Öz
This study –which focuses on how secondary school students practice writing rules and use punctuations - aims to determine the students' errors in writing and punctuation. Within the scope of the study, there has been made an analysis of written narrative texts of 122 students who study in 5th, 6th, 7th and 8th grades in Ankara. The study has been carried out in survey model as it aims to describe an existing situation. For this purpose, the visuals related to the concept of happiness have been shown and brainstorming technique is used. Afterwards, students are asked to write a text in any type they prefer. The writing rules and punctuation marks determined by the Turkish Language Institution are used in the evaluation of these texts obtained from students. Errors in students’ texts are analyzed for each grade level within two categories –namely writing rules errors and punctuation marks errors. Errors in the texts are explained by using percentage and frequency values. The errors detected by grade levels have been compared with the curriculum developed for the Turkish course and it is criticized to what degree learning goals are achieved. As a result of the study, it comes out that in all grade levels, students make more mistakes while applying writing rules. Under this category, it is observed that the most common errors in all grade levels are related to misspelling words and writing capital letters. When the errors regarding punctuations are examined, it becomes evident that students’ errors are related to usage of point and comma. As a result of these findings, it is concluded that writing rules and punctuations should be taught functionally to the students, and there is a need for detailed studies on writing and punctuation errors.
Anahtar Kelimeler
Turkish instruction writing skill writing rules punctuations
Kaynakça
- Bağcı, H. (2011). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin noktalama işaretleri ile yazım kurallarını uygulayabilme düzeyi. Turkish Studies, 6(1), 672-684.
- Çelik, M. E. (2012). İlköğretim sekizinci sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım becerilerinin farklı değişkenler açısından değerlendirilmesi. TÜBAR, 32, 13-31.
- Elma, C. ve Bütün, E. (2015). İlkokul ve ortaokul öğrencilerinin yazılı anlatım becerilerine ilişkin öğretmen görüşleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(2), 104-131.
- Güzel, A. (2003). Eğitim fakültelerinde Türkçe öğretmenliği bölümünün kuruluşu ve hedefleri I. TÜBAR, 13, 7-17.
- Karasar, N. (2006). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel.
- Karatay, H. (2011). 4+1 planlı yazma ve değerlendirme modelinin öğretmen adaylarının yazılı anlatım tutumlarını ve yazma becerilerini geliştirmeye etkisi. Turkish Studies, 6(3), 1029-1047.
- Kırbaş, A. (2008). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin (okul değişkenine göre) yazılı anlatım metinlerinin incelenmesi. KKEFD, 18, 72-93.
- MEB (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6,7,8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara.
- MEB (2009). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu (1- 5. Sınıflar). Ankara: Devlet Kitapları Basım Evi.
- MEB (2018). Türkçe dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar). Ankara.
- Sancak, Ş., Durukan, E. ve Alver, M. (2009). İlköğretim 7. sınıf öğrencilerinin yazılı anlatımlarında karşılaşılan yazım ve noktalama hataları (Giresun örneklemi). Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 19-38.
Ortaokul Öğrencilerinin Yazım Kurallarını Uygulama ve Noktalama İşaretlerini Kullanma Durumlarına Yönelik Bir İnceleme
Öz
Ortaokul öğrencilerinin yazım kurallarını uygulama ve noktalama işaretlerini kullanma durumlarının incelendiği bu çalışmada, öğrencilerin yazım ve noktalama konusundaki hatalarını tespit etmek amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda Ankara’da 5, 6, 7 ve 8. sınıf düzeyinde öğrenim gören toplam 122 öğrencinin yazılı anlatım metinleri değerlendirilmiştir. Çalışma, var olan bir durumu betimlemeyi amaçladığından tarama modelinde gerçekleştirilmiştir. Çalışma kapsamında, öğrencilere mutluluk kavramı ile ilişkili görseller gösterilmiş ve kavrama yönelik beyin fırtınası yapılmıştır. Ardından, öğrencilerden istedikleri türde bir metin yazmaları istenmiştir. Öğrencilerden elde edilen metinlerin değerlendirilmesinde, Türk Dil Kurumu tarafından belirlenen yazım kuralları ve noktalama işaretlerinin kullanım alanları esas alınmıştır. Öğrenci metinlerinde yer alan hatalar, her sınıf düzeyi için yazım kuralları ile ilgili hatalar ve noktalama işaretleri ile ilgili hatalar şeklinde sınıflandırılmıştır. Metinlerde yer alan hatalar, yüzde ve frekans değerleri ile ifade edilmiştir. Sınıf seviyelerine göre tespit edilen hatalar, Türkçe dersi için geliştirilen öğretim programları ile karşılaştırılmış, kazanımların amaca ulaşma durumları sorgulanmıştır. Çalışma sonucunda tüm sınıf seviyelerinde öğrencilerin yazım kurallarını uygulama konusunda daha fazla hata yaptıkları belirlenmiştir. Öğrencilerin yazım kurallarını uygulama başlığı altında, tüm sınıf seviyelerinde en fazla kelimenin yanlış yazılışı ve büyük harflerin kullanımında hata yaptıkları görülmüştür. Noktalama işaretlerine yönelik hatalar incelendiğinde ise öğrenci hatalarının nokta ve virgül kullanımında yoğunlaştığı görülmüştür. Bu bulgular neticesinde yazım ve noktalamanın öğrencilere işlevsel olarak öğretilmesi gerektiği, yazım ve noktalama hatalarına yönelik ayrıntılı çalışmalara ihtiyaç olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Türkçe öğretimi yazma becerisi yazım kuralları noktalama işaretleri
Kaynakça
- Bağcı, H. (2011). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin noktalama işaretleri ile yazım kurallarını uygulayabilme düzeyi. Turkish Studies, 6(1), 672-684.
- Çelik, M. E. (2012). İlköğretim sekizinci sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım becerilerinin farklı değişkenler açısından değerlendirilmesi. TÜBAR, 32, 13-31.
- Elma, C. ve Bütün, E. (2015). İlkokul ve ortaokul öğrencilerinin yazılı anlatım becerilerine ilişkin öğretmen görüşleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(2), 104-131.
- Güzel, A. (2003). Eğitim fakültelerinde Türkçe öğretmenliği bölümünün kuruluşu ve hedefleri I. TÜBAR, 13, 7-17.
- Karasar, N. (2006). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel.
- Karatay, H. (2011). 4+1 planlı yazma ve değerlendirme modelinin öğretmen adaylarının yazılı anlatım tutumlarını ve yazma becerilerini geliştirmeye etkisi. Turkish Studies, 6(3), 1029-1047.
- Kırbaş, A. (2008). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin (okul değişkenine göre) yazılı anlatım metinlerinin incelenmesi. KKEFD, 18, 72-93.
- MEB (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6,7,8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara.
- MEB (2009). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu (1- 5. Sınıflar). Ankara: Devlet Kitapları Basım Evi.
- MEB (2018). Türkçe dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar). Ankara.
- Sancak, Ş., Durukan, E. ve Alver, M. (2009). İlköğretim 7. sınıf öğrencilerinin yazılı anlatımlarında karşılaşılan yazım ve noktalama hataları (Giresun örneklemi). Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 19-38.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Türkçe Eğitimi |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 6 Sayı: 4 |
