Research Article
Year 2017,
Volume: 17 Issue: 4, 1994 - 2013, 08.12.2017
Abstract
Araştırma, özel eğitim okulu
yöneticilerinin özel eğitim mevzuatına ilişkin genel görüşlerini
belirleyebilmek amacıyla yapılmıştır. Bu
amaçla nitel araştırma deseni kullanılmıştır. Verilerin toplanması nitel
araştırma yöntemlerinden yarı yapılandırılmış görüşme tekniği ile gerçekleştirilmiştir.
Araştırmanın katılımcılarının belirlenmesinde sadece özel eğitim hizmeti veren
bir okulda yönetici olarak çalışma ölçütü konulmuştur. Ayrıca araştırmaya dâhil
edilecek olan katılımcılar belirlenirken farklı bakış açılarına ulaşabilmek
için özel gereksinimli bireylere eğitim veren zihinsel, işitme ve görme
yetersizliği ve üstün yetenekliler gibi farklı kurumların yöneticileri tercih
edilmiştir. Araştırmaya 10 özel eğitim
okulu yöneticisi dâhil olmuştur. Katılımcılar, İstanbul, İzmir, Muğla ve Çorum
illerinde görev yapmaktadırlar. Verilerin toplanması için araştırmanın
amaçlarına uygun olarak görüşme soruları hazırlanmıştır. Görüşme soruları; özel
eğitim mevzuatının yazım dili ve anlaşılırlığına, kapsamına, ihtiyacı
karşılamasına, uygulamada zorluk yaşanmasına ve önerilere ilişkin görüşlerini
belirlemek amacıyla beş soruyu içermektedir. Görüşmelerden biri yüz yüze
yapılırken diğerleri katılımcıların farklı şehirlerde olmaları nedeniyle
telefon aracılığı ile gerçekleşmiştir. Bu çalışmada elde edilen veriler
betimsel analiz yoluyla çözümlenmiştir. Sonuç olarak yöneticilerin görüşlerine
göre mevzuatın, yazım dili ve anlaşılırlığı, kapsamı, ihtiyaçları karşılaması
ve uygulamada yetersiz olduğu belirlenmiştir.
Keywords
References
- Akçamete, G. (1998). Türkiye’de özel eğitim. Özel eğitim. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi. 1018, 197-207.
- Ataman, A. (2013). Özel eğitimin anlamı ve amaçları. A. Cavkaytar (Ed.). Özel Eğitim içinde (s. 1-19). Ankara: Vize Yayıncılık
- Batu, S. (2013). Kaynaştırma ve destek özel eğitim hizmetleri. İ. H. Diken (Ed.). Özel eğitime gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim içinde (s. 89-107). Ankara: Pegem Akademi
- Cillo, D. (2009). Avrupa Birliği giriş sürecinde engellilerin eğitimi ve istihdamı. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Çitil, M. (2013). Yasalar ve özel eğitim. Ankara: Vize Yayıncılık
- Eripek, S. (Ed.). (2005). Özel eğitim. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
- Karaman-Kepenekçi, Y. (2004). İlköğretim okulu yöneticilerinin eğitim mevzuatına ilişkin görüşleri. Journal of Educational Sciences & Practices, 3(6).
- Kaya, U. (2003). İlköğretim okulu yöneticilerinin, sınıf öğretmenlerinin ve rehber öğretmenlerin kaynaştırma ile ilgili bilgi, tutum ve uygulamalarının incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Korucuk, N. (2005). Türkiye`de özel eğitim ve rehabilitasyon hizmeti veren kurumların karşılaştığı güçlüklerin analizi: Kurum sahipleri, müdür, öğretmen ve aileler açısından. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya
- Korunmaya Muhtaç Çocuklar Hakkında Kanun. 5387 Sayılı, 23/5/1949 Tarihli Resmî Gazete
- Kuş, E. (2009). Nicel-Nitel Araştırma Teknikleri Sosyal Bilimlerde Araştırma Teknikleri Nicel mi? Nitel mi?. Ankara: Anı.
- Levent, F. (2011). Üstün yeteneklilerin eğitimine yönelik görüş ve politikaların incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, İstanbul
- Millî Eğitim Temel Kanunu, 1739 Sayılı, 24/6/1973 Tarihli Resmî Gazete
- Özel Eğitim Hakkında Kanun Hükmünde Kararname. 573 Sayılı, 6/6/1997 Tarihli Resmî Gazete
- Özel Eğitime Muhtaç Çocuklar Kanunu, 2916 sayılı 12/10/1983 Tarihli Resmî Gazete
- Sturges, J. E., & Hanrahan, K. J. (2004). Comparing telephone and face-to-face qualitative interviewing: A research note. Qualitative research, 4(1), 107-118.
