Öz
Halk oyunları ait olduğu toplumun
kültürel göstergesi, kimliğini ifade ediş tarzıdır. Aynı zamanda yapısı,
içeriği ve işlevleriyle toplumun aynası olma özelliği taşıyan halk bilgisi
yaratmalarıdır. Bu bağlamda Silifke halk oyunları da yörenin kültürünü yansıtan
halkbilim unsurlarından biridir. Bugüne kadar Silifke halk oyunlarıyla ilgili
müstakil bir halkbilimi çalışması yapılmamış olması bu konunun seçilme
nedenidir. Çalışmada öncelikle oyun ve halk oyunu kavramlarıyla ilgili bilgiler
verilmiş, gelenekteki yeri ve önemi çeşitli halkbilim araştırmacılarının da
görüşleriyle birlikte açıklanmıştır. Daha sonra araştırma alanımız olan Mersin
ili Silifke ilçesinden derlenen halk oyunlarının icra ortamları, icra ediliş
biçimleri, kadın ve erkek oyuncuların giyim kuşamı ile oyun sırasında
kullanılan aletler vb. hakkında bilgiler verilmiştir. Bunun yanı sıra düğün,
bayram, asker uğurlama, sünnet töreni, festival gibi ortamlarda derlediğimiz
dokuz halk oyununun ortaya çıkış hikayesine de kısaca değinilmiştir. Bu
çalışmada Silifke yöresine ait halk oyunlarının tespit edilerek kayıt altına
alınması, böylelikle oyunların gelecek kuşaklara aktarılmasının sağlanması
amaçlanmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- And, Metin (2003).Oyun ve Bügü. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Akyıldız, Naciye (1981).Türk Halk Oyunları. İstanbul: Yapa Yayınları.
- Ataman, Sadi Yaver (1975).100 Türk Halk Oyunları. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Ay, Gökten (1990). Folklora Giriş. İstanbul: PanYayıncılık.
- Çıblak, Nilgün (1999)."İçel-Mut Çömelek Köyü Köy Seyirlik Oyunlarından Saya Oyunu". III. Uluslararası Çukurova Halk Kültürü Bilgi Şöleni Bildiriler. Adana: Adana Valiliği.
- Çıblak, Nilgün (2005). Mersin Tahtacıları -Halkbilimi Araştırmaları-. Ankara: Ürün Yayınları.
- Çobanoğlu, Özkul (1999). Türk Halk Bilimi Kuram Ve Yöntemlerine Giriş. Ankara: Akçağ Yayınları.
- Demirsipahi, Cemil (1975).Türk Halk Oyunları. Ankara: Tarih Kurumu Basımevi.
- Ercilasun, Ahmet Bican (1991). “Oynamak”. Ankara: Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü I, 668-671.
- Ercilasun, Ahmet Bican (1991). “Oyun”. Ankara: Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü I, 668-671.
- Eroğlu, Türker (1994). “İnsan ve Oyun”.Kayseri: Oyun, Dans ve Halk Oyunları, 3.
- Gerek, Zinnur (1997). Türk Halk Oyunlarının Tarihsel Gelişimi. İstanbul: İstanbul Teknik ÜniversitesiSosyal Bilimler Enstitüsü (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
- Huizinga, Johan (1994). Homo Ludens, “Kültür Olgusu Olarak Oyunun Doğası ve Anlamı” (Çev. Mehmet Ali Kılıçbay). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, 10-11.
- Onuk, Taciser (2004). Silifke Folkloru. Ankara: TTK Basımevi
- Şenol, Ahmet (1993).Halk Oyunları. Folklor Araştırmaları Kurumu Yayınları:19.
- Şenol, Ahmet (1997). “Halk Kültürü Olarak Halk Oyunlarının İç Dünyası ve Bu Pencereden Anlamı”. İçel Kültürü Dergisi, S: 51, 29-30.
- Tekin, Nurşen (2008). Dünden Bugüne Her Yönüyle Mut. Mersin: Mut Belediyesi Kültür Yayınları: 2.
Ayrıntılar
| Bölüm | Makaleler |
|---|---|
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 20 Mart 2017 |
| Gönderilme Tarihi | 14 Mart 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Sayı: 33 |
Cited By
Oyun Adlarının Türkiye Türkçesi Ağızlarında Kullanımı Üzerine Bir Değerlendirme
Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi
https://doi.org/10.33437/ksusbd.621733
BARAK TÜRKMENLERİNDE HALK OYUNLARI
Korkut Ata Türkiyat Araştırmaları Dergisi
Eser GENÇ
https://doi.org/10.51531/korkutataturkiyat.908969
“CANIM KARDEŞİM BENİM - UZAYLILAR MI GELMİŞ” ÇİZGİ FİLMİNE FOLKLORİK BİR BAKIŞ
Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi
Rugeş DEMİR
https://doi.org/10.33905/bseusbed.911912
- Makale Dosyaları