Araştırma Makalesi
Yıl 2020,
Cilt: 5 Sayı: 2, 40 - 57, 31.12.2020
Öz
Günümüzde yabancı dil olarak Türkçe öğretimi, çeşitli ülkelerdeki insanların farklı farklı ihtiyaç ya da sebeplerle Türkiye’ye gelmesi sonucunda birçok farklı kurumda yapılmakta ve bu kurumlarda öğrenim gören yabancı öğrencilerin sayısının her geçen gün arttığı bilinmektedir. Bu durum Türkçeyi, yabancıların öğrendikleri bir dil hâline getirirken aynı zamanda da Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminin de önemini ortaya koymaktadır. Bu doğrultuda araştırma, nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışmasına göre desenlenmiştir. Nitel araştırma yöntemine uygun olarak doküman analizi, odak grup görüşmesi ve bireysel görüşmeler ile veriler elde edilmiştir. Verilerin analizi, içerik analizi yoluyla yapılmıştır. Araştırmanın sonucunda yabancı öğrenciler Türk kültür ögelerini daha çok sosyal hayat, Türk arkadaşlar ve dizilerden öğrendiklerini bununla beraber ders kitaplarından ve öğretim elemanlarından da bu konuda yararlandıklarını ifade etmişlerdir. Ayrıca ders kitaplarında da Türk kültür ögelerinin yer aldığı fakat daha güncel ve yabancı öğrencilerin ilgi ve ihtiyaçlarına yönelik kültür ögelerinin yer alması gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Abacıoğlu, T. (2002). Çocuklara Oyunlarla Yabancı Dil Öğretimi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
- Açıkgöz, E. S. (2018). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi ders kitaplarında kültür aktarımı: Yeni Hitit yabancılar için Türkçe ders kitabı: (A1-A2 Düzeyi), (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Tokat.
- Altundağ, P. (2007). Kültürlerarası yeterlilik ve Korece öğretimi. (Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
- AOÇ. (2013). Diller İçin Avrupa Ortak Öneriler Çerçevesi. Öğrenim, Öğretim ve Değerlendirme. ( Çev. Nakipoğlu B. , Çıkar M., Genç A., Atalay C. ) Erişim Tarihi: 10 Mayıs 2020 tarihinde http://www.dilbilimi.net/ab_diller_icin_ortak_avrupa_basvuru_metni_meb adresinden alınmıştır.
- Arslan, M. (2009). Türkiye’de yabancı dil edinim sorunu ve yabancı dil olarak Türkçe. In 1st International Symposium on Sustainable Development. 9-10.
- Asutay, H. (2003). Yabancı dil öğretiminde kültür bağlamı ve öteki dil. Ankara Üniversitesi (TÖMER) Dil Dergisi, S, 118, 26-29.
- Asutay, H. (2007). Türk dili derslerinde çocuk ve gençlik yazını. Adana: Çukurova Üniversitesi Türkoloji Araştırma Merkezi.
- Atay, D., Kurt, G., Çamlıbel, Z., Ersin, P. ve Kaslıoğlu, Ö. (2009). The role of intercultural competence in foreign language teaching. Inonu University Journal of The Faculty of Education, 10 (3), 123-135.
- Barın, E. (2004). Yabancılara Türkçe öğretiminde ilkeler. Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları (HÜTAD), (1), 19-30.
- Bölükbaş, F. ve Keskin, F. (2010). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde metinlerin kültür aktarımındaki işlevi. Turkish Studies, 5 (4), 221-235.
- Christensen, L. B., Johnson, B. and Turner, L. A. (2011). Research methods, design, and analysis. Boston: Allyn and Bacon.
- Çağlayan-Dilber, N. (2018).Yabancılara Türkçe öğretimi üzerine yazılan kaynak kitaplara ilişkin bir inceleme. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 31 (Özel Sayı), 111-128.
- Demir, A. ve Açık, F. (2011). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde kültürlerarası yaklaşım ve seçilecek metinlerde bulunması gereken özellikler. TÜBAR, 30, 51-72.
- Demir, A. ve Açık, F. (2011). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde kültürlerarası yaklaşım ve seçilecek metinlerde bulunması gereken özellikler. TÜBAR, 30, 51-72.
- Demirel, M.V. (2011). Türkçe üçüncü sınıf öğrencilerinin yabancılara Türkçe öğretimi dersine ilişkin görüşleri. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 31, 128-138.
- Er, K. O. (2006). Yabancı dil öğretim programlarında kültürün etkileri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 39(1), 1-14.
- Er, O. (2015). Yabancılara Türkçe öğretimi uygulamalarının kültürel farkındalık oluşturma açısından incelenmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
- Erdem, M. D., Gün, M., ve Sever, P. (2015). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde yöntem seçimi ve alternatif yöntemler. Electronic Turkish Studies, 10(11).
- Eren Ökten, C. (2013). Teaching foreign language with using cultural aspects of literature. Sosyoloji Dergisi, 3 (26), 33-43.
- Gay, G. (2014). Kültürel değerlere duyarlı eğitim: Teori, araştırma ve uygulama. Ankara: Anı Yayıncılık.
- Göçer, A. ( 2015 ).Türkçenin Yabancı dil olarak öğretiminde konuşma becerisinin kazandırılması. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17 (2), 21-36.
- Gökmen, M. E. (2000). Yabancı dil öğretiminde kültürlerarası iletişimsel edinç. Dil Dergisi, 128, 69-78.