- Şahin, M. (2003). Özel eğitim kurumlarının SHÇEK'in yönetmeliğine ve genelgelerine uygunlukları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Vuran, S. ve Ünlü, E. (2013). Türkiye’de özel gereksinimli çocukların eğitimi ile ilgili örgütlenme ve mevzuat. S. Vuran (Ed.). Özel Eğitim içinde (s. 57-80). Ankara: Maya Akademi
- Walsh, M. & Wigens, L. (2003). Introduction to research. Cheltenham: Nelson Thornes.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (6. Baskı). Ankara: Seçkin.
Year 2017,
Volume: 17 Issue: 4, 1994 - 2013, 08.12.2017
Abstract
References
- Akçamete, G. (1998). Türkiye’de özel eğitim. Özel eğitim. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi. 1018, 197-207.
- Ataman, A. (2013). Özel eğitimin anlamı ve amaçları. A. Cavkaytar (Ed.). Özel Eğitim içinde (s. 1-19). Ankara: Vize Yayıncılık
- Batu, S. (2013). Kaynaştırma ve destek özel eğitim hizmetleri. İ. H. Diken (Ed.). Özel eğitime gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim içinde (s. 89-107). Ankara: Pegem Akademi
- Cillo, D. (2009). Avrupa Birliği giriş sürecinde engellilerin eğitimi ve istihdamı. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Çitil, M. (2013). Yasalar ve özel eğitim. Ankara: Vize Yayıncılık
- Eripek, S. (Ed.). (2005). Özel eğitim. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
- Karaman-Kepenekçi, Y. (2004). İlköğretim okulu yöneticilerinin eğitim mevzuatına ilişkin görüşleri. Journal of Educational Sciences & Practices, 3(6).
- Kaya, U. (2003). İlköğretim okulu yöneticilerinin, sınıf öğretmenlerinin ve rehber öğretmenlerin kaynaştırma ile ilgili bilgi, tutum ve uygulamalarının incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Korucuk, N. (2005). Türkiye`de özel eğitim ve rehabilitasyon hizmeti veren kurumların karşılaştığı güçlüklerin analizi: Kurum sahipleri, müdür, öğretmen ve aileler açısından. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya
- Korunmaya Muhtaç Çocuklar Hakkında Kanun. 5387 Sayılı, 23/5/1949 Tarihli Resmî Gazete
- Kuş, E. (2009). Nicel-Nitel Araştırma Teknikleri Sosyal Bilimlerde Araştırma Teknikleri Nicel mi? Nitel mi?. Ankara: Anı.
- Levent, F. (2011). Üstün yeteneklilerin eğitimine yönelik görüş ve politikaların incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, İstanbul
- Millî Eğitim Temel Kanunu, 1739 Sayılı, 24/6/1973 Tarihli Resmî Gazete
- Özel Eğitim Hakkında Kanun Hükmünde Kararname. 573 Sayılı, 6/6/1997 Tarihli Resmî Gazete
- Özel Eğitime Muhtaç Çocuklar Kanunu, 2916 sayılı 12/10/1983 Tarihli Resmî Gazete
- Sturges, J. E., & Hanrahan, K. J. (2004). Comparing telephone and face-to-face qualitative interviewing: A research note. Qualitative research, 4(1), 107-118.
- Şahin, M. (2003). Özel eğitim kurumlarının SHÇEK'in yönetmeliğine ve genelgelerine uygunlukları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Vuran, S. ve Ünlü, E. (2013). Türkiye’de özel gereksinimli çocukların eğitimi ile ilgili örgütlenme ve mevzuat. S. Vuran (Ed.). Özel Eğitim içinde (s. 57-80). Ankara: Maya Akademi
- Walsh, M. & Wigens, L. (2003). Introduction to research. Cheltenham: Nelson Thornes.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (6. Baskı). Ankara: Seçkin.
There are 20 citations in total.
Details
| Journal Section | Articles |
|---|---|
| Authors | |
| Publication Date | December 8, 2017 |
| Submission Date | June 14, 2017 |
| Published in Issue | Year 2017 Volume: 17 Issue: 4 |