Abstract
The concepts of culture and language are closely related to each other. It can be said that language and culture are intertwined.
Therefore, it is necessary to include cultural transfer in language teaching. For this, language elements that are the carrier of
culture like proverbs, idioms, stories etc. can be used. Words can also be used appropriately. Because words are the smallest
elements that reflect the culture of the society. This research focuses on words. Turkish and Persian languages were examined as
a research example. In this direction, the word exchanges between Turkish and Persian were reviewed. Afther that, information
about which elements should be included and what should be paid attention to, in taeching Turkish as a foreign language to
Iranian target audience was conveyed. At the same time, in the suggestions section, it is mentioned about what can be done to
improve the quality of teaching. This research has been conducted by screening method. The aim of the research is to Show the
commonalities and similarities between Turkish and Persian on the basis of words and to talk about their effects on the teaching
process. At the end of study, it was concluded that while common words facilitate the teaching-learning process, fales equivalent
words affect this process negatively
References
- Aksan, D. (1990). Her yönüyle dil ana çizgileriyle dil bilim 1. Türk Dil Kurumu: Ankara.
- Aksan, D. (2004). Dilbilim ve Türkçe yazıları. Multilingual: İstanbul.
- Asutay, H. (2007). Dil, kültür ve eğitim. Konya: Eğitim.
- Aydın, M. (2015). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde kullanılan ders ve okuma kitaplarındaki kelime sıklığı ve seviyeye göre kelime hazinesi çalışması. Yayınlanmış Yüksek Lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Babacan, İ. (2017). Edebiyatımızın müstakil tek tarihî manzum ağız sözlüğü: Erzurum lehçesi lügati. Diyalektolog Ulusal Sosyal Bilimler Dergisi, 14, s. 87-110.
- Bagheri, M. (1998). Mogeddamat-i zeban Şinasi. Peyam-i Nur: Tehran.
- Boylu, E. (2014). Dil-kültür ilişkisi ve İran’da Türkçe öğretiminde etkisi. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 16(2), s. 19-28.
- Coşgun G. & Başar, U. (2015). İranlılara yabancı dil olarak Türkiye Türkçesi öğretiminde önemli bir sorun: Yalancı eşdeğerlikler. Inesjournal Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, 2 (4), s. 497-512.
- Doğan, Ö. (2019). Türkiye Türkçesinde Farsça Kökenli Kelimeler. Yayınlanmış Yüksek Lisans tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
- Dursunoğlu, H. (2009). Türkiye Türkçesindeki Farsça sözcükler ve kullanım şekilleri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(1), S. 131-142.
- Eker, S. (2009). Türkçe-Farsça ilişkilerine ses, biçim ve tümce bilgisi düzeylerinde eşzamanlı genel bir bakış. Turcologica 79 Essays on Turkish Linguistics içinde (373-383). Harrassowitz Verlag, Wiesbaden.
- Eker, S. (2010). Türkçe-Farsça dil ilişkilerinde anlam kopyaları üzerine notlar. Sosyoloji Yazıları 1 içinde (197-211). Güngör Ergan, N., Burcu, E. & Şahin, B.
- Erol, H. F. (2014). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde temel seviyede kelime edinimi. Yayınlanmış Doktora Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- İlhan, N. (2012). Toplumsal ve ferdi düşüncenin dile yansımaları (dil-düşünce ilişkisi). Turkish Studies, 7(3), s. 1517-1525.
- Karaağaç, G. (1998). Türkçenin komşularıyla ilişkilerine genel bir bakış. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, 28, s. 359-406.
- Karaismailoğlu, A. (2013). Tarih boyunca Türkler ve Farsça, modern yaklaşımlara bir eleştiri. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(1), s. 6-15.
- Köprülü, F. (1942). Yeni Fârisî’de Türk unsurları. Türkiyat Mecmuası, 7, S. 1-16.
- Rezai, M. (2017). Farsçadaki Türkçe Sözcüklerin Gelişim Sürecine Dair Bazı Tespitler. Modern Türklük Araştırmaları Dergisi, 14(2), s. 56-73.
