Yabancı Dil Olarak Türkçenin Öğretiminde Sözcük Öğretimi Üzerine Bir Değerlendirme/An Evaluation of Vocabulary Teaching On Turkish Teaching as a Foreign Language
Abstract
Özet
Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi, son yıllarda büyük bir önem kazanmıştır. Türkçenin yabancılara öğretimi genel olarak temel, orta ve üst olmak üzere üç düzeyde gerçekleşmektedir. Dünyada dil öğretim sistemlerinin, dil becerilerinin ortak bir noktada birleşmesini ve bireylerin öğrendikleri dili iletişim kurmada kullanabilmelerini sağlamak amacıyla geliştirilen Diller için Avrupa Ortak Başvuru Metni'nde de aynı sınıflama yapılmıştır. Metinde temel dil becerilerinin (okuma, konuşma, yazma, dinleme) her bir düzeydeki kazanımlarına yer verilmiştir. Avrupa genelinde ortak ölçüt sağlamak için A (temel), B (orta) ve C (üst) olmak üzere üç ana yeterlilik düzeyi belirlenmiştir. Yabancılara Türkçe öğretilirken belirtilen düzeylerde bireylerin dil becerilerini geliştirebilmeleri için bu sınıflama takip edilmektedir. Türkçe öğrenen bireylerin bütün dil becerilerini etkin bir şekilde kullanması ve sağlıklı bir şekilde iletişim kurması ancak etkin bir sözcük öğretimiyle mümkün olacaktır. Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde; ders kitaplarından, yardımcı kitaplardan ve diğer teknolojik materyallerden faydalanılmaktadır. Bu çalışmada, Türkçenin yabancılara öğretiminde sözcük öğretiminin rolü, sözcük öğretiminde nasıl bir yöntem kullanılması gerektiği ve ne tür materyallerden faydalanılması gerektiğini belirleyebilmek amaçlanmıştır.
Anahtar Kelimeler: Türkçe Eğitimi, Yabancılara Türkçe Öğretimi, Sözcük Öğretimi.
Abstract
Turkish teaching as a foreign language has gained an importance in recent years. In general, Turkish is taught for foreigners in three levels as beginner, intermediate and advanced. A similar classification can be seen in Common European Framework of Reference for Languages ​​developed for unification language teaching systems at a common point and for ensuring that individuals be able to use languages they learn to communicate with others. In the Framework, gains were given for all language skills (reading, speaking, writing, listening) at each proficiency level. To provide a common criterion across Europe, three basic proficiency levels, A (beginner), B (intermediate) and C (advanced) are determined. While teaching Turkish for foreigners, this classification is followed to ensure that individuals develop their language skills at the determined levels. The effective use of language skills and occurrence of communication in a healthy way could be possible with effective vocabulary instruction. Course books, work books and other technological materials are used while teaching Turkish as a foreign language. In this study, it is aimed to determine that the role of vocabulary instruction in teaching Turkish as a foreign language and that the methods of vocabulary instruction necessary to use and which kind of materials can be used in vocabulary instruction.
Key Words: Turkish Language Education, Teaching Turkish for Foreigners, Vocabulary Instruction.
References
- Aksan, D. (1998). Anlambilimi ve Türk Anlambilimi. Ankara: Engin Yay.
- Aksan, D. (2000). Türkçenin Sözvarlığı. Ankara: Engin Yayınevi.
- Aksan, D. (2003). Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim. Ankara: TDK Yayınları.
- Aksarı, M.F. ve Köksal, T. (1988). Kelimeler. Wiesbaden: Der Hessische Kulturminister.
- Alperen, N. (1990). Türkçe Güzel Konuşma, Okuma ve Yazma Öğretim Rehberi. İstanbul: MEB Yayınları.
- Alperen, N. (2001). Türkçe Okuma ve Yazma Eğitim Rehberi. Ankara: Alperen Yayınları.
