Öz
The aim of this study is to examine the postgraduate theses related to writing education made in Turkey between the years 2015-2021. The aim is to reveal the distribution according to the data collection tools used, the variables discussed, target groups, study groups/participants, and research approaches. For this purpose, 98 postgraduate theses related to writing education in the field of Turkish education were examined with descriptive survey model. According to the research findings, it was determined that most of the theses consisted of master's theses and targeted those who learned Turkish as their mother tongue. It was determined that the most used data collection tools among these theses were forms and scales. Among these forms, it was seen that the most used forms were the interview and personal information forms. Research findings showed that secondary school students were the most common participants in the said theses, followed by primary school and university students, respectively. It has been seen the most adopted research approach in these theses is the quantitative research approach. It was concluded that the most common dependent variables in these theses were writing skill, writing success, writing self-efficacy, writing attitude, writing anxiety, creative writing skill, writing motivation. These findings obtained in the research were discussed in the light of the literature and various suggestions were made.
Anahtar Kelimeler
Writing education writing skill postgraduate theses variables Turkish education
Kaynakça
- Aulls, M. W. (1985). Understanding the relationship between reading and writing. Educational Horizons, 64(1), 39-44.
- Bağcı, H. (2007). Türkçe öğretmen adaylarının yazılı anlatıma ve yazılı anlatım dersine yönelik tutumlarının değerlendirilmesi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 21, 29-61.
- Baki, Y. ve Feyzioğlu, N. (2017). Dijital öykülerin 6. sınıf öğrencilerinin öykü yazma becerilerine etkisi. International Online Journal of Educational Sciences, 9(3), 686-704.
- Baki, Y. ve Karakuş, N. (2017). Öğretmen Adaylarının Yazmaya İlişkin Algıları ve Yazma Sürecinde Karşılaştıkları Güçlükler: RTEÜ Örneği. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(1), 573-593.
- Bayat, N. (2014). Sürece dayalı yazma yaklaşımının yazma başarısı ve kaygısı üstündeki etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14(3), 1123-1141.
- Bazerman, C. (1980). A relationship between reading and writing: The conversational model. College English, 41(6), 656-661.
- Beyreli, L. ve Konuk, S. (2018). Altıncı sınıf öğrencilerinin ikna edici yazma becerisinin geliştirilmesine yönelik bir araştırma. Eğitim ve Bilim, 43(193), 181-215.
- Boyacı, S. ve Demirkol, S. (2018). Türkçe eğitimi alanında yapılan doktora tezlerinin incelenmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 6(2), 512-531.
- Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: PEGEM Akademi Yayıncılık.
- Clark, C., ve Dugdale, G. (2009). Young People's Writing: Attitudes, Behaviour and the Role of Technology. National Literacy Trust.
- Coşkun, E., Balcı, A. ve Özçakmak, H. (2013). Trends in writing education: An analysis of postgraduate theses written in Turkey. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 93, 1526-1530.
- Creswell, J. W. (2008). Educational research: planning, conducting, and evaluating quantitative and qualitative research. USA: Pearson Education Inc.
- Çiltaş, A. (2012). 2005-2010 yılları arasında matematik eğitimi alanında Türkiye’de yapılan yüksek lisans ve doktora tez çalışmalarının içerik analizi. The Journal of Academic Social Science Studies, 5(7), 211-228.
- Demir, S., ve Çiftçi, Ö. (2019). Türkçe öğretmen adaylarının yazma kaygısı düzeyleri ve nedenleri. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 8(4), 2215-2239.
- Fitzgerald, J., ve Shanahan, T. (2000). Reading and writing relations and their development. Educational Psychologist, 35(1), 39-50.
- Göçer, A., Arslan, S. ve Çaylı, C. (2017). Türkçe eğitiminde öğrenci gelişim durumunun belirlenmesinde süreç temelli tamamlayıcı ölçme değerlendirme yöntem ve araçları. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(28), 263-292.
