ÖRGÜTSEL SÜREÇTE HALKLA İLİŞKİLERİN YERİ, HEDEFLER VE ÖLÇME İLİŞKİSİ: TÜRKİYE KURUMLARI ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA
Öz
Halkla ilişkilerin pratik süreçte profesyonelleşmesinin önündeki en büyük engel olarak ölçme ve
değerlendirme sorunsalı gösterilmektedir. Ölçme - değerlendirme için ise birincil şart SMART
hedeflerin belirlenmesidir. Fakat halkla ilişkiler profesyonellerinin iletişim etkinliğinin sonuçlarını
ölçmeleri için örgütsel düzeyde edindikleri konum da bir hayli önemlidir. Nitekim doğru rollerde yer
alamayan bir halkla ilişkiler uygulayıcısının iletişim etkinliğinin sonuçlarını ölçmesi ve örgütsel
hedeflere katkısını ortaya koyması mümkün değildir. Bu sebeple bu araştırmanın amacı Türkiye’deki
kurumlarda halkla ilişkilerin genel yapısını rol, hedefler ve ölçme bağlamında ortaya çıkarmaktır.
Dolayısıyla araştırma, nitel yöntemlerden biri olan durum analizi özelliği göstermektedir. Durum
analizi kapsamında verilerin toplanmasında görüşme tekniğine başvurulmuştur. Araştırmanın
örneklemi belirlenirken amaçlı örnekleme tekniğinden yararlanılmıştır. Beş soruluk görüşme formu,
Brand Finance 2020 Türkiye Raporu’nda en değerli 100 kuruluşun halkla ilişkiler yöneticilerine sosyal
medya araçları ve telefon aracılığıyla iletilmiştir. Geri dönüşü olan 17 görüşme formu MAXQDA 2020
paket programı aracılığıyla içerik analizine tabi tutulmuştur. Araştırma sonuçlarına göre Türkiye’de
uluslararası önemi yüksek olan kurumlarda bulunan halkla ilişkiler yöneticileri bazıları doğru rollerde
bazıları ise beklenilen rollerde değildir. Fakat ortak olan husus doğru hedefler ve ölçme metriklerine
sahip olmamalarıdır. Hatta ölçme sürecinde geleneksel ölçme yöntemi olan çıktılara yönelik bir eğilim
söz konusudur
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Anderson, F. W., Hadley, L., Rockland, D., & Weiner, M. (2009). Guidelines For Setting Measurable Public Relations Objectives: An Update. www.instituteforpr.org
- Baskin, O., Hahn, J., Seaman, S., & Reines, D. (2010). Perceived effectiveness and implementation of public relations measurement and evaluation tools among European providers and consumers of PR services. Public Relations Review, 36(2). https://doi.org/10.1016/j.pubrev.2010.02.002
- Beurer-Züllig, B., Fieseler, C., & Meckel, M. (2009). Typologies of communicators in Europe. Corporate Communications: An International Journal, 14(2), 158–175. https://doi.org/10.1108/13563280910953843
- Chung, S., & Taneja, H. (2016). Reassessment of Audience in Public Relations Industry: How Social Media Reshape Public Relations Measurements. Asia Pasific Public Relations Journal, 17(1).
- Culbertson, H. M. (1991). Role Taking and Sensitivity: Keys to Playing and Making Public Relations Roles. Public Relations Research Annual, 3(1–4), 37–65. https://doi.org/10.1207/S1532754XJPRR0301-4_2
- Cutlip, S., Center, A., & Broom, G. (2001). Effective Public Relations. Prentice Hall. Diga, M., & Kelleher, T. (2009). Social media use, perceptions of decision-making power, and public relations roles. Public Relations Review, 35(4), 440–442. https://doi.org/10.1016/J.PUBREV.2009.07.003
- Dozier, D. (2005). İletişim ve Halkla İlişkiler Uygulayıcılarının Örgütsel Rolleri. Içinde J. Grunig (Ed.), Halkla İlişkiler ve İletişim Yönetiminde Mükemmellik (ss. 349–379). Rota Yayınları.
