Abstract

Söze ve dünyaya değer katma adına her söz kendince bir anlam evreni kurar. Sosyal değisimler çoğu kez sanatın yanında ve onunla birliktedir. Garip siiri 1941 yılında farklı söylemleriyle siir geleneğimizde varlığını hissettiren bir algıdır. Özellikle ironiyi fazlaca ve farklı biçimlerde kullanması bakımından ilginçtir. Çifte anlamın söz ve değer katmanlarındaki ironik durusu garip siirini baska bir isleve tasır. Adeta ironi Garip’le bir değere dönüsmüstür. Sıradanlasmıs bilinç katmanları uyarılarak aktive edilmistir.
Uyarılar beklenmedik bitislerle baska boyutlara tasınmıs, siir fonksiyonel bir biçime
dönüstürülmüstür. Bütün yönleriyle bu siir algısı ironinin ayrıntılarıyla örülü bir yapıdır.