- İşeri, K. ve Ünal, E. (2012). Türkçe öğretmen adaylarının yazma kaygı durumlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2), 67-76.
- Karagöz, B. ve Şeref, İ. (2020) Yazma becerisiyle ilgili makaleler üzerine bir inceleme: Web of Science veri tabanında eğilimler. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 8(1), 67-86.
- Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
- Kaya, B. ve Ateş, S. (2016). Üstbilişsel beceri odaklı yazma süreçlerinin dördüncü sınıf öğrencilerinin hikâye yazma becerisine etkisi. Eğitim ve Bilim, 41(187), 137-164.
- Kemiksiz, Ö. (2021). Yazma Becerilerinin Geliştirilmesi Üzerine Hazırlanan Tezlere Yönelik Bir İnceleme: Yarı Deneysel Çalışmalar. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 18(41), 3172-3203.
- Klimova, B. F. (2012). The importance of writing. Paripex-Indian Journal Of Research, 2(1), 9-11.
- Kösterelioğlu, İ. ve Çelen, Ü. (2016). Öz değerlendirme yönteminin etkililiğinin değerlendirilmesi. Elementary Education Online, 15(2), 671-681.
- Öztürk, B. K. (2012). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin yazma kaygılarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(2), 59-72.
- Süğümlü, Ü. (2020). Öğrenci özerkliği uygulamalarının özerk öğrenmeye ve yazma becerisine etkisi. EKEV Akademi Dergisi, 24(82), 515-530.
- Tağa, T. ve Ünlü, S. (2013). Yazma eğitiminde karşılaşılan sorunlar üzerine bir inceleme. Turkish Studies, 8(8), 1285-1299.
- Temizkan, M. ve Erdevir, M. (2020). Yazılı anlatımla ilgili yüksek lisans tezlerinde kullanılan değişkenler üzerine bir değerlendirme. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 8(4), 1218-1244.
- Tok, M. ve Potur, Ö. (2015). Yazma eğitimi alanında yapılan akademik çalışmaların eğilimleri (2010-2014 yılları). Ana Dili Eğitimi Dergisi, 3(4), 1-25.
- Tolchinsky, L. (2006). The emergence of writing. C. MacArthur, S. Graham, & J. Fitzgerald (Eds.), Handbook of writing research (pp. 83–95) içinde. NYC: The Guilford Press.
- Uyar, Y. (2016). Yazma becerisini geliştirmeye yönelik araştırmalar: Son çeyrek asrın değerlendirilmesi. Electronic Turkish Studies, 11(3), 2273-2294.
- Uysal, H. ve Sidekli, S. (2020). İlkokul 4. sınıf öğrencilerinin zihin haritası yöntemi ile hikâye yazma becerilerinin geliştirilmesi. Eğitim ve Bilim, 45(204), 1-22.
- Varışoğlu, B., Şahin, A. ve Göktaş, Y. (2013). Türkçe eğitimi araştırmalarında eğilimler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(3), 1767-1781.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Yıldız, N. (2015). Aktif öğrenme yönteminin altıncı sınıf öğrencilerinin yazma becerilerine etkisi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 3(4), 59-73.
- Yürektürk, F. N. ve Coşkun, H. (2020). Türkçe öğretmenlerinin teknoloji kullanımına ve teknoloji destekli Türkçe öğretiminin etkililiğine dair görüşleri. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 8(3), 986-1000.
