Investigation of the Views of Mothers of Turkish Origin Living in the Netherlands about their Relationship Patterns with their Children
Öz
Communication
skills of parents can affect in-family relationship patterns. It is possible
that there will be a strong bond between the parent and the child through the
continuation of healthy in-family relations. In an environment where there are
a limited number of people from their own culture, it is an issue that should
be studied in depth in the process of child rearing, which kind of relationship
patterns the parents have with their children. Within this scope, this study,
which aims to examine the views of mothers of Turkish origin living in the
Netherlands on their relationship patterns with their children, consists of 14
Turkish parents living in Amsterdam. In this study, which is designed with the
ethnographic research model of qualitative research methods, in-depth
interviews were conducted with mothers through the themes of “communication
skills”, “neglect” and “socialization goals” in order to examine the mother's
views. As a result of the study, it was determined that mothers generally tried
to use “effective communication skills” when communicating with their children.
It was determined that the main responsibility in the care process was on
mothers and mothers could neglect their children in the daily hassle. It is
determined that mothers generally want to see behaviors related to social
skills in their children. Relevant findings were discussed in the literature
framework.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- KAYNAKÇA
- Arabacı, N. (2011). Anne-baba-çocuk iletişimini değerlendirme aracı’nın (ABÇİDA) geliştirilmesi ve anne-baba çocuk iletişiminin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Balcı, S., ve Yılmaz, M. (2016). Çocukları anaokuluna devam eden annelere verilen iletişim becerileri eğitiminin ailenin işlevlerine etkisi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 2(14), 17-23.
- Baltacı, A. (2018). Nitel araştırmalarda örnekleme yöntemleri ve örnek hacmi sorunsalı üzerine kavramsal bir inceleme. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 7(1), 231-274.
- Crouter, A. C., Perry-Jenkins, M., Huston, T. L., ve McHale, S. M. (1987). Processes underlying father involvement in dual-earner and single-earner families. Developmental Psychology, 23(3), 431.
- Deniz, İ. (2003). İletişim Becerileri Eğitiminin İlköğretim 8. Sınıf Öğrencilerinin İletişim Becerisi Düzeylerine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Egan, G. (1994). Psikolojik danışmaya giriş. (Çev. Füsun Akkoyun). Ankara: Form Ofset.
- Erzeybek, B. (2015). Anne Babaların Çocuk Yetiştirirken Benimsedikleri Toplumsal Cinsiyet Rolleri Tutumları. Ankara: Ankara Üniversitesi. Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi.
- Hastings, P. D., ve Grusec, J. E. (1998). Parenting goals as organizers of responses to parent–child disagreement. Developmental Psychology, 34(3), 465-479.
- Hoffman, L. W. (1974). Effects of maternal employment on the child: A review of the research. Developmental Psychology, 10(2), 204.
- Kartarı, A. (2017). Nitel düşünce ve etnografi: etnografik yönteme düşünsel bir yaklaşım. Moment Dergi, 4(1), 207-220.
- Kılıçarsan, F. (2010). Çocuğumu Nasıl Eğitmeliyim? (2. Basım) Nobel Kitapevi: Ankara.
- Kuzucu, Y. (2016). Değişen babalık rolü ve çocuk gelişimine etkisi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(35), 79-91.
- Noller, P. ve Callan, V.J. (1990). Parent perceptions of family cohesion and adaptability. Jornal Of Adolescence. 9(1), 97-106.
- Ömeroğlu, E. ve Kandır, A. (2007). Bilişsel Gelişim. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
- Özgüven, İ. E. (2001). Ailede İletişim ve Yaşam. Ankara: PDREM Yayınları.
- Özmete, E. (2010). Aile Yaşam Kalitesi Dinamikleri: Aile İletişimi, Ebeveyn Sorumlulukları, Duygusal, Duygusal Refah, Fiziksel/Materyal Refahın Algılanması. Journal of International Social Research, 3(11).