- Apaydın, D. (2007). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Sözcük Öğretimi Üzerine Bir Yöntem Denemesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
- Barın, E. (1992). Yabancılara Türkçenin Öğretiminde Bir Metod Denemesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
- Barın, E. (2003). “Yabancılara Türkçenin Öğretiminde Temel Söz Varlığının Önemi”. Tübar, 13, 311- 317.
- Benhür, M.H. (2002). Türkçenin Yabancılara Öğretiminde Tartışılmayan Ana Kavramlar. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
- Brown, H.D. (2001). Teaching by Principles An Interactive Approach to Language Pedagogy. Addison Wesley Longman.
- CEF.(2001). Common European Framework Of Reference For Language, Learning, Teaching, Assesment. Cambridge: Cambridge University Press.
- Demirel, Ö. (2004). Yabancı Dil Öğretimi. Ankara: Pegem A yayıncılık.
- Dolunay, S. K. ( 2005). “Türkiye ve Dünyadaki Türkçe Öğretim Merkezleri Ve Türkoloji Bölümleri Üzerine Bir Değerlendirme.” XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Denizli. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
- Ediskun, H. (1999). Türk Dil Bilgisi (Sesbilgisi – Biçimbilgisi Cümlebilgisi). İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Ergenç, İ. (2002). "Anadilinde 'Türkçe' Yapılan Eğitimin Kavram Gelişimine ve Düşünce Üretimine Etkisi". Türkçenin Dünü Bugünü Yarını: Bildiriler. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
- Ergin, M. (2002). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Bayrak Basım Yayın Tanıtım.
- Gencan, T. N. (2001). Dilbilgisi. Ankara: Ayraç Yayınevi.
- Göğüş, B. (1968). İlkokullarda Türkçe Öğretimi Kılavuzu. İstanbul: MEB Yayınları.
- Güleryüz, H. (2002). Yaratıcı Çocuk Edebiyatı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
- Hasekioğlu, I. (2009). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Sözcük Bilgisi Öğretimi -Yeni Hitit Yabancılar için Türkçe 1 Serisinde Sözcük Öğretiminin Değerlendirilmesi ve Sözcük Öğretimi için Uygulama Örnekleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
- Kantemir, E. (1997). Yazılı ve Sözlü Anlatım. Ankara: Engin Yayınevi.
- Karatay, H. (2004). İlköğretim İkinci Kademede Türkçe Ders Kitaplarının Ortak Kelime Kazandırma Yönünden Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
- Nation, P. (2005). “Teaching Vocabulary”. Asian EFL Journal Quarterly, 7(3), 47-54.
- Özbay, M. ve Melanlıoğlu, D. (2008). “Kelime Öğretiminde Örneklemenin Önemi ve Divanü Lügati't Türk”. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5 (10), 49-58.
- Richards, J.C. ve Rodgers, T.S. (2001). Approaches and Methods in Language Teaching. Cambridge University Press.
- Vardar, B. (1998). Açıklamalı Dilbilim Terimleri Sözlüğü. İstanbul: ABC Kitabevi.
- http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5177869d6473b8.02449380 , 20.02.2013 tarihinde erişilmiştir.
Abstract
Turkish teaching as a foreign language has gained an importance in recent years. In general, Turkish is taught for foreigners in three levels as beginner, intermediate and advanced. A similar classification can be seen in Common European Framework of Reference for Languages developed for unification language teaching systems at a common point and for ensuring that individuals be able to use languages they learn to communicate with others. In the Framework, gains were given for all language skills (reading, speaking, writing, listening) at each proficiency level. To provide a common criterion across Europe, three basic proficiency levels, A (beginner), B (intermediate) and C (advanced) are determined. While teaching Turkish for foreigners, this classification is followed to ensure that individuals develop their language skills at the determined levels. The effective use of language skills and occurrence of communication in a healthy way could be possible with effective vocabulary instruction. Course books, work books and other technological materials are used while teaching Turkish as a foreign language. In this study, it is aimed to determine that the role of vocabulary instruction in teaching Turkish as a foreign language and that the methods of vocabulary instruction necessary to use and which kind of materials can be used in vocabulary instruction.