Öz
Bu çalışmanın amacı yazma eğitimi ile ilgili 2015-2021 yılları arasında Türkiye’de yapılan lisansüstü tezlerin incelenerek bu tezlerin; kullanılan veri toplama araçlarına, ele alınan değişkenlerine, hedef kitlelerine, çalışma gruplarına/katılımcılarına, araştırma yaklaşımlarına göre dağılımını ortaya koymaktır. Bu amaç doğrultusunda söz konusu yıllar arasında Türkiye’de Türkçe eğitimi alanında yazma eğitimi ile ilgili yapılan 98 lisansüstü tez betimsel tarama modeline uygun olarak incelenmiştir. Araştırma bulgularına göre söz konusu yıllar arasında yazma eğitimi ile ilgili yapılan tezlerin büyük bölümünün yüksek lisans tezlerinden oluştuğu ve ana dili olarak Türkçe öğrenenleri hedef aldığı tespit edilmiştir. Bununla birlikte söz konusu tezlerden en çok kullanılan veri toplama araçlarının formlar ve ölçekler olduğu saptanmıştır. Bu formların içerisinde ise en çok kullanılanların görüşme ve kişisel bilgiler formları olduğu görülmüştür. Araştırma bulguları söz konusu tezlerde çalışma grubu/katılımcılar olarak en çok ortaokul öğrencilerinin yer aldığını, ortaokul öğrencilerin ardından ise sırasıyla ilkokul ve üniversite öğrencilerinin yer aldığını göstermiştir. Ayrıca araştırmada söz konusu tezlerde en çok benimsenen araştırma yaklaşımının nicel araştırma yaklaşımı olduğu ve bu tezlerde en çok yer alan bağımlı değişkenlerin sırasıyla yazma becerisi, yazma başarısı, yazma öz yeterliği, yazma tutumu, yazma kaygısı, yaratıcı yazma becerisi, yazma motivasyonu olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmada, elde edilen bu bulgular ilgili alanyazın ışığında tartışılarak çeşitli önerilerde bulunulmuştur.
Anahtar Kelimeler
Yazma eğitimi yazma becerisi lisansüstü tezler değişkenler Türkçe eğitimi
Kaynakça
- Aulls, M. W. (1985). Understanding the relationship between reading and writing. Educational Horizons, 64(1), 39-44.
- Bağcı, H. (2007). Türkçe öğretmen adaylarının yazılı anlatıma ve yazılı anlatım dersine yönelik tutumlarının değerlendirilmesi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 21, 29-61.
- Baki, Y. ve Feyzioğlu, N. (2017). Dijital öykülerin 6. sınıf öğrencilerinin öykü yazma becerilerine etkisi. International Online Journal of Educational Sciences, 9(3), 686-704.
- Baki, Y. ve Karakuş, N. (2017). Öğretmen Adaylarının Yazmaya İlişkin Algıları ve Yazma Sürecinde Karşılaştıkları Güçlükler: RTEÜ Örneği. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(1), 573-593.
- Bayat, N. (2014). Sürece dayalı yazma yaklaşımının yazma başarısı ve kaygısı üstündeki etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14(3), 1123-1141.
- Bazerman, C. (1980). A relationship between reading and writing: The conversational model. College English, 41(6), 656-661.
- Beyreli, L. ve Konuk, S. (2018). Altıncı sınıf öğrencilerinin ikna edici yazma becerisinin geliştirilmesine yönelik bir araştırma. Eğitim ve Bilim, 43(193), 181-215.
- Boyacı, S. ve Demirkol, S. (2018). Türkçe eğitimi alanında yapılan doktora tezlerinin incelenmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 6(2), 512-531.
- Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: PEGEM Akademi Yayıncılık.
- Clark, C., ve Dugdale, G. (2009). Young People's Writing: Attitudes, Behaviour and the Role of Technology. National Literacy Trust.
- Coşkun, E., Balcı, A. ve Özçakmak, H. (2013). Trends in writing education: An analysis of postgraduate theses written in Turkey. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 93, 1526-1530.
- Creswell, J. W. (2008). Educational research: planning, conducting, and evaluating quantitative and qualitative research. USA: Pearson Education Inc.
- Çiltaş, A. (2012). 2005-2010 yılları arasında matematik eğitimi alanında Türkiye’de yapılan yüksek lisans ve doktora tez çalışmalarının içerik analizi. The Journal of Academic Social Science Studies, 5(7), 211-228.
- Demir, S., ve Çiftçi, Ö. (2019). Türkçe öğretmen adaylarının yazma kaygısı düzeyleri ve nedenleri. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 8(4), 2215-2239.