- Satir, V. (1988). İnsan Yaratmak: Aile Terapisinin Başyapıtı (Çev. Selim Yeniçeri). İstanbul: Beyaz Yayınları.
- Sürücü, Ö.G.A. (2005). Anne-baba çocuk iletişimi. Öğretmenin Dünyası. 169-180.
- Temiz, G. ve Çağdaş, A. (2015). Anne çocuk iletişim becerileri eğitiminin çocukların duyguları tanıma becerilerine etkisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksek Okulu Dergisi, 17(1), 87-105.
- Tezel, A (2004). Aile İçi İletişim. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi. 1 (1), 1-6.
- Varan, A. (2003). EKAR kuramı değerlendirme araçlarının Türkiye güvenirlik ve geçerlik çalışması. Yayınlanmamış çalışma, Ege Üniversitesi, Psikiyatri Anabilim Dalı, İzmir.
- Yağmurlu, B., Çitlak, B., Dost, A., ve Leyendecker, B. (2009). Türk Annelerin Çocuk Sosyalleştirme Hedeflerinde Eğitime Bağlı Olarak Gözlemlenen Farklılıklar. Türk Psikoloji Dergisi, 24(63).
- Yavuzer, H. (2016). Ana- Baba ve Çocuk (26. Basım) İstanbul: Remzi Kitapevi.
- Yavuzer, H. (2017). Çocuk Psikolojisi (41.Basım). İstanbul: Remzi Kitapevi.
Hollanda’da Yaşayan Türk Kökenli Annelerin Çocukları İle Kurdukları İlişki Örüntülerine Yönelik Görüşlerinin İncelenmesi
Öz
Ebeveynlerin iletişim
becerileri, aile içi ilişki örüntülerini etkileyebilmektedir. Aile içi
ilişkilerin sağlıklı bir şekilde devam etmesi yoluyla ebeveyn çocuk arasında
güçlü bir bağın oluşması muhtemeldir. Kendi kültürüne ait sınırlı sayıda
kişinin bulunduğu bir çevrede, çocuk yetiştirme sürecinde ebeveynlerin
çocukları ile ne tür ilişki örüntülerine sahip olduğu derinlemesine incelenmesi
gerektiği düşünülen bir konudur. Bu
kapsamda Hollanda’da yaşayan Türk kökenli annelerin çocukları ile kurdukları
ilişki örüntülerine yönelik görüşlerini incelemeyi hedefleyen söz konusu
araştırmanın çalışma grubunu Amsterdam’da yaşayan 14 Türk kökenli anne
oluşturmuştur. Nitel araştırma
yöntemlerinden etnografik araştırma modeli
ile tasarlanan bu araştırmada anne görüşlerinin incelenmesi amacıyla
‘‘iletişim becerileri’’, ‘‘ihmal’’ ve ‘‘sosyalleştirme hedefleri’’ temaları
üzerinden annelerle derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın sonucunda, annelerin genel olarak
çocukları ile iletişim kurarken “etkin iletişim becerilerini” kullanmaya
çalıştıkları tespit edilmiştir. Bakım
sürecinde temel sorumluğun anneler üzerinde olduğu, annelerin günlük yaşamın
koşuşturmasında çocuklarını ihmal edebildikleri saptanmıştır. Annelerin genel olarak sosyal becerilere
ilişkin davranışları çocuklarında görmek istedikleri belirlenmiştir. İlgili
bulgular literatür çerçevesinde tartışılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- KAYNAKÇA
- Arabacı, N. (2011). Anne-baba-çocuk iletişimini değerlendirme aracı’nın (ABÇİDA) geliştirilmesi ve anne-baba çocuk iletişiminin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Balcı, S., ve Yılmaz, M. (2016). Çocukları anaokuluna devam eden annelere verilen iletişim becerileri eğitiminin ailenin işlevlerine etkisi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 2(14), 17-23.
