Öz
Today, it is necessary to provide access to qualified outdoor playgrounds for the healthy development of children who spend more time indoors for various reasons.One of the key factors in the creation of quality playgrounds is to determine the condition of existing outdoor playgrounds. The aim of this study is to compare the outdoor playgrounds in Denizli, Samsun and Sinop provinces in terms of hardware and security. In the research, descriptive survey model, one of the quantitative research methods, was used. In the study, a total of 26 outdoor playgrounds for Denizli, Samsun and Sinop municipalities, 15 independent kindergarten outdoor playgrounds and 13 primary school outdoor playgrounds with kindergarten were determined as the study group. The data in the study were collected through the “Playgrounds Rating Scale”. According to the results of the research, it is seen that playground types in Sinop province have higher scores than other provinces in terms of both equipment and security. It is seen that the province with the lowest scores in security in all three types of outdoor playgrounds is Samsun. Primary school kindergarten outdoor playgrounds and children's outdoor playgrounds belonging to the municipality do not differ significantly from provinces in terms of equipment.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Aksoy, Y. (2011). Çocuk Oyun Alanları Üzerine Bir Araştırma İstanbul, Isparta, Eskişehir, Erzurum, Kayseri, Ankara, Zonguldak ve Trabzon İlleri Örneği. İstanbul Aydın Üniversitesi Dergisi, 3(11), 82-106.
- Başaran Uysal, A. (2015). Çocuk oyun alanlarının geliştirilmesinde bir yerel katılım deneyimi. Megaron, 10(3), 423-439.
- Başbay, A. M. (2012). Ankara ili sınırları içindeki özel ve resmi anasınıfı ve anaokulu bahçelerinin kullanım yönünden incelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
- Beattie, A. E. (2015). A Young Child's Perspectives on Outdoor Play: A Case Study from Vancouver, British Columbia. International Journal of Early Childhood Environmental Education, 3(1), 38-53.
- Berg, S. (2015). Children’s activity levels in different playground environments: an observational study in four canadian preschools. Early Childhood Educational Journal, 43, 281-287.
- Bjørgen, K. (2015). Children’s well-being and ınvolvement in physically active outdoors play in a norwegian kindergarten: playful sharing of physical experiences. Child Care in Practice, 21(4), 305-323.
- Büyüköztürk, Ş., Çakmak, K. E., Akgün, E. Ö., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2016). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
- Cutter-Mackenzie, A., & Edwards, S. (2013). Toward a model of early childhood environmental education:
- Foregrounding, developing, and connecting knowledge through play-based learning. The Journal of Environmental Education. 44(3), 195-213.
- Duman, G., ve Koçak, N. (2013). Çocuk oyun alanlarının biçimsel özellikleri açısından değerlendirilmesi (Konya İli Örneği). Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 11(1), 64-81.
- Erbay, F., ve Durmuşoğlu Saltalı, N. (2012). Altı yaş çocuklarının günlük yaşantılarında oyunun yeri ve annelerin oyun algısı. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(2), 249-264.
- Ernst, J. (2014). Early childhood educators’ preferences and perceptions regarding outdoor settings as learning environments. International Journal of Early Childhood Environmental Education, 2(1), 97-125.
- Frost, J. L., Wortham, S., & Reifel, S. (2001). Play and child development. Prentice-Hall, Inc., Upper Saddle River, New Jersey.
- Gülay Ogelman, H., Güngör, H, Körükçü, Ö, Erten Sarıkaya, H ve Erol, A. (2016). Resmi Bağımsız Anaokulları ile Anasınıfları Bulunan İlkokul ve Ortaokulların Açık Oyun Alanlarının Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi. V. International Symposium on Social Studies Education Proceedings, 318-329.
- Hunter, J., Graves, C., ve Bodensteiner, A. (2017). Adult perspectives on structured vs. unstructured play in early childhood environmental education. International Journal of Early Childhood Environmental Education, 5(1), 89-92.
- Karasar, N. (2006). Bilimsel araştırma yöntemi (16. Bakı), Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
- Kayri, M. (2009). Araştırmalarda gruplar arası farkın belirlenmesine yönelik çoklu karşılaştırma (post-hoc) teknikleri. Journal of Social Science, 19 (1), 51-64.
- Koçan, N., & Çorbacı, Ö. L. (2012). Uşak ili Kemalöz Mahallesi’nde çocuk oyun alanlarının niteliğinin CBS ile irdelenmesi. IV.Uzaktan Algılama ve Coğrafi Bilgi Sistemeleri Sempozyumu , Zonguldak, Turkey, pp.15.
- Miles, M. B. ve Huberman, A. M. (2015). Nitel veri analizi (2. Baskı). (S. Akbaba-Altun ve A. Ersoy, Çev.) Ankara: Pegem Akademi.