- Fitzgerald, J., ve Shanahan, T. (2000). Reading and writing relations and their development. Educational Psychologist, 35(1), 39-50.
- Göçer, A., Arslan, S. ve Çaylı, C. (2017). Türkçe eğitiminde öğrenci gelişim durumunun belirlenmesinde süreç temelli tamamlayıcı ölçme değerlendirme yöntem ve araçları. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(28), 263-292.
- İşeri, K. ve Ünal, E. (2012). Türkçe öğretmen adaylarının yazma kaygı durumlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2), 67-76.
- Karagöz, B. ve Şeref, İ. (2020) Yazma becerisiyle ilgili makaleler üzerine bir inceleme: Web of Science veri tabanında eğilimler. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 8(1), 67-86.
- Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
- Kaya, B. ve Ateş, S. (2016). Üstbilişsel beceri odaklı yazma süreçlerinin dördüncü sınıf öğrencilerinin hikâye yazma becerisine etkisi. Eğitim ve Bilim, 41(187), 137-164.
- Kemiksiz, Ö. (2021). Yazma Becerilerinin Geliştirilmesi Üzerine Hazırlanan Tezlere Yönelik Bir İnceleme: Yarı Deneysel Çalışmalar. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 18(41), 3172-3203.
- Klimova, B. F. (2012). The importance of writing. Paripex-Indian Journal Of Research, 2(1), 9-11.
- Kösterelioğlu, İ. ve Çelen, Ü. (2016). Öz değerlendirme yönteminin etkililiğinin değerlendirilmesi. Elementary Education Online, 15(2), 671-681.
- Öztürk, B. K. (2012). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin yazma kaygılarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(2), 59-72.
- Süğümlü, Ü. (2020). Öğrenci özerkliği uygulamalarının özerk öğrenmeye ve yazma becerisine etkisi. EKEV Akademi Dergisi, 24(82), 515-530.
- Tağa, T. ve Ünlü, S. (2013). Yazma eğitiminde karşılaşılan sorunlar üzerine bir inceleme. Turkish Studies, 8(8), 1285-1299.
- Temizkan, M. ve Erdevir, M. (2020). Yazılı anlatımla ilgili yüksek lisans tezlerinde kullanılan değişkenler üzerine bir değerlendirme. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 8(4), 1218-1244.
- Tok, M. ve Potur, Ö. (2015). Yazma eğitimi alanında yapılan akademik çalışmaların eğilimleri (2010-2014 yılları). Ana Dili Eğitimi Dergisi, 3(4), 1-25.
- Tolchinsky, L. (2006). The emergence of writing. C. MacArthur, S. Graham, & J. Fitzgerald (Eds.), Handbook of writing research (pp. 83–95) içinde. NYC: The Guilford Press.
- Uyar, Y. (2016). Yazma becerisini geliştirmeye yönelik araştırmalar: Son çeyrek asrın değerlendirilmesi. Electronic Turkish Studies, 11(3), 2273-2294.
- Uysal, H. ve Sidekli, S. (2020). İlkokul 4. sınıf öğrencilerinin zihin haritası yöntemi ile hikâye yazma becerilerinin geliştirilmesi. Eğitim ve Bilim, 45(204), 1-22.
- Varışoğlu, B., Şahin, A. ve Göktaş, Y. (2013). Türkçe eğitimi araştırmalarında eğilimler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(3), 1767-1781.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Yıldız, N. (2015). Aktif öğrenme yönteminin altıncı sınıf öğrencilerinin yazma becerilerine etkisi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 3(4), 59-73.
- Yürektürk, F. N. ve Coşkun, H. (2020). Türkçe öğretmenlerinin teknoloji kullanımına ve teknoloji destekli Türkçe öğretiminin etkililiğine dair görüşleri. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 8(3), 986-1000.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Türkçe Eğitimi |
| Bölüm | Eğitim |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 26 Eylül 2023 |
| Gönderilme Tarihi | 15 Şubat 2022 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 25 Sayı: 3 |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.