- Shirazi, F. (2019). Türkçe ve Farsçanın yabancı dil olarak öğretiminde kullanılan temel düzeyindeki ders kitaplarının kelime sıklıkları açısından incelenmesi. Uluslararası Türkoloji Araştırmaları ve İncelemeleri Dergisi, 4(1), s. 2-14
Abstract
Kültür ve dil kavramları birbirleriyle çok yakın ilişkilidirler. Öyle ki dil ile kültür iç içedir denilebilmektedir. Dolayısıyla dil öğretiminde kültür aktarımına da yer verilmesi gerekmektedir. Bunun için; atasözleri, deyimler, hikâyeler vb. kültür taşıyıcısı olan dil ögelerinden yararlanılabilmektedir. Ayrıca kelimelerden de uygun bir şekilde yararlanılabilmektedir. Zira kelimeler, toplumun kültürünü yansıtan dil ögeleridir. İşte bu araştırmada da kelimeler üzerinde durulmaktadır. Çalışma örneği olarak Türkçe ve Farsça seçilmiş ve incelenmiştir. Bu doğrultuda Türkçe ile Farsça arasında bulunan kelime alışverişleri gözden geçirilmiştir. Onun akabinde günümüzde İranlı hedef kitleye yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde hangi ögelere yer verilmesi gerektiği ve nelere dikkat edilmesi gerektiğine dair bilgiler aktarılmıştır. Aynı zamanda öneriler bölümünde, öğretimi daha kaliteli kılmak üzere neler yapılabileceğinden bahsedilmiştir. Bu çalışma tarama yöntemi ile yapılmıştır. Araştırmanın amacı Türkçe ile Farsça arasında kelime bazında bulunan ortaklıklar ve benzerlikleri göstermek ve onların öğretim sürecine etkilerinden bahsetmektir. Çalışmanın sonunda ortak kelimeler, öğretim-öğrenim sürecini kolaylaştırırken yalancı eşdeğer kelimeler bu süreci olumsuz etkilediği sonucuna varılmıştır
Keywords
Yabancı dil olarak Türkçe Farsça kelime alışverişi ortak kelimeler yalancı eşdeğer kelimeler
References
- Aksan, D. (1990). Her yönüyle dil ana çizgileriyle dil bilim 1. Türk Dil Kurumu: Ankara.
- Aksan, D. (2004). Dilbilim ve Türkçe yazıları. Multilingual: İstanbul.
- Asutay, H. (2007). Dil, kültür ve eğitim. Konya: Eğitim.
- Aydın, M. (2015). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde kullanılan ders ve okuma kitaplarındaki kelime sıklığı ve seviyeye göre kelime hazinesi çalışması. Yayınlanmış Yüksek Lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Babacan, İ. (2017). Edebiyatımızın müstakil tek tarihî manzum ağız sözlüğü: Erzurum lehçesi lügati. Diyalektolog Ulusal Sosyal Bilimler Dergisi, 14, s. 87-110.
- Bagheri, M. (1998). Mogeddamat-i zeban Şinasi. Peyam-i Nur: Tehran.
- Boylu, E. (2014). Dil-kültür ilişkisi ve İran’da Türkçe öğretiminde etkisi. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 16(2), s. 19-28.
- Coşgun G. & Başar, U. (2015). İranlılara yabancı dil olarak Türkiye Türkçesi öğretiminde önemli bir sorun: Yalancı eşdeğerlikler. Inesjournal Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, 2 (4), s. 497-512.
- Doğan, Ö. (2019). Türkiye Türkçesinde Farsça Kökenli Kelimeler. Yayınlanmış Yüksek Lisans tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
- Dursunoğlu, H. (2009). Türkiye Türkçesindeki Farsça sözcükler ve kullanım şekilleri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(1), S. 131-142.
- Eker, S. (2009). Türkçe-Farsça ilişkilerine ses, biçim ve tümce bilgisi düzeylerinde eşzamanlı genel bir bakış. Turcologica 79 Essays on Turkish Linguistics içinde (373-383). Harrassowitz Verlag, Wiesbaden.
- Eker, S. (2010). Türkçe-Farsça dil ilişkilerinde anlam kopyaları üzerine notlar. Sosyoloji Yazıları 1 içinde (197-211). Güngör Ergan, N., Burcu, E. & Şahin, B.
- Erol, H. F. (2014). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde temel seviyede kelime edinimi. Yayınlanmış Doktora Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- İlhan, N. (2012). Toplumsal ve ferdi düşüncenin dile yansımaları (dil-düşünce ilişkisi). Turkish Studies, 7(3), s. 1517-1525.
- Karaağaç, G. (1998). Türkçenin komşularıyla ilişkilerine genel bir bakış. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, 28, s. 359-406.
- Karaismailoğlu, A. (2013). Tarih boyunca Türkler ve Farsça, modern yaklaşımlara bir eleştiri. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(1), s. 6-15.
- Köprülü, F. (1942). Yeni Fârisî’de Türk unsurları. Türkiyat Mecmuası, 7, S. 1-16.
- Rezai, M. (2017). Farsçadaki Türkçe Sözcüklerin Gelişim Sürecine Dair Bazı Tespitler. Modern Türklük Araştırmaları Dergisi, 14(2), s. 56-73.
- Shirazi, F. (2019). Türkçe ve Farsçanın yabancı dil olarak öğretiminde kullanılan temel düzeyindeki ders kitaplarının kelime sıklıkları açısından incelenmesi. Uluslararası Türkoloji Araştırmaları ve İncelemeleri Dergisi, 4(1), s. 2-14
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Turkish Education |
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Publication Date | June 30, 2022 |
| Published in Issue | Year 2022 Volume: 10 Issue: 2 |
