Öz
Gübreler, büyük ölçekli, sermaye yoğun, sürekli üretim yapan, entegre tesislerde üretilirler ve gelişmiş teknolojilerde kullanılmasına rağmen ana üretimde değişiklik yoktur. Ekipman geliştirme ve otomasyonlardaki teknolojik gelişmeler hammadde, enerji ve işgücü verimliliği artışı ile emniyet, çevre standartları, kalite ve kalite kontrol alanlarında iyileşmelere yol açacaktır. Gübre hammaddelerinin yaklaşık % 95’inin ithal edilmesinden dolayı ürün maliyetlerini yaklaşık % 20 arttırması rağmen % 50’ye yakın mahsul artışına yol açması nedeniyle tercih edilebilirliği bulunur.
Araştırmada Çanakkale ve Çanakkale’ye bağlı yerleşim birimlerinde tarım içi kullanılan gübre ve gübre türleri esas alınmıştır. Tarım Çanakkale’de önemli bir iş koludur. Tarımda çalışan toplam işgücü oranı % 35’tir. Çanakkale il toprakların % 34'ünde bitkisel üretim yapılmaktadır. Çanakkale’de toplam 78.910,30 ton kimyevi gübre tüketimi mevcuttur.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- AKBOLAT, D. (1997). Toprak İşleme Makineleri. Ç.Ü. Ceyhan Meslek Yüksekokulu Ders Notları, Yayın No:19. Ceyhan/Adana.
- AYGÜN, Y. ve ACAR, M. (2004). Organik Gübreler ve Önemi. Hasad Dergisi, Mayıs 2004, Sayı:228,s.68-72. İstanbul. BAĞFAŞ (2020). https://www.bagfas.com.tr/Urunler.aspx
- BİLGE B., ARTUKOĞLU M.M. (2019). Türkiye’de Son Yıllarda Gübrede Uygulanan Politikalara Genel Bir Bakış, Tarım Ekonomisi Dergisi, Cilt:25 Sayı2:s.275-281
- Çanakkale İl Tarım Müdürlüğü (2017). İl Tarım Müdürlüğü 2016 verileri
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 7 Sayı: 12 |