References
- Aksan, D. (1998). Anlambilimi ve Türk Anlambilimi. Ankara: Engin Yay.
- Aksan, D. (2000). Türkçenin Sözvarlığı. Ankara: Engin Yayınevi.
- Aksan, D. (2003). Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim. Ankara: TDK Yayınları.
- Aksarı, M.F. ve Köksal, T. (1988). Kelimeler. Wiesbaden: Der Hessische Kulturminister.
- Alperen, N. (1990). Türkçe Güzel Konuşma, Okuma ve Yazma Öğretim Rehberi. İstanbul: MEB Yayınları.
- Alperen, N. (2001). Türkçe Okuma ve Yazma Eğitim Rehberi. Ankara: Alperen Yayınları.
- Apaydın, D. (2007). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Sözcük Öğretimi Üzerine Bir Yöntem Denemesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
- Barın, E. (1992). Yabancılara Türkçenin Öğretiminde Bir Metod Denemesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
- Barın, E. (2003). “Yabancılara Türkçenin Öğretiminde Temel Söz Varlığının Önemi”. Tübar, 13, 311- 317.
- Benhür, M.H. (2002). Türkçenin Yabancılara Öğretiminde Tartışılmayan Ana Kavramlar. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
- Brown, H.D. (2001). Teaching by Principles An Interactive Approach to Language Pedagogy. Addison Wesley Longman.
- CEF.(2001). Common European Framework Of Reference For Language, Learning, Teaching, Assesment. Cambridge: Cambridge University Press.
- Demirel, Ö. (2004). Yabancı Dil Öğretimi. Ankara: Pegem A yayıncılık.
- Dolunay, S. K. ( 2005). “Türkiye ve Dünyadaki Türkçe Öğretim Merkezleri Ve Türkoloji Bölümleri Üzerine Bir Değerlendirme.” XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Denizli. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
- Ediskun, H. (1999). Türk Dil Bilgisi (Sesbilgisi – Biçimbilgisi Cümlebilgisi). İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Ergenç, İ. (2002). "Anadilinde 'Türkçe' Yapılan Eğitimin Kavram Gelişimine ve Düşünce Üretimine Etkisi". Türkçenin Dünü Bugünü Yarını: Bildiriler. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
- Ergin, M. (2002). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Bayrak Basım Yayın Tanıtım.
- Gencan, T. N. (2001). Dilbilgisi. Ankara: Ayraç Yayınevi.
- Göğüş, B. (1968). İlkokullarda Türkçe Öğretimi Kılavuzu. İstanbul: MEB Yayınları.
- Güleryüz, H. (2002). Yaratıcı Çocuk Edebiyatı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
- Hasekioğlu, I. (2009). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Sözcük Bilgisi Öğretimi -Yeni Hitit Yabancılar için Türkçe 1 Serisinde Sözcük Öğretiminin Değerlendirilmesi ve Sözcük Öğretimi için Uygulama Örnekleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
- Kantemir, E. (1997). Yazılı ve Sözlü Anlatım. Ankara: Engin Yayınevi.
- Karatay, H. (2004). İlköğretim İkinci Kademede Türkçe Ders Kitaplarının Ortak Kelime Kazandırma Yönünden Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
- Nation, P. (2005). “Teaching Vocabulary”. Asian EFL Journal Quarterly, 7(3), 47-54.
- Özbay, M. ve Melanlıoğlu, D. (2008). “Kelime Öğretiminde Örneklemenin Önemi ve Divanü Lügati't Türk”. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5 (10), 49-58.
- Richards, J.C. ve Rodgers, T.S. (2001). Approaches and Methods in Language Teaching. Cambridge University Press.
- Vardar, B. (1998). Açıklamalı Dilbilim Terimleri Sözlüğü. İstanbul: ABC Kitabevi.
- http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5177869d6473b8.02449380 , 20.02.2013 tarihinde erişilmiştir.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Araştırma Makaleleri |
| Authors | |
| Publication Date | July 28, 2013 |
| Published in Issue | Year 2013 Volume: 10 Issue: 21 |
Cite
.