- Baltacı, A. (2018). Nitel araştırmalarda örnekleme yöntemleri ve örnek hacmi sorunsalı üzerine kavramsal bir inceleme. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 7(1), 231-274.
- Crouter, A. C., Perry-Jenkins, M., Huston, T. L., ve McHale, S. M. (1987). Processes underlying father involvement in dual-earner and single-earner families. Developmental Psychology, 23(3), 431.
- Deniz, İ. (2003). İletişim Becerileri Eğitiminin İlköğretim 8. Sınıf Öğrencilerinin İletişim Becerisi Düzeylerine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Egan, G. (1994). Psikolojik danışmaya giriş. (Çev. Füsun Akkoyun). Ankara: Form Ofset.
- Erzeybek, B. (2015). Anne Babaların Çocuk Yetiştirirken Benimsedikleri Toplumsal Cinsiyet Rolleri Tutumları. Ankara: Ankara Üniversitesi. Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi.
- Hastings, P. D., ve Grusec, J. E. (1998). Parenting goals as organizers of responses to parent–child disagreement. Developmental Psychology, 34(3), 465-479.
- Hoffman, L. W. (1974). Effects of maternal employment on the child: A review of the research. Developmental Psychology, 10(2), 204.
- Kartarı, A. (2017). Nitel düşünce ve etnografi: etnografik yönteme düşünsel bir yaklaşım. Moment Dergi, 4(1), 207-220.
- Kılıçarsan, F. (2010). Çocuğumu Nasıl Eğitmeliyim? (2. Basım) Nobel Kitapevi: Ankara.
- Kuzucu, Y. (2016). Değişen babalık rolü ve çocuk gelişimine etkisi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(35), 79-91.
- Noller, P. ve Callan, V.J. (1990). Parent perceptions of family cohesion and adaptability. Jornal Of Adolescence. 9(1), 97-106.
- Ömeroğlu, E. ve Kandır, A. (2007). Bilişsel Gelişim. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
- Özgüven, İ. E. (2001). Ailede İletişim ve Yaşam. Ankara: PDREM Yayınları.
- Özmete, E. (2010). Aile Yaşam Kalitesi Dinamikleri: Aile İletişimi, Ebeveyn Sorumlulukları, Duygusal, Duygusal Refah, Fiziksel/Materyal Refahın Algılanması. Journal of International Social Research, 3(11).
- Satir, V. (1988). İnsan Yaratmak: Aile Terapisinin Başyapıtı (Çev. Selim Yeniçeri). İstanbul: Beyaz Yayınları.
- Sürücü, Ö.G.A. (2005). Anne-baba çocuk iletişimi. Öğretmenin Dünyası. 169-180.
- Temiz, G. ve Çağdaş, A. (2015). Anne çocuk iletişim becerileri eğitiminin çocukların duyguları tanıma becerilerine etkisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksek Okulu Dergisi, 17(1), 87-105.
- Tezel, A (2004). Aile İçi İletişim. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi. 1 (1), 1-6.
- Varan, A. (2003). EKAR kuramı değerlendirme araçlarının Türkiye güvenirlik ve geçerlik çalışması. Yayınlanmamış çalışma, Ege Üniversitesi, Psikiyatri Anabilim Dalı, İzmir.
- Yağmurlu, B., Çitlak, B., Dost, A., ve Leyendecker, B. (2009). Türk Annelerin Çocuk Sosyalleştirme Hedeflerinde Eğitime Bağlı Olarak Gözlemlenen Farklılıklar. Türk Psikoloji Dergisi, 24(63).
- Yavuzer, H. (2016). Ana- Baba ve Çocuk (26. Basım) İstanbul: Remzi Kitapevi.
- Yavuzer, H. (2017). Çocuk Psikolojisi (41.Basım). İstanbul: Remzi Kitapevi.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Eğitim Üzerine Çalışmalar |
| Bölüm | Eğitim Bilimleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Mayıs 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 3 Sayı: 1 |
Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.