Loneliness level as a predictor of depression tendencies of university students during the COVID-19 pandemic process
Abstract
In line with recent studies, it is seen that the COVID-19 pandemic process, which we are in, has various effects on human life and health. At this point, it will be important to examine the loneliness level and depression tendency of people together with the new measures and restrictions taken. In this direction, the general purpose of the study was to examine whether the loneliness levels of university students during the COVID- 19 pandemic were a significant predictor of their depression tendencies. Relational screening model was used in this study. The universe of the study consists of university students who continue their education at Konya Selçuk University and Mersin University in the 2021-2022 academic year. For the study, 326 university students who volunteered with the simple random method were selected. “Personal Information Form”, “UCLA Loneliness Scale” and “Beck Depression Inventory” were used as data collection tools in the study. In the analysis of the obtained data, descriptive statistics, Pearson product-moment correlation technique and linear regression analysis technique were used. According to the findings of the study, there is a positive, moderately significant relationship between depression tendency and loneliness level. In addition, it was concluded that the loneliness level variable was a significant predictor of depression tendency. Suggestions were made according to the results obtained.
COVID-19 Pandemi Sürecinde Üniversite Öğrencilerinin Depresyon Eğilimlerinin Yordayıcısı Olarak Yalnızlık Düzeyi
Abstract
Son zamanlarda yapılan çalışmalar doğrultusunda özellikle içinde bulunduğumuz COVID-19 pandemi sürecinin insan yaşamında ve sağlığında çeşitli etkileri olduğu görülmektedir. Bu noktada alınan yeni tedbirler ve kısıtlamalarla beraber insanların yalnızlık düzeyi ve depresyon eğilimini irdelemek önemli olacaktır. Bu doğrultuda çalışmanın genel amacı üniversite öğrencilerinin COVID-19 pandemi sürecinde yalnızlık düzeylerinin depresyon eğilimlerinin anlamlı bir yordayıcısı olup olmadığını incelemek olmuştur. Yapılan bu çalışmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Çalışmanın evrenini 2021-2022 eğitim öğretim yılında Konya Selçuk Üniversitesi ve Mersin Üniversitesinde eğitimine devam eden üniversite öğrencileri oluşturmaktadır. Çalışma için basit tesadüfi yöntemle gönüllü olan 326 üniversite öğrencisi seçilmiştir. Çalışmada veri toplama aracı olarak “Kişisel Bilgi Formu”, “UCLA Yalnızlık Ölçeği” ve “Beck Depresyon Envanteri” kullanılmıştır. Elde edilen verilerin analizinde betimsel istatistikler, pearson momentler çarpımı korelasyon tekniği ve doğrusal regresyon analiz tekniği kullanılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre depresyon eğilimi ile yalnızlık düzeyi arasında pozitif yönlü, orta düzeyde anlamlı bir ilişki bulunmaktadır. Ayıca yalnızlık düzeyi değişkeninin depresyon eğiliminin anlamlı bir yordayıcısı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre önerilerde bulunulmuştur.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Research Articles |
| Authors | |
| Publication Date | December 12, 2022 |
| Submission Date | November 9, 2022 |
| Published in Issue | Year 2022 Volume: 1 Issue: 1 |
SEBED is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).