- Dozier, D. M., & Broom, G. M. (1995). Evolution of the Manager Role in Public Relations Practice. Journal of Public Relations Research, 7(1), 3–26. https://doi.org/10.1207/S1532754XJPRR0701_02
- Gregory, A. (2001). Public relations and evaluation: Does the reality match the rhetoric? Journal of Marketing Communications, 7(3). https://doi.org/10.1080/13527260122625
- Gregory, A. (2010). Planning and Managing Public Relations Campaigns: A Strategic Approach (PR in Practice) (Third). Kogan Page.
- Gregory, A., & Macnamara, J. (2019). An evaluation u-turn: From narrow organisational objectives to broad accountability. Public Relations Review, 45(5). https://doi.org/10.1016/j.pubrev.2019.101838
- Grunig, L., & Grunig, J. (2003). Public relations in the United States: A generation of maturation. Içinde K. Sriramesh & D. Vercic (Ed.), The Global Public Relations Handbook (ss. 323–356). Lawrence Erlbaum Associates.
- Hogg, G., & Doolan, D. (1999). Playing the part: Practitioner roles in public relations. European Journal of Marketing, 33(5/6), 597–611. https://doi.org/10.1108/03090569910262189
- Jakus, D. (2018). The measurement and evaluation of PR communication. MINIB, 30(4), 137–156. https://doi.org/10.14611/minib.30.12.2018.17
- Kelleher, T. (2001). Public relations roles and media choice. International Journal of Phytoremediation, 21(1), 303–320. https://doi.org/10.1207/S1532754XJPRR1304_02
- Macnamara, J. (2011). PR metrics: How to measure public relations and corporate communication. AMEC (International Association for Measurement and Evaluation of Communication, 1–54.
- https://www.researchgate.net/publication/265317712_PR_Metrics_How_to_Measure_Public_Relations_and_Corporate_Communication
- Mccoy, M., & Hargie, O. (2003). Implications of mass communication theory for asymmetric public relations evaluation. Journal of Communication Management, 7(4). https://doi.org/10.1108/13632540310807449
- Mellado, C., & Barría, S. (2012). Development of professional roles in the practice of public relations in Chile. Public Relations Review, 38(3), 446–453. https://doi.org/10.1016/J.PUBREV.2012.04.001
- Michaelson, D., & Stacks, D. (2010). A Professional and Practitioner’s Guide to Public Relations Research, Measurement, and Evaluation. Business Expert Press.
- Ngondo, P. S., & Klyueva, A. (2020). Exploratory Study of Public Relations Roles in Zimbabwe. Public Relations Review, 46(5), 101961. https://doi.org/10.1016/J.PUBREV.2020.101961
- Noble, P., & Watson, T. (1999, Ocak 1). Applyıng a unified public relations evaluation model in a European context. Transnational Communication in Europe: Practice and Research. https://www.researchgate.net/publication/274635561_Title_APPLYING_A_UNIFIED_PUBLIC_RELATIONS_EVALUATION_MODEL_IN_A_EUROPEAN_CONTEXT
- O’Dwyer, M. (2005). The evolving role of public relations in Ireland. European Journal of Marketing, 7(8), 809–820.
- Steyn, B. (1999). CEO Expectations in terms of PR roles. Communicare, 19(1).
- Steyn, Benita. (2011). Halkla İlişkiler Stratejist Rolü. Içinde Ç. K. Şatır (Ed.), Halkla İlişkiler’den Stratejik Halkla İlişkiler’e (ss. 119–170). Nobel Akademik Yayıncılık.
- Watson, T., & Noble, P. (2007). Evaluating Public Relations. Kogan Page. Zerfass, A., Verčič, D., Verhoeven, P.,
- Moreno, A., & Tench, R. (2012). European communication monitor 2012: Challenges and competencies for strategic communication. Results of an empirical survey in 42 countries. EACD European Association for Communication. https://www.researchgate.net/publication/258109733_European_Communication_ Monitor_2012_Challenges_and_Competencies_for_Strategic_Communication_R esults_of_an_Empirical_Survey_in_42_Countries
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2021 |
| Gönderilme Tarihi | 1 Aralık 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Sayı: Özel Sayı |
Cited By
Kurumsal İletişim Departmanları ve Yöneticilerinin İncelenmesi: Dünya Markaları ile Türkiye Markalarının Karşılaştırılması
Kastamonu İletişim Araştırmaları Dergisi
https://doi.org/10.56676/kiad.1179468
- Makale Dosyaları