- Güvenç, B. (2002a). İnsan ve Kültür. İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Harputoğlu, B. (2015). Yabancı dil olarak Türkçe ve ana dil Türkçe ders kitaplarında öğrenme stratejilerinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
- Hengirmen, M. (1993). Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi. (TÖMER) Dil Dergisi 10, 5-9.
- İşcan, A. (2011). Türkçenin yabancı dil olarak önemi. Uluslararası Avrasya Sosyal Bilimler Dergisi, 2(4), 29-36.
- İşcan, A. Ve Yassıtaş, T. (2018). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi ders kitaplarında kültür aktarımı: Yedi İklim Türkçe öğretim seti örneği (B1-B2 Düzeyi). Aydın Tömer Dil Dergisi, 3(1), 47-66.
- Kalfa, M. (2013). Yabancılara Türkçe öğretiminde sözlü kültür unsurlarının kullanımı. Millî Folklor, 97, 167-177.
- Karababa, C. (2009). Yabancı dil olarak Türkçenin öğretimi ve karşılaşılan sorunlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 42 (2), 265-277.
- Kırkkılıç, A. ve Sevim, O. (2012). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi (2. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
- Kramsch, C. (f=1993). Contextand culture in language teaching, Oxford: Oxford University.
- Kurt B., Direkci B. ve Caner M. (2018). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimine ilişkin İngilizce öğretmeni adaylarının görüşleri. Turkısh Studies, 13, 1017-1037.
- Kuşçu, S. (2013). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde öğretmen bilişi ve öğrenci inanışları, (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Kutlu, A. (2015). “Yabancılara Türkçe öğretiminde kültürün araç olarak kullanımı: Gazi yabancılar için Türkçe öğretim seti örneği (B1- B2 seviyesi)”. K.Ü. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23 (2), 697-710.
- McMillan, J. H. and Schumacher, S. (2006). Research in education: Evidence-based inquiry. Pearson Higher Ed.
- Memiş, M. R. (2016). Yabancı dil öğretiminde eğitim ortamı ve kültür aktarımı. Turkish Studies, 11(9), 605-616.
- Mete, F. ve Gürsoy, Ü. (2013). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde öğretmen yeterliklerine ilişkin görüşler. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28 (3), 343-356.
- Okatan, H. İ. (2012). Polis akademisi güvenlik bilimleri fakültesinde okuyan yabancı uyruklu öğrencilerin Türkçe öğrenme sorunları. Polis Bilimleri Dergisi, 14(4), 79-112.
- Okur, A. ve Keskin, F. (2013). Yabancılara Türkçe öğretiminde kültürel ögelerin aktarımı: İstanbul yabancılar için Türkçe öğretim seti örneği. The Journal of Academic Social Science Studies, 6 (2), 1619-1640.
- Özdemir, C. ( 2013). Dil-kültür ilişkisi: Folklor ürünlerinin Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde yeri ve işlevi, Millî Folklor, 25(97), 157-166.
- Pai, Y., Adler, S.A. & Shaidow, L.K. (2006). Cultural foundations of education (4th ed.). Upper Saddle River, NJ: Merrill/
- Prentice Hall. Palardy, J. (1969). What teachers believe- What students achieve. Elemantary School Journal, 69 (7), 370-374.
- Peterson, E. and Coltrane, B. (December, 2003). Culture in second language teaching.
- Polat, T. (1990). Kültürlerarası bildirişimde etkin bir süreç yabancı dilde okuma-anlama. Alman Dili ve Edebiyatı Dergisi, 7, 69-90.
- Salazar, E. Z. and Carballo, O. C. (2011). Teaching culture in the foreign language classroom: A reflective model. Revista de Lenguas Modernas, 14, 283-303.
- Saygılı, D, Kana, F. ( 2018 ). Yabancı dil olarak Türkçe öğreten öğretmenlerin kültürlerarası duyarlılığı. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 6 (4), 1041-1063.
- Şahin, A. (2018). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi: Kuramlar, yaklaşımlar, etkinlikler. Ankara: Pegem Akademi.
- Tapan, N. (1990). Yabancı dil olarak Almanca öğretiminde kültür bağlamının değerlendirilmesi. İstanbul Üniversitesi Alman Dili ve Edebiyatı Dergisi, 7, 55-68.
- Tezcan, N. (1990). Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi. Çağdaş Türk Dili, 3 (34), 1055-1063.
- Tosun, C. (2005). Türkçenin yabancı dil olarak öğretilmesi. Journal of Language and Linguistic Studies, 1(1), 22-28.
- Türk Dil Kurumu. (2020). Güncel Türkçe sözlük http://sozluk.gov.tr/ adresinden 21 Nisan 2020 tarihinde alınmıştır.
- Yaylı, D. ve Yaylı, D. (2014). Yabancı dil öğretimi yaklaşımları ve yöntemleri. D. Yaylı ve Y. Bayyurt (Ed.), Yabancılara Türkçe öğretimi: politika, yöntem ve beceriler. Ankara: Anı Yayıncılık.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Yılmaz, F. (2012). Cultural transmission through teaching Turkish as a foreign language course books. Journal of Turkish Studies, 7(3), 2751-2759.
- Yin, R. (1984). Case study research: Design and methods. Beverly Hills, CA: Sage Publishing.
Toplam 55 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Eğitim Üzerine Çalışmalar |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2020 |
| Gönderilme Tarihi | 23 Haziran 2020 |
| Kabul Tarihi | 6 Ocak 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 5 Sayı: 2 |