Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi

Öz

Resim sanatında kesin yargılar veya kurallar yoktur. Ancak genel olarak sanatçıların üslupları ve yaklaşımları doğrultusunda oluşturdukları yapıtlarda bir dil bütünlüğü olduğu görülmektedir. Sanat akımlar açısından incelendiğinde, resim sanatı, her dönemde üslupsal olarak belli bir yakınlık gösterebilmektedir. Sanatçılar üslupsal kaygılarını eserlere yansıtıldığı rahatlıkla söylenilebilir. Sanatçıların, bu üslupsal yatkınlıkları ve sanat akımlarına olan yaklaşımları, bir birim tekrarı olarak yansıtmak mümkündür. İnsanlar, belli alışkanlıkları ve hareketleri yaptıkları işlere özleştirmektedir. Bu yaklaşım ister bir hareket olsun isterse bir nesne üzerinden olsun bir tekrarlama içgüdüsü gösterir. Yazı yazma, yürüyüş, alışkın olunan bir imge gibi davranışlar veya nesneler kişinin imzası olarak hayatının belli zamanlarında görülür. Sanat yapıtının oluşumunda da benzer kaygılar güderek, sanatçılar bağlı bulundukları döneme ve üsluba destek olacak imgelere yer vermektedirler. Bu imgeleri, birim tekrarı olarak ifade etmek mümkündür. Birim tekrarları bazen sanatçının yapıtında kendisini açık bir şekilde gösterirken bazılarında ise gizil olarak yer bulmaktadır. Bu doğrultuda sanatçılar, ürettikleri eserlerin gelişim süreçlerini de birim tekrarlarından faydalanarak resimlere yansıttıkları görülmektedir. Çalışma, resim ve birim tekrarın birlikteliğinden doğan sanatsal anlatımı Neo-Empresyonizm (Puantalizm), Op-Art, Avangart Sanat çerçevesinde vurgulamayı amaçlamaktadır.