- Olsen, H. & Smith, B. (2017) Sandboxes, loose parts, and playground equipment: a descriptive exploration of outdoor play environments, Early Child Development and Care, 187:5-6, 1055-1068.
- Özgüner, H., ve Şahin, C. (2009). Isparta kent merkezindeki çocuk oyun alanlarının mevcut durumu ve çocukların bu alanlara karşı davranış biçimleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 1, 129-143.
- Öztürk Samur, A., ve İnal Kızıltepe, G. (2018). Aydın ilindeki çocuk oyun alanlarının incelenmesi. Social Sciences Research Journal, 7(1), 31-46.
- Poppe, R., van Delden, R., Moreno, A., & Reidsma, D. (2014). Interactive playgrounds for children. In Playful user interfaces (pp. 99-118). Springer, Singapore.
- Sungur, A., ve Czaplinska, P. (2018). Designing playgrounds for all. Megaron, 13(3), 459-469.
- Tekkaya, E. (2001). Tasarlanmış çocuk hakları: Ankara çocuk oyun alanları. Milli Eğitim Dergisi, 151.
- Taylor, S. I., ve Morris, V. G. (1996). Outdoor Play in Early Childhood Education Settings: Is It Safe and Healthy for Children? Early Childhood Education Journal, 23(3), 153-158.
- Türkan, E. E., ve Önder, S. (2011). Balıkesir kenti çocuk oyun alanlarının irdelenmesi. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 8(3), 69-80.
- Yörükoğlu, A., (2010). Çocuk ruh sağlığı-çocuk yetiştirme sanatı ve kişilik gelişimi. Özgür Yayınları, İstanbul.
Okul Öncesi Dönem Çocuklarına Yönelik Açık Oyun Alanlarının Karşılaştırılması (Denizli, Samsun, Sinop Örnekleri)
Öz
Günümüzde pek çok nedenden dolayı kapalı alanlarda daha çok zaman geçiren çocukların sağlıklı gelişimleri için nitelikli açık oyun alanlarına erişimlerini sağlamak gereklidir. Nitelikli oyun alanlarının oluşturulmasındaki temel unsurlardan biri, var olan açık oyun alanlarının durumlarının belirlenmesidir. Bu bağlamda gerek eğitim kurumlarına gerek kamuya açık oyun alanlarının çeşitli faktörler doğrultusunda incelendiği çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır. Bu araştırmanın amacı, Denizli, Samsun ve Sinop illerindeki açık oyun alanlarının donanım ve güvenlik açısından karşılaştırılması olarak belirlenmiştir. Araştırma, nicel araştırma yöntemlerinden betimsel tarama modelinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın çalışma grubuna dahil edilen oyun alanlarının belirlenmesi için basit rastgele örneklem seçimi kullanılmıştır. Buna göre araştırmanın çalışma grubu olarak, Denizli, Samsun ve Sinop belediyelerine ait toplam 26 açık çocuk oyun alanı, 15 bağımsız anaokulu açık oyun alanı ve içerisinde anasınıfı bulunan 13 ilkokul-ortaokul açık oyun alanı belirlenmiştir. Araştırmada veriler, “Oyun Alanları Derecelendirme Ölçeği” aracılığı ile toplanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre Sinop ilindeki oyun alan türlerinin hem donanım açısından hem de güvenlik açısından diğer illerden daha yüksek puana sahip olduğu görülmektedir. Her üç açık oyun alan türünde güvenlik açısından en düşük puanlara sahip ilin Samsun olduğu görülmektedir. İlkokul-ortaokul anasınıfı açık oyun alanı ve belediyeye ait çocuk açık oyun alanlarının, donanım açısından illere göre anlamlı farklılık göstermediği belirlenmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Aksoy, Y. (2011). Çocuk Oyun Alanları Üzerine Bir Araştırma İstanbul, Isparta, Eskişehir, Erzurum, Kayseri, Ankara, Zonguldak ve Trabzon İlleri Örneği. İstanbul Aydın Üniversitesi Dergisi, 3(11), 82-106.
- Başaran Uysal, A. (2015). Çocuk oyun alanlarının geliştirilmesinde bir yerel katılım deneyimi. Megaron, 10(3), 423-439.
- Başbay, A. M. (2012). Ankara ili sınırları içindeki özel ve resmi anasınıfı ve anaokulu bahçelerinin kullanım yönünden incelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
- Beattie, A. E. (2015). A Young Child's Perspectives on Outdoor Play: A Case Study from Vancouver, British Columbia. International Journal of Early Childhood Environmental Education, 3(1), 38-53.
- Berg, S. (2015). Children’s activity levels in different playground environments: an observational study in four canadian preschools. Early Childhood Educational Journal, 43, 281-287.
