilmesine yönelik değerlendirme ve denetim modeli, TÜBAV Bilim Dergisi, 2(1): 82-98.
- Altınkurt, Y. (2010). Attitudes of employees of provincial directorates of national education and school administratorstowards strategic planning, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri / Educational Sciences: Theory & Practice,10 (4): 1947-1968
- Altınkurt, Y. (2010). Milli eğitim müdürlüğü çalışanları ve okul yöneticilerinin stratejik planlamaya ilişkin tutumları, Dumlupınar Üniversitesi Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(4), 1927-1968.
- Cemaloğlu, N. (2020). Bilimsel Araştırma Teknikleri ve Etik 2.baskı Ankara Pegem Yayıncılık sayfa.91
- Coşkun, B. and Pankyıldırım, Ç. (2018). Türkiye’de stratejik planlama: son dönem gelişmelerin incelenmesi, Strategic Public Management Journal, 4 (8): 1 – 16.
- Creswell, J.W. (2007). Qualitative inquiry and research design. Thousand Oaks: Sage.
- Demir, C. and Yılmaz, M.K. (2010). Stratejik planlama süreci ve örgütler açısından önemi, Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 25(1): 69 – 88.
- Dökmeci, Y. (2010). İlköğretim okullarında stratejik planlama (Uşak ili örneği), (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
- DPT. (2006). Kamu idareleri için stratejik plan hazırlama kılavuzu, 2. Sürüm, 2006.
- Ertürk, A. (2020). 2023 Eğitim vizyonu: Sorunlara çare mi? Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 48, 321-345. doi:10.9779/pauefd.537273
- Kıral, B. (2020). Nitel bir veri analizi yöntemi olarak doküman analizi, Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15): 170 – 189.
- Korkmaz, A.(1995). Kalkınma planlarında öngörülen hedeflerin gerçekleşme düzeyi (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Labuschagne, A. (2003). Qualitative research: airy fairy or fundamental? The Qualitative Report, 8(1).
- Merriam, S.B. (1988). Case studyresearch in education: A qualitati veapproach. San Francisco: Jossey-Bass.
- Songül, N. (2015). Yerel yönetimlerde stratejik planlama, Eyyup G. İşbilir (Ed.). Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar içinde. Açık Öğretim Fakültesi Yayını No:1950, Ankara.
- Songür, N. (2015). Yerel yönetimlerde stratejik planlama, Eyyup G. İşbilir (Ed.). Kamu yönetiminde çağdaş yaklaşımlar içinde. Açık Öğretim Fakültesi Yayını No:1950, Ankara.
- Strauss, A. and Corbin, J. (1998). Basics of qualitative research: Techniques and procedures for developing grounded theory. London: Sage.
- Tümer, S. (1993). Neden stratejik yönetim, Verimlilik Dergisi,1, 99-118.
- Tüzün, G. (2008). Kurumsal stratejik planlama sık karşılaşılan sorulara cevaplar. İstanbul: Tuna Matbaacılık.
- UNASO. (2003). Strategic management. UNASO organisational development programme, www.unaso.or.ug. Erişim tarihi 20.04.2021.
- Ünsal, N. (2006). Stratejik planlama süreci. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 7(79),s. 18-22.
- Wach, E. (2013). Learning about qualitative document analysis.
- Yıldırım, A. and Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Yıldırım, E. (2019). Stratejik planlama süreci: Sultangazi belediyesi 2010-2014 ve 2015-2019 stratejik planlarının karşılaştırmalı incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Öz
Sürekli bir değişim ve gelişime şahitlik edilen bir dünyada ülkelerin toplumsal
kurumları bu gelişim ve değişime uyum sağlayabilmek, var olan durumlarını
koruyabilmek, yaşamsal aktivitelerini sürdürebilmek için kendilerine özgü yöntemler ve
teknikleri uygulamaya çalışırlar. Çevresiyle sürekli etkileşim halinde bulunan kurumlar
var olan hallerindeki güçlü ve zayıf yönleri etrafındaki fırsatları, tehlikeleri analiz edip
hedefleri yolunda geleceğe yönelik stratejiler belirlemelerine yarayan stratejik planlama,
kurumların başvurması gereken en tesirli yöntemdir denilebilir. Bu araştırmada Milli
Eğitim Bakanlığı’nın 2015-2019 ve 2019-2023 yıllarını kapsayan stratejik planlarını
karşılaştırmalı olarak incelemek amaçlanmıştır. Bu temel amaç çerçevesinde stratejik
planlamanın önemi, Milli Eğitim Bakanlığı stratejik planlarındaki GZFT (SWOT)
analizlerindeki değişimler, bakanlığın mevcut durum ve geleceğe yönelik beklentileri
ele alınmıştır. Millî Eğitim Bakanlığı’nın şimdiye kadar yapmış olduğu stratejik
planlardan 2015-2019 ve 2019-2023 yıllarını kapsayan stratejik planları, eğitim
yönetimini de ilgilendiren temalar belirlenerek bu başlıklar altında karşılaştırmalı olarak
incelenmiştir. Bu çalışmada elde edilen sonuçlara göre;2019-2023 stratejik planında
2015-2019 stratejik planına kıyasla eğitim alanında niceliğin değil de niteliğin daha çok
odağa alındığı sonucuna ulaşılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akçay, A. (2008). Kamuda stratejik plan amaçlarının gerçekleştirilmesine yönelik değerlendirme ve denetim modeli, TÜBAV Bilim Dergisi, 2(1): 82-98.
