OLBA

Abstract

M.S. 1. yy’dan M.S. 4. yy’a kadar Hellen-Roma dünyasının tüm toplumsal
kurumlarında ciddi bir dönüşüm süreci yaşanmıştır ki din de bunlardan biridir.
Grek büyü papirüslerinin içinde barındırdığı dua ve ilahiler, bizzat mageia sanatının hassas doğası dolayısıyla insanların gerçek anlamda ne düşündüğünü ve neye inandığının anlaşılmasına yardımcı olur. Bu doğrultuda, Roma Ortadoğu’sunda
yaşayan dönem toplumunun benimsediği “yeni din anlayışı” ve ona ait olan evren
sistemini söz konusu papirüsler üzerinde gözlemlemek mümkündür. Bu metinler,
dinsel yapıda ciddi bir monoteist eğilimin ve senkretizmin var olduğunu ve buna
paralel olarak Hristiyanlığın kesin üstünlüğünden önce yeni bir evren sisteminin
yine senkretik yapıda ortaya çıktığını gösterirler. Çeşitli monoteist ve politeist
dinsel geleneklerini içerisinde barındıran bu olgunun niteliğinin ortaya çıkarılması,
oldukça karmaşık olan bu dönemi aydınlatmaya yarayacak ve Hıristiyanlığın hangi
temeller üzerinde sistemli bir yapı olarak ortaya çıktığını açıklığa kavuşturacaktır.