- Bjørgen, K. (2015). Children’s well-being and ınvolvement in physically active outdoors play in a norwegian kindergarten: playful sharing of physical experiences. Child Care in Practice, 21(4), 305-323.
- Büyüköztürk, Ş., Çakmak, K. E., Akgün, E. Ö., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2016). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
- Cutter-Mackenzie, A., & Edwards, S. (2013). Toward a model of early childhood environmental education:
- Foregrounding, developing, and connecting knowledge through play-based learning. The Journal of Environmental Education. 44(3), 195-213.
- Duman, G., ve Koçak, N. (2013). Çocuk oyun alanlarının biçimsel özellikleri açısından değerlendirilmesi (Konya İli Örneği). Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 11(1), 64-81.
- Erbay, F., ve Durmuşoğlu Saltalı, N. (2012). Altı yaş çocuklarının günlük yaşantılarında oyunun yeri ve annelerin oyun algısı. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(2), 249-264.
- Ernst, J. (2014). Early childhood educators’ preferences and perceptions regarding outdoor settings as learning environments. International Journal of Early Childhood Environmental Education, 2(1), 97-125.
- Frost, J. L., Wortham, S., & Reifel, S. (2001). Play and child development. Prentice-Hall, Inc., Upper Saddle River, New Jersey.
- Gülay Ogelman, H., Güngör, H, Körükçü, Ö, Erten Sarıkaya, H ve Erol, A. (2016). Resmi Bağımsız Anaokulları ile Anasınıfları Bulunan İlkokul ve Ortaokulların Açık Oyun Alanlarının Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi. V. International Symposium on Social Studies Education Proceedings, 318-329.
- Hunter, J., Graves, C., ve Bodensteiner, A. (2017). Adult perspectives on structured vs. unstructured play in early childhood environmental education. International Journal of Early Childhood Environmental Education, 5(1), 89-92.
- Karasar, N. (2006). Bilimsel araştırma yöntemi (16. Bakı), Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
- Kayri, M. (2009). Araştırmalarda gruplar arası farkın belirlenmesine yönelik çoklu karşılaştırma (post-hoc) teknikleri. Journal of Social Science, 19 (1), 51-64.
- Koçan, N., & Çorbacı, Ö. L. (2012). Uşak ili Kemalöz Mahallesi’nde çocuk oyun alanlarının niteliğinin CBS ile irdelenmesi. IV.Uzaktan Algılama ve Coğrafi Bilgi Sistemeleri Sempozyumu , Zonguldak, Turkey, pp.15.
- Miles, M. B. ve Huberman, A. M. (2015). Nitel veri analizi (2. Baskı). (S. Akbaba-Altun ve A. Ersoy, Çev.) Ankara: Pegem Akademi.
- Olsen, H. & Smith, B. (2017) Sandboxes, loose parts, and playground equipment: a descriptive exploration of outdoor play environments, Early Child Development and Care, 187:5-6, 1055-1068.
- Özgüner, H., ve Şahin, C. (2009). Isparta kent merkezindeki çocuk oyun alanlarının mevcut durumu ve çocukların bu alanlara karşı davranış biçimleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 1, 129-143.
- Öztürk Samur, A., ve İnal Kızıltepe, G. (2018). Aydın ilindeki çocuk oyun alanlarının incelenmesi. Social Sciences Research Journal, 7(1), 31-46.
- Poppe, R., van Delden, R., Moreno, A., & Reidsma, D. (2014). Interactive playgrounds for children. In Playful user interfaces (pp. 99-118). Springer, Singapore.
- Sungur, A., ve Czaplinska, P. (2018). Designing playgrounds for all. Megaron, 13(3), 459-469.
- Tekkaya, E. (2001). Tasarlanmış çocuk hakları: Ankara çocuk oyun alanları. Milli Eğitim Dergisi, 151.
- Taylor, S. I., ve Morris, V. G. (1996). Outdoor Play in Early Childhood Education Settings: Is It Safe and Healthy for Children? Early Childhood Education Journal, 23(3), 153-158.
- Türkan, E. E., ve Önder, S. (2011). Balıkesir kenti çocuk oyun alanlarının irdelenmesi. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 8(3), 69-80.
- Yörükoğlu, A., (2010). Çocuk ruh sağlığı-çocuk yetiştirme sanatı ve kişilik gelişimi. Özgür Yayınları, İstanbul.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Alan Eğitimleri, Bölgesel Çalışmalar |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Erken Görünüm Tarihi | 15 Mart 2022 |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2022 |
| Gönderilme Tarihi | 6 Aralık 2021 |
| Kabul Tarihi | 30 Haziran 2022 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 3 Sayı: 5 |
Gelişim ve Psikoloji Dergisi (GPD) (Journal of Development and Psychology (JODAP)) yılda iki kez yayınlanan uluslararası hakemli ve akademik bir dergidir. e-ISSN 2717-7858