- Altınkurt, Y. (2010). Attitudes of employees of provincial directorates of national education and school administratorstowards strategic planning, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri / Educational Sciences: Theory & Practice,10 (4): 1947-1968
- Altınkurt, Y. (2010). Milli eğitim müdürlüğü çalışanları ve okul yöneticilerinin stratejik planlamaya ilişkin tutumları, Dumlupınar Üniversitesi Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(4), 1927-1968.
- Cemaloğlu, N. (2020). Bilimsel Araştırma Teknikleri ve Etik 2.baskı Ankara Pegem Yayıncılık sayfa.91
- Coşkun, B. and Pankyıldırım, Ç. (2018). Türkiye’de stratejik planlama: son dönem gelişmelerin incelenmesi, Strategic Public Management Journal, 4 (8): 1 – 16.
- Creswell, J.W. (2007). Qualitative inquiry and research design. Thousand Oaks: Sage.
- Demir, C. and Yılmaz, M.K. (2010). Stratejik planlama süreci ve örgütler açısından önemi, Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 25(1): 69 – 88.
- Dökmeci, Y. (2010). İlköğretim okullarında stratejik planlama (Uşak ili örneği), (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
- DPT. (2006). Kamu idareleri için stratejik plan hazırlama kılavuzu, 2. Sürüm, 2006.
- Ertürk, A. (2020). 2023 Eğitim vizyonu: Sorunlara çare mi? Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 48, 321-345. doi:10.9779/pauefd.537273
- Kıral, B. (2020). Nitel bir veri analizi yöntemi olarak doküman analizi, Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15): 170 – 189.
- Korkmaz, A.(1995). Kalkınma planlarında öngörülen hedeflerin gerçekleşme düzeyi (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Labuschagne, A. (2003). Qualitative research: airy fairy or fundamental? The Qualitative Report, 8(1).
- Merriam, S.B. (1988). Case studyresearch in education: A qualitati veapproach. San Francisco: Jossey-Bass.
- Songül, N. (2015). Yerel yönetimlerde stratejik planlama, Eyyup G. İşbilir (Ed.). Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar içinde. Açık Öğretim Fakültesi Yayını No:1950, Ankara.
- Songür, N. (2015). Yerel yönetimlerde stratejik planlama, Eyyup G. İşbilir (Ed.). Kamu yönetiminde çağdaş yaklaşımlar içinde. Açık Öğretim Fakültesi Yayını No:1950, Ankara.
- Strauss, A. and Corbin, J. (1998). Basics of qualitative research: Techniques and procedures for developing grounded theory. London: Sage.
- Tümer, S. (1993). Neden stratejik yönetim, Verimlilik Dergisi,1, 99-118.
- Tüzün, G. (2008). Kurumsal stratejik planlama sık karşılaşılan sorulara cevaplar. İstanbul: Tuna Matbaacılık.
- UNASO. (2003). Strategic management. UNASO organisational development programme, www.unaso.or.ug. Erişim tarihi 20.04.2021.
- Ünsal, N. (2006). Stratejik planlama süreci. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 7(79),s. 18-22.
- Wach, E. (2013). Learning about qualitative document analysis.
- Yıldırım, A. and Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Yıldırım, E. (2019). Stratejik planlama süreci: Sultangazi belediyesi 2010-2014 ve 2015-2019 stratejik planlarının karşılaştırmalı incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Alan Eğitimleri |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Erken Görünüm Tarihi | 27 Haziran 2023 |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2023 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 5 Sayı: 1 |
Open Access Policy
KSUJED provides immediate open access to its content on the principle that making research freely available to the public supports a greater global exchange of knowledge.